องครักษ์เสื้อแพร - ตอนที่ 1008 มัจฉาไร้วารีเป็นเช่นไร

ทัพใหญ่เพิ่งเข้าเขตเจี้ยนโจว ไม่ได้ข่าวใดทั้งสิ้น ป้อมค่ายตลอดทางมาไม่เป็นปรปักษ์ก็หลบซ่อนกันไปหมด ใช้นโยบายป้องกันแน่นหนา

เจอกับสถานการณ์เช่นนี้ ในตำราที่กล่าวกันว่าซื้อใจคน ใช้เมตตานำ หรือคงต้องจับเบ้งเฮ็กเจ็ดครั้งแล้วปล่อยแบบสามก๊ก จึงจะยอมแพ้จากใจจริง ๆ

ผู้ใดจะยอมสยบให้ผู้มาปราบ หวังทงขี้เกียจจะสนใจเรื่องเหลวไหลเหล่านี้ ทำให้คนรู้จักหวาดกลัว ให้คนรู้ว่าผลเป็นเช่นไรก็เพียงพอแล้ว หวังทงจึงทำเช่นนี้

หลังเผาเฮ่อถูอาลา ทุกคนล้วนหวาดกลัวแล้ว ชาวเผ่าหนี่ว์เจินไม่ใช่พวกมองโกล พวกเขาทำนาเพาะปลูก ไม่ใช่ชนเผ่าเลี้ยงสัตว์เร่ร่อน พวกเขาไม่อาจสะบัดก้นขี่ม้าหนีได้ พวกเขาไม่อาจจากพื้นที่ตั้งรกรากตนไปได้ จากพื้นที่ทำกินไปล้วนยากจะดำรงชีพต่อไปได้ กองกำลังหมิงสังหารกวาดล้างหมดทั้งหมู่บ้าน กำจัดรากฐานดำรงชีพวกเขาหมดสิ้น  วางเพลิงเผาราบ ภาพเช่นนี้ทำให้แต่ละคนล้วนหวาดกลัวอย่างที่สุด

หลังจากเผาเมืองไป ข่าวก็เริ่มแพร่ไป ทัพใหญ่ปราบตะวันออกปล่อยเชลยเผ่าหนี่ว์เจินออกไปร้อยกว่าเพื่อกระจายข่าว  ไม่นานก็มีคนมาขอยอมแพ้เอง นำสิ่งของมามอบให้ทัพใหญ่เอง

มีคนบอกเล่าถึงที่ไปของพวกนู่เอ่อร์ฮาชื่อ พวกเขาสิบวันก่อนยังพักอยู่ที่ห่างจากเฮ่อถูอาลาราว 120 ลี้เท่านั้น แต่ทว่าตอนนี้ไปหมดแล้ว ไปยังเผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซี

กองกำลังหู่เวยวันที่ 20 เดือนสาม จากเมืองเฮ่อถูอาลาไป เริ่มมุ่งหน้าขึ้นเหนือไล่ล่า นู่เอ่อร์ฮาชื่อนำทหารไปมากกว่าห้าพัน กองกำลังเช่นนี้ไม่อาจหายไปอย่างไร้ร่องรอยกลางหุบเขา ย่อมต้องมีร่องรอยให้ติดตาม ในเขตเจี้ยนโจวมีป้อมค่ายหมู่บ้านเผ่าหนี่ว์เจิน ทุกแห่งล้วนหวาดกลัว ผู้ใดก็ไม่กล้าปิดบัง

หวังทงปล่อยข่าวออกไปไม่หยุดเช่นว่า  หากรู้แล้วไม่แจ้งจะโดนจัดหนัก มาแจ้งข่าว แม้ว่ารับทหารนู่เอ่อร์ฮาชื่อไว้ ก็ให้เป็นเพราะว่าจำยอม

