ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ - ตอนที่ 202 ถามความเห็นลั่วอิง / ตอนที่ 203 สัญญาแลกเปลี่ยน

ตอนที่ 202 ถามความเห็นลั่วอิง 

           “โจวโจว คุณอยากออกไปเที่ยวไหนไหม” จู่ๆ วันนี้ลั่วเซ่าเชินก็นึกขึ้นมาได้ว่า ตั้งแต่ครั้งนั้นที่เขาตามถังโจวโจวตอนเธอหนีไปฮันนีมูนคนเดียว ดูเหมือนว่าหลังจากนั้นพวกเขาจะไม่เคยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันอีกเลย นึกๆ แล้วก็น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน 

“ทำไมจู่ๆ คุณถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะคะ” ถังโจวโจวชอบออกไปเที่ยวอยู่แล้ว แต่อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อก่อนเธอเอาแต่อยู่ในเมือง S เธอจึงไม่ค่อยมีโอกาสออกไปไหน เธออยากเรียนรู้เกี่ยวกับโลกภายนอกมากกว่านี้ แต่น่าเสียดายที่เธอไม่มีโอกาสมากนัก 

“จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้น่ะ คุณแค่บอกมาก็พอว่าคุณอยากหรือไม่อยาก ผมจะได้ให้ลูซี่จัดการให้” ลั่วเซ่าเชินตัดสินใจว่าเขาจะชดเชยฮันนีมูนที่ล้มเหลวของเขากับถังโจวโจวเมื่อคราวก่อน 

พอดีกับวันครบรอบหนึ่งปีที่เขาได้รู้จักถังโจวโจวใกล้จะมาถึงแล้ว คราวนี้ก็จะได้ถือเสียว่าจัดเซอร์ไพรส์ให้กับถังโจวโจวไปเลย 

“โอเคค่ะ แล้วลั่วอิงจะไปกับพวกเราด้วยไหมคะ” ถังโจวโจวพยักหน้า แต่เมื่อนึกถึงลั่วอิง อาการทางใจของเธอเพิ่งจะหายดีได้ไม่นาน มันจะดีหรือหากต้องทิ้งเธอไว้แล้วพ่อแม่ออกไปเที่ยวกัน? 

“ลั่วอิงเหรอ…ส่งเธอไปอยู่กับคุณแม่ก็แล้วกัน ให้คุณแม่ช่วยดูสักสองสามวัน” ลั่วเซ่าเชินรีบคิดหาทางให้กับลั่วอิง 

ถังโจวโจวตั้งคำถามขึ้นมาทันที “แบบนั้นไม่ดีหรอกมั้งคะ เราถามความคิดเห็นของลั่วอิงก่อนดีกว่าไหม ถ้าเธออยากไปเที่ยวด้วย ก็เท่ากับว่าเราจะได้ไปด้วยกันทั้งครอบครัว” 

ถังโจวโจวคิดว่านี่เป็นความคิดที่ไม่เลวเลย ลั่วอิงกำลังอยู่ในวัยที่รักสนุก เธอชอบเที่ยวเล่นไปตามสถานที่ต่างๆ หากได้พาเธอออกไปข้างนอก เธอก็จะได้เปิดวิสัยทัศน์มากขึ้น 

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปคุยกับลูกเอง” ลั่วเซ่าเชินอยากจะสร้างเซอร์ไพรส์ให้กับถังโจวโจวสองต่อสอง แล้วเขาจะให้ลั่วอิงมาอยู่ด้วยได้อย่างไร ไม่ว่าลั่วอิงจะยอมหรือไม่ แต่ท้ายที่สุดคำตอบที่ถังโจวโจวจะได้รับ มันจะต้องเป็นแค่คำตอบนี้คำตอบเดียวเท่านั้น 

ตกดึก ลั่วเซ่าเชินเข้าไปในห้องของลั่วอิง เขาเห็นเธอนอนคว่ำอยู่บนเตียงและดูเหมือนว่าเธอกำลังพับอะไรบางอย่างอยู่ “ลั่วอิง ลูกทำอะไรอยู่ครับ” 

“คุณพ่อขา! หนูกำลังพับดาวอยู่ค่ะ” ลั่วอิงยื่นสิ่งของในมือให้ลั่วเซ่าเชินดู แน่นอนว่ามันคือดาวกระดาษดวงหนึ่ง 

ลั่วเซ่าเชินนั่งลงข้างเตียง ก่อนจะอุ้มลั่วอิงขึ้นมานั่งบนตัก “ลั่วอิง เดี๋ยวคุณพ่อกับแม่โจวโจวจะต้องออกไปข้างนอกสักสองสามวัน ลูกอยากไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าหรือคุณตาคุณยายครับ” 

“คุณพ่อกับคุณแม่จะไปไหนกันคะ แล้วคุณพ่อพาหนูไปด้วยไม่ได้เหรอ” ลั่วอิงยังคงขยับมือไม่หยุด เหลืออีกแค่ไม่กี่ขั้นตอน ดวงดาวของเธอก็จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว 

