เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 344: ชื่อไข่กระโดด? (2)

“ทำไม? บนหน้าย่ามีเลือดหรือ?”

คุณย่าไม่เข้าใจความหมายของหลานชาย คิดว่ามีเลือดติดอยู่บนหน้า

ซินต้าฉุยมอง ก็ไม่มีนี่นา เขาก็มองไปทางหลานชาย

“คุณย่า ผมเข้าไปได้หรือยังครับ?”

ซินห้าวทำอะไรไม่ได้ เขาเพียงแค่อยากรู้ว่าเขาเข้าไปได้หรือยัง

“ไม่ได้ ต้องรอเก็บเรียบร้อยก่อนค่อยว่ากัน”

คุณย่าปฏิเสธ จากนั้นเธอเข้าไปอีก

ซินห้าว…

เวลานี้เฉินเยี่ยนหลับไปแล้ว ตั้งแต่เมื่อวานทรมานมาจนถึงตอนนี้ แล้วคลอดสองคนอีก เธออ่อนแอมาก แม้แต่ลูกยังไม่ได้เห็นก็สลบไปแล้ว

ไป๋ซิ่วเหมยจัดการเด็กสองคนเรียบร้อย ห่อผ้าเรียบร้อย จากนั้นเอาผ้าปูเตียงที่เลอะเลือดพวกนั้นเปลี่ยนแล้วปูใหม่ เก็บกวาดสะอาดแล้ว เธอค่อยถอนหายใจออกมา

“แม่ มีคนไปบอกพี่ชายกับพี่สะใภ้ฉันยังคะ?”

ไป๋ซิ่วเหมยถาม ซินชานและซุนหม่านเซียงต่างหากที่เป็นพ่อแม่สามีที่แท้จริง ตอนนี้เฉินเยี่ยนคลอดแล้ว พวกเขาควรต้องรู้

“ซินฉุ่ยไปส่งข่าวที่บ้านเฉินแล้ว ที่โรงงานกระดาษมีโทรศัพท์ ต้องโทรไปหาพวกเขาแน่นอน วางใจได้”

คุณย่าตอบไป ถ้าไม่มีโทรศัพท์ เธอต้องหาคนไปส่งข่าวในเมืองแน่นอน ตอนนี้มีโทรศัพท์ ก็ไม่ต้องเสียเวลาเรื่องนั้นแล้ว

“เยี่ยนจื่อโชคดีจริงๆ ครั้งนี้ได้ลูกสาวลูกชายครบเลย เมื่อก่อนยังว่าเธอมีลูกไม่ได้ ตอนนี้ดีแล้ว ใครจะโชคดีเหมือนเธอ ไม่ต้องหลบหนี ไม่ต้องเสียค่าปรับ ได้ทุกอย่างเลย”

ไป๋ซิ่วเหมยดีใจแทนเฉินเยี่ยน เธอรู้ ตอนนี้มีนโยบายคุมกำเนิด ถึงแม้เธอจะมีเงิน ถ้าจะคลอดลูกคนที่สองก็ไม่ง่าย ตอนนั้นลูกสาวเธอก็ลำบากไม่น้อยเลย เพื่อที่จะคลอดลูกชาย

“นี่คือโชคชะตา เยี่ยนจื่อเป็นคนโชคดี”

คุณย่าอายุมากแล้ว แล้วยิ่งเชื่อในเรื่องวัฏสงสาร ที่เฉินเยี่ยนมีโชคดีแบบนี้ หมายความว่าเธอเป็นคนที่มีโชคและผลบุญหนานัก

ทารกสองคนหิวแล้ว แต่เฉินเยี่ยนยังหลับอยู่ ไป๋ซิ่วเหมยป้อนน้ำให้พวกเขานิดหน่อย

ด้านนอกซินห้าวร้อนรนจนทนไม่ไหว เกือบจะพุ่งเข้าไปหลายครั้ง แต่โดนซินต้าฉุยห้ามไว้

“เจ้าว่าลูกชื่ออะไรดี? ปู่ตั้งให้อยู่หลายชื่อ เฉียนจิ้น[1], เซี้ยงช่าง[2], ต้าเพ่า[3], จ้านกัง[4], หม่านฝู[5] ชื่อเพราะๆ ทั้งนั้นเลย ปู่ว่าหม่านฝูเพราะสุด เฉียนจิ้นก็ไม่แน่ เจ้าว่าชื่ออะไรดี?”