พอคำสั่งนี้ออกไป นู่เอ่อร์ฮาชื่อก็ไม่อาจปิดบังร่องรอยได้อีกต่อไป ทุกคนล้วนรู้นู่เอ่อร์ฮาชื่อนำทัพใหญ่ขึ้นไปยังตะวันออกเฉียงเหนือ ผ่านกองกำลังหู่เอ่อร์เหวินไป ก่อนจะเข้าสู่เขตแดนเผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซี

แม้เมืองเหลียวโจวเป็นพื้นที่แผ่นดินหมิงครอบครอง แต่ออกนอกกำแพงไปแล้ว ชื่อเรียกขึ้นต้นด้วย ป้อม ค่าย กองกำลัง ตลอดเส้นทาง  เพราะตอนนั้นแผ่นดินหมิงเพิ่งสร้างชาติ วัฒนธรรมป่าเถื่อนล้าหลังก็ใช้ไปก่อน

หวังทงนำกำลังมา เป็นทหารราบ 9,000 กว่า ทหารม้า 4,000 กว่า แต่มีคนงานเกือบหมื่น  ในฤดูนี้ รถใหญ่ขนของหนักจมโคลนได้ง่าย เส้นทางหลายเส้นทางยังต้องการการซ่อมแซม จึงจะผ่านได้ คนงานก็ย่อมต้องนำมาใช้เพื่อการนี้

ความจริงนั้นแผนหวังทงยิ่งใหญ่มากว่า อาศัยการเดินทัพครั้งนี้ อย่างน้อยต้องสร้างทางได้สายหนึ่ง  พยายามเปิดเส้นทางใหญ่สู่ศูนย์กลางเผ่าหนี่ว์เจิน วันหน้าทัพใหญ่ก็จะสามารถใช้การนี้เป็นฐานเดินหน้า กลุ่มพ่อค้ากับหน่วยเพาะปลูกก็จะสามารถขยายออกรอบแนวสองข้างทางนี้ได้

ก็มิใช่ถางป่าบุกเบิกเส้นทาง ระเบิดเขาอันใด ก็แค่เปิดเส้นทางใหญ่บนพื้นที่ว่างเปล่า ที่นี่เดิมก็เป็นที่ราบ มีเส้นทางเดิมก่อนหน้าแล้ว สิ่งที่คนงานทำก็แค่ขยายเส้นทางง่ายๆ เท่านั้น

สถานการณ์เช่นนี้ ทัพใหญ่เดินทัพแม้ว่าไม่เร็ว แต่ทุกวันเคลื่อนไปตามกำหนด ผ่านกองกำลังหู่เอ่อร์เหวินไป ด้านหน้าก็คือกองกำลังเหมาเหลียน

กองกำลังเหมาเหลียนเดิมเป็นพื้นที่อิทธิพลของเผ่าหนี่ว์เจินและมองโกลหลายเผ่า แต่ทว่าที่นี่ตอนนี้ไร้หัวหน้าครอบครองแล้ว เจ้าของที่แท้จริงไม่รู้หายตัวไปที่ใด

กองกำลังหู่เอ่อร์เหวินกับกองกำลังเหมาเหลียนเป็นที่ราบผืนใหญ่ริมแม่น้ำ เหมาะแก่การเพาะปลูก ยังเป็นพื้นที่สบของอิทธิพลอำนาจหลายฝ่าย แต่ตอนนี้เป็นเช่นนี้ ก็เพราะแต่ละฝ่ายไม่อาจมีอำนาจครอบครอบคนเดียว ล้วนให้พื้นที่นี้เป็นเขตกันชน และยังเป็นแหล่งการค้า

ก่อนเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจวจะรุ่งเรือง พื้นที่แห่งนี้เคยมีพ่อค้าฮั่นจากเมืองเหลียวโจวมาทำการค้า เพราะที่นี่ไม่เพียงแต่สามารถทำการค้ากับเผ่าหนี่ว์เจินและมองโกล ยังมีชาวเกาหลีใกล้ๆ ผ่านมาด้วย

