เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 302 : จูบ

“ซินห้าวปิดบังคุณก็ช่างเถอะ แต่อย่าคิดว่าเขาดีวิเศษอะไร ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง เขามันชั่วช้า! คุณไม่รู้หรือ? เฉินเวยเป็นของซินห้าวตั้งนานแล้ว ซินห้าวถือโอกาสตอนที่เฉินเวยอยู่ที่ฝั่งตะวันตกไปหาเธอ เขาบังคับขืนใจเฉินเวย แล้วยังบอกเฉินเวยไม่ให้พูดออกไป คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอ คุณก็โง่ คิดว่าซินห้าวเป็นของตัวเอง เป็นไปได้หรือ! ตอนนี้ซินห้าวไปหาเฉินเวยอีกแล้ว คิดดูก็รู้แล้วว่าเขาคิดอะไร แต่ตอนนี้เฉินเวยเป็นผู้หญิงของผม ทำไมเขาถึงหน้าไม่อายอย่างนี้!”

ซินเหลยคิดว่าเฉินเยี่ยนโง่มาก

“ระวังคำพูดเธอหน่อย ซินห้าวเป็นพี่ชายเธอ อย่าเอาความคิดเธอมาใส่ให้เขา”

เฉินเยี่ยนคิดดูก็เข้าใจแล้วว่าน่าจะเป็นคำพูดของเฉินเวย แต่เธอเชื่อว่าซินห้าวไม่มีทางทำเรื่องแบบนั้น เฉินเวยโกหก เธอทำลายชื่อเสียงซินห้าว ถึงแม้ว่าเฉินเวยจะกำลังยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างซินห้าวและซินเหลย แต่จะมีประโยชน์อะไร? ตัวเองไม่มีทางเชื่อ

แต่วันนี้เฉินเวยเรียกซินห้าวมาทำอะไร? ทำไมซินห้าวต้องไปหาเฉินเวย?

“เอาล่ะ ผมไม่พูดแล้ว ตอนนี้เห็นซินห้าวแล้วหงุดหงิด ผมไม่สนว่าเขาคิดจะทำอะไร คุณรีบมาพาเขาไป ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าผมจะเอาไปพูดต่อนะ ยังไงคนที่เสียหน้าก็ไม่ใช่ผม”

ฝั่งซินเหลยก็หงุดหงิดถึงขีดสุดแล้ว

“ที่ไหน?”

เฉินเยี่ยนถาม

“ถนน 81 ที่นั่นมีห้องดูหนังอยู่ อยู่ด้านหลังห้องดูหนังนั่น”

ซินเหลยพูดจบก็วางสายไป

เฉินเยี่ยนจมอยู่กับความเงียบ

เธอไม่สงสัยซินห้าว แต่เรื่องที่ทำไมซินห้าวไปเจอเฉินเวย เธอไม่แน่ใจ ตามหลักแล้วซินห้าวรู้นิสัยเฉินเวยอยู่ แต่ทำไมเขายังต้องไปเจอเฉินเวยด้วย? หรือว่าในนั้นมีเรื่องที่ตัวเองไม่รู้?

เฉินเวยจะบอกซินห้าวหรือ? บอกเขาว่า พวกเรามาเกิดใหม่ จะบอกซินห้าวว่าเมื่อก่อนเธอเป็นภรรยาของอวี๋เหวยหมินมาก่อน ถ้าซินห้าวรู้ ในใจซินห้าวจะมีหนามทิ่มแทงใจไหม? ถึงแม้จะเป็นเรื่องชาติที่แล้ว แต่บางครั้งผู้ชายก็น้อยอกน้อยใจมาก

ไม่ได้ เธอต้องไปดู ถึงแม้ว่านี่จะเป็นกับดัก เธอก็จำเป็นต้องไป

ถ้าเป็นกับดัก ครั้งนี้ไม่สำเร็จ ก็ต้องมีครั้งหน้า ความรู้สึกที่ทำให้คนต้องนึกถึงตลอดเวลานั้นไม่ดี สู้ครั้งนี้เธอไปดูว่าเฉินเวยเล่นไม้ไหนเลยดีกว่า จากนั้นป้องกันก่อนจะเกิดเรื่องดีกว่า

“พี่เถี่ยจู้ พี่พาฉันไปในเมืองหน่อย”

