ท่านเทพ ละเว้นข้าเถอะ - ตอนที่ 853 เจ๋อเมิ่ง

หลี่ว์ซู่ไม่ได้เรียกคนอื่นช่วยแต่ตัวเขาและฮุ่นตุ้นเป็นทัพหน้าไปจัดการคนคนนั้น ที่จริงเรื่องนี้หลี่ว์ซู่ค่อนข้างเห็นแก่ตัว เพราะเขาอยากแอบไปกำจัดอีกฝ่ายและไม่ต้องการให้ทุกคนซักถาม 

เรื่องวิชาของหลี่ว์เสี่ยวอวี๋ถูกเปิดเผยเป็นเรื่องที่เขาไม่คาดคิด ทำให้เขาต้องระแวดระวัง บางอย่างไม่ได้เป็นความลับเฉพาะแค่เธอยังมีความลับของเขาที่ไม่อยากให้คนอื่นรับรู้อีกด้วย 

ตอนนี้เครือข่ายฟ้าดินเป็นใหญ่ฝ่ายเดียว ดังนั้นหลี่ว์ซู่จึงมอบผลชำระกระดูกให้กับเนี่ยถิงด้วยความใจกว้าง 

ก่อนหน้านั้นหลี่ว์ซู่เก็บงำเอาไว้ก็เพราะตัวเขายังไม่มีพลังพอปกป้องตัวเองแต่ตอนนี้มันต่างกัน เขาเป็นราชันฟ้าที่เก้าไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องความปลอดภัยเลยเว้นแต่ปรมาจารย์หุ่นเชิดจะลงมือเอง! 

แน่นอนว่าถึงอย่างนั้นหลี่ว์ซู่ก็ไม่ต้องการให้คนอื่นรู้ว่าสามารถให้ผลไม้ล้างไขกระดูกได้ไม่จำกัด 

นอกจากนี้ หลี่ว์ซู่คิดเสมอว่าเขาไม่สามารถบอกให้คนอื่นรู้เรื่องแต้มอารมณ์และความลับอีกหลายๆ เรื่อง 

หลี่ว์ซู่กังวลว่าคนคนนั้นอาจรู้อะไรบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจลุยเดี่ยว ถ้ามีใครสร้างปัญหาให้เขา เขาก็จะฆ่ากำจัดคนที่สร้างปัญหาให้เขา 

ถ้าคนคนนั้นรู้ความลับมากมายจริงๆ ก็ให้ความลับลงหลุมศพไปพร้อมกับอีกฝ่ายนั้นเสีย 

ในเวลาเดียวกัน หู่จื่อที่อยู่เหนือสระสวรรค์เงยหน้ามองที่ต้นไม้โลกตรงหน้าและถอดถอนใจว่า “ฉันเคยคิดว่าผู้อยู่เบื้องหลังแผนการครั้งนี้คืออาร์เคน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเจ๋อเมิ่ง ตอนนี้เขาได้แต่ซ่อนตัววางแผนอยู่เบื้องหลัง แสดงว่าเขาถูกยึดพลังไปแล้วจริง ๆ และเสี่ยวซยงสวี่ก็ได้รับพลังการสร้างฝัน” 

อวิ๋นอี่เงียบไปครู่หนึ่ง “น่าเสียดายที่พลังของเจ๋อเมิ่งถูกเสี่ยวซยงสวี่เอามาขายคอยล์ซะ “ 

“ฮ่าๆ ฉันกลับคิดว่าไม่เห็นจะน่าเสียดายเลย เจ๋อเมิ่งก็ใช้เวลานานกว่าจะเรียนรู้วิธีสร้างความฝัน เสี่ยวซยงสวี่ก็ทำตามได้” พยัคฆ์จื๋อหัวเราะซื่อๆ “ถ้าเป็นแบบนี้ ก็ถือว่าปรมาจารย์หุ่นเชิดพวกคนใหม่แล้วนะ ถึงจะเป็นแค่ซยงสวี่… แต่ฉันคาดไม่ถึงว่าเจ๋อเมิ่งที่ดูข้างนอกสุกใสไม่คิดว่าข้างในจะชั่วร้าย” 

