Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ - ตอนที่ 312

” ข้าถามเจ้า เจ้าคือใคร ! เจ้ามิกล้าจักบอกชื่อเจ้ากับข้าหรือ ? “

เล่ยเจียนฮ้ง ตัวสั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าขณะเขาถามด้วยเสียงต่ำ เขามิใยดีกับการดูหมิ่นของฝั่งตรงข้ามดูถูกและถากถาง เขามิได้มองไปยังศพของสหายพี่น้องของเขาที่อยู่บนพื้นเบื่องล่าง

ศิษย์สาม ฟางเปียวฮ้งมองไปยังศพของศิษย์พี่ของเขา  ทั่งร่างของนางสั่นสะท้าน และนางมิอาจเอ่ยสิ่งใดออกมาได้

ความกล้าในการต่อสู้ของนางหมดลง คนของ โจววูจี้สามารถหลุดพ้นจากอันตรายได้ ดังนั้น พวกเขาจึงดีใจยิ่ง  ศัตรูของพวกเขามิได้ให้ความสนใจพวกเขาตั้งแต่คนผู้นั้นมาถึง  คนผู้นี้มาถึงช้าเกินไปเพียงเล็กน้อย แต่พวกเขาก็มิได้สนใจนักในตอนนี้

มิสำคัญว่าเขาจักมาช้าหรือเร็ว … มันเป็นสิ่งดีตราบใดที่เขายังอยู่  มันมิใช่การรักษาชีวิตตัวเองหรอกหรือ ?

ทุกผู้หยุดลง แต่บรรยากาศโดยรอบสนามรบนั้นเริ่มหดหู่ยิ่งขึ้น

ทันใดนนั้น ชายในชุดแดงหัวเราะและยกมือขึ้น  เกิดเสียง ” ฉึบ” ขึ้นจากปลอกแขนของเขา  เสียงระเบิดที่คมชัดดังออกมาขณะที่ฝ่ามือของเขาปะทะกับอากาศบางๆ  ชัดเจนว่ามันมิได้สัมผัสกับสิ่งใดในอากาศนั้น  กระนั้น ดูเหมือนว่าเขาติดอยู่กับบางสิ่งบางอย่าง

เกิดเสียงหวีดหวิวขึ้นจากสายลม  จากนั้น มีเงาเของผู้คนมากมายปรากฏขึ้นมารอบๆในทันใด

เปลวไฟสะท้อนร่างของผู้ที่มาถึง  พวกมเขาอยู่ในชุดสีแดง  พวกเขาแต่ละคนยืนนิ่งเงียบ  อย่างไรก็ตาม ในดวงตาพวกเขามีประกายแห่งความน่าสะพรึง  ราวกับหมาป่ากระหายเลือดที่รอคอยคำสั่ง

เงาของคนสองผู้ลอยอยู่ในอากาศ และมาอยู่ด้านข้างมือสังหารชุดแดง  ร่างของพวกเขาเปล่งประกายด้วยแสงสีฟ้าเข้มขณะที่พวกเขาเผชิญหน้ากับ เล่ยเจียนฮ้ง และ ฟางเปียวฮ้ง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ผู้มาใหม่แสดงให้เห็นทำให้คนของ เล่ยเจียนฮ้งตกตะลึง

มือสังหารทั้งสามเป็นยอดฝีมือสวรรค์เชวียน

หากมองไปรอบๆ … พวกเขาจักได้เห็นว่าผู้ที่มาใหม่นั้นร่างปกคลุมไปด้วยแสงสีน้ำตาล ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นยอดฝีมือปฐพีเชวียน  ในหมู่พวกเขามีผู้ที่เป็นยอดฝีมือปฐพีเชวียนราวสิบคน  ส่วนที่เหลือนั้นเปล่งประกายด้วยสีของหยกเชวียน  ท่ามกลางพวกเขามียอดฝีมือหยกเชวียนราวสามหรือสี่สิบคน !

หัวใจของเล่ยเจียนฮ้งเยือกเย็นขึ้นในทันที

เย็นราวก้อนน้ำแข็ง …

พวกเราจักต่อสู้ในสงครามนี้ได้อย่างไร ?!

