ออกแบบรักโปรเจกต์หัวใจ - ตอนที่ 582 งานเลี้ยงวันเกิด / ตอนที่ 583 เล่นซนเกินไป

ตอนที่ 582 งานเลี้ยงวันเกิด

หลังจากที่ถังโจวโจวได้ปรึกษากับลั่วเซ่าเชินในเรื่องนี้ เชิญบางคนที่ไม่เกี่ยวข้องก็จะเป็นแค่การเพิ่มความยุ่งยากเท่านั้น และพอถึงเวลาคนอื่นอาจไม่ได้อยากมางานวันเกิดลูกชายด้วยซ้ำจึงไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองความคิดมากมายขนาดนั้น

หลังจากได้อธิบายเหตุผลนี้กับลั่วเซ่าเชินแล้ว พวกเขาก็ตกลงหลังจากลังเลมาช่วงหนึ่ง เพื่อนของลั่วเซ่าเชินก็เพิ่มแค่คนที่คุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วสนิท เพิ่มญาติของทั้งสองบ้านก็เป็นจำนวนคนที่ไม่น้อยแล้ว

หวังหวาไปรับคุณพ่อถังคุณแม่ถังมาตั้งแต่เช้าแล้ว ตอนนี้คิดว่ากำลังคุยกับเสิ่นหลานอี พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายของเธอมักชอบพูดเรื่องราวตอนเธอเด็กๆ

ถังโจวโจวเข้าใจว่าพวกเขาแค่อยากอธิบายว่าลูกสาวตัวเองเวลาอยู่กับคนอื่นแล้วเป็นยังไงเท่านั้น

คุณต้องเข้าใจความคิดนี้ของผู้ใหญ่ เหมือนคุณพ่อถังคุณแม่ถังเองก็อยากฟังเรื่องราวที่ถังโจวโจวหายตัวไปสองปีเช่นกัน เพราะสองปีนั้นเป็นช่องว่างที่ขาดหายไปสำหรับพวกเขา พวกเขาจึงมีความกระตือรือร้นที่จะทวงมันคืนกลับมา

และเสิ่นหลานอีเองก็คิดเหมือนคุณพ่อถังคุณแม่ถัง การกระทำของพวกเขาแสดงให้เห็นว่ารักถังโจวโจวอย่างลึกซึ้ง

“ใช่ ต้องพาเขาลงไปแล้วแหละ ไปช้าคงไม่ดี” คนที่ด้านล่างนั้นบางคนยังเป็นผู้ที่ร่วมทำธุรกิจกับลั่วเซ่าเชินอีกด้วย ควรต้องไปทักทายพวกเขาเร็วหน่อย

“คุณแม่คะ คุณพ่อเรียกให้ลงไปข้างล่างค่ะ” พอดีกับที่เสียงลั่วอิงดังเข้ามาพอดี

“เธอดูสิ เซ่าเชินมาเร่งแล้ว โชคดีที่พวกเราเตรียมตัวเสร็จแล้ว” หลินเหยารู้สึกว่าตัวเองเหมือนเทพจริงๆ เพิ่งพูดเสร็จ ลั่วเซ่าเชินก็ให้ลั่วอิงมาตามแล้ว

“ฮ่าๆ คุณลั่ว ไม่เจอกันนานจริงๆ” หลินเหยามักรู้สึกว่าพออยู่ต่อหน้าลั่วเซ่าเชินแล้วมักจะรู้สึกตะขิดตะขวงใจอยู่เรื่อน ทำไมกันหนอ

“สวัสดีครับหลินเหยา ดูเหมือนช่วงนี้จะมีความสุขดีเลยนะ สีหน้าอิ่มเอม เหมือนว่าฟังหยวนจะดูแลคุณดีเลย”

“ล้อเล่นแล้ว สีหน้าโจวโจวเองก็ดีเหมือนกัน นี่เป็นเพราะคุณลั่วทั้งนั้นแหละ”

“เอาล่ะ พวกคุณสองคนอย่ามัวแต่เกรงใจกันอยู่เลย เซ่าเซิน คุณอุ้มเสี่ยวอวี่ไปเถอะ ฉันกับหลินเหยาจะตามไป”

“ได้ คุณช้าหน่อยก็ไม่เป็นไรนะ” ลั่วเซ่าเชินก้าวยาวๆ ไม่กี่ก้าวก็ไปถึงตรงหน้าเสี่ยวอวี่แล้ว เมื่อเห็นเด็กชายในชุดแดง ลั่วเซ่าเชินก็ปิดปากเงียบไม่พูดอะไร ไม่อย่างนั้นถังโจวโจวต้องว่าเขาแน่ ไม่สู้เขาเงียบไปเสียจะดีกว่า

