เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 363 ไล่ออกไป

เฉินเยี่ยนมองดูเสี่ยวหลี่ที่ตำหนิเธอ แล้วยิ้มอย่างเย็นชา 

“เสี่ยวหลี่ ถ้าวันนี้ลูกค้ามาแกล้งเธอโดยไม่มีเหตุผล ฉันที่เป็นเจ้าของร้านจะหนุนหลังเธอ โดยไม่สนใจที่จะขายของเลย ถึงแม้พวกเราจะเปิดร้านขายของ ถึงแม้ฉันจะต้องการให้ยิ้มต้อนรับ ทำดีกับลูกค้าขึ้นมา แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเราดูถูกคน ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอโดนดูถูก ไม่ได้ต้องการให้พวกเธอลดตัวเองมาทำงาน แต่วันนี้เธอทำหน้าบึ้งตึงใส่ลูกค้าก่อน แล้วยังพูดจาดูถูกลูกค้าก่อนด้วย เรื่องราวถึงเกิดขึ้น เธอคิดว่าไม่เป็นอะไร แต่เรื่องนี้ฉันกลับรู้สึกว่ามีผลที่ไม่ดีมากๆ ในเมื่อเธอทำไม่ได้ ในเมื่อเธอคิดว่าเธอโดนแกล้ง ไม่อยากทำแบบนี้ งั้นฉันก็จะไม่ฝืนเธอ ฉันอยากจะบอกเธอว่า ขอโทษด้วย พนักงานแบบนี้ฉันปกป้องไม่ไหว และไม่ต้องการด้วย ฉันจะคิดค่าจ้างให้เธอ เธอไปหางานอื่นเถอะ” 

เฉินเยี่ยนไม่ทนอีกต่อไป เธอไล่เสี่ยวหลี่ 

เสี่ยวหลี่ไม่อยากเชื่อที่ตัวเองได้ยินเลย เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเฉินเยี่ยนจะไล่เธอออก ในใจเธอร้านนี้เป็นของซินห้าว เธอมาดูแลแทนซินห้าว สามารถดูแลให้ทั้งชีวิต เธอไม่พอใจเฉินเยี่ยน ไม่เชื่อฟัง คิดว่าเฉินเยี่ยนมาแย่งตำแหน่งของซินห้าวไป 

ในใจเธอแอบหวังให้เฉินเยี่ยนกลับบ้านไปเลี้ยงลูก ไม่ต้องมายุ่งเรื่องที่ร้าน เธอคิดว่าเฉินเยี่ยนทำแบบนี้เป็นการยึดครองผลประโยชน์ของซินห้าว เธอไม่พอใจแทนซินห้าว ดังนั้นเธอเลยไม่ชอบใจเฉินเยี่ยนไปทุกเรื่อง 

เพียงแต่เฉินเยี่ยนและซินห้าวเป็นสามีภรรยากัน เธอพูดออกมาไม่ได้ จึงได้แค่ทำบางเรื่องและใช้คำพูดมาแสดงความไม่พอใจเธอ 

เธอคิดว่าไม่ว่าเธอจะทำอะไร เฉินเยี่ยนไม่กล้าทำอะไรเธอหรอก เพราะเธอคือคนที่ซินห้าวรับมา 

“คุณไล่ฉันออก? เป็นเพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้คุณไล่ฉันออก? คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่ฉันออก! ฉันเป็นคนที่พี่ห้าวรับมา ฉันเป็นลูกน้องพี่ห้าว นี่เป็นร้านของพี่ห้าว คุณไม่มีสิทธิ์ไล่ฉันออก!” 

เสี่ยวหลี่ตะโกนเสียงดัง เธอจะไม่ไป เธอจะดูแลร้านนี้แทนซินห้าว คนที่ต้องไปคือเฉินเยี่ยนต่างหาก 

“พี่ห้าว?” 

เฉินเยี่ยนได้ยินสองคำนี้ก็ฉีกยิ้ม 

“รบกวนเธอช่วยดูชื่อร้านด้วย ร้านนี้เป็นของฉันและซินห้าว ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ไล่เธอออก? ใช่ ตอนแรกซินห้าวเป็นคนรับเธอเข้ามา แต่พวกเราไม่ได้มีหน้าที่จะรับผิดชอบเธอทั้งชีวิต เธอคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นเรื่องเล็ก แต่ทุกเรื่องนั้นเริ่มมาจากเรื่องเล็กทั้งนั้น ฉันเคยให้โอกาสเธอแล้ว เพียงแต่เธอไม่ต้องการ ตอนนี้ฉันจะบอกเธอ ว่าร้านนี้เป็นของฉัน ฉันมีสิทธิ์ไล่เธอออก” 

