เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 228: แม่อวี๋

สายตาอวี๋เหวยหมินเป็นประกายขึ้นมา แต่เขาไม่ได้โกรธ

“เยี่ยนจื่อ พวกเราออกไปเดินเล่นกันเถอะ”

อวี๋เหวยหมินชวนเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนมองเขา เธอจะออกไปเดินเล่นกับอวี๋เหวยหมินได้ยังไง? สมองเธอไม่ได้เสีย

“ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณจริงๆ เยี่ยนจื่อ คุณยังจำแม่ผมได้ไหม? ตอนที่เธอเสียชีวิตคุณไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ เธอมีเรื่องจะบอกคุณ คุณไม่อยากรู้หรือ?”

อวี๋เหวยหมินมองเฉินเยี่ยนด้วยแววตาอ้อนวอน

“เจ้าพูดบ้าอะไร แม่เจ้า ยังอยู่ดีไม่ใช่หรือ?”

หวางนิวไม่เข้าใจ

สายตาเฉินเยี่ยนเป็นประกาย หวนกลับเข้าไปสู่ความทรงจำ

ที่จริงตอนนั้นเธอแต่งงานกับอวี๋เหวยหมิน ก็มีอีกเหตุผลหนึ่งนั่นคือแม่ของอวี๋เหวยหมิน

แม่อวี๋ในยุคปัจจุบันกับเฉินซุ่ยหน้าตาไม่เหมือนกันเลย บุคลิกนิสัยก็ต่างกัน

แม่อวี๋ในยุคปัจจุบันชื่อเจิ้งหยวน เป็นคนที่อ่อนโยนมาก และใจดีมาก ดูเป็นผู้ดีชั้นสูง

ครั้งแรกที่เฉินเยี่ยนไปบ้านอวี๋ รอยยิ้มของแม่อวี๋ทำให้เธอจดจำได้แม่น เธอทำของอร่อยให้เฉินเยี่ยนกินมากมาย ฝีมือแม่อวี๋ก็ดีมาก

หลังจากนั้นเป็นต้นมาทุกครั้งที่เฉินเยี่ยนไปหา เธอจะทำของอร่อยให้เฉินเยี่ยนกิน แล้วคุยกับเฉินเยี่ยน ทั้งสองคนคุยกันถูกคอมาก

เธอบอกหลักการเฉินเยี่ยนมากมาย เฉินเยี่ยนคิดว่าถ้าเธอมีแม่สามีแบบนี้ในอนาคต จะต้องมีความสุขแน่นอน เพราะแม่สามารถปฏิบัติต่อเธอเหมือนลูกสาว

แต่สิ่งที่เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงคือ ตอนที่เธอและอวี๋เหวยหมินจะคุยกันเรื่องแต่งงาน แม่อวี๋กลับไม่เห็นด้วย บอกว่าพวกเขาแต่งงานกันไม่มีทางมีความสุข ให้พวกเขาลองคิดใหม่

ตอนนั้นเฉินเยี่ยนคิดว่าแม่อวี๋รังเกียจตัวเอง คิดว่าแม่อวี๋รู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับอวี๋เหวยหมิน แต่ตอนนี้พอมาคิด ไม่ใช่เลย แม่อวี๋น่าจะรู้นิสัยของลูกชายตัวเอง เลยคิดว่าอวี๋เหวยหมินไม่คู่ควรกับตัวเอง ถึงไม่เห็นด้วย

คิดถึงคำพูดที่แฝงความหมายนั้นแล้ว ตอนนั้นตัวเองโง่จริง ที่ฟังไม่เข้าใจ

ตัวเองยังโมโหไม่ยอมไปบ้านอวี๋อีกเลย หลังจากนั้นสองเดือนจู่ๆ แม่อวี๋ก็เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ตอนที่เธอเสียเธอบอกว่าอยากเจอเฉินเยี่ยน กว่าเฉินเยี่ยนจะไปถึงโรงพยาบาล แม่อวี๋ก็จากไปแล้ว

ตอนนั้นเฉินเยี่ยนเสียใจมาก เธอถามอวี๋เหวยหมินว่าแม่อวี๋พูดอะไร อวี๋เหวยหมินบอกว่า แม่อยากจะให้พวกเรารีบแต่งงานกัน บอกว่าแม่อยากให้เฉินเยี่ยนเป็นลูกสะใภ้ ตอนนั้นเธอไม่ควรพูดแบบนั้นกับเฉินเยี่ยน เธอเสียใจ