หลังจากลั่วเซ่าเชินอุ้มเสี่ยวอวี่ออกจากห้องไปแล้ว หลินเหยาก็รู้สึกว่าความอึดอัดในห้องจางหายไป “โจวโจว ทุกวันเธอไม่รู้สึกเหรอว่าเซ่าเชินน่ะน่ากลัวมาก”

“น่ากลัวเหรอ ไม่นะ เหยาเหยา นั่นอาจเป็นเพราะตัวเธอเองก็ได้ ครั้งก่อนฉันถามเซ่าเซินแล้ว เขาจำเรื่องที่เธอทำกับเขาครั้งนั้นได้จนถึงตอนนี้ เธอต้องรู้ว่า…”

“เข้าใจแล้วๆๆ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ฉันไม่ว่าสามีเธอแล้ว สามีของเธอเป็นคนดีที่สุด แบบนี้โอเคไหม”

“อืม ก็ได้อยู่” ถังโจวโจวรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองแดงเล็กน้อย

“หึ ฉันจะไม่ถือสาเธอหรอกนะ แล้วเรื่องนั้นก็ผ่านมานานแล้วด้วย ฉันก็เกือบลืมไปแล้วแหละ”

“เธอลืมนั่นก็เป็นเรื่องของเธอ เซ่าเซินจำได้นั่นก็เป็นเรื่องของเขา นั่นมันคนละเรื่องกัน”

“ถังโจวโจว ตอนนี้เธอจะทำอะไร เธอมีสามีแล้วไง ฉันก็มีสามีเหมือนกันนะ” หลินเหยาอยากหยิกถังโจวโจวนัก เอาแต่ปกป้องลั่วเซ่าเชินอยู่ได้

“ใช่ พวกเราต่างมีสามีแล้ว ต่างคนต่างไปหาพวกเขาดีกว่า ไป ลงไปกัน” หญิงตั้งครรภ์สองคนเดินพยุงกันลงไปด้านล่างช้าๆ

ห้องรับแขกที่ชั้นล่างเองก็ครึกครื้นแล้ว แต่ที่ครึกครื้นกว่าคือในสวน วันนี้แสงแดดกำลังดี งานเลี้ยงจึงถูกจัดขึ้นในสวน

บริกรวิ่งผ่านฝูงชนพร้อมถือถาดในมือ มีแชมเปญหรือเครื่องดื่มต่างๆ เพียงแค่คุณเอื้อมมือไปหยิบก็ได้เครื่องดื่มที่ชอบแล้ว

ตอนที่ 583 เล่นซนเกินไป

เมื่อถังโจวโจวและหลินเหยาออกมาก็เห็นเสี่ยวอวี่ที่กำลังเป็นที่รักของคุณลุงคุณป้าและคุณปู่คุณย่า เหมือนได้รับการตอ้นรับอย่างดีเลยทีเดียว

“โจวโจว รีบมาเร็ว” ลั่วเซ่าเชินมองมาทางถังโจวโจวและกวักมือเรียก หลังจากถังโจวโจวและหลินเหยาบอกลากัน เธอเดินไปที่ข้างกายลั่วเซ่าเชิน “มีอะไรรึเปล่า”

มองดูเหล่าผู้ชายทั้งหลายก็เห็นว่าพวกเขาอายุค่อนข้างมากแล้ว อย่างไหร่ก็ตามดูแล้วน่าจะโตกว่าเซ่าเซิน คงไม่ใช่ผู้ร่วมธุรกิจกับเขาหรอกนะ

“โจวโจว ผมจะแนะนำคุณหน่อย นี่คือคุณจาง ส่วนคนนี้คือคุณหลี ส่วนอีกคนคือคุณอิ่น และนี่คือภรรยาของผมครับ ถังโจวโจว” ครั้งนี้ก็เหมือนกับถังโจวโจวได้ทำความรู้จักกับผู้ร่วมธุรกิจของเขาอย่างเป็นทางการ

“เซ่าเซิน คุณนี่โชดดีจริงๆ นะ มีภรรยาที่สวยขนาดนี้ ตอนนี้ก็มีทั้งลูกสาวลูกชาย พวกเราสู้คุณไม่ได้เลย” คุณหลีพูดขึ้น

รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่หางตาของลั่วเซ่าเชิน เขาเอ่ยอย่างถ่อมตัว “ที่ไหนกันๆ”

ที่จริงในใจเขาเองก็คิดเหมือนกับคุณหลี เพียงแต่ตอนนี้มีคนอื่นอยู่ที่นี่ด้วย ลั่วเซ่าเชินจะทำอะไรเกินหน้าเกินตาก็คงไม่ได้ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจมากทีเดียว

