เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 266: ลอบลงมือ

เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าทำไมคนอื่นถึงยังจะมีลูก แต่ทุกคนต่างมีชีวิตของตนเอง มีวิถีของตัวเอง เธอไม่มีสิทธิ์ไปสนใจคนอื่น

แต่บ้านสามีซินฮุ่ยฐานะธรรมดา แต่เพราะมีบ้านซินช่วยเหลือ ชีวิตเธอเลยพออยู่ได้ เงินค่าปรับก็ไม่ใช่ว่าไม่มีปัญญาจ่าย ดังนั้นเฉินเยี่ยนเลยไม่เข้าใจว่าทำไมต้องหลบ

“ก็จ่ายค่าปรับไปก็ได้แล้วไม่ใช่หรือ คนในหมู่บ้านไม่ให้ลูกคลอด บอกว่านี่คือนโยบายของประเทศ ลูกก็ทำอะไรไม่ได้”

ไป๋ซิ่วเหมยพูดจบก็ถอนหายใจ แล้วพูดขึ้นมาอีก “หัวหน้าผู้หญิงที่หมู่บ้านฮุ่ยเอ๋อร์กับแม่สามีเธอสองคนไม่ถูกกัน ค่าปรับพวกเรายอมจ่าย แต่หัวหน้าหญิงคนนั้นหาเรื่อง เธอชอบพาคนมาหาเรื่องที่หน้าบ้าน ฮุ่ยเอ๋อร์หนีสุดชีวิตแล้ว เคยไปอยู่บ้านยายเธอพักหนึ่ง นี่เพิ่งกลับไปก็โดนหัวหน้าหญิงคนนั้นเจอตัวอีกแล้ว วันนี้เธอพาคนมาหน้าบ้านเกือบลากฮุ่ยเอ๋อร์ไป นี่ดีที่ฮุ่ยเอ๋อร์กับเอ้อร์จ้วงวิ่งเร็ว ไม่อย่างนั้นถ้าโดนจับตัวไป ไม่รู้เลยว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ก่อนหน้านี้ก็มีเรื่องเล่า ที่หมู่บ้านหม่ามีผู้หญิงคนหนึ่งท้องเกือบเจ็ดเดือนแล้ว โดนพวกเขาลากไปแล้วเอาเด็กออกมา เป็นเด็กผู้ชาย สะใภ้บ้านนั้นเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดแล้วเหมือนกัน บอกว่าสามีบ้านนั้นเอามีดไปลุยสู้กับเจ้าหน้าที่ ฟันบาดเจ็บไปหนึ่งคน ชีวิตเขาก็ไม่มีจุดจบที่ดีเหมือนกัน”

ในใจไป๋ซิ่วเหมยรู้สึกอึดอัด กลัวว่าลูกสาวจะเกิดเรื่องอะไร

เฉินเยี่ยนรู้ว่าเธอไม่ปล่อยข่าวลือข่มขวัญคนอื่นแน่นอน ยุคนี้เป็นยุคที่เคร่งเรื่องการคุมกำเนิดมากที่สุด หลัวเหมยท้องครั้งนี้ หัวหน้าหญิงก็ไปหาที่บ้านมา แต่เพราะบ้านเฉินมีฐานะพิเศษในหมู่บ้าน เธอพูดเป็นการส่วนตัว ให้บ้านเฉินจ่ายค่าปรับมา ตอนคลอดก็ให้หลัวเหมยกลับไปที่บ้านแม่หรือไปซ่อนที่ไหนก็ได้ คลอดเสร็จแล้วค่อยกลับมา แบบนี้เธอจะได้พอพูดแก้ตัวให้ได้

เพราะเรื่องคุมกำเนิด หลายคนท้องก็จะหนีไปบ้านญาติ กลัวจะโดนจับได้ บางคนไม่มีญาติให้ไปหาได้เลย เพื่อที่จะคลอดลูกเลยต้องหนีออกไปไม่กล้ากลับบ้าน

“รับต้าจวนมาเถอะ ไม่อย่างนั้นซินฮุ่ยอยู่ที่นี่ก็ไม่สบายใจ”

เฉินเยี่ยนก็ทำอะไรไม่ได้ แผนคุมกำเนิดเป็นนโยบายของประเทศ พวกเขาต้องเชื่อฟัง เธอไม่มีสิทธิ์ไปบังคับคนอื่น ส่วนหัวหน้าผู้หญิงคนนั้น เธอทำตามหน้าที่ ก็ไม่ได้ผิดอะไร

“ฉันก็ว่าอย่างนั้น พรุ่งนี้ให้พ่อเธอกลับไป ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าเธอจะไม่ให้เด็ก เธอกับลูกอยู่ที่นี่ ยังไงก็ไม่มีทางพาคนมาแย่งไปได้”

