Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ - ตอนที่ 285
” อีกหนึ่งตัวอย่าง …. คุณชายน้อยจวิน พักอยู่ที่จวน มหาบุรุษผู้มิอาจทัดทาน แห่งสกุลตู่กู้ แต่ก่อนนั้นจำได้ว่า เมื่อ คุณชายน้อยจวิน เห็นทั้งเจ็ดจักไปหลบซ่อน แต่ครั้งนี้ เจ้าสร้างการเดิมพันขึ้น โดยการประมูลใน หอชนชั้นสูง ทำให้สกุลตู่กู้ติดหนี้สินสกุลจวิน นับ เก้าสิบล้าน น่ายินดียิ่งนัก … “
” ข้าได้ยินว่า แปดมหาปรมาจารย์ เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว อยู่กับสกุลจวิน มิอาจคาดคิด …. ฮี่ฮี่ คุณชายน้อยจวิน ยังคงต้องการให้ข้าเอ่ยอีก ? “
ลี่โย่วหลานมองเขาสุภาพ เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม
” ข้าสับสนยิ่ง เหตุใดทุกเรื่องเกี่ยวพันเจ้า ? เป็นเลิศแท้จริง ! “
จวินโม่เซี่ย สายตาส่องประกาย หัวเราะ เอ่ยขึ้นไม่ใส่ใจ
” จริงอยู่ ข้าเองก็แปลกใจยิ่ง ที่คุณชายน้อยโย่วหลานไปอยู่ในทุกที่ … เจ้าช่างโดดเด่นยิ่ง จาก เจียงฮู ถึง ราชสำนัก จากต่ำต้อยถึงสูงสุด คุณชายน้อย โย่วหลาน หากทุกที่มีใบหน้าที่พิกลพิการ แม้นเจ้ามิได้ใส่ใจ เจ้าไม่กลัวจักทำให้เด็กน้อยหวาดกลัวกระนั้น ? แม้นจักมิได้ทำให้เด็กน้อยหวาดกลัว การทำให้พฤกษาและบุปผาหวาดกลัว ก็มิใช่สิ่งดี …. “
ดวงตา ลี่โย่วหลาน ปั่นป่วน และเขาสบตากันสง่างามอย่างแผ่วเบา จากนั้นกลับมาแสดงท่าทีเช่นเดิม ราวกับเป็นสิ่งที่น่าอับอาย และเอ่ยเสียงนุ่มนวล
” คุณชายน้อยสาม สกุลจวินจริงหรือ ? “
” ไร้สาระ คุณชายน้อย ข้าคือลูกหลานสกุลจวิน อาจจะเป็น คุณชายน้อย โย่วหลาน สกุลลี่แท้จริง ? “
จวินโม่เซี่ย พ่นลมทางจมูก
” เช่นเดียวกับเจ้า ! “
แววตา ลี่โย่วหลาน ลึกซึ้ง ถอนใจสุภาพ และเอ่ย
” คุณชายสาม เรื่องราวก่อนหน้านี้ หากข้าดูหมิ่นเจ้า แต่ เนื่องจาก ปะการังหยกระเบิด ฮี่ ฮี่ …. “
ลี่โย่วหลาน เงยหน้าขึ้นรวดเร็ว มองตรงไปยังดวงตาของจวินโม่เซี่ย
” คุณชายน้อยสามอย่าไปกระทำโง่เขลา ในวันนี้ อาจมีผู้ปราดเปรื่องมากมาย เจ้าเองก็เช่นกัน แต่มิได้หมายความว่าผู้อื่นจักมิใช่ ! “
” หรือ ? ผู้อื่น ในที่นี้ คิดว่านั่นคือ คุณชายน้อย โย่วหลาน ? “
จวินโม่เซี่ย ยิ้มกว้าง เหลือบตาขณะเอ่ย
” ราวกับการอยู่ในจวนพร้อมใบหน้าเสียโฉมจักทำให้เจ้ามีเวลาใคร่ครวญ ? “
เมื่อได้ฟังเขาเอ่ยถึงใบหน้าพิกลพิการอีกครั้ง ดวงตาลี่โย่วหลานวิตก และยิ้มอย่างสบาย สุภาพ แม้นจะมีแววชั่วร้าย เขาเอ่ย
” การระเบิดของ ปะการังหยก ทำให้ข้าครุ่นคิด จนเข้าใจเรื่องต่างๆ แม้นก่อนหน้านี้มิอาจเข้าใจ “
” ดังนั้น ข้าจึงรู้สึก ขอบคุณการระเบิดนั้น “
ลี่โย่วหลานย่าวก้าวและเอ่ยเชื่องช้า
” คุณชายน้อยจวิน เจ้าเห็นด้วยหรือไม่ ? “
จวินโม่เซี่ยหัวเราะ และเอ่ย
