Otherworldly evil monarch จอมโฉดแห่งโลกหน้า มือสังหารมือพระกาฬ - ตอนที่ 341

ทันใดนั้นร่างของ หญิงสาวชุดเขียวสว่างวาบ  และสองเชือกยาวสองเส้นพุ่งออกมาจากปลอกแขนของเขา  พวกมันพุ่งไปตรงกลางกลุ่มของ อินทรีเจ็ดสี และมัดพวกมันหนึ่งตัวที่พุ่งลงมาตรงหน้าของนาง  จากนั้นนางใช้โซ่เพื่อดึงกระโหลกของพวกมันออก  อินทรีย์เซเล็กน้อย และตายอย่างทรมาณ

จวินโม่เซี่ยเห็นได้อย่างชัดเจนว่า อินทรีย์ตัวนั้นพุ่งลงมา  มันอ้าปาก แต่ยังมิได้พ่นพิษใด  มันเสงแสร้งและไม่คาดว่าหญิงสาวชุดเขียวจักพบเล่ห์เปลี่ยมของมัน  ความจริง มันยังไม่เริ่มบินด้วยซ้ำ ขณะที่ถูกโซ่ดึงลงมา

เช่นนั้น มนุษย์มิใช่ผู้เดียวที่กระทำตัวเสแสร้ง  อสูรเชวียน ก็กระทำเช่นกัน ….

จวินโม่เซี่ยถอนใจขณะเขาคิดเช่นนี้

จากนั้น หญิงสาวชุดเขียวเอ่ยวาจาชัดไปยังอสูรตัวอื่นๆ  ใบหน้างดงามของนางเจือไปด้วยโทสะ  เช่นนั้น จวินโม่เซี่ยจึงประจกษ์ชัดว่านางได้เอ่ยเตือนตัวอื่นๆ  และ ไม่ว่าจะเป็นอสูรบนห้า หรือบนพื้นดิน พวกมันตัวสั่นด้วยความกลัว

นางเป็น ราชันอสูรเชวียนอย่างแน่นอน !

ผู้ใดจักคาดว่า ราชัญอสูรเชวียนจักกระทำเช่นนี้ ?

อสูรเชวียนมากมาย พ่นพิษของมันรอบๆต้นของ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษ  ปรากฏเป็นบ่อพิษขึ้น ในขณะที่ความเข้มข้นของพิษในอากาศเริ่มหนาแน่นขึ้น  ยิ่งกว่านั้น บ่อพิษนี้ก็มีสีหลากหลาย

ผลดีกำลังเปลี่ยนเป็นสีชมพู  แต่กระนั้น พื้นที่เต็มไปด้วยพิษหลากสี เริ่มสูญเสียความเป็นพิษ และเริ่มกลายเป็นสีเทา  จากนั้น มันก็ค่อยๆกลับมาเป็นสีเดิม  พิษทั้งหมดที่มีสีสันมากมายถูกดูดซึมในช่วงเวลาอันสั้น !

ชัดเจนว่าผลไม้นี้ไปถึงขั้นที่สองของการเปลี่ยนแปลง เปล่งประกายเป็นสีชมพู !

ปลายสุดของผลไม้นั้นเล็กมาจนไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า  และมันได้กลายเป็นสีชมพูแล้ว

ขั้นที่สามจะเริ่มในไม่ช้านี้หรือ ?!

จวินโม่เซี่ยตกตะลึง

หญิงสาวชุดเขียว ย่นริมฝีปากและผิวปาก  และ อสูรเชวียนที่กำลังหวาดกลัว เริ่มพุ่งลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง

พื้นนั้นเปลี่ยนสีอีกสามครั้งและเริ่มกลายเป็นสีเหลือง  อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้ไม่มีอสูรเชวียนเหลืออยู่บนท้องฟ้าอีกแล้ว

