ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ - ตอนที่ 558 แสงที่อบอุ่น / ตอนที่ 559 ลูกสะใภ้

ตอนที่ 558 แสงที่อบอุ่น

“เธอยังอยากถามอะไรอีก สิ่งที่ควรพูดฉันก็พูดไปหมดแล้ว พวกเราสองคนไม่ได้ทำอะไรกันจริงๆ ก็แค่ไปฮันนีมูน ไม่ได้ร้อนแรงเหมือนตอนที่เธอกับเซ่าเชินไปหรอก”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้แล้วหลินเหยาก็อยากจะหัวเราะมาก เธอก็ไม่กลัวว่าจะพูดตรงเกินไป กลัวแค่ว่าลูกในท้องได้ยินเข้าถึงเวลานั้นเรียนรู้สิ่งไม่ดีไปจะทำยังไง

“เธออย่าพูดถึงเรื่องนี้เลย ตอนนี้ฉันถามเธอ ไม่ใช่วนมาเรื่องฉัน” เดิมทีถังโจวโจวอยากจะเก็บเรื่องที่หลินเหยาพูดไว้เป็นความลับ ตอนนี้เธอเป็นคนถามเอง ใครจะรู้ว่าไม่ใช่ว่าจะสามารถถามออกมาได้ทุกอย่างต้องโทษเธอที่ประสบการณ์น้อยไป ดูท่าทางหลินเหยาตอนนี้สิ

“ได้ เธอถามมาเลย” ก็ไม่รู้ว่าเธออยากถามอะไร หลินเหยาลูบท้องตัวเอง ลูกค่อยๆ เติบโตขึ้นในท้องของเธอ พลันสัมผัสได้ถึงความยากลำบากของการเป็นแม่คนขึ้นมา

“โธ่ ฉันอยากจะถามอะไรแล้วนะ เพราะเธอเลยฉันถึงลืม”

“โจวโจว ฉันได้ยินว่าท้องแล้วจะโง่ไปสามปี คงไม่ได้เป็นแบบเธออย่างนี้หรอกนะ” หลินเหยาจ้องถังโจวโจว ถังโจวโจวรู้สึกว่าคำพูดของเธอมีบางอย่างผิดปกติ คิดอยู่อครู่หนึ่งก็ไม่เห็นว่ามีปัญหาอะไร

แต่สุดท้ายเธอก็จับสังเกตได้ “หลินเหยา นี่เธอด่าฉันเหรอ คอยดูว่าฉันจะทำยังไงกับเธอ ดูสิว่าเธอจะกล้าพูดไร้สาระอีกไหม” ถังโจวโจวคิดอยู่นาน ถึงได้เข้าใจความหมายของหลินเหยา หรือเธอจะโง่ไปแล้วจริงๆ

โธ่ ถังโจวโจว เธอจะติดเชื้อมาจากหลินเหยาไม่ได้นะ นอกจากนี้ตอนนี้เธอก็ท้องอยู่ ทำไมต้องโมโหกับเรื่องแค่นี้ด้วย ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย

“โชคดีที่เธอยังเข้าใจ ไม่อย่างนั้นฉันคงคิดจริงๆ ว่าการท้องมีผลกระทบต่อสมอง” หลินเหยายกน้ำขึ้นมาดื่ม ดูนาฬิกา ใกล้เวลาที่ฟังหยวนจะมารับแล้ว

หลินเหยาเพิ่งกลับจากฮันนีมูนที่ซานย่าสองสามวันก็ถูกถังโจวโจวนัดมาพบแล้ว ทั้งร่างแฝงไปด้วยกลิ่นอายที่แตกต่างออกไปมากในครั้งนี้ บางทีอาจเป็นกลิ่นอายจากตัวฟังหยวนก็เป็นได้ หลินเหยาในครั้งนี้ดูแตกต่างออกไปมาก

พูดอย่างนี้ก็ได้ เมื่อก่อนหลินเหยาเงียบขรึมอย่างเห็นได้ชัด และตอนนั้นหลินเหยาก็เป็นคนอารมณ์ร้อน แต่ตอนนี้เธอกลับดูใจเย็นมาก

ตอนนี้เธอดูไม่ค่อยเหมือนเดิมนัก เพราะมีฟังหยวนอยู่เป็นเพื่อนหลินเหยาจึงกลับไปเป็นเหมือนเด็กผู้หญิงตัวน้อย ไม่ใช่หญิงแกร่งยามอยู่นอกบ้าน

