องครักษ์เสื้อแพร - ตอนที่ 1029 เมืองซงเจียงร้อนแรง

หวังทงมาถึงเมืองซงเจียง เมืองซงเจียงเปิดท่าการค้าดีไม่ดีจะรุ่งเรืองหาใดเทียม ทุกคนที่เคยได้เห็นปรากฏการณ์เทียนจินล้วนพากันรู้สึกล่วงหน้าเช่นนี้ การพัฒนาของสถานการณ์ไม่ต่างจากที่พวกเขาวิเคราะห์ ยามหวังทงเริ่มกวาดล้างโจรสลัด นำตัวมาเป็นแรงงานสร้างสิ่งก่อสร้างเพื่อการเปิดท่าเรือการค้าเมืองซงเจียง ทุกคนล้วนรู้สึกสมเหตุผล

ซาต้าเฉิงนับว่ามีอะไรที่คนอื่นไม่มี จึงคว้าได้ไปก่อน  คนอื่นๆ ปฏิกิริยาก็ไม่ได้ช้า เมืองท่าอำเภอซ่างไห่ก่อสร้างขึ้นอย่างง่ายๆ  หลังการสร้างอาหารสะพานและเส้นทาง ก็เริ่มคึกคักขึ้นทันที

อำเภอซ่างไห่ติดแม่น้ำและทะเล เดิมก็มีท่าเรือดีหลายแห่ง ตอนนี้เริ่มก่อสร้างก็สามารถจอดเรือขนาดใหญ่ได้ สามารถสะดวกในการขนส่งสินค้ามากขึ้น ขณะเดียวกันเส้นทางแม่น้ำก็ยังซ่อมแซมขยายขนาด เส้นทางยกก็ยังกำลังดำเนินการ

เส้นทางไปมาสะดวก พ่อค้าไปมาสะดวก สินค้าขนส่งก็ยิ่งสะดวก แม้เมืองซงเจียงไม่มีสินค้าจากทะเล แต่เป็นแหล่งรวมผ้าอันดับหนึ่งใต้หล้า เป็นเมืองร่ำรวยอยู่แล้ว ตอนนี้ความสะดวกต่างๆ ควรค่าแก่การมาชมของทุกคน วันหน้าจะได้ขยายการค้าให้ใหญ่โตยิ่งขึ้นได้

เมืองซูโจว เมืองฉางโจว เมืองเจิ้นเจียง ยังมีเมืองหนานจิง หรือแม้แต่เมืองหยางโจวตอนเหนือของแม่น้ำ  เมืองเจียซิงกับเมืองหางโจวและเมืองหูโจวที่เจ้อเจียงก็มีพ่อค้ามากัน

เมืองซงเจียงหลังเดือนเจ็ดและเดือนแปดของทุกปี เดิมเป็นฤดูการซื้อขายผ้าที่คึกคักที่สุด ทุกคนมาทำการค้าและยังมาเพื่อดูว่าเมืองซงเจียงเปิดท่าการค้า ตนเองจะแทรกตัวมาทำอะไรได้บ้าง

พ่อค้าใหญ่แดนใต้จากรุ่นสู่รุ่นล้วนเป็นคหบดีใหญ่ ล้วนมีหนทางร่ำรวยของตนเอง เห็นโลกมาก็มาก แม้ว่าหลายปีนี้ได้ยินเทียนจินว่าเป็นอย่างไรมาบ้าง แต่อย่างไรก็มีพื้นที่ของตนเอง สนใจก็สนใจ แต่จะร่วมหรือไม่ก็อีกเรื่อง

เทียนจินมีเทียนจินเป็นศูนย์กลาง ใช้เครือข่ายเส้นทางทางบกและทางคลองส่งน้ำกับทางทะเล เชื่อมไปยังเมืองเหลียวโจว เมืองหลวง ถึงเหอหนาน ซานตงและซานซีในเขตปกครองเหนือ และยังไปถึงพื้นที่อาณานิคมนอกด่านกับชนเผ่าต่างๆ ทำการค้า สร้างกำไรมากมาย เส้นทางนี้ไม่ได้มีสายสัมพันธ์ใดกับแดนใต้

เพราะเทียนจินตั้งด่านภาษีชัดเจน  สินค้าแดนใต้ส่วนใหญ่ริมคลองส่งน้ำช่วงตอนเหนือจึงถูกจำกัด สินค้าจากทะเลเป็นการค้าของเจ้าทะเล คหบดีแดนใต้กำไรไม่มาก เข้าร่วมไม่มาก เพียงแค่ได้ยินได้ฟังมาเท่านั้น แน่นอนไม่ทำให้พวกเขายอมเสียเงินได้