จากนั้น อสูรเชวียนที่อยู่บนพื้นเริ่มพ่นพิษของมันเนื่องด้วยคำสั่งของหญิงสาว

ใบหน้าของหญิงสาวกระวนกระวายยิ่งขึ้น แต่ก็มีความสุขมากขึ้น ทุกครั้งที่ผลไม้มีการเปลี่ยนสี  แต่กระนั้น ในไม่ช้าก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายของการเปลี่ยนแปลง และเริ่มส่องแสงสีม่วงทอง

อสูรเชวียนที่อยู่บนพื้น สิ้นสุดการพ่นพิษของพวกเขาในตอนนี้  แต่ ภารกิจสำหรับการพ่นพิษจำนวนมากก็เสร็จลงแล้วเช่นกัน

“ใกล้แล้ว ! ”

หญิงสาวตบที่ท้องของนางและแลบลิ้นออกมาอย่างน่ารัก

ใกล้แล้ว !  มันยังไม่มากพอ !

ความคิดเดียวกันเข้ามาในสมองของจวินโม่เซี่ย  มีสองคนอยู่ในพื้นที่นั้น

หนึ่งอยู่ในที่โล่งและอีกผู้หลบซ่อนอยู่  รู้สึกโล่งใจและถอนหายใจพร้อมๆกัน

จวินโม่เซี่ยคือผู้ที่หลบซ่อนอยู่  แต่ สีหน้าแห่งความปราถนาในผลไม้นั้นมีเช่นเดียวกับหญิงสาวชุดเขียว

ผลไม้พันภูตหมื่นพิษเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง …

และมันเริ่มเปลี่ยนเป็นสีม่วงทองในครั้งนี้  !

ในที่สุด ผลไม้พันภูตหมื่นพิษ ก็เลี่ยนเป็นสีม่วงทอง !

นี่หมายถึงมันเกือบสุกงอมแล้ว !

จากนั้น ผลไม้บานออก และเปล่งประกายแสงราวกับดวงดาราเหลือคนานับ  และดูราวกับดวงดาราที่เปล่งประกายบนท้องฟ้ายามรตรีเคลื่อนลงมาปรากฏอยู่ในป่าในตอนนี้

เป็นช่วงเวลาที่สวยงามมิอาจอธิบายและเปรียบเปรยได้

มันคล้ายกับความภูมิใจ และราชาใจกว้างผู้ที่มองเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหมด !

เหตุการณ์นี้เป็นเพียงเวลาสั้นๆ  อย่างไรก็ตาม จวินโม่เซี่ยมั่นใจว่าเขาจะไม่ลืมสิ่งที่เห็น ….

การสุกของ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษ นี้งดงามและสูงส่งเกินกว่าสิ่งใดในโลก

หญิงสาวชุดเขียวดูเหมือนจะหลงเสน่ห์เช่นเดียวกัน  ความจริง นางไม่สามารถยับยั้งความรู้สึกที่ปรากฏในดวงตาของนางได้

ข้าควรเอามันใส่ใน กล่องหยกเชวียน จากนั้น พวกเราจักสามารถพัฒนาและบรรลุผ่านขีดจำกัดของขั้นที่เก้าและเข้าสู่ขั้นที่ 10 ได้  เพียงแต่พวกเราต้องรอพี่ใหญ่ให้มาถึงก่อนเริ่มดำเนินการ !

กระบวนการขนส่งเต็มไปด้วยความเสี่ยงอย่างมาก เนื่องจากมันไม่มั่นคงอย่างมาก  อย่างไรก็ตาม นางยังคงต้องดำเนินการต่อไป  และนางจักไม่เสียใจในความพยายามนี้ แม้นว่าสุดท้ายร่างของนางจะระเบิด

คุณชายน้อยจวินได้ตัดสินอย่างถูกต้อง  หญิงสาวชุดเขียวเป็น ราชัญอสูรเชวียนอย่างแท้จริง  นางคือ ราชัญอสูรเชวียนขั้นเก้าแห่งเทียนฟา  และ นางตามหาผลไม่นี้มาหลายปี

ความจริง ราชัญแห่งเทียนฟาได้เตรียมการไว้แล้วสำหรับ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษนี้  เขาได้ปลูกพืชมีพิษเพื่อสร้างหุบเขาแห่งพิษนี้ขึ้นมา  และจากนั้นเขาก็ตั้งใจ ฝึกฝนอสูรเชวียนพิษจำนวนมาก  ยิ่งกว่านั้น เขาทำเช่นนี้มาตลอดสามร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมา

สามร้อยหาสิบปี !

