บุปผาเคียงบัลลังก์ - ตอนที่ 626 ข้างสระน้ำร้อน / ตอนที่ 627 ของขวัญของหงซีกูกู

ตอนที่ 626 ข้างสระน้ำร้อน 

อวิ๋นเซียงฉือโอบศีรษะหรงจิงช้าๆ จูบของนางค่อยๆ รุนแรงขึ้น หรงจิงพึงพอใจยิ่ง ใจเจิดจ้าเหมือนดอกไม้ไฟ คึกคักกระเจิดกระเจิง 

นิ้วมือคั่งค้างอยู่กลางอากาศอยู่นานก่อนจะโอบไหล่เปล่าเปลือยของอวิ๋นเซียงฉือ 

หรงจิงอุ้มเซียงฉือที่สวมเสื้อคลุมบางเบา เปิดผ้าม่านแล้วเดินไปยังสระน้ำร้อน 

เขามีนิสัยต้องทำความสะอาดร่างกายหลังการร่วมรักกับนางใน วันนี้เขาสุขสนุกจึงอุ้มอวิ๋นเซียงฉือไปด้วย 

ซูกงกงได้รับคำสั่งหรงจิงให้รออยู่ข้างนอกตำหนัก ตอนนี้จึงไม่รู้สิ่งที่เกิดขึ้นภายใน 

หรงจิงอุ้มอวิ๋นเซียงฉือเดินลงไปในสระน้ำร้อน โอบกอดนางไว้ แช่กายอยู่ในสระน้ำอุ่น เขาจูบริมฝีปากนางแผ่วเบาอย่างอาลัยอาวรณ์รสชาติความหวานบนนั้น 

“เพื่อจะถวายการรับใช้ฝ่าบาท หม่อมฉันอาบน้ำร่ำควันหอมมาตลอดสามวัน ฝ่าบาททรงรู้สึกถึงความหอมบนกายหม่อนฉันไหมเพคะ” 

อวิ๋นเซียงฉือพูดเสียงเรียบ หรงจิงยื่นเข้าไปใกล้ สูดดมเบาๆ พูดว่า 

“กลิ่นกายของเจ้าเป็นกลิ่นเฉพาะตัวมากทำให้เราจดจำลึกซึ้ง เหมือนเส้นแบ่งฤดูใบไม้ผลิกับฤดูหนาว มีกลิ่นอายความเหน็บหนาว ใสเย็นอยู่ในน้ำร้อนนี้ กลิ่นนั้นพิเศษจริงๆ” 

หรงจิงเพิ่งพูดจบสายตาก็มองไปทางด้านหลังเซียงฉือ แล้วยื่นแขนออกไปหยิบมา 

อวิ๋นเซียงฉือเขินอาย เพียงครู่หนึ่งก็มองเห็นสิ่งของในมือหรงจิง ด้วยความลนลานจึงยื่นมือจะไปแย่ง หรงจิงยกแขนขึ้นสูง มองดูใบหน้าแดงซ่านของนาง จึงยื่นแขนข้างหนึ่งกอดนางไว้ในอกแนบแน่น มองดูหนังสือนั้นอีกครั้งแล้วหัวเราะเสียงดัง 

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า อวิ๋นผินของเราไม่เหมือนใครเลยจริงๆ” 

อวิ๋นเซียงฉือแดงซ่านไปทั่วทั้งใบหน้ารู้ว่าหรงจิงเห็นอะไร นางเลิกปิดป้องหนังสือแต่คิดจะหลบหนีกลับถูกหรงจิงจับตัวกอดไว้แนบอก เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกล่อมเด็ก 

“เอาน่าๆ นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรสักหน่อย เรายังนึกว่าเจ้าซ่อนหนังสือต้องห้ามอะไรอยู่ข้างกายเราเสียอีก แต่คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะชอบประเภทนี้ ในคลังหนังสือเรายังมีฉบับใหม่ล่าสุดอีกมาก ถ้าเจ้าชอบก็เอาไปค่อยๆ ศึกษาได้” 

หรงจิงยิ่งพูดเซียงฉือก็ยิ่งโกรธอาย หรงจิงหอมแก้มนาง น้ำเสียงเลิกพูดเล่นแต่กลับพูดอย่างชื่นชม 

