เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 232: ดื่มฉลอง

นอกจากตอนคำนับในโถงก่อนหน้านี้ เฉินเยี่ยนไม่เจอซินห้าวเลย คิดว่าซินห้าวน่าจะยุ่งมาก ไม่เหมือนตัวเอง ตัวเองแค่นั่งในห้องหอเฉยๆ ฟังคนอื่นพูดคุย ยิ้มหัวเราะกับคนอื่นก็พอแล้ว

“บ้านซินห้าว ฉันเป็นป้าสะใภ้คนที่สองของเธอ ไปกินเลี้ยงได้แล้ว ทุกคนมากันหมดแล้ว เหลือแต่เธอ ไปกับฉัน”

ป้าสะใภ้รองเรียกเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนลุกขึ้นยืนเดินตามป้าสะใภ้รองไป

ในสนามบ้าน ในบ้าน คลาคล่ำไปด้วยผู้คน โต๊ะทุกตัวนั่งกันเต็มหมด จำนวนคนมากกว่างานแต่งของเฉินกุ้ยและหลัวเหมยเยอะเลย ดูแล้วความสัมพันธ์ของคนบ้านซินไม่แย่

“นั่งตรงนี้ นี่เป็นครอบครัวของเรา นี่คุณย่าเธอ แล้วนี่ย่ารอง ย่าสาม ย่าหกของเธอ นี่คือป้าสะใภ้ใหญ่ ป้าสะใภ้สาม นี่คือคุณอาเธอ”

ป้าสะใภ้รองแนะนำคนในโต๊ะกับเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนสับสนอยู่ นอกจากย่าของซินห้าวแล้ว คนอื่นเธอไม่รู้จัก แต่ดูแล้วครอบครัวบ้านซินสนิทกันมาก

เฉินเยี่ยนเผยรอยยิ้มที่เป็นอาวุธ พยักหน้าเรียกทุกคน

ทุกคนต่างยิ้มอย่างเป็นมิตร เรียกให้เฉินเยี่ยนกินข้าว

เฉินเยี่ยนก็ไม่เกรงใจ เลือกกินของที่ถูกใจ แต่เธอกินอย่างมีมารยาท และไม่พูดมาก แค่ฟังแต่พูดน้อย ต้องเป็นการกระทำที่ถูกต้อง

มีคนพูดถึงซุนหม่านเซียงขึ้นมา สีหน้าย่าของซินห้าวดูไม่ค่อยดี

“ที่บ้านแม่ของลูกสะใภ้ฉันมีเรื่อง เธอเลยกลับไปดูแลที่บ้าน เลยไม่ได้มา”

ซินหงอาของซินห้าวตอบ

“แม่เธอป่วยกลับไปช้าวันหนึ่งจะเป็นไรไป? งานแต่งลูกสะใภ้ยังไม่กลับมา จริงๆ เลย”

มีคนถอนใจส่ายหน้า

เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไร ข้ออ้างนี้ฟังดูก็รู้ว่าปลอม แต่ก็ต้องใช้ข้ออ้างแบบนี้เท่านั้น ไม่อย่างนั้นจะพูดว่าอะไร?

ส่วนเรื่องที่คนบนโต๊ะพูดซุบซิบกัน คนในเรื่อง เฉินเยี่ยนก็ไม่ตัดสิน เธอแค่ฟังก็พอ

“คุณอา พี่ชายผมเรียกอาไปชนแก้ว รีบไปเถอะ ทุกคนกำลังรออยู่”

มีเด็กอายุราวสิบเจ็ดสิบแปดขวบผิวดำเดินมาเรียกเฉินเยี่ยน

ต้องชนแก้วด้วยหรือ?

เฉินเยี่ยนไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ก็ลุกขึ้นตามไป

“เจ้าดำ ให้พี่สะใภ้เจ้าดื่มน้อยหน่อย ไม่งั้นระวังพี่ชายจะเอาเรื่องเจ้า”

ป้าสะใภ้รองว่าเด็กที่เรียกเฉินเยี่ยน

“ผมรู้แล้ว สบายใจได้ รับรองไม่ให้พี่สะใภ้ผมดื่มมากแน่”

เจ้าดำแสดงให้เห็นว่าเขารับทราบ แต่แววตาดีใจของเขานั้นดูมีเรื่องอะไร?