” หรือนี่อาจจะเป็นการเปลี่ยนโชคร้ายเป็นเรื่องดี ? “
” หมายความเช่นนั้น “
ลี่โย่วหลานพยักหน้าจริงจัง มองไปยังจวินโม่เซี่ยทันที
” แต่ข้ามิเคยสงสัยเจ้า ข้ามิเชื่อว่าผิดพลาด อันธพาลมิอาจคาดการแผนข้าได้ จนกระทั่ง … การประมูลที่ หอชนชั้นสูง ข้าจึงได้รู้ในทันใด จวินโม่เซี่ย …. มิสามารถดูแคลนได้ …. “
” หรือการประมูลอาจมีช่องโหว่ ? “
จวินโม่เซี่ย คาดว่าสิ่งนี้อาจเป็นปัญหา เป็นอีกเหตุผลที่เขาหยั่งท่าทีของ ลี่โย่วหลาน ในวันนี้” แท้จริงแล้ว มีช่องโหว่ ! ยิ่งไปกว่านั้น มันมิได้เล็กน้อย “
ลี่โย่วหลานหยุด พวกเขาไปถึงทางเขา ท้องพระโรง คนอื่นๆจากไปแล้ว แต่ชัดเจนว่าลี่โย่วหลานประสงค์เอ่ยสิ่งเหล่านี้ด้านนอก
” ถังหยวน … ผู้ที่สูญเสียภรรยา มิคาดว่าจักสามารถคิดสิ่งนี้ได้ นครหลวงที่สงบร่มเย็น สามารถปั่นป่วนได้ … คุณชายน้อยสาม เจ้ามิคิดว่าแปลกหรือ ? ถังหยวน สามารถ ? หรือเขาเหมาะสม ? “
” เป็นเช่นนั้น ! “
ในที่สุดจวินโม่เซี่ยเข้าใจ เรื่องนี้มิได้บกพร่อง แต่เป็นตัวคน ลี่โย่วหลาน มักจะดูหมิ่นผู้อื่น เดิมทีเจ้าอ้วนมิอาจทนทาน แต่ ในเรื่องการประมูลนี้ ในการวางแนวทางนั้น หกถึงเจ็ดส่วนคือการจัดการของเจ้าอ้วนอย่างแท้จริง ฝีมือด้านการค้าของเขาเป็นเลิศยิ่ง แต่ สิ่งนี้ คุณชายน้อยจวิน ไม่เผยให้ ลี่โย่วหลาน ล่วงรู้ !
” มิต้องเอ่ยถึงความวุ่นวายของ นครหลวง แม้จักวุ่นวายยิ่งกว่านี้ก็ยิ่งดี สกุลลี่ จวิน ตู่กู้ของเรา และสกุลชั้นสูงต่างๆจักปลอดภัย ไม่ว่าผู้อื่นจักเป็นอย่างไร สิ่งนี้จักช่วยให้พวกเรามีเวลาพักผ่อน “
ลี่โย่วหลานยิ้ม
สกุลลี่ ได้ประโยชน์จากการประมูลนี้ แม้นว่า …. มันจักมิได้มากมาย “
” เจ้าประสงค์จะขอบใจข้า ? “
จวินโม่เซี่ย แสดงสีหน้าดั่งผู้มีบุญคุณ มองไปยัง ลี่โย่วหลาน
” คุณชายน้อยสาม หากสังหารข้า บางทีข้ามิอาจวิ่งหนีไปได้ “
ลี่โย่วหลานมิได้สนใจเขา แต่ ยังคงเอ่ยต่อ
” แต่ข้าจักสังหาร คุณชายน้อยสาม ไม่ว่าจักสำเร็จหรือไม่ ฮี่ฮี่ เวลานี้ข้ามีอาจารย์ สกุลเจ้า มี เหยี่ยวผู้โดดเดี่ยว “
ลี่โย่วหลานยิ้มเจือจางสุภาพ
” พวกเราเท่าเทียม “
” สกุลลี่ข้า ควบคุมการงานบ้านเมือง สกุลจวิน และตู่กู้ ควบคุมการทหาร เป็นความสมดุลย์ แต่ความสมดุลย์นี้ แต่ข้ามิกล้าจะทำลายมัน แต่ข้าเชื่อว่าเจ้าจักไม่ทำเช่นกัน แต่หากพวกเราหนึ่งในสองจำต้องสิ้นไป ความสมดุลย์จักไม่มี คุณชายน้อยสาม คิดเห็นเช่นไร ? “
ลี่โย่วหลานยิ้ม มั่นใจยิ่ง
” คุณชายน้อย โย่วหลาน มองการไกลยิ่ง เป็นสิ่งที่ดี ในชีวิตนี้ สมดุลย์คือสิ่งดี ความสามัคคีก็ดี “
จวินโม่เซี่ย ยิ้ม ในใจครุ่นคิด
ความสมดุลย์นี้ ไม่ต้องสงสัยมิอาจทำลาย แต่เมื่อถึงเวลา การนำหัวเจ้ามาในราตรีอันมืดมิด มิถือว่าเป็นเรื่องยาก !