“แน่ใจนะว่าจะไม่ดูพร้อมเรา เซี่ยวจิ่งกั๋วเราให้ความสำคัญในเรื่องชายหญิงมาโดยตลอด ในเมื่อเจ้าเป็นพระชายาแล้วทำไมจึงยังขี้อายเช่นนี้ อยู่ต่อหน้าเรามีอะไรที่พูดไม่ได้ดูไม่ได้บ้าง เราเป็นสามีของเจ้านะ” 

อวิ๋นเซียงฉือฟังเขาพูดเช่นนั้นจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นสายตาหรงจิงนางยิ้มพูดว่า 

“ก็ฝ่าบาททรงชอบหยอกล้อนี่นาเพคะ” 

แล้วนางก็ชนหน้าอกหรงจิง เมื่อสะบัดน้ำบนศีรษะแล้วจึงยื่นนิ้วเปิดศิลปะในห้องนอนดูพร้อมกันไปกับหรงจิง 

ในน้ำร้อนได้มีการใส่กลิ่นหอมไว้ เมื่อกลิ่นนั้นกระจายออกมา ยามแช่อยู่ในน้ำทุกรูขุมขนขยายกว้าง ทำให้กายของเซียงฉือมีกลิ่นที่น่ายั่วยวนใจเพิ่มมากขึ้น หรงจิงรั้งเอวนาง จูบเบาๆ บนหน้าผากอย่างรักใคร่ 

“ฝ่าบาท เซียงฉือจะทนไม่ไหวแล้ว…” 

ตอนที่ 627 ของขวัญของหงซีกูกู 

มือของหรงจิงหยุดลงทันทีที่ได้ยินคำพูดเซียงฉือ เขาลูบต้นคอนางอย่างผิดหวังแล้วสางผมนางรวบขึ้นเบาๆ จากนั้นมุ่นเส้นผมยาวดำขลับของนางไว้ด้วยปิ่นหยกอย่างชำนาญ 

“เราไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย” 

อวิ๋นเซียงฉือยิ้มเงียบๆ นางไม่มีเจตนาเปิดโปงเรื่องที่หรงจิงเป็นตายก็ไม่ยอมรับ 

เซียงฉือหันหน้ากลับ นิ้วมือแตะปิ่นหยกที่หรงจิงปักให้นางพูดยิ้มๆ ว่า 

“สวยไหมเพคะฝ่าบาท” 

หรงจิงพิจารณาครู่หนึ่งแล้วจึงปักปิ่นหยกเพิ่มเข้าไปอีกอันหนึ่งแล้วค่อยพยักหน้า 

“ดอกบัวบานในน้ำใสกระจ่าง งดงามตามธรรมชาติไร้ตบแต่ง เจ้าเป็นคนสวยอย่างแท้จริง” 

หรงจิงล้อเล่นยิ้มๆ อวิ๋นเซียงฉือก้มหน้าลงยิ้มบางๆ ไม่พูดอะไร 

หลังจากอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายแล้ว หงซีกูกูนำสาวใช้กลุ่มหนึ่งยกเสื้อผ้าที่จะผลัดเปลี่ยนเข้ามา พอเขาลุกขึ้นก็มีนางกำนัลล้อมเข้าไปเช็ดตัวเขาให้แห้งแล้วสวมใส่เสื้อผ้าให้ทีละชั้นๆ 

เมื่อหรงจิงแต่งตัวเสร็จก็หันกลับไปมองอวิ๋นเซียงฉือที่กึ่งพิงอยู่ข้างสระว่า 

“เราจะไปจัดการงานสักครู่ เจ้าค่อยๆ เตรียมตัว อีกครู่หนึ่งเราจะพาเจ้าขึ้นไปชมหิมะดอกเหมยบนยอดเขา” 

อวิ๋นเซียงฉือได้ยินก็ยิ้ม พยักหน้าน้อยๆ หรงจิงจึงก้าวเท้ายาวๆ ออกจากห้องไป 

ไม่ได้ทำตัวตามสบายเพียงลำพังมาพักใหญ่แล้ว อวิ๋นเซียงฉือค่อยๆ หงายศีรษะลง สูดอากาศภายในห้องเข้าลึกก่อนจะลุกออกมาจากสระน้ำ หงซีกูกูรีบสั่งให้คนเช็ดกายให้นาง 

