เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 275: ตัดสินใจ

เรื่องป่วยของคุณย่านี้ เฉินเยี่ยนหมดความสามารถ เพราะเธอไม่ใช่หมอ

เฉินเยี่ยนก็รู้ เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องที่มนุษย์ทุกคนต้องประสบ เผชิญหน้ากับเรื่องนี้ ทุกคนต่างไม่มีทางห้ามได้ แต่เธอไม่อยากจะให้คุณย่าจากไปตอนนี้เลยจริงๆ

เหมือนที่ซุนหม่านเซียงพูด เฉินเยี่ยนก็รู้ว่าคุณปู่คุณย่าหวังจะเห็นหน้าเหลนมาตลอด แต่พวกเขาไม่เคยเร่งตัวเองเลย และไม่เคยชักสีหน้าใส่ตัวเอง เพียงแต่เฉินเยี่ยนรู้ความคาดหวังของพวกเขา

ไม่ใช่ว่าเธอไม่สามารถมีลูกได้ เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา เหลืออีกหนึ่งปีกับอีกสองเดือนกว่าก็จะครบห้าปี ถึงตอนนั้นเธอก็ท้องตั้งท้องได้แล้ว

เฉินเยี่ยนหวังจะคุณปู่คุณย่าได้เห็น เพราะเมื่อวานตอนที่ป้ารองทำอาหาร เฉินเยี่ยนออกไปหยิบของ คุณปู่อยู่เป็นเพื่อนคุณย่า เธอได้ยินคุณย่าพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งหมดแรง ถ้าตัวเองมีลูก คลอดลูกของตระกูลซิน ให้คุณปู่อย่าลืมเผากระดาษไปบอกตัวเองหน้าหลุมศพด้วย แบบนี้ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ข้างใต้นั้นก็ยังดีใจ คุณย่ายังบอกว่าหลานชายนั้นกตัญญู อย่าโทษตัวเอง เพราะว่าตัวเองมีลูกไม่ได้ บอกว่าตัวเองเป็นหลานสะใภ้ที่ดี แค่ตัวเองดีกับซินห้าว เธอก็จะอยู่ใต้ดินนั้นคุ้มครองพวกเขา แล้วยังให้คุณปู่มีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ ผ่านไปอีกหลายปีค่อยมาหาเธอ

ตอนนั้นเฉินเยี่ยนได้ยินเธอเกือบร้องไห้ เธอรู้ว่าคนยุคนี้ให้ความสำคัญกับเรื่องทายาทมาก ไม่ได้เห็นเหลน คิดว่าน่าจะเป็นความน่าเสียดายที่สุดของคุณย่า เธออยากจะทำให้ความหวังเธอสมปรารถนา

ไม่ได้!

เฉินเยี่ยนกำหมัด เธอต้องพาคุณย่าไปในเมือง ไม่ได้ก็ต้องไปเจิ้งโจว ไปปักกิ่ง ไปโรงพยาบาลใหญ่ หมอในหมู่บ้านบอกสาเหตุที่มาไม่ได้ งั้นก็ต้องไปหาหมอในโรงพยาบาลที่ดี ที่นั่นมีเครื่องมือตรวจคุณย่า เธอไม่เชื่อว่าคุณย่าจะไม่มีทางรักษา

แน่นอน ถ้าไปที่โรงพยาบาลใหญ่แล้ว ถ้ารักษาไม่ได้จริงๆ เป็นมะเร็งหรืออะไร เฉินเยี่ยนก็ทำอะไรไม่ได้ แต่ถึงเวลานั้น พวกเขาได้พยายามถึงที่สุดแล้ว และไม่เสียดายแล้ว ดีกว่าตอนนี้ที่นอนรอความตาย

เห็นคุณย่าผอมลงทุกวัน เห็นเธอทุกข์ทรมาน เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าความรู้สึกนี้ทรมานเกินไป

เธอเป็นถึงขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องพูดถึงคนที่เหลือเลย การรอคอยแบบนี้ไม่ว่าใครก็ทรมานกันหมด

เฉินเยี่ยนเหลือบมอง หวางนิวพูดไม่ออก อ้าปาก แต่กลับพูดอะไรไม่ออก หวางนิวเป็นคนซื่อๆ เธออยากจะโต้แย้ง แต่ลูกสาวแต่งงานมาหลายปียังไม่ท้อง เธอพูดอะไรไม่ได้จริงๆ

