Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ - ตอนที่ 267

” อะไร ?  ท่านกำลังบอกว่าสถานการณ์ของน้าอยี่สิ้นหวัง ?  ข้าไม่เชื่อเช่นนั้น !  หมอหลวง ข้าขอร้อง … โปรดหาหนทาง ! “

ร่างอันบอบบาง และใบหน้างดงามขององค์หญิงเริ่มซีดขาวราววิญญาณ เมื่อนางได้ยินการวินิจฉัยของสามผู้มีฝีมือ  นางสำลัก ราวกับปากน้อยๆของนางเต็มไปด้วยเลือด  ใบหน้าของนางมัวหมองสุดซึ้ง  แต่กระนั้น นางยังไม่ยอมแพ้  ดังนั้นนางจึง อ้อนวอนต่อหน้าของทั้งสาม ฟางฮุ่ยเฉิง เพื่อหาหนทาง

” องค์หญิง ให้ข้าได้รายงาน … นอกจากการเสียเลือดมากแล้ว นายท่าน อยี่ ยังได้รับบาดเจ็บทางร่างกาย  กระดูหน้าอกแตกหัก  ห้าอวัยวะตันได้รับความเสียหายอย่างมาก และเขาได้รับบาดเจ็บภายในที่รุนแรงกว่าสิบจุด  ได้ฟังเช่นนั้นไม่น่ารื่นรมย์นัก … แต่ไร้ซึ่งหวังแม้น้อยนิดที่จะช่วย อยี่กู้ฮั่น … “

น้ำเสียง ฟางฮุ่ยเฉิงจริงจังยิ่งขณะอธิบาย

” แม้แต่สิ่งเหนือธรรมชาติก็พบว่าตัวเองนั้นไร้สามารถเมื่อต้องเผชิญกับสิ่งนี้  พวกเราสามารถค้ำจุนเขาได้เพียงชั่วคราว และท่านสามารถหาความเห็นจากผู้อื่นได้จนกว่าจะพอใจเกี่ยวกับ … กับเขานั้นมันยากยิ่ง … “

องค์หญิงหลิงเมิง มิอาจพยุงตัวเองได้อีกต่อไป  นางตัวสั่นชั่วครู่ และล้มลง

ฟางฮุ่ยเฉิงถอนใจ และ พยักหน้าพร้อมกับแพทย์อีกสอง  เขาไม่ประสงค์จะรบกวนองค์หญิง  ดังนั้น เขาจึงจัดเก็บอุปกรณ์แพทย์เป็นระเบียบและจากไป

” น้าอยี่ … “

องค์หญิงหลิงเมิง พึมพัมเลื่อนลอย  ความงดงามบนใบหน้าของนางสามารถทำลายล้างบ้านเมืองได้ …  แต่กระนั้น สีผิวของใบหน้ากลับเป็นเช่นเดียวกับ อยี่กู้ฮั่น ผู้ใกล้สิ้นใจ

จากใบหน้าของ ตู่กู้วูตี้  ดูราวมิอาจทนทานได้อีก  เขาถอนใจ และ พยักหน้า  ไม่ประสงค์จะรบกวนทั้งสอง  ดังนั้น จึงออกจากลานบ้าน และตรงไปยัง โถงใหญ่ในจวนสกุลจวิน

ตู่กู้เซี่ยวอี้  และ ซุนเซี่ยวเหม่ยยังคงอยู่ในลานบ้าน เพื่อเคียงข้าง องค์หญิงหลิงเมิง  พวกนางกลัวว่าจักมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นกับพี่น้องอีก

ซุนเซี่ยวเหม่ย ไม่อาจเห็นหัวใจที่แตกสลายขององค์หญิง  นางลังเลชั่วครู่แต่มิอาจอดทนได้  จากนั้น นางจึงกระซิบเบาและรวดเร็วไปยังหูของ องค์หญิงหลิงเมิง

จวินโม่เซี่ย สามารถช่วย นายท่านอยี่ได้ “

ซุนเซี่ยวเหม่ย มิใช่หญิงงาม  แต่กระนั้น นางมากความสามารถ และ ปราดเปรื่องล้นเหลือ  ความรอบรู้ของนางเปรียบได้ดั่ง ลี่โย่วหลาน  นางได้ยินการสนทนาระหว่าง จวินโม่เซี่ย และ จวินวูอี้ สัมผัสเลือนรางว่า จวินโม่เซี่ยอาจสามารถช่วย อยี่กู้ฮั่น ได้  แต่กระนั้น  นางยังไม่เข้าใจ เหตุใด จวินโม่เซี่ยจึงไม่ยอมรับงานนี้ … ยิ่งไปกว่านั้น นางใจอ่อนกับองค์หญิง  ซุนเซี่ยวเหม่ย มิอาจห้ามความรู้สึกอ่อนใจเมื่อได้เห็นจวินโม่เซี่ยเงียบปากลง เมื่อได้เห็นท่าทางที่เสียใจของ องค์หญิง  ด้วยเหตุนี้ นางจึงตัดสินใจบอกกล่าวองค์หญิงหลิงเมิงถึงความสามารถของจวินโม่เซี่ย

