เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 210: แสดงท่าที

ไม่มีใครคิดว่าหวางนิวจะเข้าไปห้ามเร็วขนาดนี้

“โอ้ย จะชนให้ฉันตายหรือไง ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้! เธอยังไม่พูดจาให้รู้เรื่อง จะตายได้ยังไง? ถ้าเธอตายไป ก็เหมือนว่าฉันเป็นคงบังคับเธอสิ ฉันแค่ไม่ให้เธอเจอสามีฉันอีกแล้ว เธอกลับฆ่าตัวตาย แล้วฉันล่ะ? เธอแย่งสามีฉันไป ฉันยังไม่ฆ่าตัวตายเลยนะ”

หวางนิวพูดเสียงดัง หลังชนกำแพง รู้สึกเจ็บมาก

หม่าเหลียนเบิ่งตาโต มองหวางนิวอย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าเฉินจงจะเข้ามาช่วยเธอ ถึงเวลาเฉินจงจะต้องเข้ามากอดเธอ เธอจะได้อยู่ในอ้อมกอดเฉินจง คนพวกนั้นจะได้เห็น หวางนิวจะยิ่งโวยวายหนักขึ้น แต่เธอคิดไม่ถึงว่าหวางนิวจะเดินเข้ามา

“แม่ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เฉินเยี่ยนรีบเข้าไปดูหวางนิว

เฉินจงก็เป็นห่วง เข้าไปประคองแขนหวางนิว

หวางนิวถูกเฉินจงประคอง เธออึ้งไปหนึ่งวินาทีถึงค่อยรู้สึกตัว เธอผลักมือเฉินจงออก

“คุณฟังคำพูดพวกนั้นของเธอ คุณยังบอกว่าคุณไม่มีอะไรกับเธออีก?”

หวางนิวถามเฉินจง

เฉินจงเงียบ เมื่อกี้เขาได้ยินคำพูดของหม่าเหลียนแล้ว แต่เขากลับตอบโต้ไม่ได้ ถึงแม้ว่าเขากับหม่าเหลียนไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่า แต่ตอนที่หวางนิวมาเขากับหม่าเหลียนไม่ได้สวมเสื้อผ้าจริงๆ เสื้อผ้าเขาถอดออกไปได้ยังไงนะ?

เฉินจงหวนคิด ตอนนั้นเขาเมาแล้ว ต่อมาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เรื่องที่เขาจำได้แน่นอนคือ เขาไม่ได้ถอดเสื้อผ้าแน่นอน และไม่ได้ทำอะไร

เฉินจงมองหม่าเหลียน สายตาสับสน

“พี่เฉินจง”

หม่าเหลียนร้องเรียก นัยน์ตาเศร้าสร้อยหมดหวัง

ไม่ว่าจะพูดยังไงตัวเองก็เป็นคนทำร้ายเธอ เฉินจงถอนหายใจ

“น้องหม่า ข้าทำผิดต่อเจ้าเอง เรื่องวันนี้ถ้าเจ้าอยากจะตี จะด่า ข้ายอมรับหมด ข้าทำเรื่องน่าอาย ข้าไม่ใช่คน! ถ้าเจ้ายังอยากอยู่ในโรงงาน ข้าสัญญาว่าจะไม่ให้ใครไล่เจ้าออกไป ถ้าเจ้าไม่อยากอยู่โรงงาน ข้าจะให้คนหางานให้เจ้าทำ เจ้าอย่าฆ่าตัวเองเลย ข้าดื่มมากไป ข้ารู้ ข้าแค่เมาแล้วหลับไป เรื่องอื่นข้าไม่ได้ทำ แต่ข้าก็ผิดอยู่ดี ไม่ควรดื่มเหล้า ภรรยาข้าคนนี้นิสัยตรงๆ เธอด่าเจ้า เพราะเธอโกรธข้า แต่เธอเป็นภรรยาข้า เป็นคนในครอบครัวข้า ชีวิตนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอก็ยังเป็นภรรยาข้า ข้าไม่เคยคิดทำเรื่องผิดต่อเธอเลย เรื่องนี้ข้าผิด อีกหน่อยข้าจะไม่ทำให้เธอเสียใจอีก”

เฉินจงแสดงท่าทีแล้ว เท่ากับเขาพูดชัดเจนแล้วว่า เขาจะไม่ทำผิดต่อหวางนิวอีก

หวางนิวฟังก็เข้าใจแล้ว แล้วร้องไห้ออกมา โชคดี ที่สามีไม่เคยคิดจะทิ้งเธอ

หม่าเหลียนตัวสั่น ตัวเองไม่ดีกว่าหวางนิวตรงไหน?

