Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ - ตอนที่ 256

” เจ้าอ้วน เป็นเลิศยิ่ง … ช่างน่าอัศจรรย์ “

จวินโม่เซี่ยเช็ดปาก  ราวกับเขามิอาจสรรหาคำพูด  เขาสามารถจดจำได้ชัดเจนถึงครั้งสุดท้ายที่เจ้าอ้วนมีบางสิ่งเช่นนี้  วาจาเหล่านี้นำพาความหวาดระแวงกลับมาได้อย่างชัดเจน

ชัดเจนว่าเจ้าอ้วนเสียสติไปแล้ว  นายน้อยจวินอาจจำกัดสิ่งนี้ได้ว่า

คนจนจะเสียสติหากเขาได้รับเงินจำนวนมา !

” เจ้าอ้วนถัง เจ้า เจ้า เจ้า …  เจ้าช่างไร้ยางอาย ! “

ตู่กู้เซี่ยวอี้ เดือดด้วยโทสะ  ดวงตากลมโตของนางเบิกกว้างด้วยความโกรธ  นางกลั้นหายใจเพื่อฟังความใฝ่ฝันของเจ้าอ้วนถัง  แต่กระนั้น นางมิได้คาดว่าจะได้ยินสิ่งที่น่าอับอายเช่นนี้

ชัดเจนว่าความโกรธแค้นของเจ้าอ้วนถังนั้นไปถึงสถานที่อันแตกต่างเสียแล้ว

” เจ้าอ้วน อย่าได้จริงจังเกินไป แฮ่ม แฮ่ม … “

จวินโม่เซี่ยกระแอมสองหน

” ทำการค้ากันก่อน “​

” แน่นอน  แน่นอน  แต่ข้าจะจ้างรถม้าหลังจากเสร็จกิจที่นี่  จากนั้น ข้าจะให้พวกเขานำเงินไปที่ ทะเลสาปหมอกวิญญาณ ข้าจักใช้เวลาตลอดคืนเพื่อเผาผลานเงินมากมาย !  จากนั้นจะดูว่าผู้ใดต่อต้านข้าอีก ! “

ถังหยวนโบกเมือท่าทางเอาแต่ใจ  ทันใดนั้นเอง เขารู้สึกราวคอหอยแห้งผาก  จากนั้น สายตาของเขาตกลงไปยังจอกสุรา และดื่มมันลงไปหนึ่งอึก

” ในส่วนการประมูลนี้ … “

นายน้อยจวินหม่นหมองลงหลังจากเพ่งมองไปยังฝูงชน เขารู้สึกอึดอัดใจในทันที และมิอาจปิดกลั้นสีหน้าดั่งหลุมศพได้  มียอดฝีมือ สวรรค์เชวียนปรากฏอยู่จำนวนหนึ่ง จวินวูอี้ ซ้งฉาง และ ไฮ่เฉินเฟิง ความจริงแล้ว จวินวูอี้คือน้าชายของเขา  อย่างไรก็ตาม พวกเอาอดสัมผัสถึงความรู้สึกอันเล็กน้อยในแววตาของจวินโม่เซี่ยไม่ได้  ความเยือดเย็นและเฉียบแหลมในสายตาของเขานั้นช่างเป็นเลิศยิ่งนัก

จวินวูอี้มิอาจกลั้นอุทานด้วยความชื่นชม

บางทีนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์นี้ อาจจะมีในผู้คนที่อยู่ในตำแหน่งสูงส่ง  เหตุใดจักต้องโอ้อ้วดเมื่อเจ้าอยู่เหนือผู้อื่นแล้ว ?  ปฏิกริยาที่แสดงออกมาอย่างไม่ตั้งใจในการประสงค์อยู่อย่างโดดเดี่ยวจากโลกนี้ช่างน่าประทับใจ

แม้แต่ขุนพลผู้ช่ำชองที่ได้เห็นสงครามและบัญชาการมาหลายสมรภูมิก็มิอาจกลั้นความรู้สึกกดขี่ที่ตกลงสู่หัวใจของเขาได้  เช่นนั้น เป็นไปได้หรือหากต้องเอ่ยถึงผู้อื่น …

