Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ - ตอนที่ 284

จักรพรรดิถอนพระทัย  พระองค์รู้ว่ามิอาจหาคำตอบจากถังหยวนได้ในวันนี้ …

หรือเขาจักลื่นไหลเกินไป ?  ราวกับกำลังร้องเพลง ?

เวลานี้ องค์จักรพรรดิเบื่อหน่ายและเหนื่อยอ่อน  พระองค์กลับไปยังราชบัลลังก์ นั่งลงและขมวดคิ้ว

ก่อนหน้านี้พระองค์ลุกจากที่นั่ง ไขว้มือไว้เบื้องหลัง และยืนตรงหน้าถังหยวน  ประสงค์จักแสดงอำนาจมหาศาลต่อถังหยวนพร้อมด้วยโถงขนาดมหึมา และสร้างความกดดันแก่เขา  อุบายนี้เริ่มเริ่มสำเร็จเมื่อพระองค์ยืนขึ้น  แต่ มันมิอาจใช้การได้หลังจากพระองค์ลุกและถาม เนื่องจากเป็นไปตามที่จวินโม่เซี่ยได้คาดการไว้

หัวใจเจ้าอ้วน จมอยู่กับการ สรรเสริญคุณชายน้อยจวิน  ความรู้สึกเช่นนั้น ขัดขวางการพยายามขององค์จักรพรรดิ  ดังนั้น การสร้างความกดดันแก่ถังหยวนจึงมิอาจใช้การได้

” ข้าเข้าใจแล้ว ตอนนี้เจ้าไปได้ “

จักรพรรดิเหนื่อยอ่อน  พระองค์ใช้มือข้างหนึ่งประคองพระเศียร และอีกข้างยื่นออกไป

ราวกับการอภัยโทษให้แก่เจ้าอ้วนถัง  ร่างของเขาผ่อนคลายลงอย่างมาก

สวรรค์ ! ในที่สุดความรุ่นร้อนก็ผ่านไป !

เขากำลังจะยืนขึ้นเพื่อโค้งคำนับ  ทันใดนั้นจักรพรรดิยกตาขึ้น  สายตาคมกริบดั่งเกาทัณฑ์พุ่งตรงไปยังถังหยวน ขณะพระองค์คิดถึงจุดนั้น และทำการคาดเดา

” นี่เป็นความคิดของจวินวูอี้ ? “

ถังหยวน เพิ่งจะยืนขึ้น สมองเขาผ่อนคลาย และ สูญเสียความแข็งแกร่ง  ดังนั้น เขาจึงเริ่มตื่นตระหนก หลังจากไปยินคำว่า จวิน เมื่อ องค์จักรพรรดิถามเขา  เขาได้ยินวาจาของพระองค์ได้ไม่ถูกต้อง ความคิดเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว และยืนนิ่งไร้วาจา  ปากของเขาอ้ากว้างขณะอุทานไม่รู้ตัว

” อะไร ?! “

องค์จักรพรรดิมองไปยังถังหยวน และยิ้มนุ่มนวล

” เป็นเช่นนั้น ? “

ในเวลาเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง …. จวินโม่เซี่ยก้าวสองครั้งขึ้นหน้าและร้องขึ้นขณะโบกมือ

” สวัสดี คุณชายน้อยคลุมหน้าขี้อาย ! “

เขาร้องเรียก ลี่โย่วหลาน

ลี่โย่วหลาน ชะงัก  เขายังคงอยู่ที่เดิมขณะรอคอยจวินโม่เซี่ยมาถึง  มีคุณชายน้อยหลายคนที่ต้องการติดตามเขาไปกำลังรอคอยอยู่ แต่เขาโบกมือกับพวกเขา  มิได้เอ่ยสักวาจา แต่กริยาของเขาชัดเจนในประสงค์

เขาถ่ายทอดเจตนา ราวเมฆหมอกในสายลมอ่อน  แต่ สหายเขามิได้สนใจ และยังคงเดินต่อไป  นี่คืออำนาจที่ไร้ตัวตน  เขาเห็นสิ่งเดียวกันในดวงตาจวินโม่เซี่ย  แท้จริงแล้ว เขาจักมีท่าทีเช่นนี้เสมอ  ความจริง เขาคิดว่า กริยาเช่นนั้นคือ บรรทัดฐาน