” คุณชายน้อยสามจักทำเช่นไร ข้ามิอาจจินตนาการ แต่ลี่โย่วหลาน ภายในช่วงเวลานี้จักไม่เคลื่อนไหวมากมาย ! “
ลี่โย่วหลานยิ้ม
” ข้ามิกล้าหุนหันนัก แต่ เมื่อเวลามาถึง คุณชายน้อยสามจักเป็นผู้แรกที่เหมาะสมจักถูกกำจัด ! “
ลี่โย่วหลานเอ่ยวาจาเหล่านั้นจริงจัง รุนแรง พึงพอใจ จากท่าทีลี่โย่วหลาน เช่นนี้ อาจบอกได้ว่า ตรงไปตรงมาและจริงใจ อย่างที่สุด
” ข้าเชื่อเจ้า ! “
จวินโม่เซี่ย ยกมุมปากข้างหนึ่งขึ้น และมีสองคำปรากฏขึ้น แปลกประหลาด ! หากลี่โย่วหลาน มีโอกาสที่จักกำจัดอย่างเงียบๆ จวินโม่เซี่ยไม่สงสัย หากเขาจักเริ่มลงมือโดยไม่ลังเลได้ทุกเวลา
การทำกิจการก็เช่นเดียวกัน แต่เหตุการณ์ในปัจจุบัน คล้ายคลึงดั่ง ลี่โย่วหลาน เอ่ย ทั้ง สกุลลี่ และ สกุลจวิน ความสมดุลย์นี้ มีอาจทำลาย ! บางที ลี่โย่วหลานอาจจะถูกจวินโม่เซี่ยสังหารเสียก่อน !
จวินโม่เซี่ยมิได้สนใจจักพูดคุยกับเขามากมายนัก
” เช่นนั้นพวกเราอาจมีเรื่องให้สนุกสนาน “
จวินโม่เซี่ย ไม่มั่นใจจะเชื่อรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวของจวินโม่เซียหรือไม่ เขาจึงแสดงสีหน้ามีความสุข และเอ่ย
” จากฝีมือของ คุณชายน้อยจวินในตอนนี้ เมื่อหลายปีก่อนมิอาจเทียบข้าได้ แต่ พวกเรา นั้นประสบปัญหาเดียวกัน ไร้ชีวิตวัยเด็ก พวกเรามิได้วิ่งเล่น “
” ดังนั้นพวกเราอาจจะสร้างมันขึ้นมา อาจจะเป็นเพื่อนสหาย เจ้าว่าเช่นไร ? “
ราวกับลี่โย่วหลานสนใจยิ่ง
จวินโม่เซี่ย หัวเรา
ข้ามิได้มีวัยเด็กเช่นเจ้า แต่วัยเด็กของจวินโม่เซี่ยนั้นมีสีสรรค์มากกว่าเจ้า
” เล่นสังหารผู้คน ? หรือจักเล่นเผาไฟ ? “
จวินโม่เซี่ย หัวเราะ
” สังหารและวางเพลิง …. ยังคงเป็นเรื่องเล็กน้อย “
ลี่โย่วหลาน ก้มหัวครุ่นคิด
” พวกเราจักเล่น …. “
จากนั้น ทั้งสองก้าวขึ้นหน้าไปพร้อมกัน ตรงไปยังราชวังที่เต็มไปด้วยเครื่องหอม ในขณะที่ผ่านประตู ลี่โย่วหลานเอ่ยเสียงต่ำ
” ในวัยเด็ก ข้าได้วิ่งเล่น และพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เจ้าคือเพื่อนเล่นที่น่าสนใจ … พวกเราอาจจะเล่นกันต่อไป “
เขามองต่ำขณะเอ่ยคำเหล่านั้น เนียงเบายิ่ง ดูคล้ายดั่งการบ่นพึมพัม
” เล่นกันต่อไป ?”