องค์หญิงเชื่อสิ่งที่ได้จากพี่สาวที่ดีของนาง โดยไม่คลางแคลงใจ  นางมิเชื่อถืออันใดในตัวจวินโม่เซี่ย  แต่กระนั้น นางไม่เคยสงสัยใจ ซุนเซี่ยวเหม่ย

องค์หญิงจะคิดว่านี่คือเรื่องไร้สาระในสถานการณ์ปกติ  อย่างไรก็ตาม เวลานี้นางไร้หนทางอื่น  นางจะคว้าฟางทุกเส้นที่สามารถหาได้ … หากมันเป็นเพียงหนทางเดียวที่จะช่วยชีวิตอยี่กู้ฮั่นได้  ดังนั้น นางจึงจำเป็นต้องลอง … แม้นว่าโอกาสในการช่วยเหลือเขาด้วยวิธีการนี้จะน้อยนิด

ไม่ว่าอย่างไร … ข้าต้องช่วยชีวิตน้าอยี่ให้ได้ !

ทุกคนจากไปแล้ว  แต่ จวินโม่เซี่ยยังคงอยู่ที่นี่  ลานบ้านเล็กๆนี้คือที่พักของเขา และดูเหมือนว่า อยี่กู้ฮั่นที่บาดเจ็บจะยึดที่อยู่เขาไว้  ความจริงนั้น อยี่กู้ฮั่นกำลังนอนอยู่บนเตียงของเขา  จวินโม่เซี่ย จักละทิ้งรังของเขาได้เช่นไร ?  นั่นจึงเป็นเหตุผลเดียวที่เขายังอยู่ …

จวินโม่เซี่ยนั่งไขว้ขาบนเก้าอี้ในห้องของเขา  ดวงตาปิดลง  นายน้อยจวินกำลังครุ่นคิดสิ่งต่างๆ

ข้าจักต้องช่วย อยี่กู้ฮั่น เนื่องจากข้าสัญญากับท่านน้าสามว่าข้าจักช่วยเขา !  แต่กระนั้น สถานการณ์ของเขายากยิ่งจะรับมือ  เช่นนั้น ข้าจักไปเกี่ยวข้องกับการรักษาได้เช่นไร ?

อยี่กู้ฮั่นเสียเลือดจำนวนมา และนั่นคือปัญหาใหญ่สำหรับหมอผู้เป็นเลิศทั้งสาม  แต่กระนั้น สิ่งนี้มิใช่ปัญหาของ นายน้อยจวิน เนื่องจากเขามีความรู้ทางยาจากชีวิตก่อนอยู่ในหัว  การถ่ายเลือดไม่เป็นปัญหากับฝีมือและพลังของจวินโม่เซี่ย ตราบใดที่เขาสามารถหาผู้ที่มีเลือดตรงกันได้  จากนั้นเขาสามารถช่วยถ่ายเลือดด้วยพรสวรรค์แต่กำเนิดของเขา  ดังนั้น เขาจึงมิได้ถือว่าอาการนี้เป็นปัญหาใหญ่

จวินโม่เซี่ย มั่นใจว่าเขาสามารถรักษาแผลภายในที่เกิดจากกระบี่ได้  เขามีขุมสมบัติแห่งส่วนผสมทางการแพทย์ และ พวกมันมีสรรพคุณในการบำรุงจิตวิญญาณ  สิ่งนี้จะช่วยในกระบวนการรักษา  อยี่กู้ฮั่น จักไม่มีชีวิตที่สะดวกสบายมากนัก แม้นว่าเขาจักเหลือแขนอยู่เพียงข้างเดียวหลังจากการฟื้นฟู … เสร็จสิ้น

แต่กระนั้น ซี่โครงของคนผู้นี้คือปัญหาที่แท้จริง  สถานการณ์ของเขารุนแรงยิ่งนัก และเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ยาก  น่าฉงน ที่ซี่โครงทั้งสิบห้าแตกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย  ด้วยเหตุนี้หน้าอกของเขาจึงเป็นหลุมลงไป  ความจริงแล้ว ซี่โครงของเขาแตกหักราวก สามสิบห้า ถึง สี่สิบห้าชิ้น …

นี่คือปัญหาที่ยากยิ่ง !