“เหยาเหยา เธอยังจะไปสำนักพิมพ์ไหม”

“ต้องไปสิ โจวโจว ฉันไม่ใช่คนที่มีลูกแล้วจะปล่อยวางทุกอย่างนะ นอกจากนี้ตอนนี้ฉันยังพอทำงานได้อยู่ ก็ต้องไม่ทิ้งงานแน่นอน แค่ต้องทำงานให้น้อยลง ต้องพักผ่อนมากๆ”

“เธอคิดอย่างนี้ได้ฉันก็วางใจ ฉันกลัวที่สุดว่าเธอจะทำงานจนไม่ดูแลตัวเอง เธอไม่ต้องส่ายหน้า เมื่อก่อนเธอก็เคยเป็นแบบนี้มาแล้ว”

เมื่อก่อนหลินเหยาอยู่คนเดียว เธอนอนที่บริษัททุกวัน ตอนนั้นถังโจวโจวอยากจะโน้มน้าวเธอแต่ก็ทำไมได้

“วางใจเถอะ ต่อไปฉันจะไม่เป็นแบบนั้นแล้ว มีคนบอกว่าผู้ชายแต่งงานแล้วจะเปลี่ยนไปเยอะ ฉันว่าไม่เสมอไปหรอก ผู้หญิงก็เหมือนกัน” การเปลี่ยนแปลงของหลินเหยานี้อยู่ในสายตาของถังโจวโจวหมดแล้ว และคิดว่าเธอพูดจริง

เห็นหลินเหยามองหน้าต่างอยู่ตลอด “รอว่าอีกเดี๋ยวฟังหยวนจะมารับใช่ไหม” ตอนนี้ในสายตาเธอเต็มไปด้วยความแววตาที่หวานเชื่อม นี่คือสิ่งที่ตอนนี้ถังโจวโจวสัมผัสได้ ถ้ามีคนเห็นพวกเขาทั้งสองคนจะต้องถูกแสงอบอุ่นในดวงตาของพวกเธอดึงดูดเอาแน่ๆ

“อ้อ เขาบอกว่าจะมาตอนห้าโมง เหลืออีกสิบนาที”

“ดีนะ พอมีฟังหยวนแล้ว แม้แต่เวลาที่จะอยู่กับฉันก็ไม่มี วันหลังฉันจะพาลั่วอิงมาอยู่เป็นเพื่อน ลั่วอิงคงคิดถึงเธอมาก”

“ได้ ตอนไหนก็ได้ กลัวแต่ว่าเซ่าเชินจะไม่ให้เธอมาน่ะสิ” หลินเหยาไม่มีปัญหา ฟังหยวนถึงแม้จะกังวลเรื่องความปลอดภัย แต่ก็ไม่ได้จำกัดอิสระของเธอ

แต่ลั่วเซ่าเชินนั้นไม่เหมือนกัน เขากังวลว่าถังโจวโจวจะมาเกิดอุบัติเหตุข้างนอก ต้องรู้ว่าถังโจวโจวเคยเกิดเรื่องมาก่อน ทำให้ลั่วเซ่าเชินเกิดกลัว

ตอนที่ 559 ลูกสะใภ้

หลินเหยานึกถึงเรื่องที่ถังโจวโจวเคยถูกลักพาตัวก่อนหน้านี้ขึ้นมา ตอนนี้ก็ยังนึกกลัวอยู่ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมลั่วเซ่าเชินถึงเป็นห่วงเธอขนาดนี้ ต้องรู้ว่าตอนนี้ถังโจวโจวท้องได้ห้าเดือนแล้ว ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็จะเกี่ยวข้องถึงสองชีวิต

“เขาห้ามฉันได้ที่ไหน เหยาเหยา แค่เธอนัดฉัน ฉันมาแน่” ตอนนี้ถังโจวโจวพูดออกไปก่อน “เอาล่ะ ฟังหยวนมาแล้ว เธอรีบไปเถอะ”

“แล้วเธอล่ะ ฉันไปส่งเธอก่อนไหม” หลินเยาไม่ได้ฟังที่ว่าลั่วเซ่าเชินมารับเธอ และทั้งสองคนตอนนี้ก็ท้องอยู่ ให้เธอกลับบ้านคนเดียว หลินเหยาก็ไม่วางใจ

“ไม่เป็นไร วันนี้เซ่าเชินมีธุระไม่ได้มารับฉันก็จริง แต่โอวหยางหงที่เป็นน้องชายฉันมา วันนี้ฉันบอกเขาไว้แล้ว”