ทุกการเคลื่อนไหวของ ลี่โย่วหลาน นั้นว่องไวและเต็มไปด้วยความสง่างาม  ราวกับเขาถูกสรรค์สร้างจากสรวงสวรรค์  เขาเคลื่อนไหวโดยไร้ความโอหัง

ดวงตาเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีแปลกประหลาด ขณะมองไปยัง จวินโม่เซี่ย ไม่รีบร้อน  โง่เขลา … ก้าวร้าว และ หวาดกลัว … แต่มันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

” ข้ามิอาจรู้ว่าคุณชายน้อยจวินจักมีคำแนะนำแก่ข้า ? “

น้ำเสียงของ ลี่โย่วหลาน มิได้สนิทสนมหรือห่างเกินเกินไป  ไม่ดังหรือเบาจนเกินไป  แต่เขาเอ่ยวาจาอย่างไม่ผ่อนคลาย

” ท่าทางของเจ้าดีทีเดียว บ่งบอกถึงการศึกษาเล็กน้อยของสกุล  และเนื่องจาก คุณชายน้อยผู้นี้มา … เขาจักให้คำแนะนำแก่เจ้า “

จวินโม่เซี่ย เอ่ยวาจาไร้สาระ

” กรุณาเอ่ย “

ดวงตา ลี่โย่วหลาน ยินดี และน้ำเสียงก้องกังวาล

” ข้าควรฟังวาจาคุณชายน้อยอย่างตั้งใจ  โย่วหลาน มีเกียรติยิ่งที่ได้ฟังเจ้า “

” ข้าประสงค์ถามบางสิ่ง เจ้าสวมผ้าคลุมหน้าทั้งวัน … มิเหนื่อยหน่ายบ้างหรือ ?  มิร้อนเลยหรือ ?  มันคงมิเป็นการน่าละอาย ?  หรือเจ้าประสงค์จักรังควานหญิงสาวไร้เดียงสา ? “

จวินโม่เซี่ยเหลือบตา และอ้าปากเย้ายวน หรือใบหน้าเจ้าบิดเบี้ยว ?

ลี่โย่วหลาน มิเคยปรากฏตัวในที่สาธารณะ  เขาสูงอายุกว่า จวินโม่เซี่ย เล็กน้อย และ ชื่อเสียงของเขาล้ำลึกยิ่งกว่า  เขาข่มขู่ผู้คนมากมาย แต่ คุณชายน้อยผู้นี้อยากรู้อยากเห็นยิ่ง  ในบางประการ คุณชายน้อยลี่ จักเกรงกลัวผลที่ตามมา เมื่อเป็น คุณชายน้อยจวิน

ลี่โย่วหลานผู้นี้เสแสร้งเกินไป  ความคิดของเขาล้ำลึกและปราดเรื่องยิ่ง มากมายจนทำให้ผู้คนหวาดกลัว  ราวกับเขาวางแผนการไว้ในหัวตลอดเวลา  แต่ เขาจักรักษาความสงบเงียบ นิ่ง และ ภาพพจน์ไว้เสมอ

มือสังหารจวินจักระวังผู้ที่มีรอยยิ้มกว้างและเจตนาที่กำกวม

สวรรค์จักล่วงรู้ไหมเมื่อใดเขาเริ่มวางแผนต่อต้าน … ?

มือสังหารจวินมิเคยกลัวคนชั่ว คนบ้า สุภาพบุรุษ วีรบุรุษผู้แข็งแกร่ง หรือแม้แต่ อันธพาลชั้นต่ำ  แต่สิ่งที่เขาหวาดกลัวที่สุด คือมายาที่น่ารังเกียจ

ลี่โย่วหลาน เป็นผู้ที่ มีมารยา ชั้นเลิศ  มายาของเขาดูคล้ายความเป็นจริงและซื่อสัตย์  ความเจ้าเล่ห์ของเขาสูงส่งยิ่งจนเขาช่ำชอง

จวินโม่เซี่ย เพิ่งจะดุด่า เมิงเฟ้ย และ ทำร้ายผู้อื่นซึ่งเป็นน้อยของ ลี่โย่วหลาน แต่ ลี่โย่วหลานมิได้โต้ตอบอันใด  เขาเฝ้าสั่งเกตุตัวเองอย่างตั้งใจ  เขาสำรวจตัวเองอย่างใกล้ชิด !  สัมผัสถึงความกลัวอันเบาบาง

หรือ ลี่โย่วหลาน กำลังเฝ้าระวังข้า ?  หรือ เขาค้นพบบางสิ่งแล้ว ?