เฉินเยี่ยนยิ้มเย็นชา ตอนแรกเธอไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรกับเสี่ยวหลี่ อีกทั้งเธอยังให้โอกาสเสี่ยวหลี่ ไม่เพียงแค่ครั้งเดียว แต่เสี่ยวหลี่ไม่ต้องการ งั้นก็อย่าโทษว่าเธอไม่เกรงใจ 

“ถ้าคุณไล่ฉันออก พวกเธอก็จะตามฉันไปกันหมด คุณไล่พวกเราออกหมด พี่ห้าวต้องไม่เห็นด้วยแน่” 

เสี่ยวหลี่กัดฟัน จากนั้นส่งสายตาให้พนักงานขายคนอื่นๆ ให้พวกเธอออกไปพร้อมตัวเอง เธอไม่เชื่อว่าเฉินเยี่ยนจะกล้าไล่พวกเธอออก 

สองคนที่มาใหม่ไม่ได้พูดอะไร และไม่ขยับ พวกเธอมาทีหลัง ผ่านการสอนงานจากเฉินเยี่ยน ทำได้ไม่เลวเลย และไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเสี่ยวหลี่ 

ส่วนอีกสองคนเก่าที่อยู่กับเสี่ยวหลี่ดูลังเล เดิมทีที่ร้านมีพวกเธอสามคน เสี่ยวหลี่เป็นผู้นำกลายๆ พวกเธอก็เชื่อฟังเสี่ยวหลี่ แต่ตอนนี้เฉินเยี่ยนเป็นเจ้าของร้าน ถ้าพวกเธออยู่กับเสี่ยวหลี่ แล้วถูกไล่ออกจริงๆ จะทำยังไง? 

ร้านนี้ให้ค่าจ้างสูงมาก ตอนกลางวันยังมีข้าวให้ด้วย บางครั้งยังแจกเสื้อผ้าให้พวกเธออีก ออกจากที่นี่ไป จะไปหางานที่ดีแบบนี้ได้ที่ไหน? 

แต่ถ้าไม่พูดแทนเสี่ยวหลี่? เฉินเยี่ยนก็จะจัดการเสี่ยวหลี่ แล้วต่อไปจะมาจัดการพวกเธอหรือเปล่า? 

“พวกเธออยากจะออกกันหมด?” 

เฉินเยี่ยนมองไปทางสองคนนั้น 

“ฉันคิดว่าเสี่ยวหลี่ก็ไม่ได้ทำผิดอะไร พวกเรายุ่งทั้งวัน แค่ขายเสื้อผ้าให้ดีก็พอแล้ว ทำไมจะต้องยิ้มให้คนอื่นด้วย เดิมทีพวกเราก็ทำได้ดีอยู่แล้ว พี่ห้าวก็ไม่ได้ว่าอะไร ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยน เสียเวลาค้าขาย ถ้าไม่ให้เสี่ยวหลี่ทำแล้ว พวกเราก็หมดใจ ถ้าให้พี่เสี่ยวหลี่ออก พวกเราก็ไม่ทำแล้วเหมือนกัน” 

คนหนึ่งในนั้นที่ชื่อเสี่ยวพิงอยู่ฝั่งเสี่ยวหลี่ 

เสี่ยวหลี่เชิดหน้า สายตามีความพึงพอใจ เธอรู้อยู่แล้วว่าเฉินเยี่ยนไม่ได้ใจคนอื่น 

ส่วนอีกคนอ้าปากแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอไม่อยากเสียงานนี้ไป อีกทั้งเธอคิดว่ารับค่าจ้างเขามา เขาให้ทำอะไรก็ควรทำให้ดี ยิ้มขายของก็ไม่มีอะไรเสียหาย ถ้าเธอไปซื้อของ ก็ไม่อยากเห็นคนทำหน้าบึ้งใส่เหมือนกัน 

อีกอย่าง หลังเฉินเยี่ยนมา ก็สอนพวกเธอหลายเรื่อง มีเฉินเยี่ยนช่วยจัดวาง ตอนนี้พวกเธอขายสินค้าได้เร็วกว่าแต่ก่อนเยอะเลย ลูกค้าก็คิดว่าดีมาก สะดวกมาก 

เฉินเยี่ยนเป็นเจ้าของร้าน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเสี่ยวหลี่ถึงจะต้องขัดเฉินเยี่ยน 

ถึงแม้ว่าเธอกับเสี่ยวหลี่จะทำงานด้วยกันมาปีกว่า แต่เธอคิดว่าที่เสี่ยวหลี่ทำตอนนี้ไม่ถูกต้องจริงๆ ว่าลูกค้าต่อหน้าเป็นเรื่องที่ไม่ควรทำ เฉินเยี่ยนให้เธอเรียน เธอก็ไม่ตั้งใจเรียน เฉินเยี่ยนโมโหแล้ว ก็ต้องโทษตัวเสี่ยวหลี่เอง ดังนั้นเธอเลยไม่ได้เดินออกมา 

“ชุนเซียง เธออย่าลืม ตอนแรกพวกเราสัญญากันแล้ว ตอนนี้เธอหมายความว่ายังไง?” 