ผลไม้พันภูตหมื่นพิษต้องการเวลาหนึ่งปีเพื่อสุขงอม  อย่างไรก็ตาม การเตรียมการนั้นต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่าสามร้อยห้าสิบปี  ยิ่งกว่านั้น สภานในเทียนฟานั้นยอดเยี่ยม และเหมาะสมสำหรับการเติบโตของมันอย่างมาก

พูดถึง อสูรเชวียน … ส่วนมากนั้นไม่มีพิษ  ความจริง ทุกสิบตัว จะมีอสูรมีพิษสองหรือสามตัว  อย่างไรก็ตาม  อสูรเชวียนของเทียนฟาได้เตรียมการบางอย่างที่สำคัญและยิ่งใหญ่สำหรับ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์มาเป็นวลาสามร้อยห้าสิบปี

และ อสูรเชวียนนับล้านทำงานหนักในช่วงเวลาสามร้อยห้าสิบปีนั้น  พวกเขาบางคนไม่ได้มีชีวิตยืนเพียงพอที่ได้เห็นเหตุการณ์อันงดงามนี้  แต่พวกเขาได้พ่นพิษใส่พื้นที่นี้ทุกวันจนกระทั่งแก่ตาย  ความจริง ศพของพวกเขาก็ถูกฝังอยู่ในพื้นที่นี้

และ … ทั้งหมดนี้ก็เพื่อผลไม้นั้น !

ราชันงู นักล่าสีเขียว รู้ตื้นตันใจอย่างมาก  ความพยายามสามร้อยห้าสิบปีที่ผ่านมาเพื่อผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเทียนฟา สำเร็จผล  นางมิอาจสั่นไหวอยู่ภายในได้

มันพร้อมแล้ว !

จากนั้น หญิงสาวหยิบเอา กล่องหยกเชวียนออกมาจากหน้าอกของนาง  จากนั้นนางเปิดกล่องและสงบนิ่ง  ทุกการกระทำของนางชันดเจนว่านางระมัดระวังอย่างมาก  ราวกับนางไม่ต้องการรบกวน ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเถียรฟาที่ดูเหมือนไม่มีชีวิต

จะต้องรอให้ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์สุกงอมเต็มที่และร่วงลงมา  การเด็ดมันก่อนเวลาจักทำให้เป็นปัญหาได้

ความคิดนี้เกิดขึ้นในสมองของ นักล่าสีเขียว

.อย่าใจร้อย .. อย่างใจร้อน … ระวัง … ระวังอย่างมาก …

แสงที่ส่องประกายเจิดจ้าที่เปล่งออกจากผลไม้ในที่สุดเริ่มจางลง  อย่างไรก็ตาม กลิ่นที่เข้มข้นมิได้จางหายไป  ความจริง มันยิ่งอิ่มเอมและสง่างามขึ้น  และ  ยังคงอยู่นานพอที่จะส่งออกไปรอบนอก ….

ราชาแห่งความหอม  !  ไม่ต้องสงสัยเลย … มันคือ ราชาแห่งความหอม !

