เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 309 ฉันไม่สามารถช่วยเขาได้

 

 

 

เห็นสีหน้าของพ่อ ซินห้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว สีหน้าเขาดูลังเล 

 

 

ใช่ เขาไม่ชอบน้องชายคนนี้ 

 

 

เขาออกจากบ้านแต่เด็ก ไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากครอบครัวมาก่อน ส่วนซินเหลยมีทุกอย่าง 

 

 

หลังเขากลับมา เห็นซินเหลยได้รับความรัก เขาอิจฉา ในใจยังรู้สึกริษยาด้วย ทำไมพ่อแม่ถึงไม่ให้ความรักเขาแบบนี้บ้าง? 

 

 

ซินเหลยมีข้อเสียนู่นนี่ ไม่สนิทกับเขา มีหลายครั้งที่เขารังเกียจซินเหลย 

 

 

แต่เขาไม่เคยอยากให้ซินเหลยตาย 

 

 

ถ้าซินเหลยตายไป… 

 

 

ไม่! 

 

 

ซินห้าวส่ายหน้า ซินเหลยต้องไม่ตาย 

 

 

ใช่แล้ว เยี่ยนจื่อเคยบอกว่าเลือดเธอช่วยชีวิตคนได้ ตอนนั้นเยี่ยนจื่อช่วยตัวเอง เยี่ยนจื่อบอกว่าเธอมีเลือดทิพย์หนึ่งร้อยหยดสามารถใช้ได้ ช่วยตัวเองใช้ไปแล้วสามสิบหยด ยังเหลืออีกตั้งเจ็ดสิบหยด เยี่ยนจื่อต้องช่วยซินเหลยได้ 

 

 

คิดมาถึงตรงนี้ ซินห้าวมองไปที่เฉินเยี่ยนอย่างมีความหวัง 

 

 

เฉินเยี่ยนกำลังคิดถึงเรื่องนี้ ไม่ได้สังเกตสายตาซินห้าว 

 

 

“เยี่ยนจื่อ” 

 

 

ซินห้าวเรียกขึ้นมา เห็นเฉินเยี่ยนมองมาทางเขา เขาดึงเฉินเยี่ยนไว้แล้วกระซิบ “พวกเราไปคุยกันตรงนั้นหน่อย” 

 

 

ถึงแม้เขาจะพูดเสียงเบา แต่ที่นี่มีคนอยู่ เขากลัวว่าถ้าใครได้ยินเข้าจะไม่ดี 

 

 

เฉินเยี่ยนพยักหน้า เธอไม่รู้เลยว่าซินห้าวจะพูดอะไรกับเธอ เธอตามซินห้าวไปมุมหนึ่งที่ไม่มีคน 

 

 

“มีอะไรหรือคะ?” 

 

 

เฉินเยี่ยนถามซินห้าว 

 

 

“เยี่ยนจื่อ” 

 

 

ซินห้าวเรียก แล้วเงียบไป เขาไม่รู้ว่าเลือดทิพย์มีความสำคัญสำหรับเฉินเยี่ยนหรือไม่ เขาก็รู้ว่าเฉินเยี่ยนไม่ชอบซินเหลยมาก อันที่จริงตัวเขาเองก็ไม่ชอบ แต่ต่อให้ไม่ชอบยังไง ซินเหลยคือน้องชายเขา ถ้าซินเหลยตาย นั่นกระเทือนจิตใจพ่อแม่รุนแรงมาก คุณปู่คุณย่าก็จะเสียใจ แม่เขาอาจจะเสียอกเสียใจทั้งวันจนไม่กลับมาเป็นปกติ เขาไม่อยากเห็นภาพแบบนั้น 

 

 

เฉินเยี่ยนมองซินห้าว เหมือนเรื่องที่ซินห้าวจะพูดกับตัวเองนั้นเป็นเรื่องที่พูดยาก เรื่องอะไรนะ? หรือว่า? 

