ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ - ตอนที่ 576 ครูเหวิน / ตอนที่ 577 นินทาลับหลัง

ตอนที่ 576 ครูเหวิน 

เมื่อถึงห้าโมง ครูเหวินก็ออกมา พอเห็นในห้องคนนั่งเกือบเต็มแล้วจึงเริ่มเปิดประชุมผู้ปกครอง และเริ่มแนะนำสถานการณ์การเรียนของห้องเด็กๆ 

เมื่อเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับลูกของตัวเอง ผู้ปกครองทุกคนจึงตั้งใจฟังอย่างละเอียด เพราะกลัวว่าจะตกหล่นเนื้อหา ถังโจวโจวเองก็ด้วย ครูเหวินเพียงแค่ชื่นชมนักเรียนที่มีคะแนนโดดเด่นรอบหนึ่ง แต่สำหรับผู้ที่มีเกรดไม่ดีเธอไม่ได้ชี้ให้เห็น 

ครูเหวินยืนพูดอยู่หน้าห้อง ถังโจวโจวนั่งฟังจนง่วงนอนไปหมด เวลานี้ยังไม่มีชื่อของลั่วอิง อาจเป็นเพราะน้ำเสียงของครูเหวินอ่อนโยนเกินไปแล้วเหมือนการสะกดจิต ได้ยินแล้วถังโจวโจวก็อยากจะหลับฝันไปเฝ้าพระเจ้า 

เมื่อประชุมผู้ปกครองจบลง ถังโจวโจวก็ยังไม่รู้สึกว่าการมาประชุมในครั้งนี้มีความหมายอะไรเป็นพิเศษ ครูพูดอยู่ข้างหน้า พวกเธอฟังอยู่ด้านล่าง ที่สำคัญเมือนกับว่าครูผู้หญิงคนนี้จะคิดไม่ซื่อกับสามีเธอด้วย เป็นเรื่องปกติที่เราต้องเรียนรู้เกี่ยวกับคู่แข่งของตัวเอง 

ถังโจวโจวออกจากห้องเรียน ลั่วอิงสะพายเป้สีขาวยืนอยู่ข้างๆ “คุณแม่คะ พวกเราจะกลับบ้านเลยใช่ไหมคะ” 

“จ๊ะ แม่บอกคุณพ่อแล้ว เดี๋ยวคุณพ่อจะมารับพวกเรา” ถังโจวโจวเห็นลั่วอิงผมยุ่งก็ประคองเอวค่อยๆ โค้งตัวลงช่วยเธอจัดทรงผมถึงค่อยยืนขึ้น 

“ไปกันเถอะ พวกเราควรกลับแล้ว” 

“คุณแม่คะ คุณครูชมหนูไหมคะ” 

“ถึงเธอจะไม่ได้ชมลูก แต่ในใจแม่ลูกก็เก่งที่สุดอยู่ดี” คะแนนของลั่วอิงถึงจะไม่ได้อยู่ลำดับต้นๆ แต่ก็ไม่ได้แย่ และถังโจวโจวกับลั่วเซ่าเชินเองก็ไม่ได้เข้มงวดกับเรื่องนี้ เพียงให้ลูกมีความสุขก็พอแล้ว 

ถังโจวโจวจูงลั่วอิงเดินไปข้างหน้า เธอได้ยินผู้ปกครองสองคนที่เดินนำหน้าเธอกระซิบกระซาบกัน “เอ่อ วันนี้เธอเห็นอาการของครูเหวินรึเปล่า” 

“เห็นสิ ชัดเจนขนาดนั้น แต่ดูไม่ออกทั้งหมด ดูเหมือนครั้งนี้ครูเหวินจะอกหักเข้าแล้วสินะ เพราะครั้งนี้แม่มา พ่อสุดหล่อไม่มา” 

“นี่คงไม่ได้มาข่มกันหรอกนะ ถ้าจะพูดอีกคุณแม่ลั่วอิงสวยขนาดนั้น พ่อเธอจะมองครูเหวินได้ยังไง” เมื่ออยู่ต่อหน้าถังโจวโจว ครูเหวินก็ถือว่าแค่หน้าตาจิ้มลิ้มเท่านั้น เรื่องนี้ทุกคนก็เห็นกันอยู่คาตา 

“คงไม่หรอกมั้ง ดูจากท่าทางของเธอวันนี้แล้ว คงยังไม่รู้ว่าครูเหวินแอบสนใจสามีเธอ แต่ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของพวกเราอยู่ดี ไม่ต้องพูดให้เยอะหรอก” 

ทั้งสองคนเงยหน้าเดินตรงมาก็เห็นถังโจวโจวเข้าพอดี สีหน้าพลันดูอึดอัดใจชั่วขณะหนึ่ง เพราะวันนี้ถังโจวโจวใส่ชุดคลุมท้องดูน่ารัก โดดเด่นมากในบริเวณโรงเรียน 

