Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ - ตอนที่ 168

ดูเหมือนว่าร่างเงาที่เหมือนผีนี้จะทำท่าเพียงท่าเดียว แต่จริงๆแล้ว เขานั้นทำหลายอย่างพร้อมๆกัน แต่มันยากที่จะบอกได้ว่าเขาทำอะไรบ้างเนื่องจากมันเกิดขึ้นพร้อมๆกัน เท้าซ้ายของเขานั้นเคลื่อนที่ไปอย่างเงียบๆแต่มันพุ่งตรงไปยังหว่างขาของมือสังหารคนที่หนึ่งอย่างรวดเร็ว ในขณะที่มือซ้ายพุ่งเข้าใส่คอหอยของมือสังหารคนที่สองจนทำให้พื้นที่ตรงนั้นเป็นรูโบ๋ ไม่มีใครเห็นว่ามือขวาของเขานั้นบิดคอมือสังหารคนที่สามให้หันไปมองก้นตัวเองตั้งแต่เมื่อใหร่… ช่างโชคดี จากนั้น ศอกทั้งสองข้างของเขาแทงเข้าไปที่หลังของมือสังหารคนที่สี่ ผู้ที่กำลังหันมองไปทางอื่นอยู่ โดยที่ไม่รู้ว่ามีร่างที่ลึกลับปรากฏขึ้นด้านหลังของเขา …

แม้แต่หลังของมือสังหารไม่สามารถที่จะต้านทานแรงศอกได้ และยุบเข้าข้างในด้วยแรงกระแทก โดยที่ผิวหนังภายนอกไม่แสดงถึงการบาดเจ็บใดๆ !

ผลที่เกิดขึ้นนั้น มือสังหารคนแรกลอยขึ้นไปในอากาศและกรีดร้อง เลือดพุ่งออกมาจากทวารทั้งเจ็ดบนใบหน้าของเขา ในขณะที่อีกสองคนตีลังกาและร่วงลงไปบนพื้น อย่างไรก็ตาม คนที่สี่นั้น มีสีหน้าที่แปลกประหลาด … เขาล้มลงไปบนพื้นด้วยท่าทางที่แปลกประหลาด ในขณะที่เลือดจากร่างของเขาเริ่มผสมไปกับโคลนเบื้อล่าง ….

สามารถบอกได้เลยว่า กระดูกบริเวณหน้าอกของเขาแตกละเอียดไปพร้อมกันกระดูกสันหลัง ….

มีแสงฟ้าผ่าสว่างขึ้นมาอีกครั้งบนท้องฟ้า และเงาร่างที่ลึกลับนี้ก็หายไปและปรากฏขึ้นอีกตรงกลางอีกกลุ่มที่มีมือสังหารหกคน ! ภายในช่วงเวลาที่ยังไม่ทันกระพริบตา มือสังหารทั้งหกนั้นได้ถูกสังหารลงไปเรียบร้อย !

มือสังหารที่เหลือเริ่มตกใจและหวาดกลัว … 

 มือสังหารที่ถูกฝึกฝนมาอย่างดี และเลือดเย็นนั้นอ่อนแอเกินกว่าจะพูดอะไรออกมาต่อหน้าสิ่งนี้ ! เขาสังหารมือสังหารทั้งหกโดยที่ไม่ได้ใช้ปราณเชวียนเลย !

ผู้ใดกันที่สามารถสังหารยอดมือสังหารหกคนได้ในกระบวนท่าเดียว ??

“ ตามข้ามา ! ”

ชายลึกลับตะโกนขึ้นผ่านหน้ากากที่เขาส่วมไว้  เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขากำลังใส่ชุดองครักษ์ของสกุลจวิน

“ โปรดช่วยนายน้อยก่อน …. ”

จวินฮูร้องขอแม้ว่าเขากำลังหอบด้วยความเหนื่อยอ่อน เขายังพูดไม่ทันจบก่อนที่จะพบว่าเขาถูกขัดจังหวะด้วยชายลึกลับ

“ จวินโม่เซี่ยหนีออกไปแล้ว ! หากพวกเจ้าไม่กลับมาที่นี่ เขาคงจะกลับบ้านไปแล้ว ! ”

ในขณะที่รู้ว่านายน้อยของเขามีวิธีจัดการ และอาจจะหาทางกลับไปยังที่พักสกุลจวินได้อย่างปลอดภัย องครักษ์ทั้งแปดจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก และมุ่งหน้าไปร่วมกับผู้ที่มาช่วยเขา

ชายลึกลับไม่ต้องการที่จะโอ้อวด แต่ถ้าเขาก็ไม่ได้หยุดเพื่อช่วยองครักษ์ทั้งแปดนี้ นายน้อยจวินคงจะได้กลับบ้านไปแล้ว ! เห็นได้ชัดว่า ชายลึกลับผู้นี้คือตัวจวินโม่เซี่ยเอง