” การประมูลนี่ … คือความคิดของเจ้า !  เจ้าเข้าใจหรือไม่ถังหยวน ? “

จวินโม่เซี่ยมองถังหยวนเคร่งขรึมขณะเอ่ย

” การประมูลนี่คือความคิดของข้า ? “

ถังหยวนเกาหัว  ปรากฏความสับสนบนใบหน้า  ชัดเจนว่าเขาสับสนต่อความหมายในวาจาของจวินโม่เซี่ย  แต่กระนั้น เขายังงุนงงยิ่งกว่า เมื่อนายน้อยจวินเรียกเขาว่าถังหยวน  เป็นการยากอย่างยิ่งที่ นายน้อยจวิน จะเรียกเจ้าอ้วนด้วยชื่อเต็มของเขา  ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กหนุ่มทั้งสองนั้นล้ำลึก  มากมายจนทั้งคู่ เรียกชื่อกันด้วยคำติดตลก และไม่มีผู้ใดผิดใจ  ด้วยเหตุนี้ มันจึงเป็นคำที่หาได้ยาก

” แน่นอน  การประมูลนี้เป็นความคิดของเจ้าทั้งสิ้น !  ไม่ว่าผู้ใดจักถาม … การประมูลนี้คือความคิดของเจ้า  เข้าใจหรือไม่ ? “

น้ำเสียงของจวินโม่เซี่ยแข็งกร้าว

” ข้าพูดว่า ไม่ว่าผู้ใดจักถาม … คำตอบจักต้องเหมือนกัน … เจ้าเข้าใจหรือไม่ ? “

” ข้าเข้าใจ !  แม้นว่าเจ้าจักถาม … นี่คือความคิดของข้า ! “

เจ้าอ้วนถังน้ำเสียงพึงพอใจเล็กน้อย

” ข้าไม่คิดว่ามีผู้ใดฉลาดกว่านี้  นะ !  มีเพียงข้าที่มีสมองมากพอจะสร้างสรรค์แผนการนี้  ข้าจักควบคุมและไม่มีสิ่งใดผิดพลาด  ผู้ใดอาจหาญคลางแคลงข้า ?  ผู้ใดอาจกล้าปฏิเสธ ?  ผู้ใดสงสัยข้าจักต้องตาย  ผู้ที่ตั้งคำถามกับสมองของข้าจะต้องแตกดับ ! “

” เป็นเลิศ !  ประสงค์เดียวของเจ้าคือทำเงิน !  และเหล่าผู้ดีนั้นมีเงิน !  นี่คือเหตุที่สถานที่นี้เรียกว่า หอชนชั้นสูง  บางผู้ได้รับเชิญ ในขณะที่ผู้อื่นไม่ … ทั้งหมดนี้เพื่อกระตุ้นการแข่งขันและบริโภค … หรือจะให้พูดอีกอย่าง … ทั้งหมดนี้ทำเพื่อเงิน !  เข้าใจไหม ? “

จวินโม่เซี่ยเหลือบมองเขา

” ข้าจักอธิบายทุกสิ่งภายหลังหากเจ้าไม่เข้าใจ !  แต่เจ้าจักเป็นผู้ก่อตั้ง หอชนชั้นสูง นับจากนี้ไป  แผนการทั้งหมดนี้เป็นของเจ้า  เจ้าจะบอกข้าถึงเหตุและผลของทุกสิ่งในไม่ช้านาน  และเจ้าควรจะเงียบหากมิอาจคิดคำอธิบายที่สมเหตุผลได้  อีกทั้งเจ้าไม่สามารถไปยัง ทะเลสาปหมอกวิญญาณ ตามประสงค์ได้  แท้จริงแล้ว เจ้ามิควรก้าวออกไปจากหอนี้ “

จวินโม่เซี่ยหัวเราะเอาแต่ใจอย่างโหดเหี้ยม

 ” น้องชาย  เจ้าจะยอมแบกความลับของข้าไหม ? “

” ไม่ต้องอ้างเหตุอันใด  ข้าฉลาดล้ำ !  เรื่องนี้เพียงเล็กน้อย  ไม่มีอะไรเลยสำหรับสมองอันยิ่งใหญ่ของข้า  ทั้งหมดนี้เกี่ยวกับสิ่งใด ?  ว้าว ฮ่า ฮ่า … “

