เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 295: เฉินเวยที่ไม่ควรปรากฏตัว (2)

ตอนที่เขากำลังหางาน ซินห้าวพูดกับเฉินเยี่ยนเรื่องเขาขึ้นมา ถามว่าเฉินเยี่ยนกลัวหรือไม่

เฉินเยี่ยนไปดูด้วยตัวเอง รอยแผลเป็นถือว่าหนักหนาอยู่ แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร คนนี้ขับรถเป็น เป็นทหารมาก่อน หน่วยก้านไม่แย่ เดินออกไป ไม่ง่ายที่จะมีเรื่อง เป็นแบบที่เธอต้องการพอดี ยังไงในอนาคตพวกเขาขนกระดาษไปข้างนอกต้องวิ่งทางระยะไกล ไม่แน่ว่ารอยแผลเป็นของอีกฝ่ายอาจจะทำให้พวกที่คิดไม่ดีตกใจได้

เฉินเยี่ยนเล่าให้หลี่เถี่ยจู้ฟัง หลี่เถี่ยจู้ไม่ได้พูดอะไร คนอื่นไม่รังเกียจเขา แล้วค่าแรงที่ให้ก็ไม่น้อย เขาจะพูดอะไรได้

แบบนี้เฉินเยี่ยนเลยรับหลี่เถี่ยจู้มาขับรถที่โรงงาน

พอมาถึงหลี่เถี่ยจู้ก็พาเฉินจงไปที่ที่เถ้าแก่หวงบอกว่าเป็นสถานที่ขายกระดาษก่อน ไปกลับลากกระดาษมาสองคันรถ

ส่วนฝั่งที่บ้าน ได้ยินว่าบ้านเฉินรับสมัครคน ก็ฮือฮา คนมากันเยอะ มีคนที่เคยทำงานที่โรงงานม้วนบุหรี่มาก่อน และก็มีคนที่มาเพราะได้ยินข่าว

เฉินจงให้สิทธิ์คนที่ทำงานที่โรงงานม้วนบุหรี่ก่อน หนึ่ง เพราะเป็นคนที่คุ้นเคยกว่า สอง อยู่ดีๆ โรงงานก็หยุด เขารู้สึกผิดต่อคนพวกนั้นจากใจจริง ดังนั้นเลยให้สิทธิ์คนพวกนี้ก่อน

แต่เขาก็บอกแล้ว โรงงานผลิตกระดาษกับโรงงานม้วนบุหรี่คนละเรื่องกันเลย งานที่ทำไม่เหมือนกัน ค่าแรงไม่เหมือนกัน สวัสดิการก็ไม่เหมือนกัน ถ้าพวกเขายินดี ก็มาทำโรงงานกระดาษ ถ้าไม่ยินดี เขาก็ไม่ยื้อ

แบบนี้ คนงานจากโรงงานม้วนบุหรี่มากันสิบห้าคน แบ่งเป็นกะกลางวันและกะกลางคืน เริ่มทำงานกันแล้ว

ส่วนนักบัญชี เฉินเยี่ยนยังเลือกพี่สะใภ้เหลียนจืออยู่ ยังไงนิสัยพี่สะใภ้เหลียนจือก็ไม่แย่ คุ้นชินกับการคิดบัญชีแล้ว ให้เธอมาทำงานดีเลย

พี่สะใภ้เหลียนจือก็ยินดีมาก บ้านเฉินเป็นคนซื่อตรงกันหมด ทำงานกับคนแบบนี้ เธอไม่กังวลใจ

โรงงานเพิ่งเริ่มเปิด เพราะยังไม่คุ้นเคย ปัญหานู่นนี่เลยค่อนข้างเยอะ หลังเดือนหนึ่งก็ค่อยๆ ลงตัว

ออเดอร์ล็อตแรก เถ้าแก่หวงเป็นคนแนะนำให้ ส่งสินค้าครั้งแรก ก็เป็นเถ้าแก่หวงที่พาพ่อเฉินไป

สามารถพูดได้ว่า เถ้าแก่หวงทุ่มเทให้โรงงานพวกเขามาก

เฉินเยี่ยนและซินห้าวก็เคยเจอเถ้าแก่หวงคนนี้มาก่อน รู้สึกประทับใจเถ้าแก่หวงคนนี้ มีคนทำธุรกิจที่ฉลาดหลักแหลม ในขณะเดียวกันก็เป็นคนเปิดเผยตรงไปตรงมา เฉินเยี่ยนชอบทำความรู้จักกับคนแบบนี้

แต่ละเดือนผ่านไป จนเก็บเกี่ยวข้าวสาลีเสร็จ เก็บพืชผลในฤดูใบไม้ร่วงเสร็จสิ้นแล้ว กำไรของโรงงานกระดาษไม่น้อยเลย กระดาษของพวกเขาขายไปในเมืองจำนวนไม่น้อย