อวิ๋นอี่ส่ายหน้า “อันที่จริง พวกนายไม่รู้หรอกว่าเจ๋อเมิ่งมีปัญหาทางจิตตั้งนานแล้วแต่เรื่องนี้เอาไว้ก่อน แค่พลังของเขา ผู้ชำนาญสร้างความฝัน ผู้ที่สามารถเปลี่ยนแปลงโลกความเป็นจริงได้สมจริง ผู้ที่เข้าใจจิตใจคนและทำให้คนตกอยู่ในความฝันจะเป็นคนธรรมดาๆ ได้อย่างไร “ 

“ปัญหาทางจิต” พยัคฆ์จื๋อพูดด้วยความสงสัย 

“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจนักแต่เขาสวมบทบาทชีวิตหลายรูปแบบมากและสวมบทบาทแม้กระทั่งจิตใจ ฉันเคยเห็นว่าเขาแยกแยะตัวเองไม่ออกมาตั้งนานแล้ว” 

ที่จริงเจ๋อเมิ่งเป็นคนที่ชอบวางแผนและเล่นกับจิตใจคนที่สุดในบรรดาปรมาจารย์หุ่นเชิด อาจเป็นเพราะเหตุนี้ถึงกลายเป็นคนที่หักหลังได้ง่ายที่สุด 

“ในตอนนี้เครือข่ายฟ้าดินเป็นใหญ่ฝ่ายเดียว โลกก็ค่อยฟื้นตัว รอจนวันที่เนี่ยถิงสามารถใช้พลังได้ เครือข่ายฟ้าดินก็จะกลายเป็นองค์กรผู้ไร้เทียมทานแม้แต่พวกเราก็จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไปฎ อวิ๋นอี่พูดเสียงเบาๆ “ต้องใช้เวลาซ่อนตัวอีกสักพักเพื่อรอราชากลับมา” 

ทันใดนั้น ทั้งสองคนสัมผัสถึงคลื่นพลังจากหุบเขาค่ายกลดาบ! 

พวกเขาสองคนไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติหุบเขาค่ายกลดาบเพราะเร่งรีบเดินทางมาข้างๆ ต้นไม้โลก ตอนนี้เห็นว่าอาร์เคนไม่อยู่แล้วจริงๆ ถึงมีเวลาสนใจสิ่งอื่น 

“มีใครบางคนสัมผัสค่ายกลดาบ! “ 

ใบหน้าของอวิ๋นอี่หมองลง “น่าจะเป็นเจ๋อเมิ่ง หรือว่าเขาเลือก … แค่อยากกลับไปที่นั่น” 

ทันใดนั้นทั้งสองคนก็คลุมร่างด้วยเสื้อคลุมสีดำอันใหญ่ หุ่นเหล็กก็บินออกมาเพื่อติดตามพวกเขาอยู่ข้างๆ “วันนี้เราจะชำระล้างสำนัก” 

… 

หลี่ว์ซู่ยืนอยู่บนหัวของฮุ่นตุ้น จับเขาของฮุ่นตุ้นเอาไว้แน่น … ต้องจับให้แน่นที่สุด ไม่อย่างนั้นคงปลิวไปกับสายลมเอาง่ายๆ 

เขาเห็นหุบเขาค่ายกลดาบอยู่ไกลๆ พลังที่แตกออกของค่ายกลดาบหลุดออกมาเป็นแผ่นๆ เห็นชัดว่าที่ขอบหน้าผาของหุบเขาค่ายกล แต่ละคนใส่ชุดสีดำและมีรอยปักสีทองของอาณาจักรมืด 

หลี่ว์ซู่ขมวดคิ้วทำไมคนจากอาณาจักรมืด 

มิน่าไม่เห็นคนจากอาณาจักรมืดในสงครามเมื่อครู่ ที่แท้อีกฝ่ายลอบอ้อมป้อมปราการมาที่หุบเขาค่ายกลดาบ! 

ฝ่ายนั้นไม่คิดจะเข้าร่วมสงครามตั้งแต่แรก แต่หวังว่าองค์กรใหญ่ต่างๆ จะช่วยดึงดูดความสนใจของเครือข่ายฟ้าดินและลดทอนพลังของเนี่ยถิงและเฉินไป๋หลี่ลง 

และพวกเขามีจุดมุ่งหมายคือความลับของหุบเขาค่ายกลดาบมาตั้งแต่แรกแล้ว! 