หลังจากที่เขาขอให้องครักษ์ทิ้งเขาไว้ เขาก็ถอดผ้าคลุมในทันที และทำหน้ากากด้วยผ้าเหล่านั้น จากนั้นเขาก็หนีลงไปใต้ดินโดยการใช้เคล็ดอิสระหยินหยาง หากมิใช่เพราะต้องมาช่วยเหลือองครักษ์ทั้งแปด แล้วละก็จวินโม่เซี่ยคงจะมุ่งหน้ากลับไปยังที่พักสกุลจวินแล้ว เนื่องจากสถานที่นี้อยู่ไม่ไกลจากที่พักสกุลจวินมากนัก แม้ว่า จวินโม่เซี่ยจะยังไม่มีฝีมือมากนักที่จะเดินทางไปถึงภายในการพยายามเพียงครั้งเดียว แต่เขาสามารถใช้เคล็ดนี้ได้หลายรอบอย่างง่ายดาย

ทุกคนเพ่งมองไปยังร่างเงาของเขาด้วยความหวาดกลัว … จากทั้งหมดนั้น ใครจะจินตนาการได้ว่า จะมีใครในโลกนี้ที่สามารถเดินทางทะลุพื้นได้อย่างเป็นอิสระ ? นี่เป็นอะไรที่ไม่สมจริงมาก … สำหรับพวกเขา เหตุการณ์นี้เป็นอะไรที่พวกเขาไม่สามารถหาเหตุผลมาอธิบายได้ ! ไม่เคยมีอะไรเช่นนี้เกิดขึ้นในดินแดนเชวียนเชวียนมาก่อน ไม่มีใครเคยพูดถึงการได้พบเจอ ความจริง ไม่เคยมีใครจินตนาการถึงเรื่องนี้ได้

อย่างไรก็ตาม เจดีย์หงษ์จวินก็ยังเป็นวัตถุแปลกประหลาดในโลกนี้ และมีขีดจำกันที่เกินกว่าปราณเชวียนมาก ในโลกที่หมกมุ่นอยู่กับขีดจำกัดของปราณเชวียนนี้ ไม่เคยมีใครจินตนาการถึงการมีอยู่ของสิ่งนี้ได้ นับประสาอะไรที่จะเข้าใจถึงความลึกซึ้งของ เคล็ดปลดผนึกชะตาสวรรค์ !

ฝีมืองของเขาเป็นของขวัญจากพระเจ้า หรือการปรากฏตัวของปิศาจ … เขาสามารถสังหาร ยอดมือสังหารที่ได้รับการฝึกฝนมาได้ภายในพริบตา … ได้อย่างไรกัน ?

มันทำให้สมองของคนว่างเปล่าไปด้วยความตกตะลึงและสับสน และจากนั้นก็ต้องใช้เวลาอย่างมากเพื่อคิดทบทวนเรื่องนี้ แม้ว่าเหล่ามือสังหารที่ได้รับการฝึกฝนมาสามารถทำเช่นนได้ได้ภายในเวลาหนึ่งในสิบวินาที แต่เวลาเพียงแค่นี้ก็มากพอที่มือสังหารจวินสามารถจัดการงานของเขาได้แล้วเสร็จ !

ความจริงแล้ว เวลาแค่นี้ก็มากพอที่มือสังหารจวินสามารถสังหารพวกเขาทั้งหมดได้โดยไม่ต้องชักกระบี่เลย !

ผู้นำมือสังหาร ลีฉี่วู คิดว่าตอนนี้ เป้าหมายของเขาได้หนีไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงรีบตามพวกเขาไป โดยใช้ความแข็งแกร่งของเขาทั้งหมด ร่างของเขาลอยขึ้ยไปจากพื้น ขณะที่แสงสีเหลืองของปราณเชวียนสว่างเจิดจ่าอย่างมากท่ามกลางสายฝน ทำให้มันดูเหมือนกันแสงพระอาทิตย์ที่ปรากฏขึ้นท่ามกลางค่ำคืนในบรรยากาศเช่นนี้ !

แสงสีเหลือจากชุดสีกากีจากชายสองคนสว่างขึ้นข้างๆเขา ขณะที่เขารวบรวมพลังอยู่ด้ายหลังของเขาในเวลาเกือบพร้อมกัน มือสังหารทั้งสามตัดสินใจที่จะไล่ตามผู้จู่โจมลึกลับไป !