เฉินจงและเถ้าแก่หวงสองคนมีความสัมพันธ์ดี ฝั่งเถ้าแก่หวงผลิตไม่ได้ ก็เอาออเดอร์ให้เฉินจง ถ้าฝั่งเฉินจงออเดอร์เยอะไป มีงานด่วน ก็จะให้ออเดอร์กับเถ้าแก่หวง ออเดอร์สองฝั่งจะทำงานร่วมกัน ร่วมมือกันเป็นอย่างดี ทั้งสองคนพอใจมาก

แต่ตอนนี้ใจเฉินเยี่ยนไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้เลย ยังไงการดำเนินงานของโรงงานกระดาษนี้ดีมาก ไม่ต้องให้เธอกังวลใจ เธอนับวันเวลา เวลาที่เธอและซินห้าวแต่งงานกันครบห้าปีมาถึงแล้ว

เฉินเยี่ยนติดต่อกับหลุมอวกาศ หลุมอวกาศบอกเธอว่า เธอฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติแล้ว และเธอสามารถตั้งท้องเมื่อไรก็ได้ เธอจะได้ลบเลือนชื่อเสียงที่ไม่สามารถตั้งท้องได้แล้ว

พอคิดว่าตัวเองจะสามารถตั้งท้องเมื่อไรก็ได้ เฉินเยี่ยนไม่เคยตื่นเต้นแบบนี้มาก่อน เธอไม่เคยเป็นแม่ แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอไม่ได้อยากเป็น

พอคิดถึงทารกน้อยน่ารัก ในใจเธอก็ร้อนวูบวาบ หลายวันนี้ ทุกคืนเธอเร่าร้อนมากเป็นพิเศษ เล่นเอาซินห้าวทั้งชอบใจและฮึกเหิม ทุกครั้งหลังเสร็จภารกิจเธอจะพยายามยกขาขึ้นสูง ไม่ไปล้าง เพราะเธอไม่รู้ว่าครั้งนั้นเธออาจจะท้องก็ได้

แต่ยังไม่ทันที่เฉินเยี่ยนจะมีข่าวคราวว่าท้อง ตอนที่ไปในเมืองเธอบังเอิญเจอคนหนึ่งที่ไม่ควรเจอ

“เฉิน เฉินเวย?”

เห็นผู้หญิงตรงหน้า เฉินเยี่ยนไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลย

วันนี้เฉินเยี่ยนมาซื้อไหมขนสัตว์ เธอไม่รู้ว่าตัวเองจะท้องเมื่อไร เลยถือโอกาสช่วงนี้ไปซื้อไหมไว้ ถักเสื้อไหมพรม ถุงเท้าไหมพรมให้ลูกน้อย พอลูกคลอดออกมาจะได้มีใส่เลย แต่คิดไม่ถึงว่าเธอซื้อไหมเสร็จ ขี่รถกลับมาเลี้ยวโค้งหนึ่ง อีกนิดเดียวเกือบชนคนเข้า

เกือบชนคนแล้ว เฉินเยี่ยนรีบพูดขอโทษ คนนั้นก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ตกใจ ตอนที่เงยหน้ามาว่าเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนเห็นใบหน้าเธอชัดเจน

พอเห็น เฉินเยี่ยนถึงรู้สึกคุ้นตา มองอีกที เธอตกใจ ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงเหมือนเฉินเวยขนาดนี้!

ถึงแม้เธอจะไม่สดใสเหมือนเฉินเวย ผอมกว่าเฉินเวย สายตาก็ดูไม่มีชีวิตชีวาเหมือนเฉินเวย ใบหน้าเหลือง ดูแล้วให้ความรู้สึกเหมือนคนขาดสารอาหาร แต่เครื่องหน้าเธอเหมือนเฉินเวยเลย ถึงแม้จะดูผอมแห้งไป แต่ยังคงดูสวยแบบบอบบางอยู่ เธอรู้สึกว่าเหมือนเฉินเวย แต่เฉินเวยอยู่ในคุกนี่ ดังนั้นเฉินเยี่ยนเลยไม่อยากเชื่อ

“หึหึ ฉันคิดไม่ถึงจริงๆ พี่สาวยังจำฉันได้อยู่ พอออกมาก็เจอเธอเลย ฉันควรจะพูดว่าโลกแคบใช่ไหม?”

ผู้หญิงที่เหมือนเฉินเวยยิ้ม เสียงก็ฟังดูแหบแห้ง เธอท่าทางเธอดูมีความบ้าคลั่งและริษยา เฉินเยี่ยนดูไม่ผิด

เป็นเฉินเวยจริงด้วย!

เธอยอมรับแล้ว

นี่เป็นไปได้ยังไง!