ปัญหานี้ไร้ซึ่งวิธีการแก้ไข !

มันจักไม่เป็นปัญหาแม้แต่น้อยหากเป็นเพียงการบาดเจ็บที่กระดูกธรรมดา  การบาดเจ็บนั้นจักหายอย่างเชื่องช้า ตราบใดที่เขาสามารถอดทนได้  แต่กระนั้น พลังชีวิตของเขาอ่อนแอนักในตอนนี้  และเขายังได้รับบาดเจ็บทั้งภายในและภายนอกมากมาย … ดังนั้น การเชื่อมกระดูกจะทำให้สูญเสีย อยี่กู้ฮั่น ไป  มันจะทำให้โอกาสรอดชีวิตของเขาน้อยลงไปอีก !

อยี่กู้ฮั่นหลงเหลือพลังชีวิตในร่างเพียงน้อยนิด  และ และปราณเชวียนในร่างของเขาเป็นของผู้อื่น  เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว และ จวินโม่เซี่ย ชะโลมร่างของเขาด้วยปราณเชวียนบริสุทธิระดับสูงอย่างมหาศาล แม้นว่ามันจักไปถึงขีดจำกัดแล้วก็ตาม  การใช้วิธีการเดิมนี้ก็มิอาจยื้อเขาไว้ได้ระหว่างการรักษา

อย่างไรก็ตาม หากข้ารักษาบาดแผลบนเนื้อหนังก่อน และเสริมปราณเชวียนเข้าสู่ร่างของเขา … อาจจะมีพลังชีพมากเพียงพอในร่างจนสามารถรักษากระดูได้บางส่วน … ข้าคาดว่า  กระดูกของอยี่กู้ฮั่นจักเปลี่ยนแปลงในทางที่ดี

จวินโม่เซี่ย ขมวดคิ้ว ดวงตายังคงปิดอยู่  ความคิดเขาหนักอึ้งด้วยความสับสน แต่มิอาจหาเงื่อนงำในการแก้ไขได้ …

เวทนายิ่งนัก ที่โลกนี้ไม่มียาชา !  การรักษา อยี่กู้ฮั่น จะไม่ยากเช่นนี้หากข้ามียาชา …

เดียวก่อน … ยาชา ?!

จวินโม่เซี่ยตื่นตัวขึ้นทันใดพร้อมกับตบต้นขา  จากนั้นเขาลืมตาด้วยความอัศจรรย์ เนื่องจากเขาไม่รู้สึกถึงมือตัวเองเมื่อตีลงไป …

ชัดเจนว่ามือของเขารู้สึกถึงการตี แต่ขาอ่อนของเขานั้นไม่รู้สึก  ประหลาดยิ่งนัก …

หลังจากลืมตา  นายน้อยจวิน เห็นองค์หญิงเอามือปิดหน้า น้ำตาจำนวนหนึ่งหลั่งไหลออกจาดวงตา  ใบหน้าอันงดงามของนางมีรอยนิ้วทั้งห้าเป็นสีแดง และเริ่มบวม …

น่างฉงน ฝ่ามือปะทะเข้ากับใบหน้าองค์หญิง !

เขาตบหน้านางรุนแรงจนมิอาจหาสิ่งใดเปรียบ …

” เจ้าทำสิ่งใด ?  เหตุใดเจ้าจึงหมอบคลานเช่นนี้ ?!  เจ้าเดินมาที่นี่เงียบงันเช่นวิญญาณ ? ไม่ส่งเสียงหน่อยหรือ ?  ข้ามิรู้เลย …. จ้าชอบหลอกหลอนผู้อื่นให้ตายหระนั้น ? “

หัวจวินโม่เซี่ยระเบิดด้วยความทุกข์ยาก  เขากำลังครุ่นคิดอย่างหนัก และ มองหาวิธีแก้ปัญหา  เขาจมจ่อมอยู่กับความคิดนั้นจนไม่ทันสังเกตุเมื่อองค์หญิงเข้ามา

… เขาตบใบหน้าอันงดงามของนางแทนที่จะตบหน้าขาตัวเองอย่างไม่ตั้งใจ  และนั่นคือใบหน้าอันงดงามของ องค์หญิง !