ในตอนนี้ จวินโม่เซี่และผู้ร่วมทางของเขากำลังถูกไล่ตามด้วยมือสังหารนับสิบ ทันใดนั้น ก็มีชายสวมชุดดำและสวมหน้ากากสีดำปรากฏตัวขึ้นมาขวางทางพวกเขา เขายืนถือกระบี่ไว้ในมือ และเพ่งมองไปอย่างไม่ไหวติง ราวกับว่าเขานั้นคือกำแพงที่ไม่อาจะพังทลายได้ กำลังขวางกันจวินโม่เซี่ยและองครักษณ์ของเขาไม่ให้ผ่านไปได้

แสงสีเขียวเปล่งประกายขึ้นมาจากร่างของเขา ขณะที่เขามุ่งหน้าเข้าไปใกล้ผู้หลบหนี !

ยอดฝีมือเชวียนหยก ! คนนี้จะต้องเป็นผู้นำของสองกลุ่มนั้น

ชายผู้นี้ไม่มีเจตนากที่จะใช้ปราณเชวียนเพื่อสังหารเป้าหมายที่กำลังหลบหนีของเขา และตั้งใจเพียงแค่จะถ่วงเวลากลุ่มของจวินโม่เซี่ยจนกว่าเพื่อนของเขาจะตามมาทัน และล้อมรอบผู้หลบหนีเอาไว้

เห็นได้ชัด เมื่อผู้หลบหนีทั้งเก้าถูกล้อมไว้โดยมือสังหารที่ยังเหลืออยู่ ผู้หลบหนีคงจะไม่สามารถอยู่ได้นานพอที่จะพบกับกองช่วยเหลือจากสกุลจวิน  !

ในช่วงเวลานี้ก็มากพอที่จะตัดสินชะตากรรมของชีวิตพวกเขาได้ !

อย่างไรก็ตาม องครักษณ์ของจวินโม่เซี่ยก็พุ่งออกไปราวกับมีดบินที่คมกริบ รู้ว่ามีผู้ลึกลับนำพวกเขาให้พุ่งไปพิชิตกับหอกที่ตรงหน้า !

แสงสีเขียวเปล่งประกายขณะที่ชายผู้นี้ถอยหลังมาเพื่อประเมิณสถานการณ์  ทำให้น้ำที่อยู่ใต้เท้าของเขาพุ่งไปทั่วทิศทาง ยอดฝีมือเชวียนหยกผู้นี้เริ่มมีความคิดที่สองเกิดขึ้น !

เงาที่ลึกลับผู้นี้อาจจะเป็นหนึ่งในสุดยอดฝีมือจากสกุลจวิน !

จากนั้น เขาก็ยกกระบี่ขึ้นและแทงไปข้างหน้าอีกครั้ง มือสังหารเชวียนหยกนั้นฝึกกระบี่มานับสิบปี และตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเจอฝ่ายตรงข้ามที่เหมาะสมกับเขาแล้ว  !

ความจริง อาจจะพูดได้ว่าชายผู้นั้นมั่นใจในฝีมือของเขามาก มากพอที่จะสามารถประกระบี่ของเขากับเทพเชวียนได้สักเสี้ยวินาที !

ยอดฝีมือสวมหน้ากากลึกลับนี้ใครกัน ? ข้ายังไม่เห็นแสงจากปราณเชวียนของเขาเลย แต่ข้ารู้ว่าเขามิใช่คนกระจอกอย่างแน่นอน ! หรือยอดฝีมือคนนี้จะเป็นเทพเชวียน ?

หากข้าตายในขณะที่ต่อสู้กับเทพเชวียน นั่นถือว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง !

แม้ว่าหัวใจของยอดฝีมือเชวียนหยกนั้นจะรู้สึกชา เปลวไฟจากความคิดทำให้ร่างของเขามุ่งไปข้างหน้า และเผชิญหน้ากับยอดฝีมือลึกลับ

เอ๋ นี่เป็นไปไม่ได้ … นี่มันช่างไร้สาระ … หากเขาเป็นยอดฝีมือเทพเชวียนจริงๆ แล้วเขาก็จะสามารถสังหารพวกเราทั้งหมดได้ภายในชั่วพริบตา เหตุใดถึงเลือกที่จะสังหารพวกเราทีละคน ? นอกจากนี้ ยอดฝีมือเทพเชวียนก็ใช่ว่าจะหาเจอที่ใหนก็ได้ … พวกเขาเป็นอาจารย์เทพเชวียน … มิใช่พวกกระจอก !

ในขณะที่สมองของเขาคิดเรื่องเหล่านี้ และเพิ่มแรงกระตุ้นให้กับเขา เขาจึงก้าวเร็วขึ้น และพุ่งเข้าไปด้วยความเร็วที่สูงขึ้น ราวกับความเร็วแสง !

ดวงตาของมือสังหารเปล่งประกายด้วยแสงแห่งความตื่นเต้น ซึ่งดูราวกับว่าเขาลืมความกลัวตายจากสถานการณ์ที่จะกลายเป็นตำนานนี้ !