 

 

เฉินเยี่ยนตากระตุก มือกำชายเสื้อไว้แน่น เธอหวังว่าที่ซินห้าวจะพูดเป็นคนละเรื่องกับที่เธอคิด 

 

 

“เยี่ยนจื่อ สถานการณ์ของซินเหลยไม่ดีมาก ผมคิดว่า ผมคิดว่า คุณ คุณสามารถใช้เลือดทิพย์ช่วยเขาได้ไหม? ผมรู้ ซินเหลยเขานิสัยไม่ดีหลายอย่าง แต่ แต่เขาเป็นน้องชายผม ผมไม่อยากเห็นเขาตาย” 

 

 

ซินห้าวใช้กำลังในการพูดมาก แต่พูดจบเขาก็เบาใจ เขาได้พูดตามที่ใจตัวเองคิดแล้ว 

 

 

“ไม่ได้ ฉันให้ไม่ได้ ซินห้าว” 

 

 

เฉินเยี่ยนส่ายหน้า เสียงเธอสั่นไปหมด เธอคิดไม่ถึงว่าซินห้าวจะขอร้องให้เธอช่วยซินเหลย แต่เธอเข้าใจได้ถึงความคิดของซินห้าว อันที่จริงถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากจะช่วยซินเหลย แต่เธอทำไม่ได้ 

 

 

เธอก็รู้ว่าถ้าเธอพูดปฏิเสธไป บางทีอาจจะทำลายความสัมพันธ์ของเธอและซินห้าว ทำให้ซินห้าวคิดว่าเธอเลือดเย็นเห็นแก่ตัว แต่เธอให้ไม่ได้จริงๆ 

 

 

“เยี่ยนจื่อ ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบซินเหลย ใช่ ผมก็ไม่ชอบเขา ผมอยากจะให้เขาไปลำบากอยู่ข้างนอกบ้าง ได้รับบทเรียน จะได้เข้าใจอะไรบ้าง แต่เยี่ยนจื่อ คุณปู่คุณย่าแก่แล้ว ถ้าซินเหลยเป็นอะไรไป พวกเขาต้องรับไม่ไหวแน่ แล้วยังมีแม่ผม เธอ…” 

 

 

ซินห้าวคิดว่าเฉินเยี่ยนมีปมกับซินเหลย ดังนั้นเลยพูดโน้มน้าวเสียงเบา 

 

 

“ไม่ต้องพูดแล้ว ซินห้าว ไม่ต้องพูด” 

 

 

เฉินเยี่ยนห้ามซินห้าว เธอส่ายหน้า ใบหน้าเธอขาวซีด เธอปล่อยให้ซินห้าวพูดต่อไปไม่ได้ เธอเอาหลังพิงชนกำแพง ไม่อย่างนั้นเธอกลัวว่าเธอจะไม่มีเรี่ยวแรงประคองตัว 

 

 

“เยี่ยนจื่อ ผมรู้ว่าผมไม่ควรขอร้องคุณแบบนี้ แต่ให้ผมมองดูซินเหลยตาย ผมทำไม่ได้ อีกหน่อยพวกเราไม่ต้องไปสนใจเขาได้ แต่ แต่เขายังอายุน้อยอยู่เลย” 

 

 

ซินห้าวเห็นท่าทางเฉินเยี่ยนแล้วในใจทรมานมาก แต่เขาไม่พูดไม่ได้ 

 

 

เฉินเยี่ยนมองซินห้าว เธอสูดลมหายใจเข้าลึก 

 

 

“ซินห้าว ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วยเขา แต่คุณไม่รู้ เลือดทิพย์นี้มีหนึ่งร้อยหยด ก่อนหน้านี้ฉันใช้ไปแล้ว รวมทั้งช่วยคุณด้วย ตอนนี้ยังเหลืออยู่หกสิบกว่าหยด แต่คุณรู้ไหม? ถ้าฉันคลอดลูก จำเป็นต้องใช้เลือดทิพย์ห้าสิบหยด ไม่มีเลือดทิพย์ห้าสิบหยดนี้ ฉันคลอดลูกไม่ได้ ฉันจำเป็นต้องเอาเด็กออก ถ้าฉันดึงดันจะคลอด ตอนนั้นฉันกับลูกอาจจะตายด้วยกันทั้งคู่ ถ้าฉันใช้เลือดทิพย์สามสิบหยดช่วยซินเหลย แล้วลูกจะทำยังไง?” 