เฉินเวยได้รับโทษสิบปี นี่เพิ่งห้าปีเอง เธอออกมาได้ยังไง อีกทั้งบ้านเฉินไม่ได้ข่าวคราวเลยสักนิด นี่เป็นไปไมได้!

“ฉันออกมาแล้ว นึกไม่ถึงล่ะสิ”

เฉินเวยมองออกว่าเฉินเยี่ยนช็อก เธอยิ้มอย่างเย็นชา รอยยิ้มนั้นทำให้รู้สึกเย็นยะเยือก

“คิดไม่ถึงจริงๆ เธอออกมาได้ยังไง? ลดโทษ? ไม่น่าจะลดเยอะขนาดนี้หรือเปล่า?”

เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงจริงๆ และเธอก็สงสัยมาก แต่เธอบังคับให้ตัวเองสงบนิ่ง เธอเผชิญหน้ากับคนแบบซูเหม่ยลี่มาแล้ว นับประสาอะไรกับเฉินเวย

แต่เรื่องซูเหม่ยลี่เพิ่งสะสางไปได้ไม่นานเอง เริ่มตั้งโรงงานกระดาษหาเงิน เธอตั้งท้องได้แล้ว เดิมทีคิดว่าจะสมบูรณ์ แต่ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้เฉินเวยดันออกมา สวรรค์จงใจเป็นปรปักษ์กับเธอหรือ?

“ลดโทษ? หึหึ ลดไม่ได้หรอก ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้น แต่ฉันก็ออกมาแล้ว”

เฉินเวยยิ้มประชดประชัน สังเกตดูดีๆ พบว่าในดวงตาเธอแดงระเรื่อ ในนั้นมีความบ้าคลั่งอยู่ด้วย

เฉินเยี่ยนไม่ได้พูดอะไร เธอกำลังคิดเรื่องนี้อยู่

“ทำไม? ไม่รู้จะพูดอะไรหรือ? เฉินเยี่ยน เห็นฉันแล้วพูดอะไรไม่ออกเลย?”

เฉินเวยเดินเข้ามาใกล้หนึ่งก้าว มองเฉินเยี่ยนตรงๆ เฉินเวยเวลานี้ดูเยือกเย็นกว่าเฉินเวยเมื่อห้าปีก่อน เฉินเวยตอนนั้นชอบเสแสร้ง ตีสองหน้า แกล้งทำเป็นน่าสงสาร แต่เฉินเวยในตอนนี้กลับเปลี่ยนไปเยอะ เหมือนงูพิษที่แอบซ่อนอยู่ในซอกหลืบ รอเวลาที่จะกัดคน

“ทำไมเธอไม่กลับไป? แม่รอเธอมาตลอด แล้วยังมีอวี๋เหวยหมินนั่น…”

พูดมาถึงตรงนี้เฉินเยี่ยนไม่พูดต่อแล้ว หวางนิวเอาแต่คิดถึงเฉินเวยนั้นไม่ผิด แต่อวี๋เหวยหมินนั้น ไม่พูดดีกว่า

“ฮาฮา”

เฉินเวยยิ้มอย่างสะกดอารมณ์ ไม่รู้ว่าเธอยิ้มให้ตัวเองหรือยิ้มให้เฉินเยี่ยนอยู่

“รอฉัน? น่าขำ ใครจะรอฉัน? อย่ามาพูดเรื่องบ้านเฉินกับฉันอีก วินาทีที่ฉันเข้าไป ฉันก็ไม่มีครอบครัวเฉินแล้ว พวกเธอเป็นศัตรูของฉัน ฉันมีแต่ความแค้นกับบ้านเฉินไม่มีบุญคุณ ส่วนอวี๋เหวยหมิน ถุย! ฉันรู้ว่าเขาเป็นคนยังไง ฉันไม่เคยหวังพึ่งเขาแต่แรกอยู่แล้ว ถ้าเขาหวังพึ่งได้ สู้ฉันไปหวังพึ่งหมาตัวหนึ่งดีกว่า เฉินเยี่ยน ฟังฉันให้ดี ที่ฉันได้รับทั้งหมดในวันนี้เป็นเพราะเธอทำ ความลำบากที่ฉันได้รับ การกลั่นแกล้งที่ฉันโดน ฉันจะคืนให้เธอเป็นเท่าตัว ฉันจะทำให้เธอคุกเข่าแทบเท้าฉัน ฉันจะทำให้เธอทรมานทั้งเป็น!”

คำพูดของเฉินเวยไม่เหมือนกำลังสาปแช่ง แต่เหมือนปีศาจที่ปีนออกมาจากขุมนรก ทนไม่ไหวอยากจะกินกระดูกเฉินเยี่ยน ใบหน้าดุร้ายนั้นแสดงออกถึงความเกลียดชังและโกรธแค้นของเธอ