“เอ่อ… คือว่า…” ลั่วเซ่าเชินอึกอักไปชั่วขณะ เขาลังเลอยู่ครู่ใหญ่ 

ลั่วอิงเห็นว่าลั่วเซ่าเชินทำหน้าลำบากใจ เธอจึงรีบพูดขึ้นว่า “คุณพ่อขา หนูรู้ว่าคุณพ่ออยากอยู่กับแม่โจวโจวสองต่อสอง” 

“เจ้าเด็กคนนี้นี่ ลูกไปรู้จักกับคำว่าสองต่อสองมาจากไหน” เมื่อได้ฟังคำพูดที่ดูเป็นผู้ใหญ่ของลั่วอิง ลั่วเซ่าเชินก็คิดว่าเป็นเพราะเขาให้เธอมีส่วนร่วมในเรื่องต่างๆ มากเกินไปใช่หรือไม่ ดังนั้นเธอถึงได้แสดงความคิดเห็นที่ดูเป็นผู้ใหญ่เกินตัวแบบนี้ ซึ่งกับบางสถานการณ์ก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย 

“คุณพ่ออย่าดูถูกหนูนะคะ ในโทรทัศน์เขาก็พูดแบบนี้กันทั้งนั้นแหละค่ะ เวลาที่ผู้ใหญ่อยากจะออกไปข้างนอกโดยที่ปล่อยให้เด็กอยู่บ้านคนเดียว ก็เพราะอยากอยู่ด้วยกันสองต่อสองไม่ใช่เหรอคะ!” ลั่วอิงโต้ตอบลั่วเซ่าเชินในทันทีเมื่อเห็นว่าเขาแปลกใจมาก 

เธอแค่รู้สึกว่าบางครั้งคุณพ่อก็ดูถูกเธอมากเกินไป เธอรู้ทุกอย่างนั่นแหละ แต่ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือเพื่อนๆ ของเธอต่างก็รู้กันว่าบางครั้งคุณพ่อกับคุณแม่ของพวกเขาก็มักจะออกไปข้างนอกด้วยกันตามลำพังหลายๆ วัน แล้วหลังจากกลับมาได้สักพัก พวกเขาก็จะได้น้องชายหรือน้องสาว 

ลั่วอิงกำลังคิดว่าถ้าเกิดมีน้องชายหรือน้องสาวตัวน้อยๆ วิ่งออกมาจากท้องของแม่โจวโจวสักคน เธอก็คงจะมีความสุขมาก 

ตอนที่ 203 สัญญาแลกเปลี่ยน 

           เธอนึกถึงครั้งก่อนที่เธอกำลังจะมีน้อง แต่น่าเสียดายที่เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ น้องถึงจากไปเสียได้ ตอนนั้นแม่โจวโจวเสียใจมาก ลั่วอิงเองก็ไม่กล้าถามอะไรอีก แต่เธอก็ยังคงคิดอยากให้ถังโจวโจวมีน้องให้เธอเพิ่มสักหนึ่งคน 

“ลูกนี่รู้เยอะจริงๆ เลย” ลั่วเซ่าเชินมองดูเด็กตัวเล็กแค่นี้แต่กลับรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง แต่เมื่อคิดดูอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว ลั่วอิงเป็นลูกของเขา หากเธอเป็นเด็กเรียนรู้ได้เร็วก็นับว่าเป็นเรื่องที่ดี 

“ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าลูกตกลง?” ลั่วเซ่าเชินถามขึ้นอีกครั้ง ในเมื่อลั่วอิงรู้ใจเขาถึงเพียงนี้ นั่นก็เท่ากับว่าเธอต้องตอบตกลงแน่นอน และในเมื่อจัดการกับเรื่องของลั่วอิงได้แล้ว ทางด้านถังโจวโจวก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรอีก 

“คุณพ่อขา แต่หนูมีเงื่อนไข” ลั่วอิงเหยียดนิ้วออกมาหนึ่งนิ้วเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอมีเงื่อนไขเพียงข้อเดียวเท่านั้น ไม่มากไปกว่านี้ 

“อ้าว ลูกมีเงื่อนไขด้วยเหรอ พูดมาเลยครับ เดี๋ยวพ่อค่อยพิจารณา” ลั่วเซ่าเชินนึกไม่ถึงเลยว่าเด็กอย่างลั่วอิงจะสามารถต่อรองได้ด้วย 

“คุณพ่อกับคุณแม่จะมีน้องชายหรือน้องสาวกลับมาด้วยนะคะ” 

“อันนี้น่าจะยากนะครับ” ลั่วเซ่าเชินตั้งใจว่าจะไปแค่ไม่กี่วันเอง แล้วเขาจะมีน้องชายหรือน้องสาวให้กับลั่วอิงได้อย่างไร เขาทำไม่ได้หรอก 