แต่ทว่าพอเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจวรุ่งเรืองขึ้น ก็ปิดเส้นทางที่นี่ เข้าครอบครองการค้าชาวบ้านเกาหลีกับแผ่นดินหมิงเอง พื้นที่นี้จึงเริ่มรกร้าง

ทัพที่ไม่ได้ปะทะศัตรูย่อมรู้สึกเบื่อมาก หวังทงจึงให้ทหารม้ากระจายตัวออกไปล่าสัตว์ วันหนึ่งล่าได้อะไรมามากมาย ขอเพียงยิงธนูเป็น ก็แทบจะล่าได้สัตว์ป่าไม่เลวกลับมา แย่สุดก็เป็นกระต่ายป่า

แม้ว่าช่วงเวลานี้สัตว์ป่าไม่ได้อวบอ้วนมากนัก แต่ก็สามารถเอามาลงหม้อต้มยามเย็นเป็นอาหาร ได้กินเนื้อกันสักมื้อ อย่างไรก็เป็นเรื่องสร้างขวัญกำลังใจให้ทหาร ไม่แค่ทหารม้าหรือทหารราบ ถึงกับแบ่งไปถึงคนงานได้กินกัน บรรยากาศดีมาก

มีข่าวกองทหารนู่เอ่อร์ฮาชื่อมาว่า พอเข้าสู่เขตเผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซี กำลังเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจวแทบจะถูกเผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีล้อมโจมตี

นู่เอ่อร์ฮาชื่อแม้ว่าเก่งกล้าการรบ  แต่อย่างไรก็ไม่อาจต้านทานการก่อกวนจากเผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีหลายทางได้ หรือไม่ก็ปิดทาง ไม่ให้พวกเขาได้เสบียงอันใด ทุกคนแม้ว่าล้วนเป็นเผ่าหนี่ว์เจิน แต่สถานการณ์ตอนนี้ เพื่อความปลอดภัย สองฝ่ายย่อมไม่อาจอยู่ร่วมกันได้

ช่างเป็นแค้นใหญ่เทียมฟ้า รอบเมืองเสิ่นหยางถูกกวาดเรียบไปหลายหมื่น เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีสูญเสียกำลังไปถึงสองในสาม จากนั้นจากเสิ่นหยางถึงกองกำลังเถี่ยหลิ่งยังต้องต่อสู้กับพวกนอกด่านอื่นอีก เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีสูญเสียไม่น้อย ยากที่จะไม่ให้เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีเคียดแค้นไม่อาจร่วมโลก

กองกำลังหมิงมาถึงเจี้ยนโจวแพร่ข่าวอย่างรวดเร็ว แพร่ข่าวออกไปกว้างไกล เพลิงใหญ่ไหม้เฮ่อถูอาลา มีคนมากมายนักที่ได้เห็นกับตา หวังทงเตือนมา เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีเองก็ได้ข่าว ผู้ใดยังกล้ารับนู่เอ่อร์ฮาชื่อไว้ ถึงกับแม้แต่สมาคมกันก็ยังไม่กล้า

สถานการณ์ถูกหมู่คนรุมล้อมเช่นนี้ นู่เอ่อร์ฮาชื่อรุกถอยก็ยาก แต่ทว่าเผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีสูญเสียกำลังไปมากที่เมืองเหลียวโจว เผชิญกับเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจวก็ไม่รู้จะทำเช่นไร ได้แต่ก่อกวนและปิดกั้นล้อมไว้

นู่เอ่อร์ฮาชื่อเข้ามาในพื้นที่ได้สองวันก็ไม่อาจขยับไปที่ใด รอบๆ ก่อกวนเช่นนี้ แม้ว่าไม่ก่อความเสียหายใหญ่ แต่เข้าปะทะประปรายเป็นเรื่องยุ่งยากมาก และยังไม่ได้เสบียงมาเพิ่ม ด้านหลังมีกองทัพไล่ล่ามาอีก กำลังใจทหารก็ยิ่งถดถอยลงรุนแรง

