เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 321 ยืนยัน (1)

 

 

 

เฉินเยี่ยนดึงมือซินห้าว เธอรู้ว่าซินห้าวมีแผลในใจ เพราะซุนหม่านเซียงปฏิบัติกับซินห้าวและซินเหลยไม่ยุติธรรมจริงๆ 

 

 

“บ้านพ่อตาแกถ้าไม่อาศัยแกพวกเขาจะสร้างโรงงานได้ไหม! เอาเงินมาแล้วยังต้องคืนอีก อีกอย่าง บ้านเขาทำโรงงาน แกก็ให้เงินไปไม่ใช่หรือ? ให้แค่ห้าพันเอง ขี้งกเกินไปแล้ว ยังไงก็ต้องเอาออกมาให้หมื่นหนึ่ง ซินเหลยไม่ใช่คนอื่นเสียหน่อย เป็นน้องชายแท้ๆ ของแก ยังต้องคืนอะไร! อีกอย่างที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะเฉินเวย พวกคนบ้านเฉินต้องรับผิดชอบ” 

 

 

ซุนหม่านเซียงกลับไม่พอใจ 

 

 

เป็นอีกครั้งที่เฉินเยี่ยนเห็นความคิดแบบนี้ของซุนหม่านเซียงแล้วพูดไม่ออก ทำไมบ้านเฉินจะต้องออกเงิน? หรือว่าในความคิดของซุนหม่านเซียง ทุกคนต่างติดค้างเธอ ทุกคนต้องยอมเธอ? 

 

 

ว่าขี้งก มีปัญญาก็เอาออกมาหมื่นหนึ่งเองสิ 

 

 

แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้พูด 

 

 

ซินห้าวมองแม่ตัวเอง นี่คือแม่แท้ๆ เหรอ? เขาต้องเป็นลูกฝากเลี้ยงแน่ๆ 

 

 

ที่เขาบอกว่าเขาไม่มีเงิน บอกว่าไปยืมเงินบ้านเฉิน เป็นเพราะเขาไม่อยากให้แม่เขาคิดว่าเขาเป็นธนาคาร ไม่มีเงินก็มาหาเขา ใครก็สามารถใช้เงินเขาได้ ข้อสองเขาอยากให้แม่เขารู้สึกซาบซึ้งคนบ้านเฉิน รู้ว่ายามลำบาก บ้านเฉินยอมยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ 

 

 

แต่คิดไม่ถึงว่าความคิดของแม่เขาจะไม่เหมือนคนทั่วไปเลย ไม่เพียงแต่ไม่คิดว่าคนบ้านเฉินดี กลับยังต่อว่าด้วยซ้ำ เขารู้แล้วว่าเขาหวังจะให้แม่เข้าใจเขาไม่ได้เลย 

 

 

“อย่าไปฟังแม่เขา ฝั่งยายลูกก็เป็นครอบครัวเดียวกัน พวกเขาใช้ชีวิตของพวกเขา เหมือนที่ซินห้าวพูด ตัวเขาก็ไม่มีเงิน ถึงแม้จะมี เขาก็ไม่ได้มีความรับผิดชอบและหน้าที่ที่ต้องให้คนอื่น ซินห้าว ที่บ้านพอมีเงินเก็บอยู่ พรุ่งนี้พ่อจะเอาให้ ปล่อยให้ลูกไม่มีเงินไม่ได้ ลูกหาเงินมาไม่ง่าย อีกหน่อยเงินของลูกพวกลูกก็เก็บไว้เลย เงินเดือนพ่อพอให้ที่บ้านใช้อยู่ อีกหน่อยไม่ต้องมาให้ที่บ้านเพิ่มแล้ว” 

 

 

ซินชานพูด เขาก็หมดคำพูดกับภรรยาตัวเอง แต่ภรรยาเป็นคนแบบนี้ เขาจะทำอะไรได้ ยังไงก็ไม่สามารถหย่าได้ 

 

 