“คนที่แต่งงานมาเป็นสิบปีแล้วค่อยท้องก็ยังมี นี่เยี่ยนจื่อยังไม่ถึงห้าปีเลย ไม่แน่อาจจะท้องขึ้นมาเมื่อไรก็ได้”

สุดท้ายหวางนิวเลยพูดแบบนี้ แต่ในคำพูดกลับไม่มีความมั่นใจเลย

“หวังจะให้เธอมีลูก? ซุปดอกไม้จีนเย็นหมดแล้ว! สู้ฉันไปตั้งความหวังกับซินเหลยลูกฉันดีกว่า ซินเหลยก็หาภรรยาแล้ว ไม่แน่ปีหน้า ฉันก็ได้อุ้มหลานชายแล้ว”

พอพูดถึงลูกชายคนเล็ก ใบหน้าซุนหม่านเซียงก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ลูกชายคนเล็กเธอทำอะไรก็ดีไปหมด

มองดูใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเธอ ไม่สนใจคุณย่าที่นอนอยู่บนเตียงขมวดคิ้วด้วยความทรมานเลยสักนิด เฉินเยี่ยนทนไม่ไหวอยากจะดึงรอยยิ้มบนหน้าแม่สามีออกมา

“แม่”

เฉินเยี่ยนควบคุมความโกรธในใจตัวเองตะโกนเรียกออกไป หยุดหวางนิวที่กำลังพูดอยู่

“แม่กลับไปกับพ่อเถอะ คุณย่ามีเรื่องอะไรเดี๋ยวหนูจะบอกพ่อแม่เอง”

เฉินเยี่ยนไม่อยากให้หวางนิวและซุนหม่านเซียงทะเลาะกัน โดยเฉพาะอยู่ต่อหน้าคุณย่า

“ได้ เยี่ยนจื่อ งั้นแม่กลับก่อนนะ อีกสองวันเดี๋ยวแม่มาใหม่ ลูกดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก อีกหลายวันก็ดีขึ้นแล้ว”

หวางนิวพูดไม่กี่คำ แล้วลุกขึ้น

ถึงแม้คุณย่าจะยังเจ็บปวดอยู่ แต่เธอยังฉีกยิ้มออกมาพยักหน้าให้หวางนิว

ไป๋ซิ่วเหมยจะไปส่ง เฉินเยี่ยนโบกมือ คุณย่าไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีใคร จะหวังแม่สามี นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

เฉินเยี่ยนและหวางนิวออกมาจากห้อง ทักซินต้าฉุยที่กำลังพูดคุยอยู่กับซิยฉุ่ยและเฉินจง

ส่งเฉินจงและหวางนิวมาที่หน้าประตูใหญ่แล้ว ในใจเฉินเยี่ยนไม่ได้ผ่อนคลายลงเลย

“ที่ควรจะเตรียมเตรียมเรียบร้อยแล้วใช่ไหม?”

ซินต้าฉุยถามซินฉุ่ย

“เตรียมพร้อมแล้ว สีแห้งแล้ว ผ้าดิบอะไรพวกนี้ผมเตรียมไว้หมดแล้ว พ่อ พ่อว่าครั้งนี้แม่…”

ซินฉุ่ยพูดไม่ออก

“เฮ้อ”

 ซินต้าฉุยถอนหายใจ แต่กลับไม่ได้พูดอะไร มือไพล่หลังเดินเข้าไปในห้อง

เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าคุณปู่แก่ลงไปเร็วมาก ไม่ได้พูดจาเสียงดังเหมือนก่อนหน้านี้ และดูไม่มีชีวิตชีวา คุณปู่เป็นแบบนี้ ถ้าคุณย่าจากไปแล้ว ไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ได้นานแค่ไหน?

เฉินเยี่ยนเดินตามพวกเขาเข้าไปข้างใน ตอนที่กำลังจะเข้าไป เธอเหลือบมองไปที่ระเบียง

ที่ระเบียงมีโลงศพวางอยู่

หมู่บ้านเกษตรกรไม่ถือกันเรื่องโลงศพ หลายบ้านที่มีคนแก่ก็จะเตรียมไว้ วางไว้ที่ระเบียง เผื่อเกิดอะไรขึ้น  บางบ้านคนแก่สุขภาพดีมาก เตรียมไว้สิบยี่สิบปียังไม่ได้ใช้เลย