นอกจากนี้ ถังโจวโจวเองก็ยังเศร้าจากการแท้งลูกครั้งที่แล้ว ลั่วเซ่าเชินจึงยังไม่ได้คิดจะให้ถังโจวโจวตั้งท้องอีก ตอนนี้มีแค่ลั่วอิงก็ดีอยู่แล้ว เขาพอใจกับลูกสาวคนนี้ของเขามาก 

“คุณพ่อขา ทำไมล่ะคะ คุณพ่อกับคุณแม่ของคนอื่นเขายังทำกันได้เลย…” ลั่วอิงหลุดปากออกมา แล้วเธอก็รีบปิดปากพลางเหลือบมองเขาด้วยสายตาหวาดระแวง ก่อนจะทำหน้าราวกับเธอไม่รู้ว่าที่เธอพูดไปคือเรื่องอะไร 

ลั่วเซ่าเชินขมวดคิ้วแน่น “คุณพ่อกับคุณแม่ของคนอื่น? ลูกไปฟังใครมาครับ” 

ลั่วอิงส่ายหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย “ไม่มีค่ะ คุณพ่อฟังผิดไปหรือเปล่าคะ” 

“จริงหรือครับ แต่หูของคุณพ่อใช้งานดีมากเลยนะครับ” ลั่วเซ่าเชินคิดว่า ดูท่าพูดให้ตายอย่างไร ลั่วอิงก็ไม่มีทางยอมรับ แต่เขาก็ไม่ได้คิดเอาความกับเธอ “โอเค ถ้าอย่างนั้นก็ตกลงตามนี้นะครับ” 

“เราตกลงกันเรื่องอะไรหรือคะคุณพ่อ” ลั่วอิงรู้สึกงง 

ลั่วเซ่าเชินกุมขมับ นี่เธอลืมสิ่งที่เขาเพิ่งจะพูดไปหมดแล้วหรือ “เรื่องที่ลูกจะไปอยู่กับคุณปู่คุณย่าหรือคุณตาคุณยายไงครับ?” 

“อ๋อ หนูจะไปอยู่กับคุณตาคุณยายค่ะ หนูอยากกินข้าวฝีมือคุณยาย” เมื่อลั่วอิงนึกถึงอาหารอันแสนโอชะที่คุณแม่ถังทำ น้ำลายของเธอสอเต็มที 

“โอเคครับ ตกลงตามนี้นะ พอลูกอยู่ต่อหน้าแม่โจวโจว ลูกก็แค่บอกเธอว่าลูกไม่อยากไป” ลั่วเซ่าเชินกำชับเธอเพราะกลัวว่าพอถึงเวลานั้นแล้วลั่วอิงจะพูดผิดพูดถูก และอาจทำให้ถังโจวโจวดูออก ภารกิจนี้ก็จะไม่สำเร็จ 

“ค่ะ คุณพ่อ ทราบแล้วค่ะ!” ลั่วอิงโบกมือด้วยท่าทีสบายๆ ลั่วเซ่าเชินมองดูท่าทางที่ไม่สนใจไยดีของเธอด้วยความกังวล ถึงตอนนั้นเธอจะยังจำได้อยู่ไหมนะ เกิดผิดแผนขึ้นมาที่ตั้งใจไว้คงพังไม่เป็นท่า 

“ลูกอย่าลืมนะครับ” 

“ค่ะ รู้แล้วๆ” ลั่วอิงรู้สึกว่าลั่วเซ่าเชินนั้นจู้จี้จริงๆ เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ทำไมเธอจะจำไม่ได้ เห็นทีอายุของคุณพ่อคงจะมากขึ้นแล้วจริงๆ 

หากลั่วเซ่าเชินรู้ว่าลั่วอิงแอบคิดว่า ‘เขาแก่’ อยู่ในใจ คงจะโกรธมากแน่ๆ เขาเพิ่งจะสามสิบเอ็ดเท่านั้นเอง วัยหนุ่มอันสมบูรณ์แบบนี้เพิ่งจะเริ่มต้น จะมาว่าเขาอายุเยอะได้อย่างไร ที่ลั่วอิงยังอยู่รอดปลอดภัยในตอนนี้ เป็นเพราะว่าลั่วเซ่าเชินไม่อาจล่วงรู้ความคิดของเธอเท่านั้น 

“คุณพ่อขา ถ้าอย่างนั้นช่วงนี้หนูขอนอนกับแม่โจวโจวไปก่อนได้ไหมคะ” ลั่วอิงฉวยโอกาสถาม 

ลั่วเซ่าเชินขบคิด เมื่อครู่นี้เขาเพิ่งจะขอให้ลั่วอิงช่วย ตอนนี้เธออยากจะนอนกับถังโจวโจว หากปฏิเสธไปก็คงจะไม่ดี ลั่วเซ่าเชินคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า “ได้สิครับ ลูกไปด้วยกันกับพ่อเลยนะ”