“เขาเป็นลูกชายฉัน เขาให้เงินฉันใช้ไม่สมควรหรือไง นี่คุณพูดอะไร ที่บ้านมีเงินแค่น้อยนิด คุณจะเอาออกมาหรือ แล้วพวกเราจะใช้ชีวิตยังไง” 

 

 

ซุนหม่านเซียงไม่เข้าใจว่าทำไมสามีไม่เคยเข้าข้างเธอเลย 

 

 

“แม่ แม่อย่าพูดแบบนี้ พี่ชายเขาก็ลำบาก รออีกหน่อยผมทำงานหาเงินได้แล้ว ผมจะเอาเงินคืนพี่ชาย” 

 

 

ซินเหลยรู้สึกละอายใจแล้ว เมื่อก่อนเขาก็มีความคิดเหมือนแม่ คิดว่าซินห้าวมีเงิน ทำไมไม่ใช้ แต่ตอนนี้เขาคิดได้แล้ว และเข้าใจแล้ว พอฟังคำพูดของแม่ ก็รู้สึกละลาย เมื่อก่อนเขาก็เป็นแบบนี้ ทำให้คนรังเกียจ 

 

 

“คืนอะไร! เขาเป็นพี่ชายลูก แม่เป็นคนคลอดเขามาเลี้ยงจนโตขนาดนี้ เขาควรทำอยู่แล้ว” 

 

 

ซุนหม่านเซียงถลึงตา 

 

 

เฉินเยี่ยนและซินห้าวไม่ได้พูดอะไรอีก พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ กลับยิ่งจะทะเลาะกันใหญ่ 

 

 

ถึงแม้ซุนหม่านเซียงจะไม่พอใจ แต่ก็ตกลงกันแล้วว่าซินห้าวและเฉินเยี่ยนอยู่โรงพยาบาลตอนกลางวัน ซินชานและซุนหม่านเซียงผลัดกันเฝ้าตอนกลางคืน แบบนี้ทุกคนจะได้พักผ่อน 

 

 

ตอนกลางวันอยู่โรงพยาบาลทั้งวัน ตอนเย็นเฉินเยี่ยนกลับบ้านในเมืองไปกับซินห้าว เพราะรู้ว่าเฉินเยี่ยนอาจจะตั้งท้อง ดังนั้นซินห้าวเลยเรียบร้อยมาก แต่เขาก็อดทนอดกลั้นมากเช่นกัน 

 

 

ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ ซินเหลยค่อยๆ ฟื้นตัวแล้ว ระหว่างนั้นก็มีหลายคนมาเยี่ยม คนที่สถานีตำรวจก็มาหลายครั้ง มาจดบันทึกและสอบสวน 

 

 

หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเฉินเยี่ยนไปตรวจที่แผนกสูติฯ ตอนนี้เป็นเวลาเดือนครึ่งแล้ว น่าจะตรวจผลได้แล้ว 

 

 

ซินห้าวนั่งอยู่บนม้านั่งด้านนอกเป็นเพื่อนเฉินเยี่ยน เขาวางมือบนตัก สายตาไม่หยุดมองไปที่หน้าประตู เขาหวังให้เฉินเยี่ยนท้อง เพราะเขารู้ว่าเฉินเยี่ยนคาดหวังจะมีลูกมากเพียงใด และรู้ว่าคนที่บ้านคาดหวังลูกคนนี้มากเท่าไหน 

 

 

“ไม่ต้องตื่นเต้น” 

 

 

เฉินเยี่ยนกุมมือซินห้าว ปลอบเขา ไม่ได้รู้สึกว่าเธอใช้แรงมากเลย 

 

 

รู้สึกได้ถึงแรงมือเฉินเยี่ยน ซินห้าวตบเธอเบาๆ ไม่ได้พูดความจริงออกมา จริงๆ แล้วเฉินเยี่ยนก็ตื่นเต้นมาก เธอรอลูกคนนี้มาหลายปี 

 

 

จนมีคนเรียกพวกเขาเข้าไป คำพูดคุณหมอยืนยันว่าเฉินเยี่ยนท้องจริงๆ 

 

 

