เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 342: คลอดแล้ว (2)

ตอนเก้าเดือนครึ่ง เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกบตัวหนึ่ง นอกจากท้องใหญ่แล้วก็มองไม่เห็นอย่างอื่นเลย

เดือนเก้ายี่สิบวัน คืนนี้กลางดึกตีหนึ่งครึ่ง เฉินเยี่ยนยังไม่ได้นอน เธอคับหน้าอก หงุดหงิดจนเธออยากจะด่าคน ซินห้าวพูดคุยกับเธอตลอด แต่เธอกลับฟังอะไรไม่เข้าหูเลย

“ไม่งั้นคุณไปนอนก่อนเถอะ”

เฉินเยี่ยนลงจากเตียง เธอทนนอนไม่ไหวแล้ว นอนไม่หลับจริงๆ

“ไม่เป็นไร ผมก็ไม่ง่วง”

ซินห้าวประคองเฉินเยี่ยนลงมาที่พื้น กลัวว่าเธอจะยืนไม่มั่นคง

ใช่ เขาลำบาก แต่เฉินเยี่ยนลำบากกว่าเขาอีก เวลานี้เขาต้องอยู่เป็นเพื่อนเฉินเยี่ยนถึงจะถูก

ซินห้าวประคองให้เฉินเยี่ยนค่อยๆ เดิน จากนั้นพูดถึงเรื่องร้านกับเฉินเยี่ยน เบี่ยงเบนความสนใจของเฉินเยี่ยน

ร้านเปิดขายตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อน ร้านชื่อ ร้านเสื้อผ้าเยี่ยนเยี่ยน

ซินห้าวเป็นคนตั้งชื่อ เดิมทีเฉินเยี่ยนคิดว่าชื่อร้านเสื้อผ้าก็พอแล้ว แต่ซินห้าวยืนยันจะใช้ชื่อเธอ บอกว่าร้านนี้เป็นของเธอ

ภายในร้านขายเสื้อผ้าและรองเท้าที่ซื้อมาจากทางใต้

จ้างพนักงานขายผู้หญิงสองคน

เจ้าอ้วนและอีกสองคนติดตามซินห้าว พวกเขารับผิดชอบเรื่องการเอาสินค้าเข้ามา แต่เวลาปกติพวกเขาก็อยู่ช่วยที่ร้าน

พอร้านเปิดก็เป็นที่ฮือฮามาก เมืองพวกเขายังไม่มีร้านแบบนี้ เสื้อผ้าก็เป็นแบบล้ำหน้าทันสมัย ดึงดูดทั้งชายหนุ่มหญิงสาวเข้ามามาก

แน่นอน มีคนอีกไม่น้อยที่ไม่ชอบเสื้อผ้าร้านพวกเขา แต่พวกวัยรุ่นกลับชอบมาก ธุรกิจดีขึ้นมาในชั่วขณะ

เฉินเยี่ยนยังไม่เคยไปที่ร้านเลย แต่ทุกวันซินห้าวจะเล่าเรื่องที่ร้านให้เธอฟัง แล้วยังเอาเสื้อผ้ามากมายกลับมาให้เธอด้วย บอกว่ารอเธอคลอดลูก ก็สามารถใส่ได้วันละชุดเลย

“นั่น…”

เฉินเยี่ยนกำลังจะพูด แต่เพิ่งพูดไปได้หนึ่งคำอยู่ๆ ก็รู้สึกเจ็บท้อง เจ็บมากจนพูดไม่ออก

“เกิดอะไรขึ้น?”

ซินห้าวเห็นจู่ๆ เฉินเยี่ยนหน้าซีด ร่างก็ทรุดลง เลยรีบอุ้มเฉินเยี่ยนไว้

“จะคลอดแล้วหรือ?”