ทั้งสองคนเห็นถังโจวโจวแล้วคิดถึงเรื่องก่อนหน้าที่คุยกัน เธอคงไม่ได้ได้ยินเข้าแล้วหรอกนะ  

“เอ่อๆ คุณแม่ลั่วอิง ยังไม่กลับเหรอคะ” เพื่อปกปิดสิ่งที่พวกเธอพูดจึงพยายามมองไปรอบๆ และพยายามที่จะผ่อนคลายอารมณ์กับตัวเอง 

“อ้อ กำลังจะกลับค่ะ” 

“อ๋อ ดีค่ะๆ คุณกำลังท้องอยู่รีบกลับหน่อยก็ดี พวกเราก็จะกลับแล้ว ใช่ไหม” คนที่เพิ่งพูดเมื่อกี้ผลักอีกคน 

อีกคนก็ตอบทันที “ใช่ๆ จะกลับแล้วล่ะ ไปเถอะ ครั้งหน้ามีโอกาสไว้คุยกันนะคะคุณแม่ลั่วอิง” 

ในโลกนี้เรื่องที่น่าอึดอัดใจที่สุดคือเรื่องที่แอบนินทาแล้วเจ้าตัวเขาดันมาได้ยินเข้านี่แหละ ทั้งสองคนแก้สถานการณ์ไม่ได้จึงทำได้แค่ยิ้มสู้ ถังโจวโจวไม่รู้สึกว่าแย่ตรงไหน คนอื่นคุยเรื่องคนอื่น เธอแค่ทำตามหน้าที่ของเธอก็พอแล้ว 

“แม่คะ ทำไมพวกเขาพูดไม่ดีเกี่ยวกับแม่คะ” ลั่วอิงได้ยินเรื่องที่พวกเธอพูดก็รู้สึกแย่แทนถังโจวโจว คุณแม่ดีมากขนาดนี้แท้ๆ ทำไมคนพวกนั้นไม่เห็นนะ 

“ลั่วอิง ลูกต้องเข้าใจนะว่าในโลกนี้ไม่มีใครไม่เคยโดนนินทาหรอก ถ้าพวกเราทุกคนมัวแต่เก็บมาใส่ใจ อย่างนั้นก็เหนื่อยแย่สอจ๊ะ” 

ถังโจวโจวไม่อยากให้ลั่วอิงคิดมากตั้งแต่เด็ก แค่คำพูดของคนอื่นเท่านั้น พวกเขามีปาก เธอจะไปห้ามก็คงไม่ได้ 

ตอนที่ 577 นินทาลับหลัง  

“แต่คุณแม่ไม่โกรธเลยเหรอคะ พวกเธอนินทาคุณแม่นะคะ คุณพ่อจะชอบครูเหวินได้ยังไง คุณพ่อกับคุณแม่เหมาะสมกันที่สุดแล้วค่ะ” ในใจลั่วอิงดื้อดึง เธอไม่ชอบให้คนอื่นพูดถึงพ่อเธอกับครูเหวิน 

คุณพ่อเป็นของคุณแม่มาตลอด ลั่วอิงเปรียบลั่วเซ่าเชินเหมือนต้นไม้ใหญ่ และพวกเธออยู่ในต้นไม้ใหญ่เพื่อหลบซ่อนจากลมฝน 

“โกรธน่ะก็มีโกรธบ้าง แต่เดี๋ยวแม่ก็หาย แม่โกรธแล้ว แต่ต้องไม่โกรธไปตลอดชีวิต ไม่อย่างนั้นคงเหนื่อยแย่ เอาล่ะ พวเราไม่คุยเรื่องนี้กันแล้ว รีบไปเถอะ เซ่าเซินน่าจะมาถึงแล้ว” 

“ค่ะ แม่คะ เดินระวังหน่อยนะ” ตอนนี้ถังโจวโจวท้องโตมาก ลั่วอิงจูงเธออย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าถังโจวโจวจะเป็นอะไร 

“ค่ะ รู้แล้ว ลูกก็ระวังด้วย โชคดีที่ตอนนี้คนไม่เยอะ” 

ตอนนี้ถังโจวโจวก็ถือว่ารั้งท้ายแล้ว หลายคนที่พอประชุมเสร็จก็รีบกลับไปแล้ว และเดิมทีถังโจวโจวก็ไม่อยากเดินไปพร้อมพวกเธอด้วยจึงค่อยๆ เดินไปอย่างช้าๆ 

เมื่อออกจากประตูโรงเรียน ถังโจวโจวและลั่วอิงก็เห็นรถของลั่วเซ่าเชินจอดอยู่หน้าประตู  