โลงศพนี้ของบ้านซินเตรียมมาไว้ห้าหกปีแล้ว ยังคงเป็นสีเดิมของโลง ครั้งนี้อยู่ๆ คุณย่าป่วยกะทันหัน ซินชานและซินฉุ่ยถึงหาคนมาทาสี ตอนนี้ยังมีกลิ่นฉุนจมูกอยู่เลย

ก่อนหน้านี้คุณปู่ถามลุงสองว่าเตรียมพร้อมหรือยัง คือถามถึงเรื่องทาสี ผ้าดิบ กระดาษเหลืองนี่เอง ก่อนคุณย่าจะจากไป ของพวกนี้ต้องเตรียมให้พร้อม

ไม่ได้ จะให้คุณย่าเข้าไปนอนในโลงตอนนี้ไม่ได้

เฉินเยี่ยนพูดกับตัวเอง ยังไม่ทันที่เธอจะเข้าไปในห้อง ก็มีคนเรียกเธอว่าพี่สะใภ้มาจากข้างหลัง

เฉินเยี่ยนหันไปเห็นซินฮุ่ยและสามีเธอมาด้วยกัน

หลังคุณย่าป่วย ตอนแรกซินหงจะมาอยู่ที่นี่ แต่ปีที่แล้วลูกสาวเธอเยว่จี้แต่งงานไป เยว่จี้โชคดี แต่งงานไปก็ตั้งท้องเลย บ่นว่าแม่สามีไม่ดีกับเธอ ทะเลาะกับสามีบ่อย ไม่มีอะไรก็จะกลับไปบ้านแม่เธอ

ตอนนี้เยว่จี้ตั้งท้องได้เก้าเดือนแล้ว จะคลอดแล้ว คุณยายป่วยเธอเลยไม่ได้มา บอกว่าเธอท้องอยู่ คนหนึ่งจะเกิดคนหนึ่งจะตาย กลัวดวงชงกัน

เฉินเยี่ยนคิดว่าเยว่จี้ไร้น้ำใจ ถึงแม้จะดวงชง แต่นี่ยายแม้ๆ ของเธอนะ มาให้เห็นหน้าหน่อยจะเป็นไรไป?

ซินหลานก็ท้องอยู่ เพิ่งสามเดือนเอง เธอมาตั้งหลายครั้งแล้ว ถ้าไป๋ซิ่วเหมยและเฉินเยี่ยนไม่ขอไว้ คิดว่าซินหลานจะมาหาทุกวัน ทำไมเธอไม่เห็นกลัวชงบ้างเลย?

เยว่จี้ไม่มายังไม่ว่า เธอกลับมาบ้านแม่เธอ แล้วยังให้คนไปเรียกแม่เธอกลับไป บอกว่าอยากกินข้าวที่แม่เธอทำ ให้แม่กลับไปดูแลเธอ

เรื่องนี้เกิดขึ้น ทุกคนต่างคิดว่าเยว่จี้ในใจ เพียงแต่ไม่มีใครพูดออกมา

เฉินเยี่ยนพาซินฮุ่ยเข้าไปข้างใน

เฉินเยี่ยนนั่งอยู่หน้าประตู เธอเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ท้องฟ้าสีฟ้า กว้างใหญ่ไพศาล แต่กำลังของคนนั้นช่างน้องนิดเสียจริง

ช่วงนี้ซินชานก็ลางานกลับมา แต่เขาเป็นหัวหน้า วันๆ หนึ่งงานไม่น้อยเลย ไม่สามารถลางานได้บ่อยๆ ดังนั้นวันนี้เขาเลยไปคอมมูน

ส่วนซินห้าว ถ้าเขามีธุระก็จะไปโรงงาน มีอะไรก็ไม่ไป วันนี้มีการตรวจสอบในเมือง ดังนั้นซินห้าวจึงต้องไปโรงงานอย่างเสียไม่ได้

ซินห้าวรีบกลับมาเถอะ เฉินเยี่ยนหวังในใจ เพราะเธอคนเดียวไม่สามารถพาคุณย่าไปโรงพยาบาลได้จริงๆ ต้องการให้ซินห้าวสนับสนุนเธอ

ระหว่างที่เฉินเยี่ยนคาดหวังอยู่ ตอนบ่ายโมงกว่าซินห้าวกลับมา เขาหน้าจะจัดการเรื่องตรวจสอบเสร็จและรีบกลับมา

เฉินเยี่ยนได้ยินเสียงข้างนอก เธอออกไปหน้าบ้าน ดักซินห้าวที่กำลังจะเข้าไปในบ้านไว้