ความแข็งแกร่งของศัตรูนั้นล้ำหน้ากว่าพวกเรามากนัก ! และ ฝ่ายเรานั้นมีเพียง ศิษย์น้องสามและข้า !

” ชื่อข้าหรือ ?  ฮ่าฮ่า ! พี่เล่ย ท่านก็มิได้เพิ่งรู้จักในโลกนี้  ข้าคือมือสังหารจาก หอกระบี่เลือด ข้าจักบอกชื่อข้ากับเจ้าได้อย่างไร ?  ข้าอาจไม่สนใจพวกเจ้าทั้งสอง แต่ข้าจักมิสนใจ เล้ยวูเบ้ย ได้อย่างไร ?  เขาคือ ยอดปรมาจารย์เล่ย !  หากถามว่า ข้ามีความกล้าหรือไม่ เจ้าสมารถถามศิษย์น้องสองของเจ้าได้  เขารับรู้มันได้อย่างชัดเจน ”

ชายชุดแดงเงยหน้าขึ้นและตอบ เล่ยเจียนฮ้ง

” ดีมาก !  คือหอกระบี่เลือดนี่เอง  ข้าต้องจำเจ้าได้อย่างแน่นอน !”

เล่ยเจียนฮ้งชำเลืองมองพวกเขาด้วยความโศกเศร้าและขุนเคือง  จากนั้นเขาหันไปและเอ่ย

” ศิษย์น้อง พวกเราควรไปแล้ว ”

” หยุด !”

ทันใดนั้นชายในชุดแดงตะโกนขึ้น

เล่ยเจียนฮ้งยั้งฝีเท้า

” เหตุใด ?  อย่าบอกข้าว่าเจ้าคิดว่าเจ้าสามารถขัดขวางพวกเราได้ ? “

เล่ยเจียนฮ้งหัวเราะโศกเศร้า

” ความแข็งแกร่งของพวกเจ้านั้นเหนือกว่าเรานัก และพวกเราไม่เหมาะสมกับเจ้า  แต่ เจ้าคิดว่าเจ้ามีความแข็งแกร่งพอที่จักขัดขวางพวกเรา ? “

เล่ยเจียนฮ้ง เอ่ยความจริง  ทั้งสองฝ่ายมีผู้นำเป็นยอดฝีมือสวรรค์เชวียนผู้ทรงพลัง  มิใช่เรื่องยากเลยสำหรับ หอกระบี่เลือดที่จักเอาชนะฝ่าย เล่ยเจียนฮ้งหากพวกเขาต้องการ  แต่ เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจักสามารุขัดขวาง เล่ยเจียนฮ้ง และ ฟางเปียวฮ้ง ทั้งสองผู้สามารถสร้างเส้นทางหลบหนีที่โชกเลือดได้ตราบใดที่พวกเขาต้องการจักไป

” ฮี่ฮี่ พี่เล่ย เข้าใจเจตนาที่ดีของน้องผู้นี้ผิดไป  เจ้าคือผู้มีสายเลือดเดียวกับยอดปรมาจารย์เล่ยเพียงผู้เดียว  พวกเรามิกล้ากระทำผิดเช่นนี้ได้ !”

ชายชุดแดงเอ่ยไม่รีบเร่ง

” แต่กระนั้น… ศพของศิษย์น้องเจ้า … เจ้าไม่คิดจักนำพาไปด้วยหรือ ?   หรือเจ้าต้องการทิ้งเขาไว้ในที่รกร้างเช่นนี้ ? “

เล่ยเจียนฮ้งคำรามทางจมูกเยือกเย็น แต่ยังมิได้ยกศพขึ้นมา  จากนั้นเขาลอยขึ้นในอากาศ และ ดึง ฟางเปียวฮ้งไปกับเขาด้วย  เขามิเอ่ยสิ่งใดเลยในสถานการณ์นี้  กิ่งไม้ใกล้ๆสบัดไปมาสองสามครั้งขณะที่พวกเขาหายไปในท้องฟ้าราตรี