ไป๋ซิ่วเหมยกับเฉินเยี่ยนเห็นตรงกัน ฝั่งนี้คนเยอะขนาดนี้ ยังไงก็ไม่เห็นเด็กหรอก

เฉินเยี่ยนค่อยเข้าใจ ที่แท้หัวหน้าหญิงที่หมู่บ้านนั้นส่งคนมาเฝ้าบ้านซินฮุ่ย ไม่ให้ต้าจวนหนี เพื่อจะได้ให้ซินฮุ่ยกลับไป ซินฮุ่ยและสามีซินฮุ่ยตกใจแล้ว ไม่กล้ากลับไป กลัวว่าซินฮุ่ยจะถูกลากไปทำแท้ง แต่ตอนนี้ซินฮุ่ยท้องได้แปดเดือนแล้ว จะเก้าเดือนแล้ว คิดแล้วเฉินเยี่ยนรู้สึกว่าโหดร้าย

“อย่ากังวลไปเลย พรุ่งนี้ให้ซินห้าวกันลุงสองไปด้วยกัน ต้องรับต้าจวนกลับมาได้ได้ เธอรออยู่ที่นี่ก็พอ”

ยังไงเฉินเยี่ยนก็เข้าข้างครอบครัวตัวเอง เธอหวังจะให้ลูกซินฮุ่ยคลอดออกมาอย่างปลอดภัย

“ใช่แล้ว ลูกสบายใจเรื่องนี้ได้เลย”

ไป๋ซิ่วเหมยตบลูกสาวตัวเองเบาๆ

“ขอบคุณนะพี่สะใภ้”

ซินฮุ่ยขยี้ตา วันนี้เธอรีบหนีมากับสามี ดังนั้นเลยทิ้งลูกสาวไว้ที่บ้าน แม่สามีดูแลเด็กไม่ไหว ทิ้งลูกไว้ที่บ้านก็ไม่ดีเท่าไร แต่ซินฮุ่ยก็ตัดสินใจแล้ว คลอดคนนี้ก็จะไม่มีลูกแล้ว ชีวิตแบบนี้ ไม่ได้อยู่ง่ายๆ เลย น่าทุกข์ใจยิ่งนัก

หลังซินห้าวกลับมาได้ฟังเรื่องราว แม้แต่ข้าวเย็นเขายังไม่กินเลย รีบขี่จักรยานพาซินฉุ่ยไปบ้านสามีซินฮุ่ย อาศัยท้องฟ้ามืดอุ้มเด็กกลับมา ตอนกลางวันคนเยอะเกินไป จัดการเรื่องไม่ง่ายเท่าเวลากลางคืน

ตอนแรกเฉินเยี่ยนคิดจะตามซินห้าวไปด้วย แต่ซินห้าวไม่ให้ เขาเข้าใจสถานการณ์นี้ดี ทุกหมู่บ้านไม่เหมือนกัน บางหมู่บ้านประหลาด หัวหน้าหญิงกับเจ้าหน้าที่จะพาผู้ชายร่างใหญ่สิบกว่าคนมาเพื่อคุมเรื่องนี้โดยเฉพาะ ปกติแล้วมักจะลงมือ เฉินเยี่ยนเป็นผู้หญิง ถ้าเกิดโดนตีขึ้นมา หรือลำบากขึ้นมา เขาจะเสียใจ

ซินห้าวรู้วรยุทธ์ ซินฉุ่ยก็เป็นผู้ชาย ต่อสู้ได้ไม่ลำบาก ดังนั้นซินห้าวเลยไม่ให้เฉินเยี่ยนไป

ไปครั้งนี้ พวกเขาไปสองชั่วโมงเต็มๆ เฉินเยี่ยนและคนบ้านซินรอจนร้อนใจ แม้แต่ข้าวเธอก็กินไม่ลง

จนซินห้าว ซินฉุ่ยพาเด็กกลับมา ตอนที่เห็นต้าจวนร้องไห้พุ่งเข้าสู่อ้อมกอดของซินฮุ่ยร้องเรียกแม่ เฉินเยี่ยนค่อยวางใจได้

ระหว่างกินข้าว คนบ้านซินก็ถามถึงเหตุการณ์

“ครั้งนี้ถ้าไม่ใช่ซินห้าวไป ข้าคนเดียวคงพาออกมาไม่ได้ ที่หมู่บ้านมีคนมาเฝ้าหน้าบ้านซินฮุ่ยโดยเฉพาะเลย เห็นพวกเราเข้าไป ก็รีบเรียกคนมาหลายคน มาล้อมไว้หกเจ็ดคน  ไม่ได้สู้กับพวกมันง่ายๆ เลย ซินห้าวกันพวกมันไว้ ข้าอุ้มต้าจวนวิ่งออกมา พ่อแม่สามีของฮุ่ยเอ๋อร์ให้พวกลูกอยู่ที่นี่ดีๆ ก่อนคลอดถ้าพวกลูกไม่กลับไป คนพวกนั้นก็ทำอะไรไม่ได้”

