เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 242: ซินห้าวโดนตี

                น้ารองเห็นเฉินเยี่ยนส่งชามมาให้เธออึ้งไป จากนั้นค่อยรับมา

เฉินเยี่ยนเห็นในแววตาน้ารองมีน้ำตารื้น อาจจะเป็นครั้งแรกที่มีคนตักข้าวให้เธอแบบนี้

เฉินเยี่ยนตักอีกชามให้ซินซิ่วหลาน เธอมองออกว่า ที่บ้านซินนี้ พวกเธอคงเป็นคนสุดท้ายที่ได้กิน

ก๋วยเตี๋ยวในหม้อเหลือไม่เยอะแล้ว เฉินเยี่ยนไม่ได้ตักอีกชาม เธอไม่อยากกิน เผชิญหน้ากับคนพวกนี้ เธอกินไม่ลงจริงๆ

มองดูลุงสองคนตักเพิ่มอีกชาม คุณยายเติมอีกชาม ในหม้อก็เกลี้ยงแล้ว

น้าคนโตจะเติมแต่ไม่มีแล้ว เธอต่อว่าน้ารอง น้ารองก้มหน้าไม่พูด เฉินเยี่ยนรู้สึกคับอกคับใจจริงๆ

เธอทนอยู่ต่อไปไม่ไหวแล้ว

“เธอจะไหน? นี่ยังกินกันไม่เสร็จเลย ชามก็ยังไม่ได้ล้าง”

ซุนหม่านเซียงตะโกนเรียก

“ฉันไม่ได้กินเสียหน่อย ล้างอะไร คนกินข้าวยังไม่สนใจเลย ทำไมต้องให้ฉันทำด้วย? คุณน้ากับลูกพี่ลูกน้องยอมพวกคุณจนเสียนิสัย แต่ฉันไม่ยอม”

เฉินเยี่ยนพูดจบก็ขี้เกียจจะสนใจคนพวกนี้ เธอเปิดประตู เดินออกไป

เฉินเยี่ยนไม่สนใจเสียงคำรามข้างหลังแล้ว

เดิมทีเธอคิดจะอยู่บ้านซินจนถึงบ่ายซินห้าวเลิกงานกลับมา แต่เธอทนอยู่ไม่ไหวแล้วจริงๆ

ลงบันไดมาแล้ว เธอลูบท้อง เฉินเยี่ยนรู้สึกหิว

เธอเดินมาตามถนนเจอร้านอาหารร้านหนึ่ง ยังไงเสียเธอมีเงินมีตั๋วจะกลัวไม่ได้กินข้าวทำไม!

เฉินเยี่ยนสั่งก๋วยเตี๋ยวราดเนื้อแพะ ซดน้ำแกง เธอเดินออกไปอย่างสบายใจ

กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จแล้ว ดูเวลายังเช้าอยู ตอนนี้ซินห้าวยังไม่กลับ เฉินเยี่ยนเลยตัดสินใจไปดูร้านรวง

เธอไม่ได้มีจุดหมายที่ชัดเจน แต่เห็นอะไรถูกใจก็ซื้อมา

เช่นซื้อปลอกหมอนลายปักให้คุณย่า และเสื้อกระดุมจีนหนึ่งชุด ซื้อเสื้อผ้าที่ถูกใจให้ป้ารอง ซื้อไปป์บุหรี่ให้คุณปู่ ตัวเธอเองชอบรองเท้าคู่หนึ่ง คิดไปคิดมา เธอเลยซื้อให้ซินฮุ่ยและซินหลานคนละคู่ด้วย

แล้วเธอก็ซื้อรองเท้าและเสื้อผ้าให้ซินห้าว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอซื้อของให้ซินห้าวเลย เธอรู้สึกตื่นเต้นดีใจ

แล้วยังมีเฉินหู่ด้วย ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่เขาซนที่สุด คึกที่สุด เธอซื้อเสื้อผ้าให้เฉินหู่เช่นกัน เธอซื้อให้เฉินหู่แล้ว เธอก็คิดถึงซินเหวย อายุพอๆ กันกับเฉินหู่ เขานิสัยก็น่ารักดี ดังนั้นเธอเลยซื้อให้ซินเหวยด้วย

ซื้อไปซื้อมา เฉินเยี่ยนซื้อเป็นตั้งเลย เธอรู้สึกใจหายกับอำนาจการซื้อของของผู้หญิง ไม่ว่าจะยุคสมัยไหนต่างก็น่ากลัวทั้งนั้น ขอแค่มีเงินก็พอ

ซื้อของเป็นกองแล้วเฉินเยี่ยนทั้งหิ้วทั้งอุ้ม ระหว่างทางกลับมาบ้านซิน เฉินเยี่ยนบ่น รู้อย่างนี้ขี่จักรยานมาก็ดี แบบนี้เหนื่อยเหลือเกิน

มาถึงชั้นล่างของบ้านซิน เฉินเยี่ยนมองดูท้องฟ้า คาดว่าซินห้าวน่าจะเลิกงานแล้ว

ตัวเองจะขึ้นไปข้างบนดีไหม?