ตั้งแต่เฉินเยี่ยนท้องซินต้าฉุยก็ตั้งชื่อลูกในท้องให้เฉินเยี่ยนแล้ว แน่นอน ชื่อที่เขาตั้งมีแต่ชื่อของเด็กผู้ชาย

ซินห้าวพูดไม่ออก เขาสามารถพูดประชดได้ไหม?

หม่านฝู เฉียนจิ้น เซี้ยงช่าง นั่นไม่ต้องพูดถึง แต่ต้าเพ่านี่ชื่ออะไร?

คุณปู่ชื่อซินต้าฉุย ถ้าลูกชายเขาชื่อซินต้าเพ่า งั้นลูกชายเขาจะนับเป็นรุ่นเดียวกันกับคุณปู่ เป็นพี่น้องกัน?

และก็ไม่รู้ว่าคุณปู่คิดยังไง ยังทำหน้าดีใจมองตัวเองอีก เห็นท่าทางแบบนั้นนั่นคือขอให้ชื่นชม?

“ดีมากครับ”

ซินห้าวพูดอย่างขัดใจ ที่จริงแล้วไม่อยากจะทำร้ายความกระตือรือร้นนั่นของปู่

“เจ้าก็ว่าดีใช่ไหม? ปู่คิดมาตั้งหลายเดือนแล้ว ปู่ก็ว่าดีมาก เหลนปู่ จะต้องตั้งชื่อดีๆ หน่อย ชื่อพวกโกว่ต้าน โกว่เชิ่งไม่ได้ แต่ชื่อที่ต้อยต่ำนั้นจะเลี้ยงง่าย พวกเราก็ต้องตั้งชื่อเล่นเหมือนกัน ชื่ออะไรดี?”

คุณปู่คิดหนัก ชื่อโกว่เชิ่ง โกว่ต้าน ชื่อพวกนี้โหล เหลนชายจะเหมือนคนอื่นไม่ได้

“ปู่คิดไว้แล้ว ชื่อเที่ยวต้าน[6] ไข่กระโดดนี่ยังเป็นๆ อยู่เลยใช่ไหม? งั้นก็ชื่อเที่ยวต้าน”

คุณปู่ตาเป็นประกาย

ซินห้าวมองไปที่กำแพงเบื้องหน้า มุมปากตึง พระเจ้า เขาเอาหัวโขกกำแพงได้ไหม?

ไม่ได้

ช่างเถอะ แต่เขารับคำพูดของปู่ไม่ได้จริงๆ เที่ยวต้านงั้นหรือ นี่มันชื่อคนเหรอ?

เฉินเยี่ยนที่น่าสงสารยังหลับอยู่ ไม่รู้เรื่องที่ปู่ตั้งชื่อให้ลูกชายเธอแบบนี้ ถ้ารู้คิดว่าคงโกรธแน่

                ส่วนคุณปู่ซินก็กระหยิ่มยิ้มย่องชื่นชมในความฉลาดของตัวเอง

“เจ้านั่งลง พวกเรามาปรึกษาชื่อจริงว่าชื่ออะไรดี ทางที่ดีให้พ่อเจ้ากลับมาตั้งชื่อให้ดีกว่า ไม่อย่างนั้นแม่เจ้าต้องเข้ามาแทรก ปู่บอกเจ้าไว้ เด็กนี่เป็นคนตระกูลซิน ต้องให้เราตั้งชื่อให้ เข้าใจไหม?”

คุณปู่บอกซินห้าว

ซินห้าวพยักหน้านิ่ง จากนั้นนั่งลง คุณปู่ใหญ่สุด ชื่อก็ให้คุณปู่ตั้งให้แล้วกัน ยังไงดูแล้วชื่อของลูกสาวคงให้พวกเขาตั้งให้ได้ ชื่อลูกสาวให้เฉินเยี่ยนตั้งให้แล้วกัน

“งั้นเจ้าว่ามาชื่ออะไรดี? เด็กคนนี้เป็นสมบัติล้ำค่าของตระกูลเรา หรือชื่อซินป่าวดี?”

คุณปู่ปวดหัวกับการตั้งชื่อมาก เพระเขาอยากจะตั้งชื่อที่ไพเราะให้เหลนชาย

“หรือชื่อซินเช่อดี?”

ซินห้าวคิดแล้วพูดออกมา ที่จริงหลังจากเฉินเยี่ยนท้องเขาก็คิดเรื่องชื่อมาตลอด

“แปลว่าอะไร?”