ดังนั้นจวินโม่เซี่ยจึงตัดสินใจ รุกรวดเร็ว และหยั่งท่าทีเขาเล็กน้อย  เขาเฝ้ามองกริยาของ ลี่โย่วหลาน จากนั้น และ ดูว่าเขามีกริยาเช่นไรเมื่อตอบคำถามที่มีเจตนาดี

” คุณชายน้อย คาดเดาได้ถูกต้อง !  ใบหน้าข้า พิกลพิการ ! “

ดวงตาลี่โย่วหลานเปล่งประกายโศกเศร้า  ไม่คิดว่า จวินโม่เซี่ยจักก่อปัญหาให้ น้ำเสียงของเขาเฉื่อยชาขณะตอบ  ราวกับเขากำลังระแวดระวัง แต่ไม่คิดว่าจวินโม่เซี่ยจักคุ้มค่าโวยวาย

” เอาผ้าคลุมนั่นออก ข้าขอดู ! “

จวินโม่เซี่ยพิจารณาผ้าคลุ่มหน้าก่อนเอ่ยวาจาสั่ง ทีเล่นทีจริง

” ข้ามิเคยเห็นหน้าตาของท่านพี่หลังจากมันบิดเบี้ยว ข้าได้ยินว่าแต่ก่อนท่านหล่อเหล่า  น่าเวทนายิ่ง ! “

จวินโม่เซี่ย มีอีกหนึ่งเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการกระทำนี้  เขาจำได้ว่า ลี่โย่วหลาน พยายามติดตามองค์หญิงจนสำเร็จ  เขาเฝ้ามองวิธีการที่ ลี่โย่วหลาน มอง องค์หญิงหลิงเมิง ใน หอชนชั้นสูง  และเห็นชัดเจนว่า ลี่โย่วหลาน ปรารถนาล้ำลึกในตัวนาง

อย่างน้อย…. มันมิใช่เรื่องหลอกลวง

แต่ เมื่อเป็นเรื่องที่เขาสนใจ … เขาผลักหญิงสาวที่เขารักลงสู่หุบเหวความตายไร้ลังเล จากนั้นเขามุ่งหน้าต่อไป !  ยิ่งไปกว่านั้น เขามิได้อยู่อย่างสันโดษ !

คุณชายน้อยจวิน มิเคยลืม เล่ยเจียนฮ้ง และ ศิษย์พี่คนอื่นๆของ ลี่โย่วหลาน พวกเขาพัวพันกับเรื่องของ องค์หญิงหลิงเมิง แต่ชัดเจนว่าเป็นการยุยงของ เขา

นี่คือหนึ่งในเป้าหมายที่อยู่เบื้องหลังการไปยัง ที่หลบซ่อนขณะปลอมตัวเป็น ยอดฝีมือสวรรค์เชวียนผู้ปามีดบิน  เขารู้สึกเลือนรางว่า ลี่โย่วหลานสละหญิงสาวผู้เป็นที่รักเพื่อมองหาข่าวของ ชายลึกลับผู้ที่เขาคิดว่าเป็นภัยกับแผนการของเขา

เป็นเพียงการรวบรวมความปราดเปรื่อง !

ความรู้สึกของเขามิใช่เรื่องหลอกลวง  แต่ เขาละทิ้งพวกมันดั่งรองเท้าเก่า !