เล่ยเจียนฮ้งรู้ว่าการนำร่างของ เล่ยเจียนฮ้ง โจวเจียนหมิงมาด้วยนักเป็นภาระหนักอึ้ง  ความจริง มันเป็นสิ่งที่จักขัดขวางพวกเขามิให้ออกมาได้ ชายชุดแดงเอ่ยวาจาเหล่านั้นด้วยความประสงค์ร้ายชัดเจน แต่มันสำคัญกับเขาและศิษน้องที่จักออกมาจากสถานที่นั้นเพื่อหลีกเลี้ยงเรื่องเลวร้าย

ศัตรูใหม่เกิดขึ้นแล้ว และไม่มีที่ให้หลบ  ชายชุดแดงและสหายของพวกเขาจักใช้เคล็ดดับสูงเพื่อจับพวกเรา หากพวกเราพายามนำพาร่างของศิษย์น้องสอง  มันจักต่างไปอย่างไรแม้นพ่อข้าเป็น ยอดปรมาจารย์เลือดเย็น ?  ไม่มีผู้ใดเหลือรอดเพื่อเป็นพยานหากพวกเราทั้งสองตายที่นี่ และขุนศึกของสกุลลี่ก็ตกอยู่ในบ่วงเดียวกัน   จากนััน หากพ่อข้าตัดสินใจล้างแค้น … เขาก็มิรู้ว่าเป็นฝีมือของผู้ใด !

ชัดเจนว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นมีความแข็งแกร่งเพียงพอจักสังหารพวกเราหากพวกเรารั้งรอ !

ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจอย่างรวดเร็วและจากไป

ฝ่ายตรงข้าม ไม่เห็นวี่แววว่าพวกเขาจะหยุด เช่นเดียวกับการตัดสินใจของ เล่ยเจียนฮ้ง เช่นนั้นจึงไม่มีพวกเขาคนใจพยายามจะหยุดพวกเขา

ทันใดนนั้น หมอกสีขาวเริ่มก่อตัวขึ้นท่ามกลางแสงมืดสลัวค่ำคืน  มันปกคลุมไปทั่วทุกพื้นที่ และเริ่มหนาทึบมากขึ้น  ดูเหมือนเป็นการสร้างม่านป้องกันบางๆ

เช้าตรู่และราตรีมักจะมีหมอกหนาในป่าเขา  เช่นนั้น จึงมิได้มีผู้ใดสนใจมันมากนัก  ยิ่งไปกว่านั้น ลมบริสุทธิ์พัดผ่านหุบเขาและต้นไม้ภายใต้ม่านหมอกนั้น  ความสงบเยือกเย็นนี้ส่งผลต่อหัวใจทุกผู้คน และพวกเขามิอาจห้ามตัวเองมิให้สูดหายใจลึกขณะที่รู้สึกถึงความมีชีวิตชีวานั้นได้

อย่างไรก็ตาม พวกเขามิรู้เลยว่า จวินโม่เซี่ยได้ปีนลงมาจากต้นไม้ และถอนใจลึก

เขาตะโกนด้วยความโชคร้าย

น่าเสียดายยิ่งนัก !  เล่ยเจียนฮ้งและคนของเขาจากไปเร็วไปหน่อย  เขาจักได้เห็นหากเขารั้งรออยู่อีกหน่อย  น่าเสียดายที่ข้าต้องพยายามอย่างมาก และประสบกับความยากลำบากที่มิอาจเอ่ยออกมาได้เพื่อสร้าง ปิติสุคนธรสนี้ น่าเสียดาย พวกเขาสามารถหลบหนีจากกับดักนี้ไปได้

ปิติสุคนธรส มิควรจักใช้ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้ เนื่องจากมีปราณเชวียนที่น่ากลัวไหลเวียนอยู่ มีโอากาสที่มันจักถูกพัดไปโดยมิได้ส่งผลที่ดี

อย่างไรก็ตาม จวินโม่เซี่ยรู้ว่าสถานการณ์ในตอนนี้เริ่มนิ่งจนเขาสามารถใช้ไพ่ตายได้แล้ว  ปิติสุคนธรส สร้างจากลมปราณของ เจดีย์หงษ์จวิน มันไร้รู้ร่างจนมิอาจมองเห็นได้ มันไร้ร่องรอยจนกลายเป็นความลี้ลับ