ซินห้าวร้อนรนมาก แต่เขาก็ไม่มีประสบการณ์ ไม่รู้ว่าผู้หญิงคลอดลูกเป็นยังไง มีเพียงคุณย่าและน้ารองที่บอกเขา ให้เขาคอยสังเกตดู

“พาฉันไปที่เตียง”

เฉินเยี่ยนอดกลั้นความเจ็บปวด พูดตามจริงเธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะคลอดหรือเปล่า เธอก็ไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน

จนซินห้าวอุ้มเฉินเยี่ยนวางลงบนเตียง ท้องเฉินเยี่ยนก็ไม่เจ็บแล้ว

เห็นเฉินเยี่ยนผ่อนคลาย ซินห้าวค่อยสบายใจหน่อย แต่เขาไม่ให้เฉินเยี่ยนลุกลงไปที่พื้นอีก กลัวว่าเฉินเยี่ยนจะปวดท้องอีก

แต่ไม่ได้ลงจากเตียงก็ไม่ได้แปลว่าท้องจะไม่เจ็บ ไม่ทันไรท้องเฉินเยี่ยนก็เจ็บขึ้นมาอีกแล้ว

เป็นครั้งๆ แบบนี้ เฉินเยี่ยนรู้ เธอน่าจะคลอดแล้ว แต่จากเริ่มเจ็บเป็นครั้งๆ จนถึงคลอดเวลาไม่สั้นเลย เธอไม่ได้ให้ซินห้าวไปเรียกคนฝั่งนู้น ตอนนี้เป็นเวลาดึก ที่นั่นมีคนแก่ ต้องทรมานตื่นขึ้นมา ให้พวกเขากังวลใจไปด้วย ตัวเองไม่ใช่ว่าจะคลอดเดี๋ยวนี้เลย

ซินห้าวตื่นเต้นอยู่เป็นเพื่อนเฉินเยี่ยนไปแบบนี้ เขาพูดกับเฉินเยี่ยน ส่วนมากเป็นเขาพูด เฉินเยี่ยนฟัง เพื่อเบี่ยงความสนใจเฉินเยี่ยน จนสุดท้ายเขาไม่รู้ว่าตัวเองจะพูดอะไรแล้ว

จนเฉินเยี่ยนเจ็บถี่ขึ้น ตอนที่เจ็บปวดมากก็เป็นเวลาตีสี่กว่าแล้ว

“ซินห้าว คุณ คุณไปเรียกป้ารองมาเถอะ”

เฉินเยี่ยนหน้าขาวซีด หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ ผมชุ่มเหงื่อปรกลงมาอยู่หน้าผาก เธอติดต่อกับหลุมอวกาศ หลุมอวกาศบอกเธอ เธอจะคลอดแล้วจริงๆ แต่เธอจะไม่คลอดยาก แต่ยังคงต้องได้รับความเจ็บปวดที่ผู้หญิงจำเป็นต้องได้รับจากการคลอดลูก

ดังนั้นเฉินเยี่ยนไม่ได้ขอให้ตัวเองไปโรงพยาบาล แต่คลอดที่บ้าน

ถึงแม้คลอดไม่ยาก แต่ซินห้าวคนเดียวจัดการเธอไม่ได้ ซินห้าวก็ไม่รู้เรื่องพวกนี้ด้วย ดังนั้นจำเป็นต้องเรียกป้ารองมา

“ได้ ได้ คุณทนหน่อยนะ ผมไปเดี๋ยวนี้”

ซินห้าวไม่วางใจเฉินเยี่ยน แต่เขาก็รู้ว่าตอนนี้จำเป็นต้องไปเรียกคน เขากำมือเฉินเยี่ยน จากนั้นรีบออกจากบ้าน วิ่งไปทางบ้านเก่าเขา

พอซินห้าวไป เฉินเยี่ยนก็รู้สึกเหมือนมีคนมาฉีกท้องเธอให้ขาด เจ็บปวดจนทนไม่ไหวร้องออกมา

มิน่าต่างบอกกันว่าคลอดลูกนั้นเจ็บปวด นี่ตัวเองยังไม่ได้เริ่มคลอดเลยก็เจ็บขนาดนี้แล้ว รอตอนที่คลอดจะเป็นยังไงนะ?

เฉินเยี่ยนไม่คิดว่าผู้หญิงที่ร้องเสียงดังเพราะคลอดลูกในละครพวกนั้นร้องเกินจริงแล้ว เธอแค่รู้สึกว่าเป็นผู้หญิงนั้นไม่ง่ายเลย ลำบากยากเย็นกว่าจะคลอดลูกออกมา จะเลี้ยงลูกได้ดีไหม? ตอนนี้เฉินเยี่ยนเข้าใจแล้วว่าเป็นแม่คนทำไมถึงยอมสละทุกอย่างเพื่อลูก แน่นอน ไม่มีข้อยกเว้นแม่คนไหน