โชคของเขากับหญิงสาวช่าง … สิ้นหวังแท้จริง …

ชัดเจนว่าองค์หญิงเจ็บปวด และใบหน้าเล็กๆของนางเริ่มแดง แต่ผิดจากความคาดหวังของนายน้อยจวิน นางดูราวกับไม่มีโทสะแต่น้อย  ความจริง ดวงตาของนางคล้ายดั่งอ้อนวอน  นางเอ่ยปากถาม

” นี่ … ข้าขอร้องคุณชายน้อยจวิน … เจ้าช่วยน้าอยี่ของข้านะ ? “​

จวินโม่เซี่ยตกตะลึงเมื่อมองใบหน้านาง  จากนั้นเขาจึงเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น และ เริ่มมีโทสะ  สีหน้าของเขาเริ่มคล้ายดั่งมีอสุนีบาตรุนแรง  ราวกับยอดหอก สายตาเขาเหลือบไปยัง ตู่กู้เซี่ยวอี้  และ ซุนเซี่ยวเหม่ย รวดเร็ว  และสายตาประหนึ่งคมมีดของเขา ทำให้พวกนางอยากจะหนีและตัวสั่น …

สาวน้อยผู้นี้มีความอดกลั้นอยู่บ้าง  แต่กระนั้น หัวใจของลูกสาวคนโตแห่งสกุลซุนสั่นไหวเนื่องจากสิ่งที่อุบัติขึ้นนี้มีสาเหตุจากนาง  นางมิได้พบกับจวินโม่เซี่ยบ่อยนัก  แต่ชัดเจนจากพฤติกรรมของเจ้าเสเพลจวินนั่น …

เขาจักคิดบัญชีจากเรื่องที่เกิดวันนี้ ?

นางหวังว่าเขาจักตอบโต้อย่างรุนแรง เนื่องจากนางคือคู่หมั้นของเจ้าอ้วน …

” ช่วยเขา ?  ข้าจักช่วยเข้าได้อย่างไร ?  หมอชั้นนำสามลำดับแห่งอาณาจักรยังมิอาจทำสิ่งใดได้  แล้ว เสเพลเช่นข้าจักทำสิ่งใดได้ ? พระองค์ ท่านร้องขอผิดคนแล้ว !  เรื่องตลกของท่านไม่น่าขัน ไม่น่าขันแท้จริง ! “

จวินโม่เซี่ยจมูกบานออกขณะเขาพ่นลมทางจมูก เขาคิดหาวิธีช่วยชีวิต อยี่กู้ฮั่น ไว้หมดแล้ว  แต่กระนั้น ตอนนี้เขาทิ้งความคิดนั้นไป

ไม่มีสิ่งใดจะทำกับองค์หญิงผู้นี้

หากข้าประสงค์จะช่วยผู้ใด … แม้นว่ามีผู้คนมากมายพยายามจะหยุดข้า !  แต่ องค์หญิงหลิงเมิงไม่รู้เห็นในฝีมือข้า  แต่นางยังมาร้องขอความเมตตาจากข้า  ผู้ที่บอกนางหากมิใช่ ตู่กู้เซี่ยวอี้  ก็ต้องเป็น ซุนเซี่ยวเหม่ย แม้ข้ามิอาจคิดว่าสาวน้อยจักเปิดเผยข้อมูลนั้น  ดังนั้นจึงเหลือเพียงแต่ ซุนเซี่ยวเหม่ย ลูกสาวคนโตแห่งสกุลซุน

จวินโม่เซี่ยรู้สึกราวถูกหักหลัง

ความรู้สึกนี้แปรเปลี่ยนความรู้สึกเป็นเป็นโกรธเคือง … ในเวลาเพียงเสี่ยววินาที

การเผยความลับ ในสายตาจวินโม่เซี่ยคือการทรยศอย่างแท้จริง

มีหนึ่งสิ่งที่จวินโม่เซี่ยมิอาจยอมรับได้ ผู้ที่ขู่เข็ญเขา

จวินโม่เซี่ยมักจะเกลียดชังผู้มีนิสัยหลอกลวง

องค์หญิงหลิงเมิงมิอาจอดกลั้นความรู้สึกสิ้นหวังหลังจากได้ยินคำตอบที่เยือกเย็นและไม่ประสงค์ของเกี่ยวของ จวินโม่เซี่ย นางขบฟันทันใด และ ดวงตาของนางเผยแววหนักแน่น  นางลุกขึ้นเชื่องช้ากระทั่งยืนตัวตรงต่อหน้า นายน้อยจวิน จากนั้น คุกเข่าลงทันที