หลังมาถึงเมืองซงเจียง แรกสุดก็ราคาผ้าเพิ่มหลายเท่า สาเหตุก็ง่ายมาก คนรับซื้อมาก เรือใหญ่จากตอนเหนือมากลับไปก็ต้องการผ้าและผ้าไหม สินค้าเหล่านี้กำไรสูงแต่มิได้มากมหาศาล  แต่เด่นที่ไปมาได้ตลอด เป็นการค้าที่ยืนยาว  การขนส่งทางทะเลยังราคาต่ำ ทำให้กำไรยิ่งมาก ทุกคนล้วนจับตาเรื่องนี้ พวกเขากินได้มาก แน่นอนย่อมมีคนกินได้น้อยลง

ราคากว้านซื้อก็เริ่มสูงขึ้น เจ้าใช้ราคาปีก่อนมากว้านซื้อ เช่นนั้นก็ขายให้พ่อค้าตอนเหนือดีกว่า อีกฝ่ายให้เงินสด หรือว่าเจ้ามีแต่เงินเจ้าที่มีค่ากัน?

การค้าดีๆ ต้องมาถูกกระทบจากเมืองซงเจียงเปิดท่าการค้า ทุกคนย่อมโมโหไม่พอใจ แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่อาจที่พวกเขาจะไม่เตรียมตัว เช่นว่าเดิมเป็นช่วงฤดูค้าขายคึกคักของผ้า ก็จะคิดถึงว่าไปเปิดร้านสาขาที่เมืองซงเจียงสักหน่อย จะได้กินยาว ในฤดูที่ค้าขายไม่ดีนักก็จะได้รับซื้อ เช่นนี้ก็จะสามารถประหยัดต้นทุนได้ พอมีร้านสาขาก็ยิ่งต้องการคนทำงาน ดูสถานการณ์ตอนนี้แล้ว วันหน้ายังจะเพิ่มไปได้อีก

เปิดท่าการค้าล้วนทำให้ทุกคนร่ำรวย แต่อำเภอซ่างไห่กลับไม่ใช่  เหลียวกั๋วกงยังกำหนดเรื่องป้ายสงบสุขอะไรนั่น ต้องจ่ายเงินไปเปล่าๆ ตามธรรมเนียม

พ่อค้าแดนใต้พากันมาหารือกัน คิดกันว่าเป็นหวังทงต้องการกอบโกย คนระดับเช่นนี้ ทุกคนล้วนต้องมอบเงินให้เพื่อแสดงความเคารพ ไม่สู้ส่งไปยังจวนเหลียวกั๋วกงเอง ใต้เท้ากั๋วกงยังจดจำน้ำใจทุกคนได้ ไยต้องส่งมอบเงินสงบสุขให้ทางการด้วย คิดแล้วก็มีเหตุผล แต่พอเงินถูกส่งไปยังหน้าประตูจวนเหลียวกั๋วกงก็ถูกโยนออกมา

ผู้คุ้มกันหน้าประตูถึงกับไม่เข้าไปรายงาน ก็ตำหนิทันทีว่า

“กั๋วกงสนใจเงินพวกเจ้าพวกนี้หรือ ทุกเรื่องล้วนทำตามธรรมเนียม!”

กล่าวว่าเหลียวกั๋วกงมือสะอาดยุติธรรม พ่อค้าแดนใต้ย่อมไม่คิดเชื่อ หรือว่ามีแหล่งกอบโกยอื่นอีกอันใด นอกเมืองมีไม้ตอกเรียงกันริมทะเล ระหว่างไม้มีเชือกร้อยไว้ ล้อมเป็นพื้นที่  ก็ว่าเป็นพื้นที่ร้านค้าและโกดังและที่พัก จากนั้นก็แสดงราคาแต่ละที่ ให้พวกพ่อค้าประมูลซื้อที่ไป หรือไม่ก็เช่ากันกี่ปีก็ว่ากัน

ช่างเป็นเรื่องเหลวไหลโดยแท้ เอาของไม่มีมูลค่าจริงมาขายได้  ที่พวกนี้ยังจะมีกำไรอันใดได้ บางที่แม้แต่หญ้ายังไม่ขึ้น จะเอาเงินทองสดๆ ไปแลกหรือ มิน่าหวังทงไม่ต้องการเงินทองจากทุกคน ที่แท้มากอบโกยที่นี่นี่เอง

หากพวกเขาคิดว่าทุกคนนั้นโง่หรือ นี่เป็นการค้าที่ยินยอมพร้อมใจ ทุกคนจะไปยอมโดนหลอกหรือ  แต่เหมือนมีอะไรไม่ถูกต้องนัก พ่อค้าที่มาจากทางเหนือล้วนแย่งกันซื้อราวกับไม่ต้องจ่ายเงิน เงินก้อนสดๆ โยนกันลงไป เหมือนว่าที่นี่แอบซ่อนสมบัติไว้ใต้ดินอย่างไรอย่างนั้น