ทันใดนั้นหลี่ว์ซู่ก็ค้นพบว่าพลังของคู่ต่อสู้นั้นแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิด ภายใต้ความร่วมมือของทั้งห้าคน เศษชิ้นส่วนที่แตกออกของค่ายกลดาบไม่สามารถทำร้ายพวกเขาได้ 

อย่างไรเสีย พวกเขาแต่ละคนไม่ได้มีพลังแข็งแกร่งมากนัก พวกเขาต้องอาศัยพลังของทั้งห้าคนรวมกัน หลี่ว์ซู่ค่อยโล่งอกถ้าคู่ต่อสู้ไม่ใช่ระดับ Aก็จัดการพวกนั้นได้สบาย! 

ในตอนนี้เอง คนหนึ่งในบรรดาพวกนั้นก็ใช้นิ้วคีบเอาเศษชิ้นส่วนชิ้นสุดท้ายของค่ายกลดาบแล้วหมุนตัวและสะบัดนิ้วออก เศษชิ้นส่วนที่แหลมคมก็พุ่งเข้าใส่หลี่ว์ซู่ 

หลี่ว์ซู่กระโดดลงมาจากฮุ่นตุ้นมายังด้านหน้าของคนทั้งห้า 

พวกเขาสวมหมวกฮู้ดปิดใบหน้า คนที่เป็นหัวหน้าค่อยเดินออกมาและยิ้มให้หลี่ว์ซู่ “ในที่สุดนายก็มาจริงๆ “ 

หลี่ว์ซู่เห็นบุคคลนั้นเดินเข้ามาหาเขาอย่างโอหัง เขาก็เงียบอยู่สองวินาทีแล้วยื่นมือออกมา 

เสียงดังซวบ กระบี่เฉิงอิ่งโปร่งใสพุ่งเข้าเสียบหัวใจของคนตรงหน้า… 

[ได้แต้มจากเจ๋อเมิ่ง +1000!] 

[ได้แต้มจากเจ๋อเมิ่ง +629!] 

[ได้แต้มจากเจ๋อเมิ่ง +531!] 

[ได้แต้มจากเจ๋อเมิ่ง …] 

[ได้แต้มจากเจ๋อเมิ่ง …] 

หลี่ว์ซู่หายใจเข้าลึกๆ นี่อาจเป็นคู่ต่อสู้ที่…ใจกว้างที่สุดเท่าที่เขาเจอมา เขาเพิ่งเคยเจอคนที่ให้แต้มอารมณ์เขามากก่อนตายขนาดนี้เป็นครั้งแรก! 

อีกสี่คนที่เหลือเหมือนจะมองหลี่ว์ซู่ด้วยความตกใจ พวกเขาแทบคาดไม่ถึงว่าหลี่ว์ซู่จะลงมือรวดเร็วอย่างนี้ กำลังคุยกันอยู่ดีๆ ก็แทงกันดื้อๆ เลย 

และสิ่งที่หลี่ว์ซู่คิดก็คือเพิ่งเห็นทั้งห้าคนร่วมมือกันแล้วมีพลังแข็งแกร่งมาก เขาจึงฆ่าคนหนึ่งเสียก่อน พลังของคู่ต่อสู้ก็จะอ่อนแอลงไม่ใช่หรือ 

และอีกฝ่ายก็เดินมาหาเขาอย่างโอหัง ก็แสดงว่าเดินมาหาที่ตาย ไม่ฆ่าก็เสียโอกาสซิ! 

หลี่ว์ซู่มองไปยังสี่คนที่เหลือ “บอกมาว่าพวกนายใครเป็นหัวหน้า ที่เหลือจะได้ตายสบายๆ หน่อย” 

และในตอนนี้ ทั้งสี่คนต่างมองหน้ากันและหัวเราะ คนหนึ่งในนั้นหัวเราะและพูดว่า “ฉันเป็นหัวหน้า” 

“ฉันด้วย ฉันออกความคิดตั้งเยอะ” 

“คนที่ตัดสินใจครั้งสำคัญที่สุดคือฉัน!” 

หลี่ว์ซู่เห็นคนพวกนี้ก็อึ้งไป ทำไมเหมือนพวกคนมีหลายบุคลิก เขาเคยเห็นหนังสั้นที่แนะนำผู้ป่วยโรคบุคลิกหลายบุคลิกแล้วบุคคลหลายบุคลิกในหนังสั้นก็เหมือนกับคนที่อยู่ตรงหน้า