ถังหยวนหัวเราะลั่น  ถังหยวนเอ่ยทุกสิ่งนี้ด้วยวาจาที่เรียบง่ายและผ่อนคลาย แม้นว่าทั้งร่างของเขาจะเต็มไปด้วยระรอกแห่งความสับสน  …. แต่ไม่มีผู้ใดสามารถบอกได้จากพฤติกรรมของเขา  แต่กระนั้น เขาเผยความลับด้วยการหรี่ตาเหลือบมองไปยังจวินโม่เซี่ย สายตาของเขาเต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความกังวลซึ่งมิอาจสรรหาคำพูดได้

ถังหยวน มิได้เขลา แท้จริงแล้ว เขานั้นฉลาดล้ำ  เหตุใด นายน้อยจวินจึงเลือกเขาเป็นหุ้นส่วนหากมิได้ปราดเปรื่องเพียงพอสำหรับงานนั้น ?  เจ้าอ้วนรู้อย่างชัดเจนว่าเบื้องหลังคำพูดของสหายนั้นมีเหตุผล

แน่นอนต้องมีบางสิ่งเกิดขึ้น ….. เขากำลังคิดบางสิ่งอยู่ … มันต้องเกี่ยวข้องกับสถานการณ์ของสกุลจวิน … จวินโม่เซี่ยน่าทึ่งอย่างแท้จริง

 

ข้าจักแบกรับภาระนี้ไว้บนหลังเนื่องจากไม่มีผู้ใดอื่นสามารถ

เจ้าอ้วนรู้ดีว่าไม่มีผู้ใดอื่นเหมาะกับตำแหน่งนี้แล้ว  ดังนั้น เขาจึงละความสงสัยเอาไว้ และรับผิดชอบต่อไปโดยไม่รู้รายละเอียด

แต่ … คนส่วนใหญ่ยังคลางแคลงในความคิดของจวินโม่เซี่ย  แต่กระนั้นพวกเขาก็มิอาจได้รู้  เขาและความคิดของเขานั้นยังไม่เชื่อมโยงกัน

เจ้าอ้วนนับถือจวินโม่เซี่ยเป็นพี่เสมอ  ความจริง สกุลถังนั้นมีเด็กหนุ่มอื่นอีกในรุ่นเดียวกับเจ้าอ้วน  แต่กระนั้น ถังหยวนสัมพันธ์ตัวเองกับ นายน้อยจวินยิ่งกว่าพี่น้องร่วมสายเลือด  ดังนั้น เจ้าอ้วนจึงเต็มใจช่วยเหลือ จวินโม่เซี่ยโดยไม่คิดถึงผลที่จะตามมา

ใบหน้าของ ตู่กู้เซี่ยวอี้ ซีดเผือก  นางยังไร้เดียงสาและอ่อนเยาว์  อย่างไรก็ตาม นางยังคงฉลาดล้ำ และสัมผัสบางสิ่งได้อย่างชัดเจน  นางอาจไม่รู้สึกความรุนแรงของสถานการณ์ แต่มันมากพอจนทำให้เป็นกังวล  นางสัมผัสได้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับนายน้อยจวินหากมันถูกเปิดเผย  ดังนั้น นางรู้เช่นกันว่า นางจำต้องปล่อยไป … แม้นว่ามันจะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตามที

จวินโม่เซี่ยรู้สึกถึงความผ่อนคลายสุดพรรณนาเมื่อได้เห็นถึงความกังวลในสายตาของถังหยวน และความเป็นห่วงบนใบหน้าของ ตู่กู้เซี่ยวอี้  เขาแสร้งยิ้มอย่างไม่แยแสขณะเอ่ย

” ไม่มีอันใด  พวกเจ้าไม่เห็นน้าชายของข้าหรือ ?  เขานั้นช่ำชองในกลยุทธ์ … เจ้าเห็นความหวาดกลัวในดวงตาเขาหรือ ?  นั่นมิใช่การอธิบายกระนั้นหรือ ?  น้าของข้าจะเป็นกังวลมากที่สุดหากมันเป็นเรื่องสำคัญ  ไม่เป็นไรหากเจ้าไม่เชื่อวาจาข้า  แต่เจ้าไม่เชื่อน้าข้ากระนั้นหรือ ? “