แต่จำนวนเดือนยังน้อยอยู่ ให้พวกเขาต้องระวังมากๆ บอกว่าภายในสามเดือนทางที่ดีอย่าเพิ่งมีอะไรกัน เฉินเยี่ยนก็ห้ามกินอาหารที่มีฤทธิ์เย็น ไม่อย่างนั้นจะเป็นอันตรายต่อลูกในครรภ์ได้ 

 

 

“จริงหรือ เยี่ยนจือ คุณท้องแล้ว ดีจริงๆ เลย ผมจะได้เป็นพ่อแล้ว” 

 

 

ซินห้าวกุมมือเฉินเยี่ยน สีหน้าดีใจ แววตามีแสงเปล่งประกายสดใส เขาตื่นเต้น 

 

 

“อืม อืมฉันจะได้เป็นแม่คนแล้ว” 

 

 

เฉินเยี่ยนก็พยักหน้าไม่หยุด ดวงตาเธอเปียกชื้นเล็กน้อย สองชาติเลยนะ รวมกันแล้วในที่สุดเธอก็มีลูก ในที่สุดเธอจะได้เป็นแม่แล้ว มีลูกแล้วชีวิตถึงสมบูรณ์ 

 

 

“ไป ไป ผมจะไปบอกข่าวดีนี้กับทุกคน” 

 

 

ซินห้าวดีใจจนไม่รู้ว่าจะทำอะไร เขาเป็นคนที่ค่อนข้างใจเย็น แต่เวลานี้เขาเหมือนเด็กน้อยเลย การกระทำเขาบ่งบอกถึงอารมณ์เขา 

 

 

“ช้าก่อน ช้าก่อน” 

 

 

เฉินเยี่ยนพูดไป นัยน์ตากลับมีรอยยิ้ม ความรู้สึกแบบนี้ดีจริงๆ  

 

 

จนขึ้นไปชั้นบน ซุนหม่านเซียงมาถึงแล้ว เห็นพวกเขาสองคนหน้าตายิ้มแย้มเข้ามา ก็ร้องขึ้นมา “นี่หนีไปไหนกันอีก ซินเหลยเป็นแบบนี้ พวกเธอยังมีใจยิ้มแย้มกันอีก ไม่รู้ว่าพวกเธอดีใจอะไรกัน” 

 

 

“พี่ชาย พี่สะใภ้ มีเรื่องดีอะไรเหรอ?” 

 

 

ซินเหลยรู้สึกได้ว่าพี่ชายและพี่สะใภ้สีหน้าเต็มไปด้วยความสุข สีหน้าแบบนี้ทำให้เขาอิจฉา 

 

 

“อืม แม่ เยี่ยนจื่อมีแล้ว แม่จะได้เป็นคุณย่าแล้ว” 

 

 

ซินห้าวประกาศ ซุนหม่านเซียงไม่พอใจที่เฉินเยี่ยนไม่มีลูกมาตลอด ตอนนี้พอรู้ข่าวนี้ เธอคงไม่พุ่งประเด็นไปที่เฉินเยี่ยนอีกแล้วนะ! 

 

 

“จริงหรือ! พี่สะใภ้มีแล้วจริงๆ? ผมจะได้เป็นคุณลุงแล้ว?” 

 

 

ซินเหลยมีปฏิกิริยาก่อนเป็นคนแรก นัยน์ตาเขามีแสงประกายที่แตกต่างออกมา 

 

 

“แกหมายถึงเธอท้องหรือ? เป็นไปไม่ได้! เธอแต่งเข้ามาตั้งหลายปีไม่ท้อง แล้วทำไมอยู่ๆ ถึงท้องได้?” 

 

 

ซุนหม่านเซียงมองเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนไม่อ้วน เพราะพักนี้เหนื่อยเลยผอมลงไปหน่อย ท้องก็ไม่โต และไม่ได้มีอาการคลื่นไส้อะไรเลย จะท้องได้ยังไง เธอไม่เชื่อ 

 

 

“แม่ เรื่องจริง ที่ผมไม่ให้เยี่ยนจื่อเฝ้าตอนกลางคืนก็เพราะกลัวจะทรมานเธอ วันนี้พวกเราไปตรวจมาแล้ว คุณหมอบอกว่ามีแล้วจริงๆ ท้องได้เดือนครึ่งแล้ว แม่จะไม่เชื่อคำพูดของหมอหรือ?” 