ขณะที่เฉินเยี่ยนกำลังคิด ก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันบนบันได

“เพื่อผู้หญิงแบบนั้น แกถึงกับโกรธฉันขนาดนี้ ดูสิดูแกทำคุณยายแกโกรธขนาดไหนแล้วเนี่ย? ฉันจะบอกแกให้ นี่เป็นบ้านของฉัน ฉันจะให้ใครมาก็ได้ ฉันไม่ยอมก็อย่าหวังจะได้เข้ามาในบ้านฉันเลย แกไปบอกผู้หญิงคนนั้น ต่อไปนี้ถ้ายังกล้ามาที่นี่อีก ฉันจะหักขาเธอ!”

เสียงดังมาก เฉินเยี่ยนฟังออก นี่เป็นเสียงของซุนหม่านเซียง นี่ทะเลาะกับใครอยู่นะ? แล้วจะหักขาใคร

เฉินเยี่ยนยื่นหน้าไปดู กลับเห็นซินห้าวกำลังลงบันไดมาแล้วพูดไปด้วย “เธอเป็นภรรยาของผม ผมไม่เป็นห่วงเธอแล้วจะให้เป็นห่วงใคร? ผมไม่เชื่อว่าเธอจะทำเรื่องนั้น ไม่มาก็ไม่มา เยี่ยนจื่อก็ไม่ได้อยากจะมา”

เอ๋? ซินห้าวกลับมาแล้วหรือ? แล้วยังมีคำพูดของเขา ที่ออกรับแทนตัวเอง งั้นคนก่อนหน้าที่แม่สามีพูดหมายถึงตัวเอง? นี่คิดจะหักขาเธอเลย น่ากลัวจริงๆ

“ซินห้าว”

เฉินเยี่ยนเรียก

ซินห้าวเห็นเฉินเยี่ยนก็ตาเป็นประกาย รีบเดินมาข้างหน้าเฉินเยี่ยน มองดูเฉินเยี่ยนตั้งแต่หัวจรดเท้า กลัวว่าเฉินเยี่ยนจะเกิดอุบัติเหตุอะไร

“ทำไมออกไปข้างนอก? กลับมาไม่เจอคุณ ผมตกใจแทบแย่”

ซินห้าวเป็นห่วงจริงๆ

“ตอนเที่ยงยังไม่ได้กินข้าว ฉันเลยออกไปซื้อข้าวกิน จากนั้นเลยเดินเล่นรอบหนึ่ง ซื้อของมาไม่น้อยเลย ฉันซื้อเสื้อผ้าให้คุณด้วย กลับไปลองใส่ดูว่าได้ไหม”

เฉินเยี่ยนชูของให้ซินห้าวดู

“ได้สิ”

ซินห้าวรีบรับไป สายตาเต็มไปด้วยความเอ็นดู ของที่ภรรยาซื้อให้เป็นของดีทั้งนั้น

“นี่ไงคน ใครจะไปรู้ว่าเธอแอบหนีไปเที่ยวเล่นที่ไหน แล้วยังจะมาตะโกนใส่ฉัน อารมณ์เสียใส่ยายใส่ป้าตัวเองอีก แกดูสิตอนนี้แกเป็นอะไรไปแล้ว โดนเธอสอนจนเสียนิสัย เธอมันดวงซวยจริงๆ”

ซุนหม่านเซียงตามลงมา พอเห็นเฉินเยี่ยนเธอตกใจ แล้วก็ด่าต่อ

ซินห้าวอยากจะหันกลับไปพูด แต่เฉินเยี่ยนดึงเขาไว้ คนมากมาย ทะเลาะกันจะทำให้คนเขาหัวเราะเยาะเอา

ฝั่งน้าคนโตก็ดึงซุนหม่านเซียงไว้ ชี้ไปที่ข้าวของที่เฉินเยี่ยนซื้อ

“นี่คืออะไร? เอามาสิ!”

