เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 211: หวางนิวโดนวางยาพิษ

เฉินเยี่ยนพาหวางนิวกลับมาบ้าน

ถึงแม้ว่าหวางนิวจะเสียใจ แต่มาถึงหมู่บ้านแล้ว เธอเจอคนอื่นก็ยังฝืนยิ้มให้

มีคนถามว่าเธอเป็นอะไรไป?

มีคนถามเธอว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เธอไม่ได้เล่าเรื่องเฉินจงและหม่าเหลียน ไม่สนว่าหลังจากนี้ข่าวจะกระจายออกไป แต่ตอนนี้หวางนิวจะไม่บอกคนอื่นด้วยตัวเอง เธอพูดตอบปัดไป

เฉินเยี่ยนแอบถอนหายใจยาว ดูเหมือนแม่ใจเย็นลงแล้ว ขอแค่พอไม่ได้ไม่ต้องการแม่จริงๆ แม่ก็ยังมีเหตุผลอยู่

มาถึงบ้าน พอเข้าห้องหวางนิวก็นั่งลงอย่างหมดแรงลงไปที่พื้น เฉินเยี่ยนตามเธอมาด้านหลัง พอเห็นเธอนั่งลง ก็รีบเข้าไปประคองเธอ

“แม่ เป็นอะไรไป?”

เฉินเวยออกมาจากห้อง พอเห็นท่าทางของหวางนิวก็รีบร้อง

เห็นเฉินเวยมาข้างหน้า เฉินเยี่ยนโมโหมากจนจะระเบิดออกมา เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเฉินเวยจะทำเรื่องแบบนี้ได้

เฉินเวยลงมือกับเธอได้ เพราะเดิมทีพวกเธอมีปัญหากันอยู่แล้ว ใครแพ้คนนั้นก็ไม่มีความสามารถ แต่เฉินเวยไม่ควรลงมือกับพ่อแม่ พวกเขาคลอดเธอมา พ่อแม่เลี้ยงดูเธอมา

เฉินเยี่ยนตบหน้าเฉินเวยไปหนึ่งฉาด

“ลูกตบเฉินเวยทำไม? เสี่ยวเวยเธอเห็นพ่อลูกกับนางผู้หญิงหน้าด้านนั่นถึงมาบอกแม่ ถ้าไม่ใช่เธอ แม่คงยังไม่รู้เรื่องนี้ ยังไม่รู้ว่าพ่อลูกกับนางผู้หญิงร่านนั่นเป็นยังไง ถ้าเกิดท้องขึ้นมา ถึงตอนนั้นคงต้องรับเข้าบ้าน เรื่องนี้โทษเสี่ยวเวยไม่ได้ ลูกอย่าไปโมโหลงที่เสี่ยวเวยเลย”

หวางนิวรีบดึงเฉินเยี่ยน เธอคิดว่าที่เฉินเยี่ยนตบเฉินเวยนั้นผิด

“แม่ แม่ให้พี่ตบหนูเถอะ หนูไม่ควรพูดเอง หนูแค่เห็นพ่อแบบนั้น เลยเสียใจ หนูทนไม่ได้จริงๆ หนูคิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้”

เฉินเวยซบไปบนตัวหวางนิวแล้วร้องไห้

เฉินเยี่ยนอยากจะดึงเฉินเวยขึ้นมา แต่หวางนิวป้องอยู่ ไม่ให้เฉินเยี่ยนแตะต้องเฉินเวย แล้วยังว่าเฉินเยี่ยน ปลอบเฉินเวย

เฉินเยี่ยนอยากจะพูดอะไร แต่ซินห้าวดึงแขนเธอไว้

“ลูกไปคุยกับซินห้าวเถอะ ตรงนี้มีเสี่ยวเวยอยู่เป็นเพื่อนแม่ก็พอแล้ว พ่อลูกเขา…”

หวางนิวให้เฉินเยี่ยนออกไป กลัวว่าเฉินเยี่ยนจะตีเฉินเวยอีก ตอนนี้เธออยากจะให้เฉินเวยอยู่เป็นเพื่อนเธอ เธอคิดว่าเฉินเวยสามารถคุยด้วยกันได้มากกว่า