เฉินเยี่ยนขำ ทำเป็นว่าตัวเองไม่มีความเห็น

มาถึงหน้าซินห้าว ปรากฏว่าซินห้าวโดนกรอกเหล้าไปไม่น้อยแล้ว ใบหน้าแดง แต่แววตาเขายังเป็นประกาย แพรวพราวกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าอีก

“สุภาพบุรุษทั้งหลาย ผมว่า วันนี้เป็นวันดีของน้องชายเรา วังมงคล ไม่แบ่งแยกอายุ ไม่แบ่งแยกชนชั้น สนุกกันได้เต็มที่ แต่พวกเราสนุกกันไม่เกินขอบเขต ไม่อย่างนั้นน้องชายเราอาจจะไม่ยอม ต่อไปให้น้องชาย น้องสะใภ้เราชนแก้วกันทุกคน ต้องดื่มกันให้หมดนะ”

มีผู้ชายคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา ทุกคนต่างร้องเฮ

เฉินเยี่ยนไม่สนใจอะไร  เธอแค่ตามซินห้าวก็พอแล้ว

มีคนยกถาดมา ในนั้นมีจอกเหล้าไม่น้อย แล้วยังมีกาเหล้า ในจอกเต็มไปด้วยเหล้า กลิ่นเหล้าเตะจมูกลอยมา เห็นได้ชัดว่าเหล้านี่ไม่ผสมน้ำเลย

“เราต้องชิมก่อนว่านี่ใช่เหล้าหรือเปล่า จะเอาน้ำมาผสมไม่ได้นะ”

มีคนยกจอกเหล้าขึ้นมาชิม แล้วพูด “เป็นเหล้า เหล้าแท้ๆ ไม่เชื่อวันนี้จะดื่มจนเจ้าสาวไม่ฟุบหลับ”

ทุกคนเห็นท่าทางเขาแล้วก็หัวเราะขึ้นมา

ยกจอกเหล้าคารวะแขกสำคัญและผู้อาวุโสของบ้านซินก่อน

ส่วนแขกหลายคนที่มาจากในเมือง มีฐานะอะไรเฉินเยี่ยนไม่รู้ ส่วนในอำเภอ หัวหน้าคอมมูนก็มากันหลายคน

เหล้าฝาดมาก ดื่มไปแล้วเฉินเยี่ยนไอออกมาสองที ซินห้าวมองเฉินเยี่ยนอย่างเป็นห่วง เขาอยากจะดื่มแทน แต่นี่คือธรรมเนียมปฏิบัติ เจ้าสาวจำเป็นต้องดื่ม ดื่มแทนกันไม่ได้

ดื่มคารวะหลายโต๊ะ เฉินเยี่ยนก็ดื่มไปหลายจอกแล้ว แต่จอกเล็ก เฉินเยี่ยนยังไม่มีปัญหาอะไร

ตอนที่ดื่มแก้วถัดไป ตอนที่เฉินเยี่ยนดื่มรู้สึกแปลกใจ นี่เป็นน้ำเปล่าหรือ?

แต่เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไรดื่มต่อ แล้วยังไอออกมา เธอรู้ ต้องเป็นซินห้าวที่กลัวเธอดื่มเยอะ เลยจัดการให้คนมาเปลี่ยนเป็นน้ำ

พอมาถึงตอนที่คารวะกลุ่มคนอายุน้อย ก็มีคนเฮขึ้นมา ยกแก้วในถาดขึ้นมา แต่จอกที่พวกเขาถือในนั้นเป็นเหล้า มีเพียงแก้วของเฉินเยี่ยนที่เป็นน้ำเปล่า ดังนั้นทุกคนเลยไม่สงสัย

คาราวะชนแก้วไปเรื่อยๆ เฉินเยี่ยนไม่เป็นอะไร แต่เธอรู้สึกได้ว่าซินห้าวหน้าแดงแล้ว สายตายิ่งเป็นประกาย ร่างกายเริ่มโซเซ เธอคิดว่าซินห้าวน่าจะดื่มเยอะเกินไปแล้ว

“เจ้าสาวนี่ดื่มเก่งจัง มา พวกเรามาชนกันสามแก้ว ข้าว่าพี่น้อง อย่าขี้ขลาดกันเลย แม้แต่เจ้าสาวยังดื่มไม่ชนะ วันนี้ถ้าไม่ให้เจ้าสาวดื่มเยอะๆ ข้าจะด่าพวกเจ้า”

