เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 262: ฉันจะทำให้คุณพิการ

เฉินเยี่ยนจะไป แต่ท้ายรถเธอโดนอวี๋เหวยหมินรั้งไว้

“เฉินเยี่ยน คุณใจร้ายขนาดนี้จริงหรือ? พวกเราเป็นสามีภรรยากันมากี่ปี คุณรู้ว่าผมเป็นคนยังไง ผมถึงกับทิ้งหน้าตา ผมผิดไปแล้ว คุณไม่ช่วยผมจริงหรือ?”

สีหน้าอวี๋เหวยหมินเคร่งขรึม สายตามีแววอยากเอาชนะ เขาไม่คิดว่าเฉินยี่ยนจะปฏิเสธแบบไร้เยื่อใยขนาดนี้

“ศักดิ์ศรีของคุณไม่เกี่ยวกับฉัน ตัวคุณเอาไปวางไว้บนพื้นเอง เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย! อวี๋เหวยหมิน ปล่อย คุณรู้หรือเปล่า คุณทำแบบนี้จะทำให้ฉันดูถูกคุณ ตั้งแต่นี้ต่อไปไม่ว่าเรื่องอะไรของคุณก็ไม่เกี่ยวข้องกับฉัน ฉันจะไม่ช่วยเหลือคุณ แล้วฉันก็ขี้เกียจเจอคุณด้วย ต่อจากนี้ไม่ต้องมาหาฉันอีก ถือว่าเราเป็นคนแปลกหน้ากัน ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน”

เฉินเยี่ยนไม่อยากยุ่งกับอวี๋เหวยหมินอีกต่อไป

“เฉินเยี่ยน ถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ? คุณคิดว่าคุณไปหาพ่อหนุ่มหน้ามนซินห้าวนั่น ไม่มาหาผมแล้ว? คุณเป็นภรรยาผม เรื่องนี้คุณไม่ยอมรับไม่ได้ อีกอย่างตอนนี้ที่นี่ก็ไม่มีคน ถ้าผมทำอะไรขึ้นมา…”

อวี๋เหวยหมินขู่เฉินเยี่ยน หลังจากนั้นก็จ้องมองเฉินเยี่ยนทันที

เขาพบว่าเฉินเยี่ยนสวยขึ้นกว่าชาติที่แล้วเยอะเลย อ่อนเยาว์มีเสน่ห์ เทียบกับชาติที่แล้วดูสดใสและบ้าระห่ำขึ้นเยอะเลย เฉินเยี่ยนเป็นแบบนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใหม่ ยิ่งทำให้เขาหวั่นไหว ทำให้เลือดในตัวเขาพลุ่งพล่าน

อวี๋เหวยหมินมองหน้าอกเฉินเยี่ยน

เขารู้รูปร่างสัดส่วนของเฉินเยี่ยนเมื่อชาติที่แล้ว ดีมาก อวบอัดกว่าเฉินเวยอีก เพียงแต่เฉินเยี่ยนหัวโบราณกว่า อีกทั้งเธอผอม คนส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าเฉินเยี่ยนมีสัดส่วนดี

แต่เขารู้ดี คิดถึงสัดส่วนโค้งเว้าของตัวเฉินเยี่ยน ลำคออวี๋เหวยหมินขยับ กลืนน้ำลายลงไปอย่างห้ามไม่อยู่ ส่วนนั้นของร่างกายเริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนอง

อวี๋เหวยหมินไม่รู้เลยว่าจะมีวันหนึ่งที่เขามีความรู้สึกกระหายเฉินเยี่ยน เมื่อก่อนเขามันจะคิดว่าเฉินเยี่ยนเป็นภรรยาเขา เขาอยากจะทำยังไงก็ได้ เขาคิดว่าเฉินเยี่ยนเร่าร้อนไม่พอ ฉอเลาะไม่พอ เทียบกับเฉินเวยไม่ได้ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกว่าเขาต้องการเฉินเยี่ยน ความต้องการนี่แทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว

อวี๋เหวยหมินหัวร้อนไปหมด มืออวี๋เหวยหมินที่จับเบาะหลังจักรยานเอื้อมไปคว้ามือเฉินเยี่ยน เขาอยากจะดึงเฉินเยี่ยนเข้ามาไว้ในอ้อมกอดเขา

เฉินเยี่ยนทนไม่ไหวแล้ว เลยตบเข้าไปฉาดหนึ่ง

เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าอวี๋เหวยหมินจะใจกล้าขนาดนี้ กล้าทำเรื่องแบบนี้!