ยังไม่ต้องพูดถึง พ่อค้าใหญ่แดนใต้แอบส่งคนไปขุดดู แน่นอนไม่พบอะไร สถานการณ์เช่นตอนนี้เช่นนี้คงได้แต่ให้คนพากันคิดว่าเป็นการวางแผนต้มตุ๋น เหลียวกั๋วกงอย่างไรก็เป็นขุนนางบู๊ ทำงานก็ไม่รู้จักละอายบ้างเลย ของขวัญจากพวกเราไม่รับ  ถึงกับคิดวางแผนต้มเงินทองพวกเราเสียได้

ทุกคนล้วนแค่นเสียงฮึ  แต่พวกการข่าวไวไปสืบมา ล้วนเห็นเงินสดๆ กองโตส่งเข้าที่ทำการเห็นๆ  ทุกคนกำลังสงสัยหรือว่าทำทีเป็นให้ทหารขนย้ายเงินให้ดูหลายรอบ พ่อค้าตอนเหนือพากันมาทั้งทางบกและทางน้ำทางทะเล เงินทองก้อนโตทุ่มลงมา ร้านสามธาราหวังทงได้ครองพื้นที่ส่วนใหญ่ไป

เรื่องอื่นหลอกคนได้แต่เรื่องเงินนี้หลอกผู้ใดก็ไม่ได้ หวังทงคงไม่ขุดหลุมพรางดักตัวเอง พ่อค้าตอนเหนือล้วนเคยเห็นวิธีการหวังทง หรือว่าเป็นหลุมพรางหลอก

คหบดีใหญ่แดนใต้ไม่น้อย บางคนไปซื้อที่ผืนสองผืน  พวกเขาไม่ได้ขาดแคลนเงินพวกนี้ พ่อค้าเกลือจากหยางโจวก็ไม่รอช้า เดิมทีพวกเขาก็เงินทองมากาย ย่อมไม่สนใจเงินแค่นี้ พวกเขาย่อมลงทุนลงไปก้อนโต และยังไปล้อมพื้นที่รอบอำเภอซ่างไห่สร้างโรงบ้าน พวกเขามากอำนาจวาสนาไม่มีงานให้ทำอันใด มักชอบดูทิวทัศน์บรรยากาศ เมืองซงเจียงเปิดท่าการค้าเป็นเรื่องใหม่ของแผ่นดินหมิงที่ไม่เคยมีมาก่อน ที่นี่ย่อมมีภาพใหม่ๆ เกิดขึ้นมากมาย เปิดโลกทัศน์สักหน่อย

ยารักษาอาการเสียใจภายหลังไม่มีขาย  หากตามไม่ทันพริบตา  คิดจะชดเชยคืนมาก็ย่อมยากยิ่ง แต่ทว่ายามนี้มีแต่พ่อค้าตอนเหนือที่กล้าลงเงินก้อนโต พ่อค้าใต้เอาแต่มอง

แต่ทว่าพ่อค้าใหญ่แดนใต้ค้าขายผ้าไหมและเสบียงอาหารก็เรียกว่าอิ่มหมีพอแล้ว พ่อค้ามาจากตอนเหนือจำนวนมากมาซื้อผ้าไหม พวกเขาประหยัดค่าขนส่งทางคลองส่งน้ำ หากก็ย่อมอยากให้ราคารับซื้อสูงขึ้น เพราะทะเลไม่สงบ  พ่อค้าไม่น้อยล้วนเก็บผ้าไหมกันไว้ไม่น้อย ใช้เส้นทางขนส่งคลองส่งน้ำก็ราคาสูง ตอนนี้ถือว่าสมประโยชน์สองฝ่าย ผ้าไหมเหล่านี้ พ่อค้าล้วนนำไปเก็บไว้ที่โกดังและร้านค้าเมืองซงเจียงที่ซื้อไว้ เตรียมไว้ปีหน้าตัดราคา พากันส่งสินค้ามาที่เมืองซงเจียง สะดวกยิ่ง

เมืองซงเจียงมีแรงงานเชลยมากมายไม่ว่า พ่อค้าใช้แรงงานคนงานและคนเกี่ยวข้องก็ไม่น้อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงปีหน้างานก่อสร้างพื้นฐานเสร็จ  คนก็จะยิ่งมาก ล้วนต้องการอาหารมาก การเตรียมการไว้ล่วงหน้านั้น เทียนจินล้วนทำมาก่อนแล้ว

