ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ - ตอนที่ 298 ใจแคบ / ตอนที่ 299 บ้า

ตอนที่ 298 ใจแคบ

 “เปล่านี่ ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นล่ะ” หลินเหยาเอ่ยอย่างไร้เดียงสา เหมือนฟังหยวนถามคำถามที่ไม่ควรถาม

ถังโจวโจวเห็นฟังหยวนจ้องมองมาก็รู้สึกว่าเหยาเหยายอดเยี่ยมขึ้นทุกที กล้าทำแบบนั้นต่อหน้าฟังหยวนด้วย

ฟังหยวนจะพูดอะไรได้? ถ้าเขาพูดแบบนั้นแต่หลินเหยาไม่ยอมรับ จะคิดว่าเขาเป็นคนใจแคบหรือเปล่า และถ้าเขาบอกว่าเมื่อกี้พูดผิดไปแล้วก็เหมือนเป็นการตบหน้าตัวเอง ดังนั้นฟังหยวนจึงเลือกที่จะเงียบ

หลินเหยาม้วนเส้นพาสต้าด้วยส้อม อ้าปากกว้างยัดมันเข้าไป ซอสติดอยู่ที่ปากของเธอ ฟังหยวนเห็นแล้วขัดตามากนึกอยากจะช่วยเธอเช็ด แต่แค่คิดจะยื่นมือไปก็นึกถึงท่าทางหลินเหยาเมื่อกี้ เขาก็ล้มเลิกความคิดนั้นไป

การเคลื่อนไหวของเขานั้นไม่สะดุดตา ดังนั้นถังโจวโจวและหลินเหยาจึงไม่ได้สังเกตเห็น ฟังหยวนมองสีหน้าพึงพอใจของถังโจวโจวรู้สึกเหมือนตัวเองจะเริ่มหิวขึ้นมา เขาเรียกพนักงานและสั่งซี่โครงวัวไปหนึ่งที่

“ฟังหยวน หรือเมื่อกี้คุณไม่ได้กินอะไรเลย” เป็นไปไม่ได้ ถังโจวโจวเห็นเมื่อกี้ที่ที่ฟังหยวนสั่งดูอุดมสมบูรณ์มาก ทำไมเขาจะไม่ได้กินอะไร แล้วทำไมยังสั่งอาหารอีก

“ดูคุณกินแล้ว จู่ๆ ก็หิวขึ้นมาน่ะ เมื่อกี้คุยกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ตลอด จะเอาเวลาที่ไหนกิน”

“ฮ่าๆ คุณยังไม่บอกเลยนะว่าทำไมคุณถึงมาดูตัว แค่คุณโบกมือผู้หญิงก็มาล้อมหน้าล้อมหลังแล้ว ทำไมยังต้องนัดดูตัวด้วยล่ะ”

ถังโจวโจวรู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ ผู้ชายอย่างฟังหยวนต้องมานัดดูตัว หรือว่าในโลกใบนี้การนัดดูตัวเป็นวิถีของเจ้าชายกันนะ

“เฮ้อ ก็คนที่บ้านร้อนใจน่ะสิ อีกอย่าง ผู้หญิงคนก่อนๆ ของผมก็แค่ของเล่น ไม่ใช่ตัวจริง”

ฟังหยวนเพิ่งจะพูดจบก็ได้ยินเพียงเสียงหัวเราะที่เยือกเย็นของหลินเหยาลอยมา ถังโจวโจวรู้สึกว่าตรงนี้บรรยากาศมาคุแปลกๆ ค่อนข้างอึดอัดเลยทีเดียว

“เอ่อ เหยาเหยา เป็นอะไรไป อาหารไม่อร่อยเหรอ” ถังโจวโจวอยากเปลี่ยนเรื่อง เธอกลัวหลินเหยาจะโมโหขึ้นมา

“ก็ไม่เลว เธอชิมดูสิ”

“อืม เหยาเหยา เธอก็ชิมอันนี้ของฉันสิ กุ้งมังกรรสชาติดีมาก” ถังโจวโจวรู้สึกว่ากินข้าวกับหลินเหยาครั้งนี้เหนื่อยใจมาก ต้องคอบระวังว่าหลินเหยากับฟังหยวนจะลุกขึ้นมาทะเลาะกันหรือเปล่า เธอกลัวแล้วจริงๆ

หลินเหยาพยักหน้า “ก็ไม่เลว” ถังโจวโจวกลัวว่าฟังหยวนที่นั่งอยู่จะเหงาก็เลยชวนคุย “ฟังหยวนเห็นคุณกับผู้หญิงคนนั้นคุยกันถูกคอ ถูกใจเธอไหม”

ฟังหยวนเห็นถังโจวโจวไม่ได้โกรธแม้แต่น้อยแล้วยังถามเรื่องของเขาอีกก็ค่อนข้างเสียใจ เห็นว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไร โจวโจวก็ไม่รู้สึกอะไรเลย ไม่ต้องบอกให้เธอหึง แค่รู้สึกไม่สบายใจสักนิดยังไม่มีเลย

“โจวโจว ตอนนี้คุณใช้ฐานะอะไรในการถามผมเหรอ” จู่ๆ ฟังหยวนก็ถามถังโจวโจวอย่างจริงจัง ถังโจวโจวถูกฟังหยวนถามจนมือสั่น คิดคำตอบไม่ออก

เธอก็แค่ถามเรื่อยเปื่อยเฉยๆ ใครจะรู้ว่าต้องมีคำตอบถึงจะถามเขาได้ ถังโจวโจวไม่เคยคิดมาก่อน “ฟังหยวน ทำไมอยู่ๆ คุณถึงพูดแบบนั้นล่ะ”