“พี่เฉินจง แล้วถ้าฉันตายไปล่ะ?”

หม่าเหลียนถาม ตอนแรกเธอเห็นว่าเฉินจงปกป้องเธอ เธอดีใจมาก คิดไม่ถึงว่าเฉินจงจะพูดแบบนี้

เฉินจงเงียบไป

เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไรทั้งนั้น เฉินจงลำบากใจ ไม่ยอมอธิบายพูดเรื่องนี้ เธอก็ได้แต่เงียบ แต่เมื่อกี้คำพูดของเฉินจง บอกว่าเขาดื่มจนเมา เลยแค่นอนหลับไป ไม่ได้ทำเรื่องอื่น เท่ากับบอกว่าเขากับหม่าเหลียนไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่า งั้นที่หม่าเหลียนเล่ามาทั้งหมดก็อดทำให้คนคิดต่อไม่ได้

“ถ้าเจ้าตาย ข้าจะโขกหัวรับผิด ถ้าคนของรัฐมาหาข้า ข้าก็จะยอมรับ ถึงจะให้ข้าชดใช้เจ้าด้วยชีวิต ข้าก็ยอม แต่ข้าจะไม่ทิ้งภรรยาข้า ชีวิตนี้ข้ายอมรับเธอเพียงแค่คนเดียว ไม่เคยคิดถึงคนอื่นมาก่อน ข้าก็จะไม่หาคนอื่นด้วย”

เฉินจงพูดจริงจังมาก

หวางนิวร้องไห้ฮือ ตอนนี้เธอเชื่อคำพูดของเฉินจงแล้ว สามีบอกว่าไม่เคยไม่ต้องการเธอ ไม่เคยคิดถึงผู้หญิงคนอื่น งั้นเธอก็วางใจแล้ว ส่วนเรื่องครั้งนี้ ก็ให้ผ่านไป ขอแค่ต่อจากนี้เขาไม่ทำก็พอแล้ว

หม่าเหลียนเหลือบมองหวางนิว ผู้หญิงโง่ขนาดนี้ หน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้ เธอกลับโชคดี

แล้วตัวเองล่ะ?

ตัวเองดีไปหมด ทำไมถึงโชคไม่ดี เจอสามีที่อายุสั้น

หลายปีมานี้เธอลำบากมาก ไม่มีใครรู้

ยามดึก เธออยากจะหาคนคอยพึ่งพิง มีไหล่ให้ซบ มีอ้อมกอด ให้เธอได้พักผ่อน หวังว่าจะมีใครมาปกป้องเธอ

ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากจะหาสามีใหม่ แต่เธอไม่สามารถหาได้เร็วขนาดนั้น อีกอย่างคนที่ใจตรงกันหาได้ง่ายที่ไหน?

มีผู้ชายในหมู่บ้านที่ไม่มีงานทำหลายคนสนใจเธอ อยากจะครอบครองเธอ เธอไม่สนใจผู้ชายพวกนั้นหรอก

ดังนั้นเธอเลยไม่เคยพูดเล่นกับผู้ชายคนไหนเลย เธอปฏิบัติตัวดีมาก ทำให้มีชื่อเสียงดี

จนมาถึงโรงงาน ตอนแรกเธอไม่ได้คิดอะไรมาก คนที่มากินข้าวทุกวัน เธอก็สนใจดูอยู่ ว่ามีใครเหมาะสมบ้างไหม

สุดท้ายเธอเห็นเฉินจง

วันนั้นเฉินเยี่ยนซื้อจักรยานกลับมา มองดูเฉินจงและเฉินเยี่ยน วินาทีนั้น เธออิจฉาที่สุด

เธอเริ่มสนใจเฉินจง เฉินจงคนนี้เป็นคนซื่อๆ นานๆ ทีเธอจะได้คุยกับเฉินจงอยู่บ้างไม่กี่คำ ให้เฉินจงช่วยเหลือหน่อย เฉินจงก็ช่วยแล้ว แต่เฉินจงไม่เคยพูดจาเกินเลยกับเธอเลยสักนิด

เฉินจงอาจจะสงสารที่เธอลำบาก แต่ไม่ได้คิดอะไรกับเธอ ผู้ชายแบบนี้หวังพึ่งได้

หม่าเหลียนโทษว่าตัวเองชะตาชีวิตลำบาก แต่เธอไม่เคยคิดว่าจะทำไม จนกระทั่งเฉินเวยมาเจอเธอ…

เรื่องเป็นแบบนี้แล้ว แต่เฉินจงยอมรับผิดแล้ว แต่ไม่ได้คิดว่าจะทิ้งภรรยาเธอ ตัวเองควรจะทำยังไง?