ที่ยิ่งยุ่งยากก็คือ เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีกระจายออกเป็นหลายกลุ่ม  จึงคิดว่าจะรวมกำลังรบเป็นตายกับกองกำลังเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจว หรือว่าปล่อยเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจวข้ามเขตแดนไป  หากรอให้กองกำลังหมิงที่โหดร้ายไล่ตามมาถึง ก็ยังคงต้องยุ่งยากใหญ่

หวังทงใกล้จะถึงกองกำลังหู่เอ่อร์เหวิน ข่าวใหม่สุดก็มาถึงอีก นู่เอ่อร์ฮาชื่อกลับจากทางเผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซี

ไม่ต่างที่หวังทงคาด สถานการณ์เช่นนี้ หากปล่อยกองกำลังไป นำครอบครัวหนีเข้าป่าลึก ก็ไม่มีคนไล่ล่าเขาได้ ถึงกับไปเมืองเหลียวโจวทำทีเป็นพ่อค้าฮั่น ก็คงร่ำรวยไปชั่วชีวิต เกรงว่าไม่มีผู้ใดจับเขาได้ แต่ทว่าคนเช่นนู่เอ่อร์ฮาชื่อ ย่อมไม่อาจทำใจได้

กองกำลังหู่เวยเดินทางไกลมาโจมตี ทหารก็เหนื่อยมาก จากเรื่องนี้ นู่เอ่อร์ฮาชื่อย่อมคิดสู้ตาย ใช่ว่าไม่มีโอกาสชนะ เทียบกับการสิ้นหวัง ไม่สู้สู้ตายกันสักตั้ง

***************

แม่น้ำเฮยสุ่ยและเขาไป่ซานกว้างใหญ่ กองกำลังหลายพันดูเหมือนว่าไปมาได้ตามใจ แต่ความจริงนั้นที่ที่ไปได้นั้นไม่มากนัก พื้นที่เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีเต็มไปด้วยความไม่เป็นมิตร หากขึ้นเหนือต่อไป พวกมองโกลกับเผ่าหนี่ว์เจินเผ่าอื่นก็อยู่กันซับซ้อนเต็มพื้นที่  ยิ่งไม่เหมาะแก่การไป

นอกกำแพงเมืองนี้ พื้นที่ที่คนพักอาศัยบุกเบิกพื้นที่ไว้ หลายปีมานี้ล้วนเป็นที่ดินอุดม แต่ที่ไม่มีคน ล้วนเป็นป่าเขาแอ่งน้ำหญ้ารก ไม่เหมาะแก่การบุกไป โดยเฉพาะกองทัพม้าขนาดใหญ่เช่นนี้

จะว่าไป หลังสละเฮ่อถูอาลาก็คิดจะไปหาที่ตั้งใหม่ คิดว่าสามารถอาศัยการโจมตีก่อกวนทำให้กองกำลังหมิงสูญเสียได้บ้าง ให้ตั้งกำลังอยู่ต่อไม่นาน  แต่กองกำลังหมิงกองนี้กับทหารเมืองเหลียวโจวไม่เหมือนกันแม้แต่น้อย  ใช้วิธีการถอนรากถอนโคน นโยบายสามสิ้นก็โหดเหี้ยมมาก อย่าว่าแต่ไม่เหลือซากไว้ แม้แต่ที่นาก็ล้วนทำลายสิ้น ช่างเป็นวิธีที่ตัดหนทางหมดสิ้นเสียจริง

รู้ว่าบ้านเกิดตนเป็นเช่นนี้ โดยเฉพาะรู้ว่าเฮ่อถูอาลาถูกเพลิงเผาสิ้น ทหารนู่เอ่อร์ฮาชื่อก็หมดสิ้นกำลังใจ พวกเขาล้วนรู้ว่ารากฐานตนถูกทำลายสิ้นแล้ว