ซินฉุ่ยเหงื่อท่วมหน้า เขาคิดไม่ถึงว่าดึกขนาดนี้แล้วยังมีคนมาเฝ้าอยู่อีก นี่ถ้าเขาไปเองตอนกลางวัน ไม่มีทางเอาเด็กกลับมาได้แน่

เฉินเยี่ยนมองดู ใบหน้าซินห้าวไม่มีรอยแผล ค่อยยังชั่ว

“พี่ชาย ลำบากพี่แล้ว”

ซินฮุ่ยโอบต้าจวนไว้แน่นแสดงความขอบคุณกับซินห้าว

“ไม่เป็นไร พวกเธออยู่ที่นี่ให้สบายใจเถอะ ถ้ากลัวคนมาที่นี่ พวกเราจะไปอยู่กับพวกเธอเอง ตอนกลางวันก็ล็อคประตูไว้ ไม่ต้องให้ใครเข้ามา”

ถึงแม้ซินห้าวจะเย็นชา แต่เขาให้ความสำคัญกับญาติมิตรมาก ทำอะไรได้เขาทำหมด

“พวกเขาที่นี่คนเยอะขนาดนี้ พวกมันก็ไม่กล้ามาหรอก รอฮุ่ยเอ๋อร์คลอดแล้วก็หมดเรื่อง”

ไป๋ซิ่วเหม่ยก็เบาใจลง

ตอนกลางคืนเฉินเยี่ยนและซิวห้าวทำกิจกรรมกันเสร็จ เธอค่อยเห็นว่าแขนซินห้าวมีรอยเขียวรอยใหญ่

“พวกนั้นตีหรือ?”

ระหว่างที่เฉินเยี่ยนช่วยซินห้าวนวดก็ถามอย่างสงสาร

“หัวหน้าหญิงคนนั้นกับแม่สามีซินฮุ่ยไม่ถูกกัน เธอวิ่งมาห้ามพวกเรา เธอเป็นผู้หญิง อายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมก็ไม่อยากลงมือกับเธอ เธอเลยถือโอกาสลอบลงมือกับผม ไม่เป็นไร ไม่เจ็บ”

แววตาซินห้าวเป็นประกายอ่อนโยน เรื่องหัวหน้าหญิงคนนั้นเขาพูดอะไรมากไม่ได้ เธอทั้งหยิกทั้งบิดทั้งเตะเขา เหมือนกับว่ามีความแค้นใหญ่หลวงกับเขามาก่อน แต่เขาก็ลงมือไม่ได้ กลัวว่าเดี๋ยวลงมือแล้วเกิดอะไรขึ้น เขาเลยทนเอา

เฉินเยี่ยนทำได้แค่สงสาร และก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน ยังไงก็ไม่สามารถตอบโต้กับคนพวกนั้นได้สินะ?

อีกอย่างถึงแม้หัวหน้าหญิงคนนั้นจะไม่ถูก แต่เรื่องนี้พวกเขาเป็นฝ่ายผิดก่อน ใครให้ซินฮุ่ยมีลูกเกินกำหนดล่ะ

เหมือนที่ไป๋ซิ่วเหมยเล่าถึงครอบครัวนั้น เพราะเป็นท้องที่สี่ ลูกทั้งสามคนเป็นผู้หญิงหมดเลย

ตอนท้องสองก็มีแผนคุมกำเนิดแล้ว แต่พวกเขาแอบคลอด

จนกระทั่งถึงท้องที่สี่ ตอนที่ท้องได้แปดเดือนเธอโดนหัวหน้าหญิงลากไปทำแท้ง

เด็กเป็นเด็กผู้ชาย แม่เกือบจะเอาชีวิตไม่รอด สามีใจสลาย หยิบมีดบุกเข้าไป ยังฟันจนได้รับบาดเจ็บไปหนึ่งคน

โศกนาฏกรรมแบบนี้ ไม่รู้ว่าควรโทษใครดี

“ถึงตอนนั้นพวกเราไม่สนใจว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย มีแค่คนเดียวก็พอแล้ว”

เฉินเยี่ยนถอนหายใจ

“ได้ คุณยินดีที่จะมีลูกก็มี ไม่อยากมีก็ไม่ต้องมี”

ซินห้าวกอดเฉินเยี่ยน เรื่องนี้เขาไม่มีความเห็นใดๆ

เฉินเยี่ยนซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดซินห้าว ภาวนาในใจ ขอให้ชีวิตสงบสุขและสวยงามแบบนี้ตลอดไป