เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 349 เกี่ยวอะไรกับฉัน? (1)
ซินห้าวและเฉินเยี่ยนกลับมาบ้านแม่ มาครั้งนี้ต้องอยู่หนึ่งวัน ซุนหม่านเซียงรู้สึกว่าหลานชายไม่อยู่บ้านเธออยู่ไปก็เบื่อ แต่เธอตามมาบ้านเฉินด้วยไม่ได้ เธอคิดว่าเธอควรกลับไปในเมืองสักรอบ เดือนหนึ่งแล้วไม่ได้กลับไปเลย
หลังซินห้าวกับเฉินเยี่ยนลากรถไป ซุนหม่านเซียงก็ขี่จักรยานกลับเมือง
ระหว่างทางซินห้าวลากเฉินเยี่ยน เขาร่าเริงมาก ที่เขาลากคือภรรยาและลูกเขาเลย เป็นคนที่สำคัญที่สุดของเขา ให้เขาลากทั้งชีวิต เขาก็ยอม
เฉินเยี่ยนเคยคิดจะซื้อรถ ถึงแม้ว่าซื้อรถยุคนี้จะไม่เหมือนยุคหลัง แบบทั่วไปสามารถซื้อไหว พวกเขาสามารถซื้อได้
เพียงแต่ถนนที่นี่ไม่เอื้ออำนวย เป็นถนนดินลูกรัง เป็นหลุมเป็นบ่อ ขับรถเล็กอาจสั่นโคลงจนทำคนตายได้
อีกอย่างถนนบางเส้นแคบมาก รถเล็กยังเข้าไปไม่ได้เลย ดังนั้นตอนนี้ที่ถนนยังไม่ซ่อม ขับรถเล็กเข้ามาในหมู่บ้านเกษตรกรเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นจริง
ส่วนซ่อมถนนอาจต้องใช้เวลาอีกหลายปี รถเล็กของพวกเขาก็คงต้องรออีกหลายปีค่อยซื้อ
แต่ควรจะพิจารณาซื้อมอเตอร์ไซค์สักคัน แบบนี้ทั้งเร็วและสะดวก
“ได้สิ หลายวันนี้ผมจะให้คนไปดู ซื้อคันหนึ่งกลับมา”
ซินห้าวก็เห็นด้วย
“ถึงตอนนั้นคุณพาฉันไปนั่งรับลม”
เฉินเยี่ยนตั้งตารอ พูดขึ้นมาเธอยังไม่เคยนั่งรถมอเตอร์ไซค์เลย แต่เห็นในทีวีพวกพระเอกนางเอกดูเท่ห์มาก
“ไม่พาคุณไปแล้วจะพาใครไปล่ะ ขอแค่คุณต้องการ ผมจะพาไปทุกวันเลย”
ซินห้าวยิ้ม นี่คือสิ่งที่เขายินดีทำให้
พวกเขาพูดคุยกันจนตอนที่ใกล้จะถึงหน้าหมู่บ้านก็โดนขวางไว้
คนที่ขวางทางไม่ใช่ใคร เป็นภรรยาของอวี๋เหวยหมิน ซุ่ยชิวเหมย
เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าไม่ได้เจอซุ่ยชิวเหมยมาหลายปีเลย นอกจากปีใหม่ที่กลับมาแล้วบังเอิญเจอเธอกับอวี๋เหวยหมินทะเลาะกัน เนื้อในตะกร้าโดนหมาสีดำคาบไปแล้ว หลังจากนั้นเธอได้เจอซุ่ยชิวเหมยสองครั้ง แต่ทั้งสองคนไม่ได้คุยกัน
ซุ่ยชิวเหมยดูแก่ขึ้นมากกว่าตอนที่เพิ่งแต่งงานกับอวี๋เหวยหมินเยอะเลย หางตาเต็มไปด้วยรอยตีนกา ผิวหน้าก็ดูเหลือง มองไปแล้วทั้งตัวดูไม่มีราศีเลย
อวี๋เหวยหมินไปแล้วไม่ใช่หรือ? เฉินเยี่ยนได้ข่าวว่าวันรุ่งขึ้นหลังเขาคุยกับตัวเองแล้วก็ไปจากหมู่บ้านเลย แม่เขายังด่าชุดใหญ่ ตอนนี้ซุ่ยชิวเหมยมาขวางรถตัวเองทำไม?
“มีเรื่องอะไร?”
เฉินเยี่ยนถาม ถึงแม้จะไม่ชอบเธอคนนี้ แต่เธอกับซุ่ยชิวเหมยไม่ได้มีความแค้นกัน ดังนั้นเลยไม่ได้ใช้คำพูดแย่ๆ
“เธอมันผู้หญิงหน้าด้าน!”