มีคนยกแก้วจะชนกับเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนดื่มกับคนพวกนั้นสามแก้ว เห็นกลุ่มคนมากมายแล้วเธอปวดหัว ถึงแม้ที่ดื่มจะเป็นน้ำเปล่า แต่คนเยอะขนาดนี้ ถ้าชนกันทุกคน เธอคงเข้าห้องน้ำไม่ทัน

เฉินเยี่ยนดื่มเสร็จก็เซเล็กน้อย ใบหน้าแดงระเรื่อ เธอแกล้งทำเป็นมึน

คนพวกนั้นเห็นเฉินเยี่ยนท่าทางเหมือนเมา ยิ่งโห่ร้อง มาต่อคิวชนแก้วกับเฉินเยี่ยน ซินห้าวและเพื่อนของซินห้าวต่างเข้ามาห้าม โดยเฉพาะเจ้าอ้วน เขาเหมือนภูเขาเหล็ก ไม่ให้ใครมายุ่งกับเฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนโดนคนประคองกลับเข้าห้อง ข้างนอกซินห้าวยังดื่มกับคนอื่นอยู่ เขาเป็นเจ้าบ่าว วันนี้ไม่โดนมอมเหล้า คนอื่นจะไม่ยอมปล่อยตัวเขา

ในห้องไม่มีคน เฉินเยี่ยนค่อยถอนหายใจได้ เธอนวดขมับ นี่เป็นงานแต่งงาน ทั้งเหนื่อยทั้งมีความสุข

รองานเลี้ยงเลิกรา แขกที่โวยวายก็กลับไปแล้ว เหลือแต่คนในบ้านกำลังเก็บกวาด

โต๊ะที่มาจากบ้านเฉินก็กลับไปแล้ว เฉินหู่โดนคนอุ้มกลับไป เขาก็ดื่มมาก กลับไปหวางนิวต้องว่าเขาเป็นชุดแน่ แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้ยินแล้ว

เจ้าอ้วนก็กลับไปแล้ว เขาก็ดื่มไปไม่น้อย แต่เขาดื่มอย่างมีความสุข ซินห้าวกับเฉินเยี่ยนแต่งงานกัน เขาดีใจจริงๆ

เฉินเยี่ยนกำชับเขา ให้เขาขี่รถช้าๆ กลับไปอย่าไปยุ่งกับหวางจวน หวางจวนยังท้องอ่อนอยู่ เธอกลัวว่าเจ้าอ้วนจะแยกแยะไม่ได้

เจ้าอ้วนตอบรับทราบ แล้วขี่รถออกไป

จนถึงตอนกลางคืน ที่บ้านเหลือแค่ซินต้าฉุย ปู่ซินห้าว ย่าซินห้าว ซินชาน แล้วยังมีซินฉุ่ย ลุงคนที่สองของซินห้าว ป้ารองไป๋ซิ่วเหมย ซินเหวยลูกชายของพวกเขา และซินฮุ่ย ซินหลานลูกสาว นอกจากนี้ยังมีซินหงและสามีซินหง โจวเอ้อซิ่ง และโจวเยว่จี้ ลูกสาวซินหงและลูกชาย โจวจื้อ

ทุกคนนั่งกินข้าวด้วยกัน เฉินเยี่ยนมองซินห้าว ซินห้าวดูมึนเล็กน้อย

“พรุ่งนี้เจ้าก็กลับไปเถอะ พวกเราก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านหลังเก่า ให้ห้าวกับเยี่ยนจื่ออยู่ด้วยกันสองวัน กลางวันก็ไปกินข้าวที่บ้านหลังเก่า”

ซินต้าฉุยบอก นี่เป็นบ้านหลังใหม่ เขาต้องการพื้นที่อยู่อาศัย ซินห้าวออกเงินสร้าง ถึงแม้ซินห้าวจะบอกว่าให้พวกเขาสองคนอยู่ที่นี่ พื้นที่ใหญ่ อยู่กันพอ แต่พวกเขายังชินกับบ้านหลังเดิมอยู่ อีกอย่างซินห้าวกับเฉินเยี่ยนเพิ่งแต่งงานกัน พวกเขาไม่อยากวุ่นวาย ให้ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกัน

ซินชานรับปาก ซินห้าวก็ไม่มีความเห็นอะไร เฉินเยี่ยนก็คิดว่าดีมาก