แต่ มันมีรสชาติเพียงนิดหน่อย  อย่างไรก็ตาม มันบริสุทธิ เยือกเย็น และ งดงาม  ทุกผู้ที่ได้กลิ่นสดชื่น และความงดงามของม่านหมอกนี้จักสูญเสียความแข็งแกร่ง  แม้แต่ยอดฝีมือปราณเชวียนก็พบว่าปราณเชวียนของเขาลดลงอย่างมาก  ซึ่งทำให้พวกเขาสูญเสียควาสามารถในการต่อสู้ หากพวกเขาสูดดมกลิ่นหอมนี้

นี่คือไพ่ตายใบสำคัญของจวินโม่เซี่ยในการภารกิจนี้

” เจ้า … ในที่สุดก็มา ”

ฉางชุ้นเซี่ยวได้รับบาดเจ็บมากมายตามร่างกาย  เขากระเพกมาพร้อมผู้ที่ช่วยพยุงและทักทายผู้มาใหม่  โจววูจี้เดินเข้าไปใกล้ๆเขา  เขามองไปยังชายชุดแดงด้วยสีหน้าหวาดกลัว แต่ผสมปนเปด้วยความรู้สึกขอบคุณอันมิอาจหาที่สุด

” เอ่อ พวกเรามีเหตุมิคาดคิดอยู่ครู่หนึ่ง  ซึ่งทำให้มาถึงล่าช้าไปเล็กน้อย ”

ชายชุดแดงตอนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

” หน้าไม้อยู่ที่ใด ? ”

ฉางชุ้นเซี่ยว มองไปยัง โจววูจี้ เขาเข้าใจถึงท่าทางนั้น และมุ่งหน้าไปยังรถม้าพร้อมด้วยผู้ติดตาม  อย่างไรก็ตาม เขามิได้หยุดที่รถม้านั้น  แต่เขากลับเดินเลยไปยังม้าที่ผูกไว้กับรถม้า  เขาเอาอานม้าลง  จากนั้นเอาม้วนสายหนังใสออกมาจากส่วนล่างของร่างกายพวกมัก  จากนั้นเขาดึงหนังที่บางและใสออกมา  ทันใดนนั้น หน้าไม้ที่สุกใสน่าประทับใจร่วงลงมาจนเกิดเสีย แกร็ก

นี่คือจุดที่ โจววูจี้ ผู้กหน้าไม้เอาไว้ !

สิ่งนี้น่าประหลาดใจยิ่งนัก  ความจริง มันคือสิ่งที่ยอดเยี่ยม

แม้นหากเจอขโมยที่ต้องการแย่งชิงมันไป พวกเขาจักเริ่มที่รถม้า  และ พวกเขาจักมุ่งไปหายังที่อื่นหากรถม้าไม่มีสิ่งนี้อยู่  ผู้ใดจักสนใจสิ่งที่ดูเหมือนรถม้า ?

” มีหน้าไม้ทั้งหมด สามร้อยห้าสิบ เกินกว่าที่คาดไว้ถึงยี่สิบ  พวกเรานำมันมาส่งทั้งหมด  พิมพ์เขียวของมันถูกเผาทำลายแล้ว  หน้าไม้ยี่สิบอันถูกผูกไว้กับม้าแต่ละตัว  ม้าที่เหลือมีมัดของเกาทัณฑ์พิเศษมัดไว้ที่ท้อง  เกาทัณฑ์นับรวมได้เจ็ดพัน  และ นี่เป็นเพียงเกาทัณฑ์ชุดแรก  ชุดที่สองกำลังถูกเตรียมการอย่างรวดเร็ว ”

โจววูจี้ก้มหัวด้วยความหวาดกลัว  เขามิรู้ว่าเหตุใดเขาถึงรู้สึกว่าชายชุดแดง ผู้ที่มีกลิ่นไออันเยือกเย็นถึงดูขุนเคืองเขา

” ดีมาก !  เจ้าทำงานได้อย่างถูกต้อง ! ”