ที่เฉินเยี่ยนคิดไม่ถึงคือ ประโยคแรกของซุ่ยชิวเหมยเป็นคำด่ามาเลย
ซินห้าวจอดรถ ยืนอยู่หน้าเฉินเยี่ยน มองซุ่ยชิวเหมยอย่างเย็นชา นี่มาหาเรื่องสินะ
“คุณยังปกป้องเธออีก เธอไม่ใช่คนดีอะไร”
ซุ่ยชิวเหมยไม่พอใจ เห็นซินห้าวแล้วยิ่งทิ่มแทงสายตา ทำไมเธอกับสามีเธอถึงไม่มีความสุข เฉินเยี่ยนกลับมีสามีที่รักใคร่เธอด้วยความจริงใจ? ตอนนี้สามีเธอหนีไปแล้ว ไม่ต้องการเธอ ไม่ต้องการครอบครัวแล้ว เธอโดนชีวิตแบบนี้บีบจนใกล้จะเป็นบ้าแล้ว เธอเสียใจจริงๆ ตอนแรกทำไมถึงแต่งงานกับอวี๋เหวยหมินนะ? เธอตาบอดจริงๆ ถึงได้เลือกสามีแบบนี้!
“ภรรยาผมเป็นยังไงไม่เกี่ยวกับคุณ เธอจะดีหรือเลวก็ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณไม่ต้องมาบอก”
ซินห้าวก็รู้เรื่องที่อวี๋เหวยหมินไป แต่นี่เกี่ยวอะไรกับเฉินเยี่ยน เกี่ยวอะไรที่ซุ่ยชิวเหมยถึงต้องมาขวางเฉินเยี่ยน คิดว่าพวกเขาแกล้งง่ายหรือ?
“ใช่ ฉันไม่ต้องยุ่ง แต่เธอทำให้ฉันไม่มีสามี ฉันไม่สน เธอคืนสามีฉันมา ไม่อย่างนั้นฉันไม่สามารถอยู่ได้แล้วจริงๆ”
เฉินเยี่ยนและซินห้าวสบตากัน ต่างพูดไม่ออก นี่มันเรื่องอะไรกัน
“เธอไม่มีสามีแล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉัน? แปลว่าอะไรที่บอกว่าฉันทำให้เธอไม่มีสามี? หรือว่าฉันมีเวทมนตร์?”
เฉินเยี่ยนไม่อยากสนใจ แต่เธอก็รู้ว่าซุ่ยชิวเหมยคนนี้ไม่มีเหตุผล ถ้ายังพูดไม่รู้เรื่อง เธอจะยังคงหาเรื่องอยู่
“ทำไมจะไม่ใช่เธอ! เธออย่าคิดว่าฉันไม่รู้ เรื่องของเธอกับสามีฉันก่อนหน้านี้ฉันรู้หมด! เพราะน้องสาวเธอนั่น เธอเลยไม่ได้แต่งงานกับสามีฉัน เขาอยากจะแต่งงานกับน้องสาวเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าน้องสาวเธอนั่นไม่ใช่คนดีอะไร ทำเรื่องแบบนั้น ฉันคิดว่าอวี๋เหวยหมินตัดใจแล้ว จะใช้ชีวิตอยู่กับฉัน ใครจะรู้ว่าเขาคนนี้ก็ไม่ใช่คนดีอะไร โลภไม่พอ ได้คืบจะเอาศอก เขาคิดว่าฉันไม่รู้ ที่จริงฉันรู้ ในใจเขามีแต่เธอมาตลอด”
“เขาชอบไปสืบเรื่องของเธอ ขอแค่เป็นเรื่องเธอเขาก็สนใจขึ้นมา แค่เธอกลับมาบ้านแม่ เขาก็นั่งไม่ติด ยืนไม่นิ่งแล้ว ร้อนรนเหมือนลิง ฉันรู้ว่าเขาอยากไปหาเธอ”
“ตอนนั้นฉันกลับบ้านแม่ เขาดีใจแทบตาย เขาคิดว่าเธอไม่ได้อยู่กับสามีเธอแล้ว จะไปอยู่กับเขา ถุย! เขาฝันหวานไป ฉันยังไม่ตายเลยนะ แต่ปรากฏว่าเธอไม่ได้แยกทางกับสามี เขากลับมาทั้งวันไม่พูดไม่จา ฉันพูดประโยคหนึ่ง เขายังด่าฉันเลย บอกว่าฉันไม่มีทางเทียบเธอได้ เทียบไม่ได้แม้แต่นิ้วก้อยเธอ ฉันรู้ เขาไม่ต้องการฉันแต่แรกแล้ว เขาต้องการเธอ เขาฝันยังเรียกเยี่ยนจื่อเลย เขาไม่รังเกียจ แต่ฉันรังเกียจ เธอยังกล้าบอกว่าเธอกับเขาไม่มีอะไร!”