พอเสี่ยวหลี่มองไปก็คิดว่าชุนเซียงไม่เดินออกมา หน้าเลยบึ้งทันที 

“ฉันคิดว่าพี่สะใภ้พูดไม่ผิด พวกเราควรตั้งใจเรียน พี่หลี่พี่คุยกับพี่สะใภ้ดีๆ ยอมรับผิดเถอะ แล้วพี่ก็ตั้งใจเรียน พวกเราอยู่ด้วยกันดีจะตาย” 

ชุนเซียงไม่กล้าเงยหน้า เธอไม่อยากให้เสี่ยวหลี่ไป แต่เธอก็ไม่อยากจะตอบโต้เฉินเยี่ยนกับเสี่ยวหลี่ 

“เธอ! ตอนนี้เธอไม่เป็นพวกฉัน รอเธอไล่ฉันออกก่อน จากนั้นคนต่อไปก็เป็นเธอแล้ว เธอไม่ต้องการคนที่พี่ห้าวรับมาอยู่ที่ร้าน” 

เดิมทีเสี่ยวหลี่คิดว่าพนักงานที่ร้านจะอยู่ข้างเธอต่อต้านเฉินเยี่ยนกันหมด แบบนี้เธอถึงค่อยมั่นใจที่จะต่อสู้กับเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนก็ไม่สามารถไล่เธอไปได้แล้ว ไม่อย่างนั้นเฉินเยี่ยนจะดูแลแทนซินห้าวไม่ได้ ตั้งแต่ต้นกลับมีคนอยู่ข้างเธอแค่คนเดียว 

“ฉันทำตามที่พี่สะใภ้บอก ขอแค่ฉันตั้งใจเรียน ไม่ทำเรื่องผิด พี่สะใภ้ก็ไม่ไล่พวกเราออกหรอก” 

ชุนเซียงกลับไม่เห็นด้วยกับความคิดของเสี่ยวหลี่ และเธอก็ไม่สนับสนุนเสี่ยวหลี่ด้วย ซินห้าวกับเฉินเยี่ยนเป็นสามีภรรยากัน ร้านนี้เป็นของสองคนนี้ พวกเธอมาทำงาน เชื่อฟังก็พอแล้ว ไม่ควรคิดมาก 

“ชุนเซียงพูดไม่ผิด คนที่ตั้งใจทำงานฉันจะไล่ออกได้ยังไง เอาล่ะ ไม่ต้องเถียงกันแล้ว และไม่ต้องยุยงแล้ว ในเมื่อเสี่ยวหลี่กับเสี่ยวผิงคิดว่าที่นี่ไม่ดี ฉันก็ไม่ใช้พวกเธอด้วย เดี๋ยวฉันสรุปค่าจ้างให้พวกเธอ พวกเธอไปเถอะ” 

เฉินเยี่ยนไม่อยากจะรั้งสองคนนี้ไว้อีกแม้แต่นาทีเดียว ไม่มีคนแล้ว เธอหาใหม่ได้ อยู่ที่ร้านแบบกังวลใจ เป็นเธอที่ทำให้ตัวเองอึดอัดเอง 

“คอยดูเถอะ พี่ห้าวไม่ยอมแน่” 

เสี่ยวหลี่พูดอย่างโกรธแค้น จากนั้นเธอก็วิ่งออกไปจากร้านเลย เธอจะไปหาซินห้าว บอกซินห้าว เธอไม่เชื่อว่าซินห้าวจะยอมให้เฉินเยี่ยนทำแบบนี้ 

พอเสี่ยวผิงเห็นเฉินเยี่ยนเอาจริง อยากจะพูดว่าขออยู่ต่อ แต่เธออ้าปาก แล้วเห็นสีหน้าเย็นชาของเฉินเยี่ยน เธอเลยปิดปากลง ให้เสี่ยวหลี่ไปหาซินห้าวก่อน เธออยู่กับเสี่ยวหลี่ ถ้าซินห้าวออกหน้า แบบนั้นเธอก็ได้อยู่ต่อแล้ว อีกหน่อยเฉินเยี่ยนมาแกล้งเธอไม่ได้แล้ว 

ถ้าซินห้าวไม่ออกหน้า งั้นเธอจะไปขอร้องเฉินเยี่ยนอีก ยังไงเธอก็ไม่ได้ทำเกินไปเหมือนเสี่ยวหลี่ คิดว่าเฉินเยี่ยนเห็นตัวเองอ่อนข้อ ก็จะยอมให้ตัวเองอยู่ต่อ 

เสี่ยวผิงตัดสินใจ ไม่โต้แย้ง แล้วตามออกไป