ในขณะที่ร่างของเขาเข้าไปใกล้มากขึ้น จวินโม่เซี่ยก็ไม่ได้เคลื่อนที่ช้าลงเลยแม้แต่ก้าวเดียว แต่ร่างกายส่วนบนของเขานั้นบิดไปอย่างน่าประหลาดในช่วงวินาทีสุดท้าย ราวกับมันกำลังท้าทายอำนาจแห่งกฏธรรมชาติ !

เอวของเขาบิดไปจนทำให้เขาสามารถเผชิญหน้ากับผู้ที่โจมตีเข้ามาได้จากด้านข้าง ในขณะที่ใบหน้าของเขาเคลื่อนที่ผ่านร่างของผู้โจมตี !

นี่มันประหลาดมาก !

มีอะไรบ้างที่คนผู้นั้นไม่สามารถทำได้ ?

ฉึบบ !

แม้ยอดฝีมือเชวียนหยกจะงุนงงกับอุบายของจวินโม่เซี่ย กระบี่ของเขาก็ยังแทงผ่านอกของจวินโม่เซี่ยและทะลุเสื้อของเขา ความจริง กระบี่นั้นเข้าใกล้หน้าอกของจวินโม่เซี่ยมาก แต่คมมีดนั้นสามารถทำได้แค่ตัดเข้ากับเม็ดฝนที่ร่วงหล่นลงมา !

แม้ว่าการเคลื่อนไหวของจวินโม่เซี่ยนั้นรวดเร็วอย่างมาก แต่ความเร็วและความชำนาญของคู่ต่อสู้นั้นรวดเร็วเกินกว่าที่มนุษย์จะหลบหลีกได้ แต่ใบมีดก็ทำได้เพียงแค่ถากหน้าอกของจวินโม่เซี่ย ! แต่มันก็คุ้มค่าที่จะเสียสละเสื้อตรงส่วนนั้น !

เพราะร่างที่เป็นดั่งกระสุนของจวินโม่เซี่ยได้พุ่งตรงไปยังร่างของยอดฝีมือเชวียนหยุด ในขณะที่มืองของเขาสามารถเข้าไปถึงส่วนที่เขาต้องการได้ !

เท้าของยอดฝีมือเชวียนหยกลอยขึ้นจากพื้นเนื่องจากผลจากแรงปะทะที่รุนแรงของจวินโม่เซี่ย ! ในขณะที่ … จวินโม่เซี่ยพุ่งไปข้างหน้า แต่เขากลับพุ่งถอยหลัง ! โดยไม่ได้ตั้งใจ แน่นอนว่า ! หัวใจของเขายังคงตื่นตัว แต่ร่างของเขานั้นกลับไม่เคลื่อนไหวไปตามที่สมองสั่ง ….

ในตอนนั้นเอง ที่แววตาของยอดฝีมือเชวียนหยกเปลี่ยนจากประกายแห่งความตื่นเต้นไปเป็นประกายที่ตกตะลึง …

ศอกขวาของจวินโม่เซี่ยโจมตีเข้าใส่ช่องอกของเขา !

ตุ้มมม ! ฉึบ …. อย่างไรก็ตาม เสียงนี้ก็ถุกกลบไปด้วยเสียงฟ้าร้อง !

แม้ว่าเซลประสาทของเขาช้าเกินกว่าจะตอบสนอง … ความเจ็บปวดจากการถูกโจมตีในครั้งแรก็ยังส่งไปไม่ถึงสมองของเขา …

จวินโม่เซี่ยใช้นิ้วมือขวาสามนิ้วจิกเข้าไปยังคอหอยของเขา และฉีกมันออก ! มีเสียงหักเบาๆดังขึ้นเนื่องจากกระดูกคออันเปราะบางของเขาถุกกระชากออกจากร่างกาย …

หัวของเขาถูกบังคับให้เงยขึ้นไปเนื่องจากแรงของการโจมตีครั้งที่สอง …

แต่ก็พบว่ามีนิ้วของจวินโม่เซี่ยสองนิ้วรออยู่แล้ว มือซ้ายของเขาเคลื่อนที่รวดเร็วพอๆกับมือขวา และตอนนี้ นิ้วทั้งสองของเขาก็จิ้มเข้าไปในดวงตาทั้งคู่นั้น !

ของเหลวสีขาว ดำ และสีแดงพุ่งออกมา ในขณะที่จวินโม่เซี่ยดึงนิ้งของเขาออก !

แต่มันยังไม่จบเพียงแค่นั้น จวินโม่เซี่ยยกศอกแทงเข้าไปที่หน้าอกของยอดฝีมือเชวียนหยกด้วยความรุนแรง !

Translate by iHaveNoName