เฉินเยี่ยนเพ่งมองเฉินเวย แล้วเธอออกไปกับซินห้าว

ในสนามบ้าน เฉินเยี่ยนสูดหายใจลึก เก็บกักความโกรธที่มีในใจลงไป

“เรื่องนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับเฉินเวย แต่ตอนนี้อารมณ์คุณป้ารุนแรงอยู่ คุณอย่าเพิ่งไปทะเลาะกับเฉินเวยเลย ฝั่งคุณป้าต้องรับไม่ไหวแน่ รอจนคุณลุงกลับมาก่อนแล้วพวกเราค่อยถามเขา ดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถึงเวลานั้นค่อยว่ากัน”

ซินห้าวปลอบเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนพยักหน้า ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมปล่อยเฉินเวย

เมื่อก่อนถึงแม้เฉินเวยจะทำผิดพลาดไปบ้าง แต่ในใจของเฉินจงและหวางนิว นั่นเป็นลูกของพวกเขา ถึงแม้จะผิดพลาด พวกเขาก็ยังรักอยู่

เหมือนที่เมื่อก่อนกับเฉินกุ้ย และช่างเหลียน ถ้าไม่ล้ำเส้นเกินไป พวกเขาก็ไม่ว่าอะไร

อีกอย่างเฉินเวยอ่อนแอขนาดนี้ ถึงแม้หวางนิวจะรู้ว่าเฉินเวยนิสัยไม่ค่อยดี แต่นั่นเป็นลูกสาวแท้ๆ ของเธอ ยังไงก็ดี

เหมือนคนหนึ่งคน เห็นลูกบ้านอื่นไม่ดี ไม่กตัญญูยังไง คนที่เฝ้ามองอยู่ข้างๆ นี่อยากจะตีให้ตาย

แต่คนเป็นพ่อแม่เด็ก ความรู้สึกย่อมไม่เหมือนกับคนนอกอยู่แล้ว

แต่ครั้งนี้เธอจำเป็นต้องถอดหน้ากากเฉินเวย ให้เฉินจงและหวางนิวรู้

เรื่องที่เฉินเวยทำครั้งนี้ คิดแล้วถึงแม้ว่าหวางนิวจะรักเฉินเวยเพียงไหน ในใจก็ยังต้องโทษเฉินเวยอยู่ มีที่ไหนตัวเองเป็นลูกสาว วางแผนให้พ่อตัวเองทำเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงคนอื่น เรื่องอื้อฉาวครั้งนี้ ไม่ใช่จะว่าลบล้างได้ง่ายๆ

ชื่อเสียงเฉินจงที่สั่งสมมานานหลายปีหมดสิ้นแล้ว ต่อจากนี้ใครพูดขึ้นมาก็จะพูดถึงแต่เรื่องนี้

รอพ่อกลับมาต้องถามให้ชัดเจน คิดว่าในใจพ่อคงคิดอะไรอยู่ ดังนั้นตอนนั้นถึงได้ยอมรับทุกอย่าง ไม่ได้พูดถึงเฉินเวย

“ฉันไม่สามารถปล่อยให้เธอทำแบบนี้ต่อไปได้แล้ว”

เฉินเยี่ยนกำหมัด พูดด้วยความหนักแน่น

ซินห้าวตบเธอเบาๆ เขาเข้าใจความคิดเฉินเยี่ยน เหมือนกับที่เขามีต่อแม่เขา น้องชายเขา ไม่พอใจยังไงนั่นก็เป็นคนในครอบครัว ดังนั้นหลายครั้งเลยทำอะไรไม่ได้

เฉินเยี่ยนและซินห้าวเข้าไปให้ห้อง ทั้งสองคนปรึกษาว่าจะทำยังไงดี

“พี่ แม่เหนื่อยแล้ว ฉันว่าตอนเที่ยงแม่คงยังไม่ได้กินข้าว พี่ทำอะไรให้แม่กินหน่อยเถอะ”

เฉินเวยโผล่มาที่หน้าประตูห้องเฉินเยี่ยนอย่างกลัวๆ กล้าๆ

เฉินเยี่ยนอยากจะตบเธอจริงๆ แต่เธออดทนไว้ เธอจูงซินห้าวไปในครัว ไม่ให้เฉินเวยมีโอกาสอยู่กับซินห้าวสองต่อสอง เธอสะอิดสะเอียน

เฉินเยี่ยนต้มไข่ใบชาให้หวางนิว ให้หวางนิวรองท้องก่อน อีกเดี๋ยวเธอจะทำข้าวเย็น

“ฉันยกให้ไปแม่ดีกว่า”