จวินโม่เซี่ย เชื่อว่า คนผู้นั้นไม่เหมาะสมจักเรียกว่า บุรุษ  เขาคู่ควรเพียง ขยะ และสิ่งวิปลาส  กระนั้น เขาแสดงเกียรติและ ความสง่างามบนใบหน้า  เป็นความสมบูรณ์แบบ และโดดเดี่ยว  ความจริงนี้ทำให้จวินโม่เซี่ย ยิ่งมีโทสะ

เจ้ามิสามารถเปิดเผยความเลวทราบดั่งที่ข้าทำได้กระนั้น ?  เจ้าชื่อนชอบการใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกลวงผู้คนเช่นนี้ ?

เช่นนั้นข้าจักกระชากหน้ากากเจ้า !

ข้าจักเปิดโปงเจ้าเอง!

สองคุณชายน้อย ผู้มากฝีมือและปราดเปรื่อง  พวกเขาเผชิญหน้ากัน  ผู้หนึ่งคืออันธพาลที่แท้จริง และ อีกผู้สง่างามทั้งทั่วหล้า  และทั้งสองอยู่เบื้องหลังหน้ากาก  แต่ มิอาจรู้ว่าผู้ใดจักถูกกระชากหน้ากากก่อน

การประลองกำลังเริ่มขึ้น

” ความพิการของใบหน้าข้า อุจาดนัยน์ตา “

ลี่โย่วหลาน มองเขาสงบนิ่ง และยิ้ม

” คุณชายน้อยจวินจักรู้หากเฉือนใบหน้าตัวเองเป็นรูปดอกไม้และกลับไปส่องกระจกที่จวน “

” จริงหรือ ? “

จวินโม่เซี่ยทำท่าทีวาดบนใบหน้าเขา ขณะชำเลืองมอง ลี่โย่วหลาน

” คุณชายน้อยลี่ ความคิดและความรู้เจ้าล้ำลึกนัก  แต่ แม้นว่า คุณชายน้อยผู้นี้ประสงค์จะเห็น .. เขาประสงค์จักรู้หนึ่งสิ่งก่อน เจ้าหล่อเหล่ายิ่ง แต่มิอาจเปิดเผยต่อสาธารณะ  รู้สึกเช่นไร ?  ตื่นเต้น ? “

ความอดกลั้นของ ลี่โย่วหลาน ยังคงได้รับการทดสอบโดย คุณชายน้อยจวิน อยู่เนืองๆ  ก่อให้เกิดโทสะขึ้นในใจเขาอย่างเชื่องช้า  รอยยิ้มและสีหน้าเริ่มเยือกเย็นขณะตอบ

” ขอรับ ตื่นเต้นยิ่ง  เป็นความรู้สึกที่น่าพึงพอใจ  แท้จริงแล้ว ข้าสามารถให้ยืมมือ และ ทำให้เจ้ารู้สึกดั่งอยู่บนสวรวงสวรรค์ชั้นเจ็ดได้ หากคุณชายน้อยผู้น่างรังเกียจพลาดโอกาสอันดีไป … “

” ฮ่า ฮ่า ฮ่า … ! “

จวินโม่เซี่ย หัวเราะลั่น ขณะเขาตบลงบนไหล่ของ ลี่โย่วหลาน จากนั้นเขาอุทาน

” คุณชายน้อยลี่ ปราดเปรื่องยิ่ง !  ข้าไม่อาจรู้  ข้าผิดพลาดมามากมาย ท่านพี่ โย่วหลาน เป็นเลิศ !  ท่านเพิ่งเตือนน้องเล็กผู้นี้ เมื่อเขาไปยัง หลิวราตรี ใน ทะเลสาปหมอกวิญญาณ  ฮ่า ฮ่า !  พวกเราทั้งสอง คุ้นเคยกับ ย่านโสเภณี น้องเล็กผู้นี้มิอาจล่วงรู้เมื่อใด ท่านพี่จะแสดงฝีมือที่โดดเด่นมากมาย ?