เฉินเยี่ยนตามหาหลี่เถี่ยจู้เจอ

หลี่เถี่ยจู้พยักหน้า เขาและครอบครัวเฉินสนิทกันมากแล้ว เขาทำงานที่โรงงานกระดาษได้ไม่เลวเลย วันนี้ไม่ต้องขับรถ เฉินเยี่ยนจะเข้าเมือง เขาก็ไม่ว่าอะไร

นั่งบนรถคันใหญ่อยู่ข้างคนขับ เฉินเยี่ยนว้าวุ่นใจ

หลี่เถี่ยจู้พูดน้อย เขามองออกว่าเฉินเยี่ยนก็ไม่มีใจจะคุยด้วย ดังนั้นเลยไม่ได้พูดอะไรกับเฉินเยี่ยน ตั้งใจขับรถไป

มาถึงถนน 81 เฉินเยี่ยนให้หลี่เถี่ยจู้หาที่จอดรถ จากนั้นให้เขาตามตัวเองมา

ไม่ว่าจะเป็นกับดักหรือไม่ มีหลี่เถี่ยจู้อยู่ เฉินเยี่ยนค่อยวางใจได้หน่อย

มาถึงห้องดูหนัง ก็เจอตรอกเล็กๆ อยู่ด้านหลัง เฉินเยี่ยนอยู่ประตูหลังมองออกไปด้านนอก ตรงที่ที่อยู่ไม่ไกลแต่ก็ไม่ใกล้จากเธอ เฉินเยี่ยนเห็นคนสองคน

เป็นซินห้าวและเฉินเวย

แต่เฉินเยี่ยนไม่เห็นซินเหลย

ซินห้าวและเฉินเวยกำลังคุยกันอยู่ เธอมองไม่เห็นสีหน้าซินห้าว หนึ่งคือระยะอยู่ห่างเกินไป สองคือจากมุมของพวกเขามองไปไม่เห็นหน้าตรง

ซินห้าวกำลังพูดกับเฉินเวย ข้างพวกเขายังมีเสาโทรศัพท์อยู่ต้นหนึ่ง

นานขนาดนี้แล้ว ซินห้าวยังไม่ไป พวกเขากำลังคุยอะไรกันอยู่?

เฉินเยี่ยนกำลังคิด

จู่ๆ เฉินเยี่ยนก็เบิ่งตาโต เธอเห็นเฉินเวยเข้าใกล้ซินห้าว ระยะห่างนี้ เป็นระยะห่างที่ซินห้าวเว้นไว้กับคนอื่น ซินห้าวน่าจะลงมือได้แล้ว?

แต่เปล่าเลย ซินห้าวปล่อยให้เฉินเวยเข้าใกล้ชิดเขา ไม่ได้ลงมือ

จากนั้น จากมุมที่เฉินเยี่ยนมองไปเห็น เฉินเวยและซินห้าวเหมือนกำลังจูบกัน!

เฉินเยี่ยนกำหมัด ไม่ ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ซินห้าวไม่มีทางให้เฉินเวยจูบเขา

แต่เธอเบิ่งตามองดูอีกที ยังคงเป็นแบบนั้นอยู่

เฉินเยี่ยนหันหลังกลับไปมอง เห็นว่าหลี่เถี่ยจู้ก็อึ้งอยู่ แววตาดูมีความลังเล

หมายความว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด?

ไม่!

เธอไม่เชื่อ เฉินเยี่ยนขยับตัว มองอีกที เฉินเวยและซินห้าวยังไม่ออกจากกัน

เหตุผลอะไรที่ซินห้าวถึงยอมให้เฉินเวยเข้าใกล้เขาขนาดนี้? หรือว่าพวกเขากำลังจูบกันจริง?

เฉินเยี่ยนไม่เชื่อ แต่เธอก็หลอกตัวเองไม่ได้ เธอเห็นกับตาตัวเอง!

หรือว่าคนนั้นไม่ใช่ซินห้าว?

เฉินเยี่ยนคิดถึงความเป็นไปได้นี้ บางทีเฉิยเวยอาจจะหาผู้ชายที่เหมือนซินห้าว จากนั้นจงใจล่อตัวเองมา ให้ตัวเองเห็นภาพนี้ ให้ตัวเองสงสัยซินห้าว แล้วเกิดความเข้าใจผิด นี่เป็นแผนของเฉินเวย

“มาแล้วหรือ ทำไมไม่เข้าไปล่ะ?”