ตู่กู้เซี่ยวอี้ หันมองไปยังจวินวูอี้ผู้ที่กำลังนั่งหลังตรงบนเก้าอี้พร้อมรอยยิ้มเบาบางทันที  เป็นความจริง แววตาเขาไร้ซึ่งกังวล จวินวูอี้ ยิ้มขณะที่สาวน้อยมองมาที่เขา และเอ่ย

” อย่าได้กังวลไป เพียงแค่ทำตามที่บอก  สกุลจวินของข้าจะยังคงอยู่ในอาณาจักรเทียนเชียง ตราบใดที่สกุลชั้นสูงยังไม่ลงมาร่วมวง “

สาวน้อยรู้สึกมั่นใจในทันทีหลังจากได้ฟังวาจาของจวินวูอี้แม้ว่าเขาจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงจืดชืด อย่างไรก็ตาม เขาได้เปิดเผยตัวแปรทั้งหมดอย่างชัดเจน

คำพูดของเขาทำให้เด็กสาวมั่นใจยิ่งขึ้น .. แต่ทำให้เจ้าอ้วนเป็นกังวลเพิ่มเติม  ความปราดเปรื่องของเด็กสาวมิอาจเทียบกับถังหยวน  เจ้าอ้วนเข้าใจอย่างชัดเจนว่ามีบางอย่างผิดปกติ แม้นว่าเขาจะไม่รู้ข้อมูลอย่างลึกซึ้งก็ตามที

เหตุใดนายท่านสามจวินจึงเอ่ยราวกับ?ทุกอย่างเรียบร้อยดี ?  ชัดเจนว่าวาจาของนายท่านสามจวินนั้นมิได้หลุดปาก … แต่เหตุใดเหล่าสกุลชั้นสูงจะเข้ามาร่วมวง ?

แม้นราชวงศ์ก็มิอาจสร้างความกดดันแก่สกุลจวิน … ข้าจักต้องใช้อำนาจทุกอย่างเพื่อช่วยเหลือท่านพี่ !

เจ้าอ้วนและสาวน้อยไม่รู้เลยว่า ความกังวลที่พวกเขาสัมผัสได้คือความรู้สึกที่แท้จริงของมือสังหาร  พวกเขาไม่รู้เลยว่า มีคนเพียงกำมือที่สามารถมองเห็นถึงงความรู้สึกที่แท้จริงของมือสังหาร ในตลอดชีวิตของเขา …

ทันใดนนั้น มีผู้หนึ่งเข้ามารายงาน องค์หญิงหลิงเมิง เชิญให้ ตู่กู้เซี่ยวอี้ ลงชั้นล่าง

ตู่กู้เซี่ยวอี้ ยืนขึ้นเหลือบมองจวินโม่เซี่ย  จวินโม่เซี่ยยิ้มขณะพยักหน้าให้นาง

ตู่กู้เซี่ยวอี้ ก้างสองก้าวตรงไปทางออก แต่ทันใดนั้นกลับหลังหันมาและตรงมาที่จวินโม่เซี่ย  นางลูบคอเสื้อของเขาขณะกระซืบ

” เจ้า … ดูแลตัวเองด้วย  รู้ไหม … เจ้ารู้ไหมเจ้าทึ่ม “

นางก้มหัวหลังจากเอ่ยจบ  จากนั้น จึงรีบวิ่งออกจากห้อง  เจ้าขาวน้อยมองร่างของจวินโม่เซี่ยฝืนใจตั้งแต่เข้ามาในห้องพร้อม ตู่กู้เซี่ยวอี้ ราวกับมันไม่ประสงค์จะจากไป  แต่กระนั้น มันรีบตามหลัง ตู่กู้เซี่ยวอี้ ไปอย่างรวดเร็ว เมื่อมันสังเหตุเห็นทิศทางของจวินโม่เซี่ยที่เลี่ยนไป