ซินห้าวกลับมาก่อน เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าเธอเพิ่งใจลอยไปแป๊ปเดียวซินห้าวก็กลับมาแล้ว เห็นว่าเขาเร็วขนาดไหน

“ป้ารองอยู่ข้างหลัง เดี๋ยวก็ถึงแล้ง คุณปู่คุณย่า แล้วยังมีลุงสองก็ตื่นแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวพวกเขาจะมาด้วย คุณยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

ซินห้าวกุมมือเฉินเยี่ยนไว้ สายตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง เห็นทางทางเฉินเยี่ยนแล้ว เขาทนไม่ได้อยากจะเข้าไปแทนที่เฉินเยี่ยน

เฉินเยี่ยนพยักหน้า ยิ้มให้ซินห้าว

เห็นเฉินเยี่ยนยิ้ม นัยน์ตาซินห้าวเปียกชื้น เฉินเยี่ยนเจ็บจะตายอยู่แล้ว เธอยังกลัวว่าตัวเองจะเป็นห่วงอีก ปลอบตัวเอง ตัวเองนั้นทำบุญอะไรมา ถึงได้แต่งงานกับเธอ

จนป้ารองมาแล้ว เธอก็เริ่มสั่งให้ซินห้าวกับลุงสองไปต้มน้ำ แล้วทำไข่ดาวให้เฉินเยี่ยน ส่วนเธอไปเตรียมของ

หลังคุณย่ามาถึง คุณปู่นั่งรออยู่ข้างยอก คุณย่ากับป้ารองช่วยกันจัดการ

เฉินเยี่ยนคลอดลูกถือว่าราบรื่นดี แต่ก็ต้องทรมานถึงสองชั่วโมงเหมือนกัน จนเธอรู้สึกว่าพลังงานของตัวเองหมดแล้ว ตอนที่เหมือนว่าทั้งร่างกายอ่อนล้าจนถึงขีดสุด หลุมอวกาศบอกเธอว่าสูญเสียเลือดทิพย์ เธอถึงรู้สึกว่ามีบางอย่างออกมา

“คลอดแล้ว คลอดแล้ว คลอดออกมาแล้ว”

พอไป๋ซิ่วเหมยเห็นเด็กออกมา ก็ร้องดีใจ ไม่สนใจปาดเหงื่อบนหน้าผาก

นี่คลอดออกมาแล้วหรือ? เฉินเยี่ยนรู้สึกสะลึมสะลือ

คุณย่าก็ถอนหายใจ ถือว่าหลานสะใภ้คลอดอย่างราบรื่น แบบนี้ก็ดี

“ฉันดูหน่อยว่าเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง”

ไป๋ซิ่วเหมยอุ้มทารกขึ้นมา

ลูกชายหรือลูกสาวนะ? เฉินเยี่ยนก็ไม่รู้ เธอไม่ได้ถามเพศกับหลุมอวกาศ เพราะเธอคิดว่าลูกสาวหรือลูกชายก็เหมือนกัน เป็นลูกของเธอ เธอรักเท่ากัน

“เป็นลูกสาว”

ไป๋ซิ่วเหมยเสียงเบา เพราะเธอรู้ดีว่าผู้ใหญ่ทั้งสองคนต่างคาดหวังจะได้เหลนชาย ตอนนี้เฉินเยี่ยนคลอดลูกสาว ถึงแม้ว่าพวกเขาจะดีใจเหมือนกัน แต่ก็ทำให้พวกเขาดีใจไม่เท่าเหลนชาย

“เธออย่าเสียใจไปเลย ลูกสาวก็ดี ลูกสาวก็ดี ลูกสาวสิสนิทกับแม่”

ไป๋ซิ่วเหมยกลัวเฉินเยี่ยนเสียใจ เลยรีบปลอบ

“ใช่แล้ว มีลูกสาวก่อนค่อยมีลูกชาย เหลนสาวฉันก็รัก”

คุณย่าก็ปลอบใจ

เฉินเยี่ยนฉีกยิ้ม เธออยากจะลุกขึ้นมาดู แต่กลับไม่มีแรง ไม่ว่าจะเป็นอะไร เธอรักหมด ลูกสาวของเธอกับซินห้าว จะต้องสวยมากแน่นอนใช่ไหม?