เฉินเยี่ยนร้องไห้อยู่นาน คิดว่าเธอจากไปแล้ว เธอไม่สามารถจมปลักอยู่แบบนี้

เพราะแบบนี้ ต่อมาเฉินเยี่ยนเลยแต่งงานกับอวี๋เหวยหมิน

แต่ตอนนี้ได้ยินอวี๋เหวยหมินพูดแบบนี้แล้ว เฉินเยี่ยนคิดอีกที แม่อวี๋ต้องไม่ได้พูดแบบนั้นแน่ อวี๋เหวยหมินหลอกตัวเอง

เธออยากรู้ว่าแม่อวี๋พูดอะไร

แต่ว่า…

ตอนที่เฉินเยี่ยนจะก้าวเท้าออกไป เธอหยุดเดิน

อวี๋เหวยหมินเลือกมาหาเธอวันนี้ แล้วพูดเรื่องแม่อวี๋ขึ้นมาอีก เขาต้องไม่ได้จะมาบอกเรื่องคำพูดของแม่อวี๋เท่านั้นแน่นอน เขาต้องมีจุดประสงค์อื่น

นั่นเป็นเรื่องของชาติที่แล้วแล้ว สำหรับเธอเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ไปรื้อฟื้นก็ไม่มีประโยชน์ เธอรู้แค่ว่าแม่อวี๋เป็นคนดี ตอนนั้นเธอหวังดีกับเธอ

เธอจะอยู่กับซินห้าวอย่างมีความสุข นี่เป็นสิ่งที่เธอต้องทำในชาตินี้ ถ้าวันนี้เธอกับอวี๋เหวยหมินออกไปแล้ว เกิดเรื่องอะไรขึ้น เธอจะมาเสียใจภายหลังก็ไม่ทันแล้ว

ตัวเองไม่ได้มีวิชาเหมือนซินห้าว เธอไม่มั่นใจตัวเอง ดังนั้นเธอเลยไม่สามารถอวดดี คิดว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้

ไปไม่ได้!

เฉินเยี่ยนตัดสินใจ

“นั่นสิ ทำไมคุณแช่งให้แม่คุณตายล่ะ? ถ้าแม่คุณได้ยินเข้าจะเสียใจขนาดไหน ทำไมคุณไม่กตัญญูเลย คุณไปเถอะ ฉันไม่ออกไปกับคุณหรอก ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ ต่อจากนี้ไม่ต้องมาแล้ว ครอบครัวพวกเราไม่มีใครต้อนรับคุณ”

เฉินเยี่ยนทำเป็นไม่เข้าใจความหมายของอวี๋เหวยหมิน

“คุณ! เฉินเยี่ยน คุณไม่อยากรู้จริงหรือ? ตอนนั้นแม่ผมดีกับคุณขนาดนั้น เพื่อคุณ แม้แต่ผมที่เป็นลูกชายแท้ๆ ยังรังเกียจเลย แล้วยังคิดว่าผมไม่คู่ควรกับคุณ คุณไม่อยากรู้จริงหรือว่าเธอพูดว่าอะไร?”

ตอนแรกอวี๋เหวยหมินคิดว่าเฉินเยี่ยนจะต้องตามเขาไป เขาตกใจที่เฉินเยี่ยนปฏิเสธ ถ้าวันนี้ไม่ลงมือ เขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเขา

สายตาเฉินเยี่ยนเป็นประกาย คำพูดของอวี๋เหวยหมินยิ่งยืนยันสิ่งที่เธอคาดเดา

“พูดซี้ซั้วอะไร! แม่เจ้าเนี่ยนะทำดีกับเฉินเยี่ยน ถุย! แต่มีประโยคหนึ่งที่แม่เจ้าพูดถูก คือเจ้าไม่คู่ควรกับเยี่ยนจื่อ”

หวางนิวถุยออกมา

อวี๋เหวยหมินไม่สนใจหวางนิว สายตาเขาจับจ้องอยู่แต่เฉินเยี่ยน แววตาดูตื่นตระหนก แล้วก็ดูคาดหวัง อีกทั้งยังดูมีอารมณ์โกรธอยู่ด้วย

เขาดูออกว่าเฉินเยี่ยนดูหวั่นไหวเล็กน้อย ยังไงเสียแม่เขานั้นจริงใจกับเฉินเยี่ยน คิดถึงคำพูดแม่เขาตอนที่จากโลกนี้ไป อวี๋เหวยหมินยังรู้สึกโกรธขึ้นมาในใจ เขาสงสัยว่านั่นใช่แม่เขาหรือเปล่า? ทำไมถึงคิดว่าลูกชายตัวเองดีไม่พอ คู่ควรกับลูกสาวเขา