คุณปู่ไม่เข้าใจถาม

“ให้กำลังใจ แล้วยังมีนโยบาย กลยุทธ์ มีความรู้ เป็นชื่อที่ดีนะครับ”

ซินห้าวอธิบายคร่าวๆ ที่จริงชื่อนี้เขาไม่ได้เป็นคนคิด เขากับเฉินเยี่ยนก็เคยปรึกษากันว่าจะตั้งชื่อลูกว่าอะไร เฉินเยี่ยนพูดขึ้นมาหลายชื่อ ไม่เหมือนกับชื่อในยุคนี้เลย

“ฟังดูแล้วไม่เลวเลย งั้นก็ชื่อเช่อแล้วกัน”

คุณปู่พยักหน้าอย่างพอใจ ชื่อนี้ไม่เหมือนคนอื่น ฟังดูก็รู้ว่ามีความรู้ ไม่เหมือนคนทั่วไป เขาชอบมาก

เห็นคุณปู่พยักหน้า ซินห้าวค่อยเบาใจ ไม่ว่าจะยังไง จะไม่ให้ชื่อซินต้าเพ่า

เขาแอบเช็ดเหงื่อที่ไหลออกมามากบนหน้าผาก ชื่อนี่ช่าง…

ซินต้าฉุยมัวแต่ดื่มด่ำอยู่ในความดีใจที่มีเหลนชายแล้ว ไม่ได้สังเกตท่าทางของหลานชายเลย เขาพยักหน้าติดต่อกัน กำลังคิดว่าจะไปโอ้อวดว่าเขามีหลานชายแล้วยังไงดี

จนตอนที่คุณย่าออกมาจากห้อง ซินห้าวลุกขึ้นยืนทันที ออกแรงมากไป จนกระทั่งม้านั่งพลิกล้ม

เห็นหลานชายมองมาที่ตัวเองด้วยสีหน้าคาดหวัง คุณย่ายิ้ม “เข้ามาสิ”

พอซินห้าวได้ยินคำนี้เหมือนว่าได้รับคำสั่ง รีบพุ่งเข้าไปในห้อง

เห็นหญิงสาวนอนหลับอยู่บนเตียง หญิงสาวนอนหลับอย่างสงบแต่สีหน้าซีดขาวมาก ความสงสารในใจซินห้าวซ่อนยังไงก็ไม่อยู่

“ฉันไปทำอาหาร เธอเฝ้าดูอยู่ที่นี่นะ เปิดหน้าต่างไม่ได้ เยี่ยนจื่อโดนลมไม่ได้ ถ้ามีเรื่องอะไรก็ตะโกนเรียกนะ”

ไป๋ซิ่วเหยฝากฝังซินห้าว ไม่รู้เรื่องรู้ราวนี่ก็เที่ยงแล้ว พวกเขามาตั้งแต่ยังไม่ตีห้าจนถึงตอนนี้ข้าวกับน้ำยังไม่ตกถึงท้องเลย ตอนนี้เก็บกวาดที่คลอดเด็กเสร็จแล้ว ทุกคนควรจะได้กินข้าวแล้ว

“ลำบากป้ารองแล้วครับ”

ซินห้าวขอบคุณด้วยใจจริง ถ้าไม่ได้ป้ารองและคุณย่า เขาคงไม่รู้จะทำยังไง

“คนในครอบครัวพูดเกรงใจกันทำไม”

ไป๋ซิ่วเหมยตบบ่าซินห้าว จากนั้นเธอออกไปจุดไฟ

เพราะเฉินเยี่ยนและซินห้าวต่างไปกินข้าวที่บ้านเก่าฝั่งโน้น ดังนั้นของกินที่นี่เลยไม่มาก ไป๋ซิ่วเหมยให้ซินฉุ่ยไปเอารถลากกลับไปเอาของที่บ้านนั้นมา

เฉินเยี่ยนจะอยู่เดือนที่นี่ ฝั่งนี้จึงจำเป็นต้องมีข้าวของ

ซินฉุ่ยไปแล้ว คุณปู่คุณย่ายังอยู่ในห้องโถง ซินต้าฉุยดีใจจนพูดไม่หยุด คุณย่าได้แต่ฟังเงียบๆ และพูดเสริมบ้างประโยคสองประโยค ดูรักใคร่ปรองดองกัน