 

 

เฉินเยี่ยนถามซินห้าว นัยน์ตาเธอแดงมาก ไม่ว่าใครมาพูด ไม่ว่าจะพูดว่าเธอเห็นแก่ตัวหรือไม่ เธอจะไม่ยอมใช้เลือดทิพย์ตัวเองเด็ดขาด 

 

 

ใช่ เธอเห็นแก่ตัว เธอไม่ได้ใจกว้างที่จะช่วยคนอื่นจนยอมสละของตัวเอง เธอไม่ใช่แม่พระ 

 

 

เธอก็อยากจะช่วยซินเหลย แต่ให้เธอเอาลูกไปแลก เธอไม่ยอม 

 

 

ซินห้าวเบิกตาโต เขาไม่รู้เรื่องนี้เลย ถ้ารู้ เขาจะไม่พูด 

 

 

“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง เยี่ยนจื่อ ขอโทษนะ ผมไม่รู้ ผมคิดว่า ผมคิดว่าคลอดลูก…ผมไม่รู้จริงๆ ไม่พูดแล้ว ผมจะไม่พูดเรื่องนี้อีก” 

 

 

ซินห้าวรีบเข้าไปข้างหน้าประคองเฉินเยี่ยน เขาไม่รู้จริงๆ ใช่ เขาคิดอยากจะช่วยซินเหลย เขาไม่อยากให้ครอบครัวเขาเสียใจ แต่ถ้าซินเหลยจำเป็นต้องใช้ลูกของเขาและชีวิตของเฉินเยี่ยนมาแลก เขาไม่ยอม เขาก็เป็นคนเหมือนกัน เขาก็เห็นแก่ตัว เขาจึงต้องเลือกคนที่เขารัก 

 

 

“ซินห้าว อย่าโทษฉันนะคะ ตอนนี้ในท้องฉันน่าจะมีลูกอยู่ ฉันไม่สามารถเลือกช่วยชีวิตซินเหลยได้ อีกอย่าง ตอนนี้คุณหมอกำลังช่วยชีวิตอยู่ ไม่แน่ซินเหลยอาจจะไม่เป็นอะไรก็ได้ ถ้าคุณหมอช่วยเขาได้ แล้วฉันใช้เลือดทิพย์ไปอีก ก็เท่ากับว่าฆ่าลูกของพวกเรา ฉันทำไม่ได้จริงๆ ฉันก็ไม่อยากให้ซินเหลยตาย ฉันสับสนมาก แต่ฉันจะทำยังไง?” 

 

 

เฉินเยี่ยนพิงไหล่ซินห้าว เธอก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แต่เธอจำเป็นต้องเลือก 

 

 

“ใช่ ใช่ คุณหมอกำลังช่วยซินเหลยอยู่ ผมใจร้อนไปเอง ไม่ร้องไห้นะ ซินเหลยต้องไม่เป็นไร ลูกของพวกเราก็จะต้องอยู่ดี” 

 

 

ซินห้าวตบไหล่เฉินเยี่ยน ค่อยๆ ปลอบใจเธอ ถ้ารู้ว่าเป็นแบบนี้แต่แรก เขาจะไม่พูดขึ้นมาเลย จะไม่ทำให้เฉินเยี่ยนลำบากใจ ให้เฉินเยี่ยนต้องเสียใจ 

 

 

เฉินเยี่ยนพยักหน้า เธอไม่โทษซินห้าว ซินห้าวนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว ถ้าซินห้าวไม่สนใจซินเหลยสักนิด เธอจะรู้สึกว่าเย็นชาไปด้วย แต่ตอนนี้เธอไม่สามารถเลือกช่วยซินเหลยได้ 

 

 

เฉินเยี่ยนลูบท้องตัวเอง เมื่อกี้เธอติดต่อกับหลุมอวกาศแล้ว หลุมอวกาศบอกว่าเธอท้องแล้ว และบอกย้ำกับเธอด้วย ว่าคลอดลูกจำเป็นต้องใช้เลือดทิพย์ห้าสิบหยด ไม่อย่างนั้นเธอและลูกจะอันตราย 

 

 

เธอสามารถเลือกช่วยซินเหลยได้ แต่แบบนั้นจำเป็นต้องเอาเด็กออก ในอนาคตเธอไม่สามารถมีลูกได้อีกแล้ว เพราะเลือดทิพย์เธอไม่พอ 

 

 

ส่วนถ้าอยากได้เลือดทิพย์ นั่นคือต้องกลับไปเกิดใหม่อีกครั้ง ถึงจะได้เลือดทิพย์ใหม่ 

 

 

ได้คำตอบยืนยันแบบนี้แล้ว เฉินเยี่ยนจะทำยังไงได้? 