ที่เทียนจินนอกจากอาหารที่ขนมาจากทางคลองส่งน้ำ ยังมีมาจากทางใต้ผ่านการขนส่งทางทะเล  ยังได้มาจากโรงบ้านต่างๆ ในเขตปกครองเหนือที่ตั้งใหม่ แดนใต้ไม่ได้มีปัญหามากมายในเรื่องเช่นนี้ แดนใต้เดิมก็เป็นแหล่งอาหารใต้หล้า ทุกปีมีอาหารมารวมกันโดยการขนส่งทางน้ำ จากนั้นส่งต่อไปตอนเหนือ  นอกจากอาหารขนส่งทางคลองส่งน้ำแล้ว ยังมีพ่อค้าอาหารมากมายนำไปขายตอนเหนือ ตอนนี้เมืองซงเจียงรับซื้อ จัดหาให้นั้นเรียกว่าง่ายมาก

ยิ่งทำให้พ่อค้าอาหารแดนใต้ยินดียิ่งก็คือ เมืองซงเจียงเก็บภาษีสินค้าอื่น แต่กับอาหารนั้นให้สิทธิพิเศษมากมาย เช่นว่าสร้างโกดังให้ เช่นว่าเงินค่าป้ายสงบสุขถูกกว่า เป็นต้น มีเรื่องดี ๆ เช่นนี้ พวกเขาแน่นอนอยากจะนำอาหารมาขายที่นี่

ตอนหวังทงยังไม่มาเมืองซงเจียง เรื่องเปิดท่าการค้าไร้ความคืบหน้า พอหวังทงมาถึงเมืองซงเจียง ก็พัฒนาไปได้อย่างรวดเร็ว คหบดีใหญ่และพ่อค้าทางเทียนจินรู้ว่าติดตามหวังทงย่อมมีโอกาสร่ำรวย แต่หลังหวังทงสร้างความชอบใหญ่อยู่ๆ ก็หนีไปเมืองซงเจียง พวกเขาล้วนยังไม่เข้าใจดี ดังนั้นก็ได้แต่รอดู

รอไช่หนานกับหลี่หู่โถวกลับมา ราชสำนักพระราชทานรางวัลมา ยังมีข่าวว่าจะเป็นกำลังหลักที่ฮ่องเต้จะทรงใช้งาน ทุกคนก็ล้วนสบายใจ

หากราชสำนักคิดจะทำอะไรหวังทงจริง เช่นนั้นก็คงไม่ให้พวกคนสนิทและระบบกองกำลังหู่เวยคงอยู่ต่อไป และยังคิดจะใช้งานเป็นกำลังหลักอีก ความจริงนั้นนี้ได้แสดงให้เห็นชัดแล้ว ล้วนเป็นผลดีต่อหวังทง

มีเรื่องเช่นนี้ เช่นนั้นหวังทงทำทุกอย่างที่เมืองซงเจียงก็เท่ากับมีหนังสือรับรองแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงจะพังกลางทาง เช่นนั้นจะยังรออะไรอีก หวังทงเหลียวกั๋วกงมีวิธีการชี้หินให้เป็นทองได้ หากไปช้า ก็ย่อมไร้ทางร่ำรวยแล้ว

พ่อค้าจำนวนมากก็รีบเร่งเดินทางมายังเมืองซงเจียง ดีที่ตอนนี้โรงเรือสามธารามีเรือเร็วจากเทียนจินลงแดนใต้ ยังมีคนมาทางเส้นทางบก และไม่ได้ขนสินค้ามามาก เร่งเดินทางรีบด่วน

พอทุกคนพากันมา เงินทองก็มากันมาก ยังมีพ่อค้ามากประสบการณ์จำนวนมากมาถึง เมืองซงเจียงยังแค่เริ่มต้น สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้นั้นยังอีกมาก พวกเขาพากันลงใต้ในหลายพื้นที่ เพื่อดูแหล่งผลิต และดูโอกาสการค้า คนเหล่านี้ทำให้ให้เมืองซงเจียงเริ่มมีเงินก่อสร้าง ทำให้เมืองซงเจียงเปิดท่าการค้าพริบตาก็เห็นอนาคต พ่อค้าแดนใต้ล้วนหวั่นไหวแล้ว

ผู้ที่ทำให้สถานการณ์คึกคักเช่นนี้ ยังมีตระกูลใหญ่ชนชั้นสูงเมืองหลวงร่วมด้วย พวกเขามาถึงก่อนแต่ก็กลับไปก่อน ตอนนี้พากันกำเงินกลับมาใหม่ ตระกูลใหญ่ชนชั้นสูงเมืองหลวงมาร่วมเช่นนี้ ทำให้ตระกูลใหญ่ชนชั้นสูงเมืองหนานจิงหวั่นไหวตาม ตระกูลใหญ่ชนชั้นสูงเมืองหนานจิงเป็นกระแสหลักของการค้าแดนใต้ เพราะทุกคนล้วนรู้ ติดตามคนเหล่านี้ลงทุน ย่อมไม่ขาดทุน

อากาศเริ่มหนาวเย็นลงเรื่อยๆ เมืองซงเจียงกลับเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