“ฉันรู้แล้ว คิดว่าฉันหน้าด้านแล้วกัน ไม่โทษพี่หรอก พี่ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันไม่ฆ่าตัวตายแล้ว เป็นชะตาของฉันเอง ฉันยอมแล้ว เดี๋ยวฉันจะเก็บของออกจากโรงงาน พี่ไม่ต้องช่วยฉันหางานหรอก ที่บ้านมีที่ดิน ฉันไม่อดตายหรอก ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่มาหาพี่อีก”

หม่าเหลียนพูดจบก็เหมือนลูกโป่งที่ปล่อยลมออกมา แล้วกลับไปนั่งที่เตียงอีก เธอดูหมดแรง ดูหมดหวัง

“ถุย”

หวางนิวถุยใส่เธอ ท่าทางเธอแบบนี้ไม่ได้จะแสดงออกมาง่ายๆ

เฉินเยี่ยนกำลังคิดถึงเรื่องนี้

อันที่จริงผลลัพธ์ออกมาเป็นแบบนี้ เฉินเยี่ยนคิดไว้อยู่แล้ว ในหมู่บ้านเกษตรกร มีเรื่องแบบนี้ไม่น้อย เธอก็ได้ยินมาไม่น้อย แต่ปกติจะไม่หย่ากัน ถึงแม้จะทะเลาะกันใหญ่แค่ไหน สุดท้ายฝ่ายชายก็ยังเลือกจะใช้ชีวิตอยู่กับภรรยาตัวเองอยู่ดี

ฝ่ายหญิงจะโดนด่าว่าหน้าไม่อาย แต่ก็ไม่หนักเกินไป ใช้ชีวิตยังไงก็ใช้ชีวิตแบบนั้นต่อไป

อย่าว่าแต่หม่าเหลียนที่สามีตายเลย ถึงสามีจะยังอยู่ ในหมู่บ้านหนึ่ง ไม่ใช่ว่าไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ดังนั้นสุดท้ายแล้วเลยมีผลลัพธ์แบบนี้ออกมา

เธอคิดถึงเฉินเวย

เฉินเวยคงไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะหย่ากันแบบนี้นะ?

แล้วเธอยังมีแผนอะไรหลังจากนี้อีก?

ตัวเธอไปแล้ว

ทุกคนต่างวิจารณ์กันแล้วก็ไปทำงาน

เฉินจงไปประคองหวางนิว หวางนิวกลับสะบัดมือเขาออก ถึงแม้เรื่องนี้จะผ่านไปแล้ว แต่ในระยะเวลาสั้นๆ เธอคงไม่รู้สึกไม่เสียใจไม่ได้ ดังนั้นเธอน่าจะโกรธเฉินจงอยู่หลายวัน

เฉินเยี่ยนเดินเข้าไปประคองหวางนิว

“กลับกันเถอะ วันนี้ทะเลาะกันแบบนี้ คิดว่าทุกคนคงว่าพ่อลูกแล้ว อีกหน่อยลูกไปพูด อย่าให้พวกเขามาว่าพ่อลูกอีก”

หวางนิวพูดกับเฉินเยี่ยน

เห็นหวางนิวนัยน์ตาแดงก่ำ เห็นท่าทางเธอเสียใจ ได้ยินคำพูดเธอแล้ว เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าในใจรู้สึกยังไง กักเก็บความเสียใจเอาไว้

เฉินจงหันหน้ามา นัยน์ตาเขาแดง ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ เขาจะไม่ให้เรื่องนี้เกิดขึ้นแน่นอน จะไม่ทำให้หวางนิวเสียใจ

เฉินเยี่ยนประคองหวางนิวกลับไป เธอให้สัญญาณให้หวางจวนกลับเข้าไปในโรงงาน เธออยู่เป็นเพื่อนหวางนิวก็พอแล้ว

เฉินเยี่ยนประคองหวางนิว ซินห้าวอยู่ข้างหลังขี่จักรยานตามมา

เฉินจงอยู่หน้าประตูมองคนหายไปแล้ว เขาเลยหันหลังกลับ ยังมีเรื่องที่เขาต้องจัดการ