นางคุกเข่าอย่างมั่นคง

” ข้าขอร้องเจ้า !  ข้าขอร้องเจ้า ได้โปรดช่วยท่านน้าอยี่ของข้า !  ข้าขอร้อง ได้โปรด ข้าขอร้อง … “

องค์หญิงหลิงเมิง หมอบคำนับ สีหน้าของนางบ้าบิ่นและบ้าคลั่ง แต่มันแสดงถึงความทุกข์อันไร้สิ้นสุด

 ” น้าอยี่ของข้าประสบกับความโศกเศร้ามากมายเพราะความดื้อรั้นของข้า … เขาต้องพบเจออันตรายมากมายเนื่องจากข้านั้นไร้เหตุผล … ข้าไม่มีสิ่งใดตอบแทนเขา  แต่ตอนนี้เขากำลังจะตาย … และข้าจักสะละสิ้นทุกสิ่งอย่างเพื่อเขา ! “

” จวินโม่เซี่ย ข้า … ข้าคำนับต่อหน้าเจ้า ! “

องค์หญิงหลิงเมิง ก้มลงพื้นอย่างรุนแรง กำเนิดเตียง ตุ๊บ ! ดังก้อง  เป็นการพิสูจน์ว่านางใช้กำลังทั้งหมดเพื่อคำนับต่อหน้าเขา  มิใช่ความพยายามที่ไม่จริงจัง

ตู่กู้เซี่ยวอี้  และ ซุนเซี่ยวเหม่ย ได้รับการกระทบความรู้สึก

กริยาอันสูงส่งขององค์หญิงแห่งนคร !  นางคุกเข่าลงต่อหน้าผู้ต่ำต้อย และอ้อนวอนเขา … เพียงเพื่อการช่วยชีวิต ผู้คุ้มกันของนาง !

ราชวงศ์ ต่อสู้เพื่ออำนาจมาตั้งแต่โบราณกาล  แน่นอนว่ามีผู้คนมากมายในสกุลผู้ที่เที่ยงธรรม  แต่กระนั้น การกระทำขององค์หญิงคือสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้น

ราชวงศ์ จักต้องประพฤติอยู่ในเกียรติ  แต่ องค์หญิงหลิงเมิง ละทิ้งหมดสิ้น  องค์หญิง คุกเข่าต่อหน้าจวินโม่เซี่ยราวกับกำลังคุกเข่าต่อหน้าผู้อาวุโสที่น่าเคารพนับถือ

ทุกผู้สามารถรู้ถึงความตั้งใจจากท่าทางการคุกเข่าขององค์หญิง

ไม่ว่าต้องเสียเท่าใหร่ … หรือมีโอกาสสำเร็จหรือไม่  ไม่ว่าจะเป็นความหวังที่ลมแล้ง … นางก็ไม่ลังเล

สีหน้าภายนอกของจวินโม่เซี่ยสงบนิ่งดั่งผืนน้ำ  แต่เขารู้สึกแย่อยู่ภายใน  เขาไม่คาดว่า องค์หญิงหลิงเมิง จะกระทำเช่นนี้เพื่อ อยี่กู้ฮั่น

ตู่กู้เซี่ยวอี้ ก้าวยาวขณะนางเอ่ยทั้งน้ำตา

” คนเลว เหตุใดเจ้าจึงชักช้า ?  องค์หญิงคุกเข่าต่อหน้าเจ้าและร้องขอ เจ้าต้องการสิ่งใดอีก ?  ทำอะไรสักอย่างเร็วเข้า หากเจ้าสามารถ !  พวกเราสองคนคุกเข่าต้องหน้าเจ้ายังไม่เพียงพออีกหรือ ? “

สีหน้าจวินโม่เซี่ยเยือกเย็นขณะยื่นมืออกไปกัน ตู่กู้เซี่ยวอี้  ออกด้านข้าง  จากนั้นเขามองไปยัง องค์หญิงหลิงเมิง ด้วยท่าทีต่างออกไป  แล้ว เขาเอ่ยอย่างไร้อารมณ์

” ข้าเสียใจ .. ไม่มีสิ่งใดที่ข้าสามารถทำได้ “

ซุนเซี่ยวเหม่ย สั่นเทาทั้งตัว  นางคาดการทุกอย่างได้รวดเร็ว  นางตระหนักได้ว่ากำลังทำความผิดอันไม่น่าให้อภัยโดยการบอกกล่าวองค์หญิงถึงความสามารถของจวินโม่เซี่ย …