เธอก็แค่ถามไปเรื่อยเท่านั้น ฟังหยวนจริงจังขนาดนี้ทำไมนะ

ตอนที่ 299 บ้า

“เปล่าหรอก โจวโจว คุณก็ถือซะว่าผมเป็นบ้าไปเองก็แล้วกัน” ฟังหยวนรู้สึกว่าพูดกับถังโจวโจวตอนนี้ก็ไม่มีความหมาย ถังโจวโจวไม่เคยเข้าใจความคิดของเขา หรือเธออาจจะไม่เข้าใจทุกอย่างเพราะเขามาช้าไป

เรื่องทุกอย่างอยู่ในสายตาของหลินเหยา นี่มันเรื่องอะไรกัน “พวกเธอเป็นอะไรกันน่ะ”

“เปล่า” ฟังหยวนพูดอย่างผิดหวัง

ถังโจวโจวไม่มีความรู้สึกอะไรมากไปกว่าการปฏิเสธเขา เมื่อกลับไปคิดดูดีๆ ฟังหยวนก็รู้สึกว่าแบบนี้ก็ดี อย่างน้อยยังสามารถอยู่ข้างถังโจวโจวได้ ถ้าได้ยินเธอปฏิเสธจริงๆ แม้แต่เพื่อนเขาก็คงไม่ได้เป็น

จู่ๆ ความผิดหวังของฟังหยวนก็ทำให้ถังโจวโจวรู้สึกเศร้าเล็กน้อย เมื่อกี้เธอพูดอะไรผิดไปรึเปล่า ไม่อย่างนั้นฟังหยวนคงไม่เป็นแบบนี้ เห็นๆ อยู่ว่าเมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย

โชคดีที่มีคนเข้ามากู้สถานการณ์ของเธอไว้ได้ทัน พนักงานเอาซี่โครงวัวมาเสิร์ฟ บรรยากาศดีขึ้นเล็กน้อย ตอนนี้ถังโจวโจวไม่พูดอะไร เอาแต่กินอาหารของตัวเอง ตอนนี้เธอรู้สึกจริงๆ นะว่าพูดผิดไปแล้ว

หลังจากนั้นหลินเหยาและฟังหยวนก็ได้พูดคุยกันอีกครั้ง ถังโจวโจวรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหินเบิกทาง ตอนนี้พวกเขาดูเหมือนจะดีขึ้น ทิ้งเธอไว้โง่ๆ แบบนี้

ฟังหยวนเห็นหลินเหยาถือของเยอะแยะก็ถาม “ให้ผมไปส่งพวกคุณไหม”

“ได้สิๆ” ถังโจวโจวเหมือนได้เจอแรงงานฟรี เธอดีใจมาก ต้องรู้ว่าเธอและหลินเหยาถือของกันหนักมาก ใครไม่เหนื่อยก็ถือว่าดีไป

ในขณะที่ฟังหยวนไปเอารถ ถังโจวโจวก็กระซิบถามหลินเหยา “เหยาเหยา เมื่อกี้เธอเพิ่งว่าเขาอยู่หยกๆ ไม่ใช่เหรอ ทำไมจู่ๆ ถึงดีกับเขาแล้วล่ะ”

ถังโจวโจวไม่เข้าใจทั้งสองคนเป็นอย่างมาก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย แม้แต่คนที่มองพวกเธอยังเหนื่อยใจ

“ฉันคิดๆ แล้ว คนเค้าก็ไม่ได้ทำอะไรผิด บางทีระบบฉันอาจจะลัดวงจรเลยเผลอว่าเขาไป ในเมื่อรู้ว่าทำผิดไปแล้วก็เป็นธรรมดาที่จะดีกับเขา มีปัญหาอะไรงั้นเหรอ”

ถังโจวโจวได้รับคำอธิบายจากหลินเหยาก็เกิดความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่สามารถอธิบายได้ “เอาล่ะ ไม่พูดแล้ว รถฟังหยวนก็มาแล้ว รีบเอาของไปไว้ในรถเถอะ”

หลินเหยาขัดจังหวะความคิดถังโจวโจว ถังโจวโจวไม่คิดถึงเหตุผลที่หลินเหยากับฟังหยวนคืนดีกันแล้ว ตอนนี้ที่สำคัญคือต้องเอาของไปไว้ในรถก่อน

หลังจากฟังหยวนจอดรถก็ลงมาช่วยหลินเหยาถือของ ทั้งสามคนร่วมมือกัน ถึงจะเอาของเข้าไปในรถได้ “เดี๋ยวไปส่งหลินเหยาก่อนนะ แล้วผมจะไปส่งโจวโจว”

ฟังหยวนสตาร์สรถ ถังโจวโจวไม่ได้แนะนำอะไร “ได้หมด ส่งเหยาเหยาก่อนก็ดี เดี๋ยวพวกเราจะได้ช่วยเธอถือของ”

หลินเหยานั่งข้างที่นั่งคนขับ รู้สึกว่าถังโจวโจวอาจจะสมองหมู ทำไมอยู่ดีๆ ก็พูดชื่อเธอขึ้นมาเล่า อีกเดี๋ยวเขาต้องถามขึ้นมาอีกแน่

“ทั้งหมดนี่เป็นของคุณเหรอ” ฟังหยวนถามหลินเหยาอย่างสยองๆ

หลินเหยาถูกเขามองจนอายขึ้นมาจึงจงใจทำท่าทางดุร้ายใส่ “ทำไม ฉันซื้อไม่ได้เหรอ นายเป็นใครมายุ่งเรื่องของฉัน”

คำพูดร้ายกาจอารมณ์มาเต็ม ถังโจวโจวรู้สึกว่าไม่ค่อยดีนัก “เหยาเหยา ฟังหยวนก็แค่ถาม ทำไมเธอต้องโมโหด้วยล่ะ”