ชายชุดแดงรู้สึกพึงพอใจในตอนนี้

” สถานที่แห่งนี้จักช่วยให้เจ้าได้พักผ่อน  และเจ้าจักได้รับรางวัล…”

” ขอบคุณมาก …”

โจววูจี้ดีใจยิ่งนัก  เขาก้มหัวเพื่อแสดงความเคารพและแสดงความขอบคุณ  อย่างไรก็ตาม หัวของเขาร่วงลงบนพื้นพร้อมเสียง ตุ๊ป! ใบหน้าของเขายังคงยิ้มด้วยความปิติ เนื่องจากมันถูกตัดออกไปโดยชายชุดแดง

” เจ้าโง่ ! ”

นี่คือคำวาจาสุดท้ายของชายชุดแดงที่ โจววูจี้ได้ยิน

” ของขวัญที่ข้ามอบให้เจ้าคือเจ้าสามารถตามไปพบน้องชายของเจ้าได้  เจ้าจักได้พักผ่อนในนรกตลอดกาล ! “

ชายชุดแดงเอ่ย

” ท่านพี่ .. ท่าน.. เหตุใด ? “

ฉางชุ้นเซี่ยวมองไปด้วยความตกตะลึงขณะถาม  ชายชุดแดงต่อยเข้าใส่หัวของ ฉางชุ้นเซี่ยว อย่างรวดเร็ว และสมองของเขาก็ทะลักออกมาในทันที  เหยื่อของเขากำลังจะตาย แต่เขายังพยายามถามว่า ทำไม ?

” เหตุใด ?  ข้าคิดว่าเจ้าฉลาด  แต่เจ้ากลับโง่เง่าเช่นกัน !  เจ้าถามข้าถึงเหตุผลในสิ่งนี้หรือ ?! “

ชายชุดดำสบัดเลือดออกจากมือขณะยิ้ม

” เจ้าโง่เชื่อจริงๆหรือว่า หอกระบี่เลือด จักยอมทำตามเจ้าหมูโง่องค์ชายสองนั่น ?!  เขาสมควรได้รับเพียงสิ่งนี้ ! ”

จากนั้นเขาสบัดมือและออกคำสังอย่างโหดเหี้ยม

” ทำงานให้เสร็จ ! ”

ชายชุดแดงผู้อื่นเร่งรีบทำงานของพวกเขา  พวกเขาเข้าไปหากผู้เหลือรอดที่โชคดี ที่อยู่ใกล้ๆ  ผู้ที่รอดชีวิตนั้นเดิมที่คิดว่าเงามืดแห่งความตายไปพัดผานพวกเขาไปแล้วด้วยการมาถึงของความช่วยเหลือนี้  พวกเขารู้สึกราวได้ปลดภาระอันหนักอึ้งจากหัวใจ  ดังนั้นพวกเขาจึงมิได้ระวังแม้แต่น้อย  พวกเขาถูกสังหารในตอนที่ผู้นำของชายชุดแดงเริ่มกบฏ และถูกสับเป็นชิ้นๆ  แม้แต่ความคิดในการต่อต้านก็มิเกิดขึ้นในหัวของพวกเขา  พวกเขาเพียงร้องด้วยควาทรมาณขณะที่ล้มลง

ชายชุดแดงที่เหลือฟาดกระบี่ของพวกเขาโดยไม่เอ่ยสิ่งไป และ ตัดหัวของนักรับสกุลลี่ผู้ที่มิได้หลบหนีไปกับ เล่ยเจียนฮ้ง

คนเหล่านี้มีผู้นำการต่อสู้เป็นสองยอดฝีมือสวรรค์ชเวียน  พวกเขาเป็นฝ่ายชนะ  และ สถานการณ์กลับเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วในเวลาต่อมา เมื่อ สามยอดฝีมือสวรรค์เชวียน ยอดฝีมือปฐีเชวียนและหยกเชวียนนับไม่ถ้วนโจมตีพวกเขาอย่างแข็งแกร่ง  ขุนศึกแห่งสกุลลี่ทุกคนรู้สึกสิ้นหวังเมื่อได้เห็นการจากไปของ เล่ยเจียนฮ้ง ดังนั้นพวกเขาจึงไร้ความกล้าที่จักต่อต้าน และถูกสังหารตายภายในชั่วพริบตา