 

 

ซินห้าวคิดว่าแม่ตัวเองแปลกจริงๆ ว่าเฉินเยี่ยนทุกวันว่าคลอดหลานให้เธอไม่ได้ นี่เฉินเยี่ยนมีแล้ว เธอดันไม่เชื่ออีก 

 

 

“แม่ พี่ชายกับพี่สะใภ้ไม่โกหกแน่นอน” 

 

 

ซินเหลยก็พยักหน้า เขาดีใจแทนพี่ชายและพี่สะใภ้ด้วย 

 

 

“มี มีจริงๆ หรือ?” 

 

 

ซุนหม่านเซียงยังรู้สึกไม่ค่อยอยากเชื่อ 

 

 

เฉินเยี่ยนพยักหน้า 

 

 

“แล้วเธอยังยืนอยู่ตรงนั้นทำอะไร รีบนั่งลงสิ ตัวเธอเองไม่เป็นไร แต่อย่าทำหลานฉันเป็นอะไร” 

 

 

ซุนหม่านเซียงชี้ไปที่ม้านั่งให้เฉินเยี่ยนนั่ง 

 

 

เฉินเยี่ยนสำลัก คำพูดเป็นห่วงที่พูดแล้วดูไม่สบอารมณ์แบบนี้ ก็มีแค่แม่สามีเธอนี่แหละ 

 

 

“พวกเธอรีบบอกสิ บอกแต่แรกฉันก็ไม่ทรมานเธอแล้ว ท้องแล้ว ยังจะไปๆ มาๆ โรงพยาบาลทำไม ฉันมามากหน่อยสองรอบก็ได้แล้ว จริงๆ เลย ไม่รู้เรื่องอะไรเลยสักนิด ในท้องเธอนี่เป็นถึงเหลนของตระกูลซิน ล้ำค่ามากนะ ตัวเธอไม่เป็นอะไร แต่ถ้าลูกเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะดูว่าเธอจะทำยังไง” 

 

 

ซุนหม่านเซียงจ้องเฉินเยี่ยน ว่าเฉินเยี่ยนอย่างไม่พอใจ 

 

 

เฉินเยี่ยนพูดไม่ออกจริงๆ คำพูดแบบนี้ยังโดนคุณว่าได้ พวกเราจะพูดอะไรได้อีก! 

 

 

“หลายวันก่อนซินเหลยอาการแบบนั้น เยี่ยนจื่อก็เป็นห่วง เลยไม่กล้าบอก คิดว่าช่วยได้ก็ช่วย แม่หยุดว่าเยี่ยนจื่อได้แล้ว” 

 

 

ซินห้าวอธิบายแทนภรรยาตัวเอง 

 

 

“ขอบคุณนะพี่สะใภ้” 

 

 

ซินเหลยขอบคุณด้วยใจจริง พี่สะใภ้ท้องแล้ว แต่เธอเอาแต่วิ่งเต้นเป็นธุระให้ตัวเองตลอด แล้วยังดูแลตัวเองด้วย เมื่อก่อนตัวเองไม่ควรทำแบบนั้นเลยจริงๆ 

 

 

“เป็นครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น อย่าพูดแบบนี้เลย เธอดูแลร่างกายตัวเองให้ดีก็ถือเป็นการขอบคุณฉันที่ดีที่สุดแล้ว” 

 

 

เฉินเยี่ยนมองแล้วยิ้มให้ซินเหลย 

 

 

ซินเหลยพยักหน้าแล้วหันหน้าไป นี่คือครอบครัว พวกเขาเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อก่อนเขาไม่รู้สึกอะไรมากมาย ตอนนี้เขารู้สึกได้แล้ว