ซุนหม่านเซียงตะโกน เวลานี้ซินห้าวเอาของผูกไว้กับจักรยานหมดแล้ว

“ของพวกนี้ไม่มีของพวกคุณค่ะ อันนี้ซื้อให้คุณปู่คุณย่า ลุงสองแล้วก็คุณป้า ซินฮุ่ย ซินหลาน”

เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าคนบ้านซุนโลภมากเกินไป

“นี่หมายความว่ายังไง ซื้อให้ทุกคน แต่ไม่ซื้อให้แม่สามี ไม่ซื้อให้คุณยาย ไม่ซื้อให้คุณลุง แล้วยังจะมาเอาของขวัญ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่งเข้ามาก็ยุยงให้ซินห้าวทะเลาะกับที่บ้าน สะใภ้แบบนี้แต่งเข้ามาซวยไปแปดชั่วโคตร”

น้าคนโตพูดเสียงดังมาก เธอกำลังทำลายชื่อเสียงเฉินเยี่ยน

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว ไม่ได้ซื้อ”

เฉินเยี่ยนไม่สนใจเลย อีกหน่อยก็ไม่จำเป็น เธอจะไม่มาที่นี่อีกแล้ว เธอถึงไม่สนใจคำพูดของน้าคนโต

“พวกเรารีบกลับกันเถอะ คุณปู่คุณย่าพวกเขารออยู่”

เฉินเยี่ยนดึงเสื้อซินห้าว

ซินห้าวเหลือบมองแม่เขาและน้าเขาแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร เข็นจักรยานแล้วจูงเฉินเยี่ยนเดินไป

น้าคนโตไม่สบอารมณ์ วันนี้ไม่ได้อะไรเลย เธอไม่พอใจ เธอมองของพวกนั้นอย่างอิจฉา แล้วเดินไปข้างหน้าหลายก้าว ไปแย่งเอาของบนจักรยานมา

เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าน้าคนโตจะทำเรื่องแบบนี้ มาลงมือแย่งของคนอื่น ช่างหน้าไม่อาย!

เฉินเยี่ยนอยากจะห้าม แต่ซินห้าวตอบโต้เร็วกว่าเธอ เขาคว้ามือน้าคนโตเอาไว้

มือเขามีแรง น้าคนโตเจ็บจนร้องออกมา

“นี่ทำอะไรน่ะ! เธอกล้าลงมือกับน้าเชียวหรือ กล้าดียังไง รีบปล่อยเร็วเข้า ดูน้าแกสิเจ็บจะแย่อยู่แล้ว”

ซุนหม่านเซียงเข้ามาตีแขนซินห้าว ตอนนี้ยิ่งทีเธอยิ่งไม่ชอบซินห้าวแล้ว คิดว่าซินห้าวโมโหเธอ

ซินห้าวลงมือกับแม่ตัวเองไม่ได้ และเขาก็ไม่คิดจะลงมือกับน้าตัวเอง เห็นแม่ตีเขาเหมือนคนบ้า ในใจซินห้าวทรมานจนพูดไม่ออก

เฉินเยี่ยนคิดอยากจะเข้าไปช่วย ซินห้าวปล่อยมือ เพราะเขาใช้แรงมากไปหน่อย น้าคนโตก็ขัดขืน พอเขาปล่อยมือ น้าคนโตไม่ได้ตั้งหลัก เลยถอยหลังหนึ่งก้าวลงไปนั่งกับพื้น

พอเธอนั่งลงบนพื้น ก็ตีขาร้องไห้ออกมา บอกว่าหลานชายตีเธอ

ซุนหม่านเซียงโกรธจนขาดสติ ช่วงนี้เธอยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ เห็นพี่สะใภ้ที่บ้านบาดเจ็บ เธอเลยเงื้อมือตบซินห้าวไปหนึ่งฉาดโดยไม่คิด

ซุนหม่านเซียงยังด่าซินห้าวด้วย

“คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ซินห้าวตีเธอที่ไหนกัน คุณเป็นแม่แท้ๆ ของซินห้าวหรือเปล่า? คุณถึงตบเธอ”

เฉินเยี่ยนพุ่งเข้าไป เธอโกรธซุนหม่านเซียงมากจริงๆ นี่เก็บซินห้าวมาเลี้ยงหรือเปล่า? คนเป็นแม่แท้ๆ มีที่ไหนทำกับลูกตัวเองแบบนี้

ตบฉาดนี้ ที่เธอตบไม่ใช่ซินห้าว ยังไปถึงใจของซินห้าวด้วย

แววตาเฉินเยี่ยนเต็มไปด้วยความเจ็บปวด