ตอนนี้มีเพียงชายชุดแดงสิบกว่าคนเท่านั้นที่เหลืออยู่ในสนามรบ  อย่างไรก็ตาม พลังของพวกเขานั้นป่าเถือนยิ่งนัก  พวกเขาโจมตีเพื่อสังหาร ไม่เหลือศัตรูที่บาดเจ็บไว้แม้แต่คนเดียว

หมอกที่ปกคลุมหุบเขาหนาทึบขึ้น

” ไปตรวจสอบเร็วเข้า !  ดูให้แน่ใจว่าม้าแต่ละตัวบรรจุหน้าไม้เอาไว้ !  รีบกำจัด และล่าถอย ! ”

ผู้นำชายชุดแดงออกคำสั่งแฝงด้วยความเร่งรีบ

” ฮี่ฮี่ฮี่ …. ในที่สุดมันก็เป็นทีของข้า !  สิ่งนี้ทำให้หมดแรงเสียจริง … เล่นเกมส์กันรุนแรงนัก … พวกเจ้ามากมายยังคงเหลือรอด  นี่ทำให้พี่ผู้นี้เสียใจยิ่งนัก ”

เสียงหัวเราะลึกลับดังออกมาในอากาศ  ตอนแรกมันดังมาจากทางซ้าย จากนั้นทางขวา ..​จากนั้นตรงหน้า และจากด้านหลัง  สิ่งนี้ล้ำลึกยิ่งนัก  ทุกคนได้ยิ่งเพียงวาจาที่ว่า

” หอกระบี่เลือดเป็นเลิศ !  ความสามารถในการเลือกจังหวะของเจ้านั้นสำคัญ … ข้านับถือ !  แต่เจ้ามิได้ทำงานให้แก่องค์ชายสอง .. แล้วเจ้าทำงานให้ผู้ใด ?  บางทีข้าจักต้องถามเช่นนี้แทน ผู้ใดที่พิเศษนักจนหอกระบี่เลือดยอมรับใช้ ?  พี่ผู้นี้สนใจยิ่งนัก ”

” นั่นใคร ?  ผู้ใดกับที่แสร้งเป็นพระเจ้า แต่กระทำดังมาร ?  แสดงตัวเจ้ามา ! ”

ผู้นำชายชุดแดงตะโกนขณะที่ดวงตาของเขามองไปรอบๆ

” อืม… อืม… อืม … !  ข้าเป็นพ่อของเจ้า !  พ่อของเจ้า ! ”

ชายในเงามืดแสยะยิ้มหยาบคาย  จากนั้นเขาหัวเราะออกมาอย่างเป็นมิตร

” ลูกชายผู้ฉลาดล้ำ ไม่ควรโค้งคำนับและคุกเข่าเมื่อพ่อคนนี้มาถึงหรือ ?! “

“เจ้าศาลเตี้ย ! ”

ชายชุดแดงกรีดร้องด้วยโทสะ  เขาฟังอย่างตั้งใจ และกระโดดขึ้นทันใด  กระบี่ของเขาเปล่งประกายสีฟ้า  แสงสีฟ้าลอยไปมาก และก่อให้เกิดเสียงระเบิดขณะที่เขาโจมีใส่ต้นไม้ พื้นก่อเกิดเสียง แตก ขณะที่ต้นไม้ล้มลง  พวกมันล้มลงบนพื้นและเป็นเหตุให้ฝุ่นลอยขึ้นในอากาศ

” หึม ?  เป็นไปได้อย่างไร ? “

ชายชุดแดงผู้ที่สังหารยอดฝีมือสวรรคเชวียนด้วยพลังของเขาเมื่อไม่นานมานี้ แต่ เขาตะโกนออกมาด้วยความตกตะลึงในตอนนี้  เขาตกตะลึงที่ได้พบว่าปราณเชวียน สวรรค์เชวียนของเขาลดลงจากครั้งก่อนที่เขาใช้กระบี่โจมตี