“ฉันไปบอกปู่เธอ ลุงเธอ กับซินห้าวหน่อย จากนั้นค่อยส่งข่าวดีให้แม่เธอ”

คุณย่าเห็นไป๋ซิ่วเหมยกำลังทำความสะอาดทารกอยู่ เธอลุกขึ้นยืน ข้างนอกยังมีคนรออยู่

ซินต้าฉุยกับซินฉุ่ยนั่งอยู่ แต่ซินห้าวยืนอยู่ที่หน้าประตูตลอด เขาอยากจะพุ่งเข้าไปจริงๆ แต่คุณย่าและป้ารองไม่ให้เขาเข้าไป ไม่รู้ว่าเฉินเยี่ยนป็นยังไงบ้าง เธอจะทนไหวไหม?

คิดว่าเฉินเยี่ยนลำบาก ซินห้าวตัดสินใจคลอดคนนี้แล้ว ไม่ว่าเป็นยังไง จะไม่ให้เฉินเยี่ยนคลอดอีกแล้ว

จนเสียงเด็กร้องดังออกมา ผู้ชายทั้งสามคนต่างมองหน้ากัน แววตาแสดงความดีใจ

“ฮาฮา คลอดแล้ว บ้านซินมีทายาทแล้ว ข้ามีเหลนชายแล้ว”

ซินต้าฉุยหัวเราะเสียงดัง

ซินฉุ่ยก็พยักหน้าติดต่อกัน

ตัวเองเป็นพ่อคนแล้ว? ลูกของเขากับเฉินเยี่ยนคลอดออกมาแล้ว? ในใจซินห้าวรู้สึกงุนงง แต่ที่มากกว่านั้นคือความดีใจ

“คุณย่า เยี่ยนจื่อเป็นยังไงบ้างครับ?”

เห็นคุณย่าออกมา ซินห้าวเขาไปจับไว้ ถามอย่างใจร้อน

“เยี่ยนจื่อสบายดีมาก เธอวางใจได้ แต่ยังเข้าไปไม่ได้”

คุณย่าจับซินห้าวไว้ กลัวว่าซินห้าวจะพุ่งเข้าไป

“เยี่ยนจื่อคลอดอะไร?”

ซินต้าฉุยลุกขึ้นถามภรรยา หน้าย่นไปทั้งหน้า มือก็สั่นเล็กน้อย ถึงแม้ในใจเขาจะคิดว่าเป็นเหลนชาย แต่ไม่ได้ยิน ก็มักจะรู้สึกไม่มั่นใจ

ต้องเป็นคนอยู่แล้วสิ จะเป็นอะไรได้

ซินห้าวบ่นในใจอยู่ข้างๆ ไม่ได้พูดออกมา

“เป็นลูกสาว พวกเรามีเหลนสาวแล้ว”

คุณย่าทอดถอนใจ เธอรู้ว่าที่จริงแล้วสามีหวังจะให้เป็นลูกผู้ชายมาตลอด แต่ไม่มีวาสนา

“เหลนสาว? ไม่ใช่เหลนชาย?”

ซินต้าฉุยนั่งลง หน้าคว่ำ สายตามีแววผิดหวัง หลังโค้งงอเล็กน้อย เป็นเหลนสาว แล้วก่อนเขาตายจะได้เห็นเหลนชายไหม? เวลานี้ในใจเขารู้สึกผิดหวังมากมาย

“ลูกสาวก็ดี ลูกสาวก็ดี”

ซินห้าวกลับไม่ใส่ใจมาก ขอแค่เป็นลูกของเขากับเฉินเยี่ยน อะไรก็ดีหมด

“ใช่แล้ว เหลนสาวก็เหมือนกัน เยี่ยนจื่อมีลูกได้ เดี๋ยวก็คลอดเหลนชายอีก”

ซินต้าฉุยเริ่มรู้สึกตัว ขอแค่หลานสะใภ้มีลูกได้ เขาต้องได้อุ้มเหลนชายแน่นอน

คุณย่ารู้ดี ไม่ได้พูดอะไรอีก ให้ซินฉุ่ยหาคนไปส่งข่าวที่บ้านเฉิน

ซินฉุ่ยเพิ่งออกไป คุณย่ากำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินไป๋ซิ่วเหมยตะโกนขึ้นมา “แม่ แม่ แม่รีบมาเร็ว เยี่ยนจื่อ เยี่ยนจื่อจะคลอดอีกแล้ว ในท้องเธอยังมีอีกคนหนึ่ง”