อย่าว่าแต่ชาตินี้พวกเขาเริ่มต้นชีวิตแล้วเลย ชาติที่แล้วหลังจากที่รู้ว่าเขากับเฉินเวยมีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น เธอก็ไม่สามารถแตะต้องตัวกับอวี๋เหวยหมินได้อีกเลย

ตบนี้เสียงดังเพี๊ยะ และสามารถลดไฟที่พลุ่งพล่านของอวี๋เหวยหมินได้

“คุณตบผมทำไม? คุณเป็นภรรยาผม ผมต้องการจะทำไม? อีกอย่าง ชาติที่แล้วไม่ใช่ว่าผมไม่เคยทำมาก่อน พวกเราทำกันมากี่ครั้งแล้ว ส่วนไหนของร่างกายคุณที่ผมไม่รู้จัก เสแสร้งอะไรกัน”

อวี๋เหวยหมินกุมหน้า แต่เขาไม่ได้โมโหเหมือนที่ผ่านมา เขาพบว่าตอนนี้เขาตกหลุมรักเฉินเยี่ยนอีกครั้งแล้ว เขารู้สึกว่าไม่ว่าเฉินเยี่ยนจะทำยังไงกับเขา เขาไม่โกรธเฉินเยี่ยนเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“คุณทำให้ฉันรังเกียจ อวี๋เหวยหมิน ฉันจะเตือนคุณครั้งสุดท้าย ถ้าคุณคิดเรื่องพวกนั้นอีก ฉันจะทำให้คุณเสียใจ”

เฉินเยี่ยนโมโหมากจนถีบอวี๋เหวยหมินอย่างแรงไปหลายรอบ

“ผมก็แค่คิดถึงภรรยาตัวเองไม่ได้หรือไง”

อวี๋เหวยหมินบ่น

“ภรรยาของคุณอยู่ที่บ้าน คุณกลับบ้านไปจะทำอะไรก็ทำ ถ้าพูดจาซี้ซั้วอีก ฉันจะทำให้คุณพิการ!”

เฉินเยี่ยนพูดจบก็เหลือบมองตรงนั้นของอวี๋เหวยหมิน อวี๋เหวยหมินรีบกุมเป้า ครั้งที่แล้วเฉินเยี่ยนถีบเป้าเขา เขายังจำได้แม่น ทำเขาเจ็บไปสองวันเต็มๆ เขาไม่อยากโดนอีกรอบ

เฉินเยี่ยนพูดทิ้งท้ายไว้ มองมืออวี๋เหวยหมินที่กุมตรงนั้นอยู่ ไม่ได้จับรถเธอแล้ว เธอเลยรีบถีบจักรยานไปข้างหน้า แล้วขี่ออกไปเลย

อวี๋เหวยหมินเห็นเฉินเยี่ยนขี่จักรยานออกไปแล้ว เรื่องครั้งนี้ไม่สำเร็จ แถมยังโดนตบอีก ช่างซวยแท้ๆ

อวี๋เหวยหมินก้มหน้าลงมองเจ้าหนูที่ตื่นขึ้นมา เขาไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป ตอนนี้ในใจเขาเต็มไปด้วยเฉินเยี่ยน เขาอยากจะคืนดีกับเฉินเยี่ยนจริงๆ

แต่เฉินเยี่ยนมีซินห้าวแล้วไม่ชอบตัวเองแล้ว

พออวี๋เหวยหมินคิดถึงซินห้าวก็กรอดฟัน เขาแย่งภรรยาตัวเองไป ซินห้าวไอ้หนุ่มหน้ามน มือที่สามรีบไปตายซะ! เขาหวังจะให้ซินห้าวโดนรถชนตาย ขี่รถตกหลุมตาย กินของสำลักตายไปจริงๆ เขาตายแล้ว ตัวเองจะได้กลับไปอยู่กับเฉินเยี่ยนอย่างมีความสุขอีกครั้ง

อวี๋เหวยหมินแช่งซินห้าวในใจ

ส่วนทำไมเขาถึงยังยอมรับเฉินเยี่ยนที่แต่งงานไปแล้วได้ เขาในเหตุผลกับตัวเองแบบนี้ เขาหักหลังเฉินเยี่ยนมาก่อน อยู่ที่นี่เขาก็แต่งงานมาแล้ว ดังนั้นเขาให้อภัยเฉินเยี่ยนที่หักหลังตัวเองครั้งหนึ่ง แต่รอจนเฉินเยี่ยนได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง เฉินเยี่ยนจะต้องเป็นภรรยาที่ดี ห้ามนอกใจอีกก