ซินห้าวเห็นเฉินเยี่ยนหลับ ใช้มือลูบหน้าผากเธอเบาๆ เฉินเยี่ยนน่าจะเหนื่อยมาก ถึงยังไม่ตื่น

แล้วมาดูเด็กทั้งสองคน เพราะเพิ่งคลอด ผิวเด็กสองคนยังคงแดงอยู่ และเหี่ยวย่นมาก เหมือนลิงน้อย ใบหน้ายังมีรอยคราบเลือดอยู่เล็กน้อย ดูยังไงก็ไม่น่ารัก

แต่ผมดำเป็นประกาย ตอนเฉินเยี่ยนท้องกินงาดำไปไม่น้อยเลย บอกว่าผมลูกจะได้ดก ตอนนี้ดูแล้วน่าจะจริง

นี่คือลูกของเฉินเยี่ยนกับเขาหรือ?

ถึงแม้ว่าเด็กจะไม่น่ารัก แต่ซินห้าวยิ่งมองยิ่งชอบ มีความรู้สึกผูกพันทางสายเลือด

จนไป๋ซิ่วเหม่ยเรียกซินห้าวไปกินข้าว เพิ่งกินข้าวไปเองเขาก็รอไม่ไหวอยากจะกลับไปที่ห้อง ไปดูเฉินเยี่ยนแม่ลูก

ตอนบ่ายซินชานพาซุนหม่านเซียงมา

บ้านเฉินไม่มีใครมา นี่เป็นประเพณี บ้านเฉินจำเป็นต้องรองานเลี้ยงกินเส้นก๋วยเตี๋ยวถึงจะมาได้

“ในโทรศัพท์บอกแค่ว่าคลอดแล้ว บอกว่าเป็นลูกสาวแล้วก็บอกวาเป็นลูกชาย พูดไม่ชัดเจน ตกลงคลอดอะไรมา!”

พอเข้ามาในบ้าน ซุนหม่านเซียงก็ตะโกนเสียงดัง

“เสียงเบาหน่อย”

ซินต้าฉุยมองลูกสะใภ้ด้วยความไม่พอใจ ถ้าทำเหลนเขาตื่นมา เธอชดใช้ไหวไหม!

ซุนหม่านเซียง…

“เยี่ยนจื่อคลอดลูกสาวก่อน”

คุณย่าพูดประโยคหนึ่ง พอเธอพูด ซุนหม่านเซียงก็หน้าคว่ำ

“ที่แท้เป็นหลานสาว”

ซุนหม่านเซียงไม่ค่อยพอใจ เธออยากได้หลานชาย โดยเฉพาะหลังซินเหลยไปแล้ว ความปรารถนาที่อยากได้หลานชายก็ยิ่งแรงขึ้น

“จากนั้นก็คลอดลูกชายอีก”

คุณย่าพูดเสียงเรียบอีกประโยค

ซุนหม่านเซียงเบิ่งตาโต

ซินชานก็ตกใจ เขาก็คิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะคลอดสองคน

“หมายความว่าเฉินเยี่ยนคลอดสองคน? คนหนึ่งผู้หญิง อีกคนผู้ชาย?”

ซุนหม่านเซียงตื่นเต้นจนตัวสั่น เห็นแม่สามีตัวเองพยักหน้า เห็นท่าทางดีใจของพ่อสามี ซุนหม่านเซียงก็รู้ว่าเป็นเรื่องจริง

“สวรรค์ แบบนี้ฉันมีทั้งหลานชาย หลานสาวครบแล้ว ทั้งสองคน เยี่ยนจื่อนี่เก่งจริงๆ”

ซุนหม่านเซียงพอใจขึ้นมาทันใด ลูกสะใภ้เธอคนนี้ไม่เลวเลย ไม่เสียหน้าเลย เวลานี้เธอลืมไปหมดว่าตอนปกติเธอดูถูกเฉินเยี่ยน ลืมว่าทุกครั้งเธอด่าเฉินเยี่ยนเรื่องที่ท้องไม่ได้

“ฉันจะไปดูหลานชายฉัน”

ซุนหม่านเซียงพูดจบก็ไม่รอคนอื่นตอบ รีบเข้าไปในห้องอย่างกระฉับกระเฉง

[1] แปลว่า ก้าวหน้า

[2] แปลว่า เจริญ

[3] แปลว่า ปืนใหญ่

[4] แปลว่า เข้มแข็ง

[5] แปลว่า เต็มไปด้วยความสุข

[6] แปลว่า ไข่กระโดด