“คุณไปเถอะ ฉันไม่ไปหรอก อวี๋เหวยหมิน ฉันไม่สนใจว่าคุณมีแผนอะไร แต่ฉันบอกคุณได้แค่ว่า อย่าคิดว่าคนอื่นนั้นโง่”

เฉินเยี่ยนใจเย็นลงแล้ว สายตาของอวี๋เหวยหมินยิ่งทำให้เธอรู้ชัดเจนว่าอวี๋เหวยหมินต้องมีจุดประสงค์แอบแฝงแน่

“คุณมันไร้จิตใจไร้ความรู้สึก เฉินเยี่ยน ถือว่าผมดูคุณผิดไป คุณมันไร้หัวใจ!”

สีหน้าอวี๋เหวยหมินเคร่งขรึมลง เขาคิดไม่ถึงว่าเขาเอาแม่เขามาล่อแล้ว เฉินเยี่ยนยังไม่ยอมไปกับเขา ถ้าเป็นชาติที่แล้วเฉินเยี่ยนต้องสนใจแน่นอน เขาจำได้ว่าหลังแม่เขาตายเฉินเยี่ยนร้องไห้ซบอกเขา เฉินเยี่ยนกลัวว่าแม่ตัวเองจะไม่ชอบเธอ เธออยากได้รับการยอมรับจากแม่เขา เธอบอกว่าเธอจะเป็นสะใภ้ที่ดี

เฉินเยี่ยนยิ้มอย่างเย็นชา คนที่มีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง คนชั่วอย่างอวี๋เหวยหมินยังกล้ามาบอกว่าตัวเองไร้จิตใจไร้ความรู้สึก เขาไม่ดูเลยว่าตัวเขาเป็นยังไง

เฉินเยี่ยนไม่คิดมากอีก วันนี้เธอจะไม่ออกไปไหนทั้งนั้น จะรอเป็นเจ้าสาว วันนี้ เธอไม่อยากให้มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

“ออกไป ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกพ่อเยี่ยนจื่อออกมาตีเจ้าตาย”

หวางนิวตะโกนด่าใส่อวี๋เหวยหมิน

อวี๋เหวยหมินกำหมัด แต่เขาไม่กล้าตอกกลับ ถ้าเรียกเฉินจงออกมาจริง เขากลัวโดนตี

อวี๋เหวยหมินเดินไปด้วยความโกรธ ออกมาจากหน้าประตูบ้านเฉินเขาสงบจิตใจลง วันนี้ล้มเหลวแล้วจริงๆ หลายวันนี้เขาได้แต่หาโอกาส แต่ทุกครั้งเฉินเยี่ยนไม่เคยอยู่คนเดียวเลย เขาไม่มีโอกาสจริงๆ

เขาคิดวิธีนับไม่ถ้วน แต่ไม่ได้ใช้เลย สุดท้ายเขาคิดถึงสิ่งนี้ นัดเฉินเยี่ยนออกมา เขาอยากจะชวนเฉินเยี่ยนออกไปที่ไม่มีผู้คน เขาคิดจะใช้กำลังกับเฉินเยี่ยน ยังไงชาติที่แล้วเฉินเยี่ยนเป็นผู้หญิงของเขา ชาตินี้ก็ควรเป็นของเขาเช่นเดียวกัน

พอเฉินเยี่ยนเป็นผู้หญิงของเขา แน่นอนย่อมไม่สามารถแต่งงานกับซินห้าวได้

คิดดูก่อนวันที่เฉินเยี่ยนจะแต่งงานกับซินห้าว ตัวเองได้ครอบครองเฉินเยี่ยน งานแต่งกับซินห้าวต้องล้มเลิกลง แล้วซินห้าวก็จะกลายเป็นที่หัวเราะเยาะ

ส่วนเฉินเยี่ยนก็ต้องแต่งงานกับตัวเอง

ถึงตอนนั้นโรงงานม้วนบุหรี่ก็จะเป็นของเขา เงินก็เป็นของเขา เขายังต้องกังวลอะไร!

แต่เฉินเยี่ยนไม่หลงกล ไม่ตามเขาออกไป ให้เขาคิดแค่ไหน ก็ไม่มีทาง

อวี๋เหวยหมินโกรธและกลับบ้านอย่างทำอะไรไม่ได้ แม่เขากำลังรอเขาอยู่ เห็นเขาถือขวดน้ำก็บ่นด่าเขาเป็นชุด

อวี๋เหวยหมินอยากจะระบายอารมณ์ เขาทนกับชีวิตแบบนี้มามากพอแล้ว