” ฮ่า ฮ่า !  มีเพียงสิ่งที่มิอาจคาดในโลกนี้  ไม่มีสิ่งใดเป็นไปไม่ได้  สิ่งใดถือว่าเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ? “

ชายลึกลับส่งเสียง ขณะที่เขายังคงหลบซ่อนอยู่  จากนั้นเขาคำราม

” ทำงานให้เสร็จ ! ”

เกิดเสียงระเบิดขึ้นทุกที่  ธรณีพลิกไปมาราวทะเล  ฝุ่นและโคลนลอยไปทั่วสถานที่นี้หลังจากการระเบิด  ตามมาด้วยร่างอันแข็งแกร่งกระโดดออกมา มีผู้คนเริ่มปรากฏตัวขึ้นมาจากทุกทิศทาง

มีร่างปรากฏขึ้นกลางอากาศอย่างว่องไว และมุ่งหน้าไปยังยอดฝีมือสวรรค์เชวียนเหล่านั้น  ยอดฝีมือลึกลับนี้มุ่งหน้าไปยังพวกเขาด้วยความเร็วสูงสุด

ผู้นำชายชุดแดงร้องออกมา

” ระวัง ! ”

อย่างไรก็ตาม เขาเกือบร้องไม่ออกขณะที่มีแสงเปล่งประกายตรงหน้าของเขา  จาหนั้น ชายชุดดำ และชายสวมหน้ากากปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา  ผู้นำชายชุดแดงคือเป้าหมายที่แท้จริงของชายลึกลับผู้นั้น  เขาเร่งรีบก้าวถอยหลัง และ ยกกระบี่ขึ้นไปโจมตี

อย่างไรก็ตาม ศัตรูของเขาติดตามเขาอย่างใกล้ชิด และโจมตีใส่อย่างรวดเร็ว  แสงอันเยือกเย็นเปล่งประกายแทงเข้าใส่คอของชายชุดแดง  จากนั้นมันเคลื่อนที่ไปอย่างรวดเร็ว  ความจริง มันเร็วเกินกว่าที่สายตาจะตามทัน  เขามิได้เห็นแม้แต่อาวุธเมื่อเขาได้ยินเสียง ฉึบ  จากนั้นเขารู้สึกถึงความเย็นของสิ่งบางอย่างที่สัมผัสคอหอยของเขา

ชายชุดแดงเพิ่งยกกระบี่ขณะที่เขาถอยหลังอีกครั้ง  จากนั้นเขาได้ยินเสียง ฉึบ อีกครั้ง และรู้ว่าคู่ต่อสู้กำลังโจมตีไปที่ง่ามขาของเขา  เขารีบโยกก้นถอยหลัง และดีใจที่สามารถหลบหลีกการโจมีที่น่ากลัวได้  อย่างไรก็ตาม เขากลับต้องหลาดกลัวอีกครั้งเมื่อเห็นแสงเปล่งประกายขึ้นอีก  มันพุ่งตรงไปยังดวงตาของเขา  แต่เขาไม่มีพลังเพียงพอที่จักเอียงตัวเพื่อหลบการโจมตี  เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดเหมือการโดนต่อยที่ใบหน้า และรู้ว่ามีดสั้นเจาะเข้ามาที่ผิวหนังของเขา  จากนั้นเขารู้สึกถึงข้อศอกที่ปะทะเข้าหน้าอก  และตามมาด้วยความเจ็บปวดบริเวณส่วนล่าง ทุกส่วนที่อ่อนแอของเขาได้รับการโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ชายชุดแดงโกรธเคืองอย่างมาก ท่ามกลางความเจ็บปวด และ หวาดกลัว

ฝ่ายตรงข้าม เลียนแบบวิธีที่เขาใช้เพื่อต่อสู้กับ โจวเจียนหมิง อย่างไรก็ตาม กระบวนท่าเหล่านั้นกลับกัน และเขาเป็นผู้ที่โดนฝ่ายตรงข้ามโจมตี  ยิ่งไปกว่านั้น ความเร็วของคู่ต่อสู้นั้นเกินกว่าเขานัก คนผู้นี้เป็นมือฉมังอย่างแท้จริง

หรือนี่คือผลกรรมจากสวรรค์ ?!