อยู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมาด้านหลังพวกเธอ

เป็นซินเหลย

“เมื่อกี้เธออยู่ไหน?”

เฉินเยี่ยนถาม สีหน้าเย็นชา

“ดูวีดีโออยู่ ผมอยากจะเข้าไป แต่ซินห้าวนั่น ผมเอาชนะไม่ได้ แล้วผมก็ไม่อยากให้เขาพาผมกลับบ้าน”

ซินเหลยบ่นพึมพำ แต่ก็ไม่ผิดยังความคิดเขา

“นั่นซินห้าวจริงหรือ?”

เฉินเยี่ยนตาเป็นประกาย

“ไม่ใช่ซินห้าวแล้วจะมีใคร?”

ซินเหลยขมวดคิ้ว

เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไร

“ซินห้าว ภรรยาพี่มาหาพี่แล้ว”

ซินเหลยมองออกว่าเฉินเยี่ยนไม่เชื่อ เขาเลยออกไปทางประตูหลัง ตะโกนออกไป

เฉินเยี่ยนเห็นสองคนนั้นออกจากกัน ขณะเดียวกันก็เห็นพวกเขามองมาทางนี้ เป็นซินห้าวและเฉินเวย

ซินห้าวกับเฉินเวยเดินมาทางนี้ สีหน้าเฉินเยี่ยนขาวซีด รู้สึกว่าเลือดในตัวเย็นหมดแล้ว เป็นซินห้าวจริงด้วย ไม่ใช่คนที่เหมือนเขา แล้วเมื่อกี้ที่เธอเห็น?

ซินห้าวยิ่งเดินเข้ามาใกล้ เฉินเยี่ยนรู้สึกว่ามือและเท้าเธอใช้การไม่ได้แล้ว เพราะเธอเห็นสายตาที่ซินห้าวมองเธอ ไม่เหมือนกับเมื่อก่อน ดูซับซ้อนมาก

ทำไมซินห้าวถึงมีสายตาอย่างนี้? เฉินเวยคุยอะไรกับเขากันแน่? ทำไมซินห้าวถึงจูบเฉินเวย?

“พวกพี่คุยกันจบแล้วใช่ไหม? คุยจบก็รีบไป ซินห้าว ภรรยาพี่มาแล้ว อย่าหาว่าฉันไม่เตือนพี่นะ ต่อจากนี้อยู่ห่างจากเฉินเวยไว้ ผมไม่สนว่าเมื่อก่อนพวกพี่จะเป็นยังไง ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงของผง พี่ห้ามแตะต้อง”

ซินเหลยขู่ซินห้าว มีเฉินเยี่ยนอยู่ เขาไม่เชื่อว่าซินห้าวจะกล้าทำอะไรเขา

สีหน้าเฉินเวยดูว้าวุ่น นั่นเป็นความกลัวที่โดนจับได้ว่าทำเรื่องไม่ดี

แต่เฉินเยี่ยนไม่เห็น เฉินเยี่ยนเล่นละครเก่ง ไม่ว่าเธอจะแสดงสีหน้าอะไร เฉินเยี่ยนไม่เชื่อเธอ เฉินเยี่ยนมองซินห้าว

ซินห้าวไม่พูดอะไรสักคำ เขามองเฉินเยี่ยน

“ไปกันเถอะ”

ไม่ง่ายเลยกว่าเฉินเยี่ยนจะพูดคำนี้ออกจากปาก เสียงเธอแหบแห้ง

“พี่ ฉัน…”

เฉินเวยกลับร้องเรียก

“หยุด ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น เธอพูดอะไรมาฉันก็ไม่เชื่อ เฉินเวย เธอออกมานานแล้ว ควรกลับไปได้แล้ว”

สายตาที่เฉินเยี่ยนมองเฉินเวยเยือกเย็นดั่งน้ำแข็ง เฉินเวยตัวสั่น

เฉินเยี่ยนพูดจบก็ไม่สนใจเฉินเวยอีกเลย เธอเดินออกไปก่อน

ซินห้าวเดินตามเฉินเยี่ยนออกไปเหมือนกัน

“พวกเราไปดูหนังกัน”

ซินเหลยกลับสบายใจจูงมือเฉินเวย ไม่ให้เฉินเวยตามออกไป