” เอาละ  เวลาที่วุ่นวายมาถึงแล้ว  เจ้าอ้วน เวลานี้เจ้ายังเอาเงินออกไปไม่ได้ “

จวินโม่เซี่ย ระงับความปรารถนาอันยาวนานของเจ้าอ้วนไว้ในทันที  จากนั้นดึงกระดาษออกการกระเป๋า และเขียนชื่อสมุนไพรสองสามอย่าง

” ส่งข่าวออกไป พวกเราต้องการซื้อสมุนไพรเหล่านี้ไม่ว่าราคาเท่าไหร่ “

จวินโม่เซี่ยยื่นกระดาให้ถังหยวนอย่างระวัง

” ยิ่งเร็วได้ ยิ่งดี “

” หญ้าดาราสวรรค์ หลินจือสามสี รากเชวียนเก้า ธูปใฝ่ฝัน หญ้าชิบะ ใบหนวดมังกร โสมดำ ผลไผ่ดำ ก้านไหม “

ถังหยวนสูดอากาศเข้าปาก  เขารอบรู้มากพอที่จะรู้ราคาของสมุนไพรเหล่านี้  ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเขาเห็นถึงจำนวนที่ต้องการ  เขาตระหนักดีว่า แม้แต่ส่วนแบ่งกำไรจากการประมูลจะถูกตัดออกไปจากนิ้วของเขาทันทีที่ซื้อสมุนไพรเหล่านี้มา …

” นายน้อยสาม … ท่านพี่ … “

ใบหน้าถังหยวนบูดบึ้ง

” นี่คือจุดประสงค์ในชีวิตข้า … ข้ามีชีวิตอยู่เพื่อจุดประสงค์นี้ … เจ้า เจ้า เจ้าไม่ควรโหดร้ายกับข้า … ข้าเพิ่งได้เงินเพียงเล็กน้อยที่สามารถออมไว้ … เจ้าต้องคิดว่าข้าโดนไล่ออกจากสกุล … “

เงินจำนวนน้อยนิดที่ถังหยวนพูดถึงนั้น มีประมาณ สิบล้านตำลึงเงิน  จะต้องบอกว่า ค่าใช้จ่ายในกองทหารของ อาณาจักรเทียนเชียงนั้นมีประมาณ สามสิบล้านตำลึงเงินต่อปี …

จวินโม่เซี่ยเตะขาเขาขณะยิ้ม

” อย่าไร้สาระ !  เร็วเข้า !  เจ้ารู้หรือไม่ว่า มีเงินมากมายเท่าไหร่ที่ หอชนชั้นสูง จะหาได้หากรวบรวมสมุนไพรเหล่านี้มา ?  เจ้าไม่เห็นว่าข้าทำสิ่งใดได้  หากเจ้าคิดว่า กำไรในตอนนี้มหาศาลแล้ว เช่นนั้นเจ้าก็มิอาจคิดถึงผลกำไรที่จะตามมาได้ ! “

. นั่นมันเกินกว่าที่ข้าจะรู้  ข้าไม่รู้เลยว่ากำไรมหาศาลจะเป็นไเช่นไร หากทั้งหมดนี้ถือว่าเล็กน้อย ?

เจ้าอ้วนเลิกคิ้วอยู่ชั่วครู่และหัวเราะ

” เป็นเลิศ  เป็นเลิศ !  เอ่ … นายน้อยสาม สุรานี่ … เราจะขายสุรานี้เพียงครั้งเดียวจริงหรือ ?  เหตุใดพวกเราจึงไม่ขายมันอีกครั้งได้ ?  น่าเสียดายยิ่ง ! “

” ไม่  เจ้าไม่เข้าใจความจริงของเรื่องนี้กระนั้น ?  สิ่งที่หายากนั้น … มีราคาที่มหาศาล ! “

จวินโม่เซี่ยโบกมือเฉียบขาด

” หากมีบางสิ่งมากเกินไปราคาของมันจักลดลง … สุรานี้ดีพอที่ทำให้พวกเขาใช้จ่ายเงินมากมาย  พวกเขาจะคิดว่ามันมีค่าหรือไม่ หากพวกเขาสามารถไขว้คว้ามันได้เมื่อใดก็ตามที่ต้องการ ? “