“เซ่าเซิน คุณรอนานไหม” 

“ไม่นานครับ เป็นยังไงบ้าง วันนี้ประชุมราบรื่นดีไหม” ลั่วเซ่าเชินเปิดประตูให้ถังโจวโจว ผู้หญิงรอบๆ ต่างกรีดร้อง เดิมทีผู้ชายที่ดูดีมีเสน่ห์อย่างนี้มีเจ้าของแล้วก็ทำให้บรรดาสาวๆ อกหักไปไม่น้อย 

“ก็ดีอยู่ค่ะ เดี๋ยวออกรถแล้วจะเล่าให้ฟัง คุณรีบเปิดประตูให้ลูกเถอะ หรือจะให้เธอยืนอยู่ตรงนี้ตลอด” 

“เดี๋ยวก่อน ผมจะพยุงคุณนั่งก่อน” ตอนนี้ถังโจวโจวถึงจะสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง ลั่วเซ่าเชินเห็นเธอนั่งลงอย่างปลอดภัย ถึงจะเปิดประตูหลังรถ ให้ลั่วอิงได้นั่งแล้วค่อยเอากระเป๋าหนังสือใส่ไว้ในรถ แล้วถึงจะไปนั่งที่คนขับ 

เมื่อมาเซราติของลั่วเซ่าเชินขับออกจากโรงเรียน ครูเหวินก็เดินออกมาจากประตูโรงเรียน แล้วมองรถ “จริงๆ แล้ววันนี้คุณพ่อลั่วอิงก็มาด้วย แต่ที่ไม่ร่วมประชุมเพราะไม่อยากเจอฉันใช่ไหม” 

เธอยืนอยู่ที่ประตูโรงเรียน วันนี้ไม่ได้เจอลั่วเซ่าเชินทำให้เธอรู้สึกปวดใจ เดิมทีเธอรอวันนี้มานานแสนนาน ที่ไหนได้ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอตั้งใจ มันทำให้เธอรู้สึกว่าเธอไร้เดียงสาเกินไปจริงๆ 

เธอรู้ว่าเธอทำผิด แต่เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ซ้ำวันนี้ยิ่งงได้เจอถังโจวโจว เธอยิ่งอิจฉา เธอสู้อีกฝ่ายไม่ได้เลย เธอไม่สามารถไปอยู่ในใจของลั่วเซ่าเชินได้ 

ฝั่งนี้ลั่วเซ่าเชินขับรถพาถังโจวโจวและลูกสาวกลับบ้าน “โจวโจว เป็นยังไงบ้าง ครูบอกอะไรเกี่ยวกับลั่วอิงบ้าง” 

“คุณพ่อคะ หนูเป็นเด็กดีมากที่โรงเรียน ไม่ทำให้พ่อขายหน้าเลย” ลั่วอิงอธิบายตัวเอง ถึงแม้เธอไม่ได้รับคำชมจากครู แต่เธอก็ไม่ได้เป็นคนที่แย่ที่สุดนะ 

“ชมน่ะไม่มี…..แต่ก็ไม่ได้ตำหนิอะไร” ลั่วเซ่าเชินคิดได้ว่าตอนนั้นตัวเองถูกครูประจำชั้นของลั่วอิงรั้งตัวเอาไว้ แต่วันนี้โจวโจวกลับไม่ได้โดนรั้งไว้ ลั่วเซ่าเชินพอเดาออกว่าเธอคงตั้งใจทำอย่างนั้น 

“ใช่ค่ะ ครูไม่ได้ตำหนิหนู พ่อคะ พ่อถามเรื่องอื่นได้ไหมคะ เช่นคะแนนหนูอะไรแบบนี้” 

ลั่วอิงค่อนข้างกล้าหาญ เกรดของเธออยู่ในระดับปานกลาง และภาพลักษณ์ของเธอในภาพจำของครูก็ดีมาก ดังนั้นเธอจึงไม่กลัวที่ลั่วเซ่าเชินจะถาม 

“ได้ งั้นถามเรื่องนี้ สอบครั้งนี้คะแนนเป็นยังไงบ้าง” สำหรับเรื่องนี้ลั่วเซ่าเชินกับถังโจวโจวเห็นด้วย เด็กๆ ไม่ค่อยมีอะไรให้อวดมากนัก คุณทำได้แค่ชมว่าเก่ง เธออยากให้เขาถาม เขาถามก็พอแล้ว 

“พ่อคะ ในการสอบหนูมีเชื่ออยู่ในห้าอันดับค่ะ ถ้าทำดีอีกหน่อยต้องเป็นหนึ่งในสามแน่เลย แล้วหนูยังได้รับรางวัลจากครูเหวินด้วยนะ”