จวินโม่เซี่ย หัวเราะขึ้นทันใด มองเข้าไปในวังหลวงอันหรูหราซึ่งมีผู้คนนับร้อยมาถึง ร้องขึ้นอย่างน่าสะพรึ่ง
” น่าสนุกยิ่ง ! ฮ่า ฮ่า …. เช่นนั้นข้าจักเล่นกับเจ้า … “
ผู้อื่นเกือบจักหัวเราะเยาะเป็นเสียงเดียวกัน แม้นแต่หญิงสาวผู้ที่เอาแต่ใจ กลับยังมีรอยยิ้มเล็กน้อย ด้านหนึ่งของท้องพระโรง ในเวลานี้มี โจวเซียง อยู่
เหล่าสาวงาม มาฝีมือรวมตัวกัน สายลมหอมหวนตลบอบอวล จวินโม่เซี่ยสัมผัสได้อย่างชัดเจน ดวงตาที่เปล่งประกายดั่งประกายน้ำแห่งสาทรฤดู เพ่งมองออกไป
ลี่โย่วหลาน ได้ยิน จวินโม่เซี่ยเอ่ยวาจาเหล่านี้ด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ยังคงยิ้ม ในท่ามกลางผู้คนนับรอยในท้องพระโรง ลี่โย่วหลาน เข้าใจในวาจาของ จวินโม่เซี่ย
แม้นพวกเขามิได้มองตากัน
พวกเขาก็ยังมี ไพ่ในมือ หากมองผ่านไพ่ในมือฝ่ายตรงข้ามไป เวลานี้ในใจของทั้งสอง มีความคิดเห็นเดียวกัน
เหมาะสม !
สองคำนี้ปรากฏขึ้นในความคิดทั้งคู่ ในเวลาเดียวกัน
ในที่สุดคุณชายน้อยจวิน ก็คิดขึ้นได้ว่า มายาของ ลี่ นั้นคู่ควรจะชายตามอง ไม่ว่าจักสามารถจัดการเขาใน งานฉลองนักปราชญ์ทองคำ นี้ได้หรือไม่ก็มิใช่เรื่องสำคัญ ! หากมองให้ดี ก็สามารถเห็นความขัดแย้งนี้ท่ามกลางงานสังสรรค์นี้ได้
เป็นความขัดแย้งชั้นเลิศ !
มองจากตำแหน่งที่นั่งอันทรงพลังเบื้องบนนั้น จัดต้องเป็นขององค์จักรพรรดิแแห่งอาณาจักรเทียนเชียงอย่างแน่นอน หากแต่พระองค์จัดเข้าร่วมด้วยพระองค์เองหรือไม่นั้นมิอาจคาดได้ ?
อีกสี่ลำดับถัดลงมี คือ องค์ชายและเหล่าราชวงศ์ หรือกล่าวได้ว่าสมาชิกราชวงศ์ ซึ่งเที่ยบเท่ากับ องค์ชายหยางไหว๋หน๋ง มิได้หมายความว่าผู้สืบทอดอันดับหนึ่งแห่งอาณาจักรเทียนเชียง จักมิได้คู่ควร พี่ชายแห่งผู้สืบทอดที่อ่อนแอผู้นั้นควรจะมอบตำแหน่งที่นั่งนี้ให้แก่องค์หญิงหลิงเมิงผู้งดงามอย่างยิ่ง
จากจำนวนเก้าอี้ที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก จักต้องเป็นของเหล่าขุนนางชั้นสูงอย่างมิต้องสงสัย หากแต่ความสูงของเก้าอี้นั้นเหตุใดจึงมิได้มากมายนัก เก้าอี้ตัวนี้เป็นของผู้ใด ? มือาจคาดคิดได้อย่างแท้จริง !
YOU MAY ALSO LIKE