เฉินเวยรับไป เฉินเยี่ยนเหลือบมองเธอ ตอนแรกเธอไม่อยาก แต่ตอนนี้หวางนิวฟังเฉินเวยอยู่ ก็ให้เฉินเวยเอาไปแล้วกัน ขอแค่หวางนิวกินลงก็พอ

เฉินเยี่ยนอยู่ในครัวเตรียมทำข้าวเย็น เธอเหม่อลอย ซินห้าวเลยคุยเป็นเพื่อนเธอ

“แม่ แม่ ตื่นสิ แม่เป็นอะไรไป? แม่อย่าทำให้หนูตกใจ แม่ แม่คิดสั้นไม่ได้นะ พ่อทำผิดต่อแม่ พ่อผิดไปแล้ว แต่แม่ทิ้งพวกเราไปไม่ได้นะ อย่าทำเรื่องคิดสั้น”

จู่ๆ เสียงร้องไห้ของเฉินเวยดังขึ้นมา

เฉินเยี่ยนตกใจ ทิ้งผักในมือแล้วรีบวิ่งเข้าไปในห้องโถง

ในห้องโถง หวางนิวนอนอยู่บนพื้น มีฟองขาวไหลออกมาจากปาก ถึงแม้จะไม่ได้สลบ แต่สภาพแบบนั้นเธอไม่มีแรงพูดแล้ว เก้าอี้ข้างเธอล้มลงไป ที่ขายังมีชามนั้นวางอยู่ ชามแตก ที่พื้นยังมีน้ำซุปและไข่ดาวอยู่ ส่วนเฉินเวยกำลังเขย่าตัวหวางนิว เขย่าตัวไปร้องไห้ไป

“เกิดอะไรขึ้น?”

เฉินเยี่ยนถาม เดินเข้าไปตรวจดูอาการหวางนิว

“แม่เอาแต่ด่าพ่อกับผู้หญิงคนนั้น ฉันปลอบให้แม่อย่าคิดมาก เอาไข่ชาให้แม่กิน แม่กลับให้ฉันเข้าไปในห้องหยิบของให้ จนฉันกลับมาก็เห็นแม่กินไข่สองฟองกับซดน้ำซุปสองคำ จากนั้นแม่บอกว่าแม่ไม่อยากอยู่แล้ว บอกว่าพ่อทำเรื่องแบบนี้ ทำผิดเกินไป เธออยู่ต่อไปไม่ได้ ฉันกำลังปลอบแม่อยู่ อยู่ๆ แม่ก็ล้มลงไป พี่ แม่ หรือว่าแม่กินยาเข้าไป?”

เฉินเวยเล่าสถานการณ์ไป ร้องไห้ไป ดูท่าทางแบบนี้แล้ว น่าสงสารมาก

เฉินเยี่ยนมองเฉินเวยอย่างเยือกเย็น เฉินเวยตัวสั่น

“ถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมา เฉินเวย ฉันจะไม่ให้เธอตายดีแน่!”

เฉินเยี่ยนพูดแค่นี้

“ให้คุณป้าอ้วกออกมา”

ในใจซินห้าวก็ร้อนรนตามไปด้วย เขาพลิกตัวหวางนิว ตบหลังหวางนิว จะทำให้หวางนิวอาเจียนออกมา

เฉินเยี่ยนรู้วิธีทำให้อาเจียน เธอส่งหวางนิวให้ซินห้าว หันหลังกลับออกไป จากนั้นเฉินเยี่ยนเอาน้ำผสมปุ๋ยคอกเข้ามา

เวลานี้ทำอะไรไม่ได้แล้ว ที่นี่ก็ไม่มีของอย่างอื่นด้วย ล้างท้องไม่ได้ น้ำผสมปุ๋ยเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะเร่งให้อาเจียนออกมา

เฉินเยี่ยนและซินห้าวช่วยกันกรอกให้หวางนิว เฉินเวยเหมือนคนนอกที่ยืนอยู่ข้างๆ มองอย่างเย็นชา

ตอนนี้มีเสียงคนจากด้านนอก เฉินหู่กลับมาแล้ว พอเห็นสภาพ เขาตกใจร้องเสียงดัง

เฉินเยี่ยนไม่ว่างสนใจเขา ตอนนี้เธอเร่งช่วยหวางนิวอยู่

เฉินเวยร้องไห้เล่าเรื่องทั้งหมดให้เฉินหู่ฟัง แน่นอนความหมายในคำพูดของเธอคือเฉินจงมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น โดนหวางนิวจับได้ จากนั้นหวางนิวโกรธ เลยคิดสั้นกินยา