ไม่พูดถึงอวี๋เหวยหมินที่มีความคิดวิปริตแล้ว มาพูดถึงเฉินเยี่ยน เธอขี่จักรยานด้วยความเร็วสูงสุดมาถึงบ้านเฉิน

มาถึงหน้าประตูบ้านเฉินเธอค่อยถอนหายใจยาวออกมา

อวี๋เหวยหมินเหมือนคางคกที่หล่นใส่ขา ไม่กัดคน แต่ทำให้คนรู้สึกรังเกียจมาก

ตัวเองอยู่บ้านกับภรรยาไปมีความสุขด้วยกันไม่ดีหรือไง? ทำไมจะต้องวิ่งออกมาบนถนนให้คนเขาถีบ รู้สึกขยะแขยงในใจอย่างบอกไม่ถูก

ไม่ได้ ตำแหน่งนักบัญชีนี่ต้องรีบหาโดยเร็ว ไม่อย่างนั้นอวี๋เหวยหมินจะไม่ตัดใจ ใครจะรู้ว่าเจาตะทำเรื่องน่ารังเกียจอะไรอีก

แต่ถามเฉินจงแล้ว เฉินจงไม่มีตัวเลือกที่ดีเลย

เดิมทีเฉินจงเล็งปู่ของหวางจวนไว้

ปู่หวางจวนเป็นผู้รู้วิชา ในหมู่บ้านพวกเขาถือเป็นคนที่มีความรู้มากที่สุด คิดบัญชีไม่น่าจะมีปัญหา แต่ตอนนี้เขาเป็นคุณครูในหมู่บ้าน ภรรยาเขายินดีให้เขาไปเป็นนักบัญชีที่โรงงานเป็นอย่างมาก แต่ตัวเขาเองไม่ยอม

เขาบอกว่าไปทำงานในโรงงานได้เงินเยอะก็จริง แต่เขาอยากสอนหนังสือมากกว่า เขาอยากเห็นคนรุ่นต่อไปมีอนาคตที่ดี

เพราะเรื่องนี้ภรรยายังทะเลาะกับเขาด้วย บอกว่าเขาโง่ แต่เขายืนหยัด

คนแบบนี้เฉินเยี่ยนนับถือ ดังนั้นเธอเลยไม่ได้ขอร้องมาก

เพียงแต่ปู่ของหวางจวนไม่ไป ในหมู่บ้านก็ไม่มีคนที่เหมาะสมแล้ว

“พ่อ ในหมู่บ้านหนูมีพี่สะใภ้ชื่อเหลียนจืออยู่คนหนึ่ง ตอนที่หนูไปทำความรู้จักญาติผู้ใหญ่ เธอความจำดีมาก จำจำนวนเงินได้ไม่ขาดตกบกพร่องเลย แต่เธอเป็นผู้หญิง หนูไม่รู้ว่าเธออ่านออกเขียนได้หรือเปล่า?”

ในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้เฉินเยี่ยนนึกถึงคนหนึ่งขึ้นมา นั่นก็คือพี่สะใภ้เหลียนจือ

“ผู้ชายในหมู่บ้านที่อ่านออกเขียนได้มีไม่เยอะ อย่าว่าแต่ผู้หญิงเลย แต่จำบัญชีได้ก็เป็นจุดเด่นของตัวเอง ถ้าลูกคิดว่าพี่สะใภ้เหลียนจือคนนั้นในหมู่บ้านของลูกใช้ได้ ก็ลองไปถามเธอดู ถ้าไม่ได้ พวกเราค่อยหาใหม่”

เฉินจงก็ใช้แรงไปกับเรื่องนี้ไม่น้อย นอกจากปู่ของหวางจวนแล้ว ยังมีคนมาแนะนำให้เขาอีกคน เขาไปสืบมาแล้ว คนนี้มีความสามารถจริง สมองไว รู้จักตัวอักษร คิดบัญชีได้ไม่มีปัญหา แต่เขาก็ได้ยินมาว่าคนนี้นิสัยไม่ดี เคยขโมยของคนอื่น ปกติขอบดูถูก คนแบบนี้ถึงแม้เขาจะมีความสามารถ ก็ไม่สามารถให้เข้ามาในโรงงานได้ ดังนั้นเฉินจงเลยปฏิเสธไป

“ได่ค่ะ”

เฉินจงพยักหน้า คิดแล้วก็พูดขึ้นมา “ระหว่างทางที่มาหนูเจออวี๋เหวยหมิน เขาบอกว่าเขาอยากจะทำงานที่โรงงาน หนูไม่ตกลง ถ้าเขามาหาที่บ้าน ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร ยังไงก็ห้ามเขาไปทำนะคะ พวกเราไม่ต้องไปสนใจเขา”