หยาดน้ำบนกายค่อยๆ น้อยลง นางสวมใส่ชุดคลุมอาบน้ำ 

หงซีกูกูคุกเข่าลงทันที บรรดานางกำนัลด้านหลังก็คุกเข่าลงด้วยพร้อมกับพูดว่า 

“บ่าวเฒ่าหงซีถวายบังคมอวิ๋นผิน ขอทรงพระเกษมสำราญเพคะ” 

อวิ๋นเซียงฉือที่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งชะงักเล็กน้อย นางรู้ว่านี่คือธรรมเนียมปฏิบัติหลังจากที่นางได้เป็นพระสนมโดยแท้จริงแล้ว จึงผงกศีรษะพูดว่า 

“ขอบใจในน้ำใจของหงซีและทุกคน เสียวสี่จื๊อ ประทานรางวัล” 

เสียวสี่จื๊อเป็นคนของนางเพียงคนเดียวที่อยู่ในนี้ ดังนั้นจึงสั่งให้เขาเป็นคนจัดการ เขาเป็นคนฉลาด เรื่องเหล่านี้ได้พบเห็นมามากจนไม่เห็นเป็นเรื่องแปลก เมื่อก่อนตอนเขาทำงานอยู่ในกองพระตำหนัก ได้พบเห็นเหตุการณ์แบบนี้มาไม่น้อยจึงคุ้นชิน 

จึงนำเงินออกมาจากในอกทันทีแล้วแจกจ่ายออกไป พวกนางกำนัลพอได้รับรางวัลต่างสำนึกขอบคุณโลดเต้นอย่างดีใจ 

เซียงฉือประคองหงซีขึ้นมาแล้วพูดว่า 

“หงซีกูกูไม่จำเป็นต้องพิธีรีตรองกับข้าเช่นนั้นหรอกนะ ข้าเตรียมของขวัญไว้ให้ชิ้นหนึ่งนานแล้ว ไม่ทราบว่ากูกูจะถูกใจหรือไม่” 

พอนางส่งสายตา เสียวสี่จื๊อรีบเข้าไปในห้องเซียงฉือทันที แล้วนำกล่องเครื่องประดับมาส่งให้เซียงฉือ 

นางเปิดฝากล่องออก ภายในมีต่างหูหยกคู่หนึ่ง เป็นชนิดเนื้อดีที่สุดสำหรับระดับฮ่องเต้ แม้ข้างกายเซียงฉือก็ไม่ได้มีให้เห็นมากนัก 

หากไม่ใช่ฝ่าบาทประทานให้ก็คงไม่สามารถพบเห็นของดีเช่นนี้ แต่ด้วยวัยของนางยังไม่เหมาะกับการใช้ของชิ้นนี้ จึงเหมาะยิ่งสำหรับหงซี 

“หงซีกูกูดีกับข้าแค่ไหนข้าประจักษ์ดี ครั้งนี้ยิ่งต้องทำให้กูกูเหน็ดเหนื่อยขึ้นอีก สีสันของหยกชิ้นนี้ดียิ่ง แต่ไม่เหมาะกับวัยของข้า กูกูผิวขาวเหมาะกับสีของหยกนัก ข้าจะสวมให้นะ” 

หงซีไม่กล้าปฏิเสธจึงผงกศีรษะรับ เซียงฉือสวมต่างหูหยกให้หงซีอย่างเบามือแล้วพิจารณาดูก่อนจะพยักหน้า 

หงซีแตะเบาๆ แล้วลุกขึ้นพูดว่า 

“บ่าวไม่มีคุณความดีและความสามารถพอที่จะได้รับของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้จากอวิ๋นผินเพคะ” 

เซียงฉือยิ้มน้อยๆ ไม่พูดอะไร ของขวัญสูงค่าเช่นนี้ จะกล่าวเพียงขอบคุณก็ออกจะเกินไป เซียงฉือมอบของขวัญย่อมขึ้นอยู่กับความพอเหมาะพอดี