จากนั้น กิ่งก้านที่อยู่เหนือ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ สั่นอย่างนุ่มนวล  และ ดูราวกับมันไม่เต็มใจจะร่างลงมา  อย่างไรก็ตาม ลำต้นที่อยู่ข้างใต้ผลไม้สี ม่วงทองเหี่ยวแห้งและกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที  นี่ทำให้ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์ ลอยอยู่กลางอากาศชั่วขณะก่อนที่มันจะตกลงมา …

นักล่าสีเขียวเปิดฝาของ กล่องหยกเชวียนเพื่อรับมันอย่างตื่นเต้น  และ ผลไม้ก็ร่วงลงไปในกล่อง …

ทันใดนนั้น …

ราชัญอสูรเชวียน นักล่าสีเขียว เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อสายตาตัวเองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ….

ไม่มีอะไรในอากาศอันว่างเปล่า !

ไม่มีสิ่งใดเลย !

ความพยายามที่ยากลำบาก และการเตรียมการนับร้อยปีเพื่อ ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเถียรฟา … และจากนั้น สิ่งอัศจรรย์นั้นได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยอย่างรวดเร็ว

การนับผู้ทรงอำนาจและตายไป นางคือหนึ่งใน ราชัญอสูรเชวียนที่ทรงพลังที่สุดในหมู่ผู้ที่อายุเท่ากัน  และตอนนี้ ผลไม้นั้นหายไปจากสายตาของนาง … โดยไม่มีสัญญาณใด !

เกิดอันใดขึ้น ?

นางตกตะลึง มีโทสะ และหงุดหงิดอย่างมาก  จากนั้น นางหันกล่องหยกเชวียนกลับมาอย่างรวดเร็วเพื่อดูข้างใน และมั่นใจว่าผลไม้นั้นหายไปแล้ว  จากนั้น ราชันอสูรเชวียนพุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ และยืนอยู่บนยอดไม้  เสียงของนางดุดัน ขณะตะโกน

” หัวขโมยผู้นี้มากจากที่ใด ?  ทำตัวฉลาดและแดงตัวเจ้าออกมา !  ให้ ราชัญอสูรเชวียนผู้นี้เห็นว่าผู้ใดกล้าขโมยสมบัติที่ได้รับการทนุถนอมของเทียนฟา ! ”

ทั่วทั้งป่าก้องสะท้อนด้วยวาจานี้ขณะที่มันพุ่งไปราวกับคลื่น …

จวินโม่เซี่ยเริ่มไร้วาจาอยู่ในสถานที่ซ่อนตัวของเขา

ราชัญอสูรเชวียนผู้นี้ดุร้ายยิ่งนัก !

แต่ข้าไม่ต้องการออกไปแสดงตัวหรือ ข้าไม่รู้ว่าจักยั่วหญิงสาวขี้โมโหนี้ได้เช่นไรหากข้าทำเช่นนั้น  เช่นนั้น เหตุใดข้าจึงต้องแสดงตัวและทำให้ตัวเองเป็นปัญหา ?

ข้ามิได้โง่ !

แผนการที่เย็นชานี้ทำให้ ราชัญอสูรเชวียน มีโทสะยิ่งขึ้น  คุณชายน้อยจวินผู้มากฝีมือและความสามารถ มาที่นี่อย่างเงียบๆ และขโมยผลไม้ไป….โดยที่มันอยู่ใต้จมูกของนาง  เขาต้องการ ผลไม้พันภูตหมื่นพิษนั้น  เช่นนั้น เขาเอามันมาและเก็บไว้ใน เจดีย์หงส์จวิน

มันไม่สามารถเอาออกมาได้  แม้แต่ กล่องหยกเชวียนก็มอาจเก็บมันได้เป็นระยะเวลานาน  แต่ มันจะไม่เน่าเปื่อยภายในเจดีย์

ดังนั้น จวินโม่เซี่ยจึงมีข้อได้เปรียบอย่างมาดเมื่อพูดถึงเรื่องการใช้ประโยชน์จากผลไม้

ข้าเสียใจอย่างมากสาวน้อย แต่ข้าจำต้องยืนของสิ่งนี้  มันเป็นของที่มีประโยชน์อย่างมาก แต่น่าเสียดายที่ประโยชน์นั้นไม่อยู่ในมือของเจ้า  สิ่งนี้เป็นของจากสวรรค์อย่างแท้จริง … และ มิใช่เพียงแค่ชื่อของมันเท่านั้น !