“โธ่ คุณลั่วก็ถ่อมตัวเกินไป หลายปีก่อนที่คุณมีลูกสาวพวกผมก็ตกใจอยู่..เอ่อ คุณดูสิ ผมพูดอะไรก็ไม่รู้ ตอนนี้ไม่พูดถึงเรื่องเมื่อก่อนแล้ว” คุณอิ่นพูดขึ้น ความหมายแฝงที่พูดเหมือนเสียใจแทนถังโจวโจว

“ไม่เป็นไรค่ะ คุณอิ่น ก่อนที่ฉันจะแต่งงานฉันก็รู้แล้วว่ามีลั่วอิง ตอนนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร ขอบคุณคุณอิ่นที่เป็นห่วง ฉันกับเซ่าเซินกับเซ่าเซินเองก็ให้ลั่วอิงมาเป็นลูกเราแล้ว”

ถังโจวโจวโต้กลับทำให้สีหน้าคุณอิ่นที่ยิ้มแย้มเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง เขาไม่คิดว่าถังโจวโจวจะไม่ไว้หน้าเขาแบบนี้ นี่ทำให้เขาขายหน้า

ต่อไปคุณอิ่นคงจะไม่พูดเรื่องนี้อีก เขาคุยต่ออีกไม่กี่ประโยคก็ออกไปคุยกับคนอื่น

ลั่วเซ่าเชินพาถังโจวโจวเดินไปรอบๆ พาเธอไปพักที่ห้อง ถังโจวโจวอดไม่ได้ที่จะเคือง “เซ่าเซิน คุณอิ่นคนเมื่อกี้ไม่ใช่คนที่ร่วมธุรกิจกับคุณใช่ไหม ทำไมถึงกล้าพูดกับพวกเราอย่างนั้น”

จากที่ถังโจวโจวดูแล้วจะร่วมงานกับคนอย่างนี้ได้ยังไง นี่ถ้าร่วมงานกับเธอจริงคงต้องมานั่งกังวลว่าจะถูกเขาแทงจากด้านหลังเอาวันไหน

“ไม่เป็นไร อย่าโกรธเลย โกรธคนอย่างนั้นแล้วทำร้ายร่างกายตัวเองจะไม่คุ้มเอา เขาก็แค่คนที่ไม่มีมารยาท ถ้าคุณไม่ชอบเขา ผมจะไม่ให้เขามาปรากฏตัวในเมืองนี้อีก คุณว่าดีไหม”

ในเมื่อลั่วเซ่าเชินกล้าพูดออกมาก็แสดงว่าเขาทำได้ สำหรับถังโจวโจว แต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยโกหกและไม่อยากพูดโกหกเธอมาก่อน

“อ้อ ไม่ต้องหรอก ขอแค่ต่อไปไม่เจอเขาอีกฉันก็ไม่โมโหแล้ว เซ่าเซิน ต่อไปถ้าเขาพูดอย่างนี้อีก คุณคบค้ากับเขาให้น้อยลงก็พอ” คงไม่ถึงกับจะต้องไล่ออกจากเมืองหรอก ในความคิดของถังโจวโจวนั่นเป็นการลงโทษที่ค่อนข้างรุนแรงอยู่บ้าง

ต้องรู้ว่าถ้าเขาเกิดในเมืองนี้ก็ถือว่านี่เป็นบ้านเกิดของเขา คิดไปแล้วก็บาป

“วางใจเถอะ เรื่องนี้ผมจัดการเอง เสี่ยวอวี่อยู่กับคุณแม่น่ะ คุณอยากไปรับเขากลับมาไหม” เขากลัวว่าอีกเดี๋ยวเสี่ยวอวี่จะเล่นซนเกินไป

“อยากสิ ไม่อยากให้เขาเล่นซนเกินไป อีกเดี๋ยวอากาศก็จะเปลี่ยนอีก ฉันจะดูก่อนว่าจะใส่เสื้อเพิ่มหรือลดให้เขาไหม” เพราะกลัวว่าเดี๋ยวเขาจะเหงื่อออก หรือเดี๋ยวจะมีลมอีก เขาอาจจะเป็นหวัดเอาได้

“ถ้าอย่างนั้นผมจะไปอุ้มเขามา คุณนั่งพักที่นี่เถอะ” ถังโจวโจวเองก็ยืนอยู่นานแล้ว ตอนนี้ร่างกายเธอหนัก อาจรับไม่ไหว ลั่วเซ่าเชินจึงไม่อยากให้เธอออกไปอีก

“ได้ คุณไปเถอะ ฉันจะไม่เดินไปมาแล้วนี่ก็บ้านตัวเอง คุณจะกลัวอะไร” ลั่วเซ่าเชินอดไม่ได้ที่จะเป็นกังวล ต้องรู้ว่าตอนนั้นที่แม่ของเขาถูกเมิ่งชิงซีผลักตกบันไดก็อยู่ที่บ้านตัวเองนี่แหละ