“จริงเหรอ” หลินเหยามองไปด้านนอก ยังไม่เห็นโอวหยางหงก็รู้สึกไม่เชื่อ

“จริงสิ ฉันจะโกหกเธอทำไม เหยาเหยา รีบไปเถอะ เดี๋ยวฟังหยวนจะเป็นห่วง เดี๋ยวจะมาโทษฉันว่าขวางไม่ให้ไปหาสามี”

“ได้ ฉันกลับก่อนนะ มีเรื่องอะไรก็โทรหาฉัน”

“รู้แล้ว วางใจเถอะ ฉันดูแลตัวเองได้” ถังโจวโจวนั่งอยู่ในร้านอีกครู่หนึ่ง เห็นฟังหยวนลงจากรถ เปิดประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับให้หลินเหยา ทั้งสองคนยิ้มให้กัน แววตาฟังหยวนดูอ่อนโยนเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

เห็นฟังหยวนจริงใจกับหลินเหยาจริงๆ แบบนี้ก็ดี แบบนี้เธอค่อยวางใจลงหน่อย ถังโจวโจวกลัวที่สุดว่าพอฟังหยวนแต่งงานกับเพื่อนเธอแล้ว ไม่รู้ว่าฟังหยวนจะยังดีกับเหยาเหยาเหมือนเดิมไหม

ถังโจวโจวได้ยินเรื่องราวระหว่างพวกเขาแล้ว และเพื่อให้แน่ใจว่าฟังหยวนดีกับเธอจริงๆ แบบนี้เธอถึงจะวางใจได้ว่าหลินเหยาจะไม่ทุกข์ใจ

“เป็นไงบ้าง ไม่เจอโจวโจวนานเลย คุยยังไม่ทันสนุกใช่ไหม” ฟังหยวนขับรถออก ตรงไปบ้าน ทั้งสองคนไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ แค่กลับบ้านเป็นประจำเพื่อไปอยู่เป็นเพื่อนพ่อแม่เท่านั้น

“ไม่หรอก เดี๋ยวฉันกับโจวโจวก็มีโอกาสได้เจออีก นอกจากนี้ฉันกลัวว่าถ้าอยู่นานอีกหน่อยเธอจะถามเรื่องนู่นนี่นั่นเยอะแยะกว่านี้” หลินเหยาก็ได้คิดถึงเรื่องที่เธอถามเมื่อกี้ขึ้นมา

“ถ้าอย่างนั้นเมื่อกี้ก็ไม่ค่อยเต็มใจเหรอ ผมยังคิดว่าคุณคุยกันสนุกแล้วจะโทษว่าผมมารับเร็วไปด้วยซ้ำ”

“อาหยวน ไม่มีเรื่องอะไรนี่ ทำไมคุณคิดอย่างนั้นล่ะ แล้วฉันเองก็บอกโจวโจวก่อนแล้วว่าจะมารับเร็ว เธอก็เข้าใจ เดี๋ยวถึงบ้านฉันค่อยโทรหาเธอ ดูว่าเธอถึงบ้านปลอดภัยแล้วหรือยัง”

ตอนนี้ท้องถังโจวโจวโตกว่าเธอไม่น้อย ตอนนี้หลินเหยาถึงจะนึกถึงสิ่งที่เธอแตกต่างจากถังโจวโจวขึ้นมาได้ ที่จริงเธอมีอะไรจะถามแต่ดันลืมและเพิ่งนึกขึ้นได้ตอนนี้

“อาหยวน ถ้าฉันมีลูกสาว ให้ไปเป็นลูกสะใภ้บ้านโจวโจวดีไหม” หลินเหยาคิดว่าความคิดเธอไม่เลวเลย สามารถเป็นจริงได้

“คุณหมายถึงจะจับคู่ลูกเรากับเสี่ยวอวี่เหรอ คุณรู้ได้ไงว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”

“ถ้าเป็นลูกชาย แล้วโจวโจวคลอดลูกสาว พวกเราก็ยังดองกันได้อยู่” อายุห่างแค่ไม่กี่เดือน ก็ไม่เป็นไร

“ดูเหมือนว่าคุณอยากจะดองกับบ้านตระกูลลั่วจริงๆ ใช่ไหม” นี่ไม่ว่าจะยังไงก็จะดองกับลั่วเซ่าเชินให้ได้ใช่ไหม