 

 

เพื่อซินเหลยเธอจะยอมฆ่าลูก? 

 

 

เธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนอื่นทำได้หรือไม่ แต่เธอทำไม่ได้ 

 

 

อีกอย่างเป็นอย่างที่เธอพูด หมอกำลังช่วยชีวิตอยู่ ยังไม่ได้ประกาศว่าช่วยไม่สำเร็จ ถ้าตอนนี้ให้เธอเอาลูกไปแลกกับซินเหลย เธอจะยอมได้ยังไง? 

 

 

เธอจำเป็นต้องเก็บเลือดทิพย์นี้ให้ลูก ถ้าอยู่ในสถานการณ์ที่ช่วยได้ เธอจะช่วย ช่วยไม่ได้เธอก็ไม่มีวิธีอื่น เธอมีเลือดทิพย์ แต่ถ้าไม่มีล่ะ? ก็ต้องรออยู่ดี! 

 

 

เธอไม่ใช่ผู้กอบกู้โลก ชีวิตของซินเหลยมอบให้พระเจ้า มอบให้หมอ ไม่ว่าคนอื่นจะด่าเธอ จะโทษเธอหรือไม่ เธอจะไม่ยอมเสียสละลูกของตัวเอง 

 

 

ซินห้าวไม่พูดเรื่องให้เฉินเยี่ยนช่วยซินเหลยอีก เธอประคองเฉินเยี่ยนกลับไป 

 

 

นอกห้องผ่าตัด ซินชานกำลังรออย่างใจจดใจจ่อ เวลานี้เขาเป็นเพียงแค่พ่อที่รอคอยให้ช่วยชีวิตลูกกลับมาได้คนหนึ่งเท่านั้น ซุนหม่านเซียงนั่งอยู่ตรงนั้นร้องไห้ เธอเป็นเพียงแม่คนหนึ่งที่หวังจะให้ลูกปลอดภัย 

 

 

ตำรวจสองนายกำลังสอบถามเรื่องที่เกิดขึ้นกับเฉินเวย 

 

 

เฉินเวยร้องไห้เป็นช่วงๆ พวกเขารู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้ว 

 

 

หลังซินห้าวกับเฉินเยี่ยนไป เฉินเวยและซินเหลยดูวีดีโอต่อ ดูไปสักพักเฉินเวยไม่อยากดูแล้ว เธออยากกลับ แต่ซินเหลยไม่ยอม บอกว่าเดี๋ยวจะมีเรื่องใหม่ล่าสุดมาฉายแล้ว เขายังไม่เคยดูมาก่อน ดูจบแล้วค่อยว่ากัน 

 

 

เฉินเวยไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เท่าไร พวกหนังเก่า มีอะไรน่าสนใจ แต่เธอยังอดทนนั่งดูเป็นเพื่อนซินเหลยที่นั่น 

 

 

หนังใหม่เป็นหนังฮ่องกง ซินเหลยดูอย่างสนุกมาก เฉินเวยกลับเบื่อหน่าย และตอนนี้เองผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเฉินเวยยื่นมือมาลูบขาอ่อนเฉินเวย 

 

 

พูดตามตรงคนมากมายในยุคนี้มันจะดูถูกผู้หญิงแบบนี้ นี่ถือเป็นการลวนลามผู้หญิง มีโทษ 

 

 

แต่ในยุคนี้ คนที่ไปดูหนังวีดีโอส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น เป็นพวกขวางโลก พวกนอกกรอบ ส่วนใหญ่เป็นพวกผู้หญิงไม่ดี 

 

 

ผู้ชายที่หนังอยู่ข้างเฉินเวยก็ไม่ใช่ชายหนุ่มที่ดี ไม่มีงานทำ ฐานะที่บ้านก็ปานกลาง เป็นพวกที่ใช้ชีวิตไปวันๆ เหมือนกัน