ผู้ที่เดินผ่านไปจักหันกลับมามาอง  บางผู้ได้รับการยอมรับว่าเป็น นักปราชญ์อันดับหนึ่งแห่ง นครเทียนเชียง คุณชายน้อย ลี่โย่วหลาน แห่งสกุลลี่  ความจริงที่น่าตกใจ ที่เขาเอ่ยถึง โสเภณีอย่างเปิดเผยจักเป็นข่าวใหญ่สำหรับทุกผู้นาม  ยิ่งไปกว่านั้น ดูราวกับเขาจักมีประสบการณ์ในเรื่องนั้น  สิ่งที่มากกว่านั้น … อันธพาลอันดับหนึ่งแห่ง นครหลวง โค้งคำนับแก่เขา  สิ่งนี้มิอาจคาดอย่างแท้จริง

โทสะเปล่งประกายขึ้นในตาของ ลี่โย่วหลาน  เขามองจวินโม่เซี่ย และเอ่ย

”  ข้ายังอ่อนด้อยในเรื่องนี้ แม้นจะมีความอาวุโส  ข้าจักเปรียบกับ คุณชายน้อยสาม ได้เยี่ยงไร ?  ข้าจำต้องยอมรับความพ่ายแพ้ในเรื่องนี้  คุณชายน้อยจวิน มีความเป็นเลิศยิ่ง  แท้จริงแล้วเขา …. โดดเด่นยิ่ง ! “

” โอ้ว ?  ข้าเป็นเลิศเช่นนั้น ?  วาจาเจ้าเป็นจริงดังนั้น ?  ข้าพึงพอใจเมื่อมีผู้มาสรรเสริญข้า “

จวินโม่เซี่ยยักไหล่ตื่นเต้น และ หัวเราะด้วยสุขยิ่ง

” อย่างเช่น คุณชายน้อยสาม ช่วยถังหยวน เอาชนะ คู่หมั้นคืนมา ด้วยการพนันที่เหนือชั้น  น่าอัศจรรย์ยิ่งนัก ! “

ลี่โย่วหลาน ก้มศรีษะและมองเท้าตัวเอง ราวกำลังครุ่นคิดบางสิ่ง  แต่ดูเหมือนเขาจักเข้าใจบางสิ่งได้แจ่มแจ้งในขณะที่เขาเอ่ยจบ

” โอ้ว ?  ใช่แล้ว นั่นเป็นจริง !  เทพแห่งโชคลาภ อยู่ข้างข้า มิอาจมีสิ่งใดหยุดยั้งข้าได้ ! “

จวินโม่เซี่ย มองเขาด้วยความสนใจ

” อีกหนึ่งตัวอย่าง … คุณชายน้อยจวิน และ ถังหยวน ทำร้าย ฉินเซี่ยวเป้า ในเย็นวันหนึ่ง  ก๊กเมืองเหนือถูกทำลายในคืนต่อมา “

รอยยิ้มบางๆปรากฏบนใบหน้า ลี่โย่วหลาน ขณะเดินขึ้นหน้าเล็กน้อย  ราวกับเขามิอาจมอง จวินโม่เซี่ย  แต่ สัมผัสที่หก บอกเขาว่า ลี่โย่วหลาน กำลังมองเงาสะท้องของตัวเอง ในดวงตา จวินโม่เซี่ย ราวมองกระจก

” ก๊กเมืองเหนือ กระทำชั่วช้ามากมาย  เช่นนั้น เป็นการกระทำของสวรรค์  นั่นคือสิ่งเล็กน้อย … ข้ามิได้บอกสิ่งสำคัญพวกเขา  แต่ ข้าเห็นว่า พวกเราเหมือนจะมีค่าควรแก่คุณชายน้อยลี่เอ่ยถึงซ้ำแล้วซ้ำเล่า “

จวินโม่เซี่ย ย่นคิ้ว

” ราวกับ ความสัมพันธ์ของ คุณชายน้อย และ ก๊กเมืองเหนือ จักมิได้ตื้นเขิน “

ลี่โย่วหลาน ยิ้มนานก่อนเอ่ยขึ้น

” อย่างเช่น … คุณชายน้อยจวิน ตัดสินใจที่ หอมณีวิจิตร และ ทำให้ ลี่เฉินต้องจ่ายเงินมหาศาลเพื่อซื้อ ปะการังหยก ล้ำค่า … “

ลี่โย่วหลานยิ้มและมอง จวินโม่เซี่ย อ่อนโยน  จากนั้น เขาเอ่ยเสียงล้ำลึก

” แต่ ข้ามิอาจคาดว่ามันจักเกิดระเบิดหลังจากซื้อมา … “