ซุ่ยชิวเหมยโทษเฉินเยี่ยน สีหน้าโมโหแบบนั้นเหมือนเฉินเยี่ยนทำเรื่องผิดต่อเธอมากมาย
“เขาชอบหรือไม่ชอบฉัน เขาเสียใจหรือไม่เสียใจ เขาคิดยังไงเกี่ยวอะไรกับฉัน? ฉันรู้แค่ว่าฉันไม่มีใจให้เขา ถึงแม้ฉันกับเขาจะเคยหมั้นมาก่อน แต่นั่นครอบครัวเป็นคนตัดสินใจ อีกอย่างฉันกับเขาไม่มีอะไร วินาทีที่ถอนหมั้น พวกเราก็ไม่มีความสัมพันธ์ต่อกันแล้ว ดังนั้น เธอไม่มีสิทธิ์มากล่าวหาฉัน วันนี้ชีวิตเธอเป็นแบบนี้เป็นเพราะเธอสองคนทำ พวกเธอมีส่วนรับผิดชอบทั้งหมด อย่ามาผลักให้คนอื่น”
เฉินเยี่ยนรู้ว่าซุ่ยชิวเหมยพูดเรื่องจริง แต่นี่ไม่เกี่ยวกับเธอเลย แล้วเธอก็ไม่ใช่อวี๋เหวยหมินด้วย ไม่สนว่าอวี๋เหวยหมินจะคิดยังไง
ซินห้าวเหลือบมองเฉินเยี่ยน เรื่องความพัวพันชาติที่แล้วของเฉินเยี่ยนกับอวี๋เหวยหมินแล้วยังมีเฉินเวยอีกเขากระจ่างแจ้ง ดูเหมือนว่าอวี๋เหวยหมินจะเสียใจ สุดท้ายรู้แล้วว่าเฉินเยี่ยนนั้นดี เสียใจก็สายไปแล้ว ใครให้เขาหักหลังเฉินเยี่ยนตอนแรก
แต่มีผู้ชายมาเพ้อฝันถึงภรรยาตัวเองตลอด ความรู้สึกแบบนี้ทำเขาอึดอัด แต่อวี๋เหวยหมินไปแล้ว เขาไม่สามารถไปหาเรื่องอวี๋เหวยหมินได้
ซินห้าวมองเฉินเยี่ยนอีก สายตาอ่อนโยน เขาจะไม่ให้โอกาสตัวเองเสียใจ
“ฉันต้องรับผิดชอบอะไร? ฉันสวยดั่งดอกไม้ ใครเห็นไม่ชมว่าฉันสวย! ฐานะที่บ้านฉันก็ใช้ได้ ฉันแต่งงานกับเขา นั่นเป็นผลบุญของบรรพบุรุษเขา เขาน่าจะไหว้พระไหว้เจ้ามาดี ฉันยังคลอดลูกสาวให้เขาด้วย เขาควรจะทำดีกับฉันบ้าง! เขากับแม่เขาไม่ใช่คนดีอะไร ทะเลาะกับฉันทุกวัน เป็นเขาที่ผิดต่อฉัน ฉันไม่ผิด เป็นเพราะเธอ ต้องเป็นเธอที่ยั่วอวี๋เหวยหมิน เขาถึงคิดถึงเธอ เธอมันตัวหายนะ ตัวเองมีสามีอยู่แล้วแท้ๆ เธอยังจะคิดถึงสามีคนอื่นอีก เธอมันหน้าด้าน”
ซุ่ยชิวเหมยจะบ้าแล้ว เธอไม่คิดว่าตัวเองมีปัญหาอะไรเลย คิดว่าเป็นคนอื่นที่ทำผิดต่อเธอ
“ฉันไม่เสียดายสามีเธอเลย! เบิกตาดูให้ดี สามีฉันดีพอ ฉันรักเขา ไม่สนใจจะชายตามองผู้ชายคนอื่น ในใจยิ่งไม่คิดใหญ่ ส่วนเธอจะคิดยังไงฉันเข้าไม่ยุ่งไม่ได้ และก็ขี้เกียจจะยุ่งด้วย หวังว่าต่อจากนี้เธอไม่ต้องมาหาฉันอีกแล้ว ต่อไปก่อนออกจากบ้านอย่าลืมกินยาด้วย ถอยไป ขอบคุณ”
เฉินเยี่ยนขี้เกียจจะไปบ้ากับเธอ คนแบบนี้ไม่ว่ายังไงก็จะโทษคนอื่น ไม่มีวันรู้ว่าตัวเองผิดตรงไหน พูดมากไปก็เปล่าประโยชน์
“เฉินเยี่ยน เธอมันไม่ใช่คนดี เธอแย่งสามีฉัน เธอจะต้องได้รับผลตอบแทน ไม่ช้าเร็วสามาเธอจะต้องโดนคนอื่นแย่งไป เธอคอยดูเถอะ”