น่าเสียดายที่ข้าต้องจากไปอย่างไร้ทางเลือกเมือข้ามาเอาของสิ่งนี้จากเจ้า  แต่ข้าต้อทำเพื่อหลีกเลี่ยงหายนะครั้งใหญ่  และบอกได้ว่า ข้ากำลังช่วยเจ้า  ใช่แล้ว  ผลไม้นี้อัศจรรย์นัก แต่ปริมาณที่ไม่ถูกต้องทำให้ร่างของเจ้าระเบิด  ข้าเอามันมาให้ห่างมือเจ้า และทำให้ข้าได้ช่วยชีวิตคนของเจ้าด้วย !  พี่ผู้นี้คือผู้ที่ยิ่งใหญ่  เช่นนั้น เจ้ามิต้องขอบคุณข้า !  ข้าเพียงแต่ทำสิ่งที่ดีเพื่อประโยชน์ของมัน !

จวินโม่เซี่ยรู้สึกว่าตัวเองใจบุญยิ่งนัก  เจาไม่รู้สึกว่าเขาเป็นผู้ขโมยสมบัติ  ความจริง คุณชายน้อยจวินรู้สึกว่าตัวเองกำลังช่วยเหลือชีวิตับไม่ถ้วน …ราวกับเขามีเมตตาดั่งพระพุทธเจ้า   เขาสงสัยว่าคนที่ดีเช่นเขาเกิดมาบนโลกนี้ได้อย่างไร ….

แต่กระนั้น เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่เวลาที่พระพุทธเจ้าจะแสดงตัวเนื่องจากเขาไม่มั่นใจว่านางจะรู้สึกเช่นไรที่เขาเอา ผลไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเถียรฟา ไป  ความจริงแล้ว เขาเป็นกังวลว่านางจะฉีกเขาเป็นชิ้นๆ ในสถานการณ์ล่อแหลมเช่นนี้ ….

“ออกมา ! ”

นางมองไม่เห็น หรือไม่ได้ยินผู้ใดขณะที่นางมองไปรอบๆ  ชัดเจนว่าผู้ใดก็ตามที่ขโมย สมบัติแห่งเทียนฟาจากนางมีลูกเล่นบางอย่าง  ยิ่งไปกว่านั้น เขากล้าหาญยิ่งนักที่กระทำเรื่องน่าอายเช่นนี้

ราชันงูมองไปรอบๆอย่างสับสนและมีโทสะ  จากนั้น นางคำรามในทันที  และมันน่าหวาดกลัวราวเสียงอสุนีบาต !  นางตะโกนจากต้นไม้ใหญ่ที่ยืนอยู่  แต่เสียงตะโกนนั้นทรงพลังจนทำให้ต้นไม้รอบๆตัวของนางเป็นลี้ล้มลง

ผลที่น่าตกตะลึง ของการกระทำที่กล้าหาญของ คุณชายน้อยจวินที่กล้าหาญและมากสามารถส่งผลต่อจิตใจอขง ราชันงู.. จนมิสามารถเอ่ยมาเป็นวาจได้  ความจริง มันเหมือนจริงอย่างมากจนแม้แต่การใช้เอฟเฟกของภาพยนต์นั้นมิอาจเลียนแบบได้  แต่ หญิงสาวผู้นั้นก็เหมาะสมแล้วที่ได้เป็น ราชัญอสูรเชวียน !  ไม่มีผู้ใดที่สามารถตะโกนและส่งผลเช่นนี้ได้  ความจริง ไม่สามารถผหาผู้ใดอื่นที่เหมือนนางได้แล้ว …แม้นว่าเขาจะส่งม้าเร็วไปสี่ทิศเพื่อหาคนที่เหมือนนาง   ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดที่สามารถตะโกนได้เช่นนี้ … แม้นพวกเขาจะกรีดร้องจนคอแตก !