เส้นทางขึ้นเหนือนี้ เดิมพวกเผ่าหนี่ว์เจินอื่นที่เคยเคารพพวกเขาตอนนี้ก็เปลี่ยนสีหน้ากันหมดแล้ว ไม่ให้การสนับสนุนใดไม่ว่า ยังเริ่มหาเรื่องปะทะ

อยู่เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซีได้สองสามวัน ทุกวันก็มีแต่รบกัน ไม่ก็มีทหารหนีทัพเรื่อยๆ  ทำให้จิตใจทหารสิ้นหวังสุดขีด สถานการณ์ตอนนี้ได้แต่ยกทัพกลับไป

เพียงแต่ต่อหน้ากองกำลังหมิงอันแสนโหดร้ายกดดันเช่นนี้ แม้แต่ป้อมค่ายหมู่บ้านที่เคยเป็นเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจวเองก็ยังแปรเปลี่ยน เสบียงที่เคยให้ ชายมาเป็นทหารที่เคยมีมา ล้วนหมดสิ้น ถึงกับมีทหารจากเจี้ยนโจวด้วยกัน ยังคิดแยกตัว นี่เป็นกองกำลังเผ่าหนี่ว์เจินแห่งเจี้ยนโจวด้วยกันเอง  จะนำพวกตนไปหาชีวิตที่ดีกว่า

ปีก่อนยกทัพเข้าบุกเมืองเหลียวโจว ชายแต่ละหมู่บ้านยังแย่งกันติดตามมา ได้แบ่งสมบัติจากแผ่นดินหมิงไปไม่น้อย เหตุใดอยู่ๆ มาเปลี่ยนท่าทีหน้ามือเป็นหลังมือได้

ทหารติดตามนู่เอ่อร์ฮาชื่อล้วนเป็นกองกำลังที่เขาสร้างมากับมือ กองกำลังเป็นเครือญาติกันมากตายไปในนโยบายสามสิ้น พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่มีความแค้น  แต่ยังคงจงรักภักดีไม่คลาย

ตอนอยู่เผ่าหนี่ว์เจินแห่งไห่ซี ทนรับการดูแคลนวาจาหยามเหยียดพอแล้ว เดิมคิดว่ากลับถึงเจี้ยนโจว จะเหมือนปลาได้น้ำ กลับคิดไม่ถึงจะถูกรังเกียจยิ่งกว่าอยู่ไห่ซีเสียอีก แน่นอนในใจย่อมโกรธแค้น ก็เป็นเรื่องธรรมดา ราษฎรเผ่าหนี่ว์เจินเจี้ยนโจวที่ใกล้ๆ ล้วนพากันรู้ความโหดร้ายและน่ากลัวของกองกำลังหมิง ไม่กล้าฝ่าฝืนคำเตือน

พอจับคนแอบออกไปแจ้งข่าวได้ ในที่สุดความแค้นก็ปะทุออกมา นู่เอ่อร์ฮาชื่อเองก็รู้ หากไม่ใช้วิธีการเหี้ยมโหด ไม่เพียงสถานการณ์ไม่อาจจัดการได้ เกรงว่าจิตใจทหารกองทัพก็ไม่อาจรั้งไว้ได้

***************

เพราะมีหมู่บ้านหนึ่งไปแจ้งข่าว ทั้งหมู่บ้านถูกทหารเจี้ยนโจวสังหารเกลี้ยง ข่าวนี้ไปทั่ว พริบตาก็ไม่มีคนกล้ามาส่งข่าว นี่เป็นชาวเผ่าหนี่ว์เจินสังหารชาวเผ่าหนี่ว์เจินด้วยกัน แต่ทว่าที่ทำต่อจากนี้ก็แสดงให้เห็นว่าเรื่องพวกนี้เป็นความจริง ทหารเจี้ยนโจวเริ่มบุกจับตัวชายจากหมู่บ้านต่างๆ มา ปล้นชิงม้าวัวและเสบียง