Perfect Superstar - ตอนที่ 866 วันเกิดของซย่าซัง (1)

ตอนที่ 866 วันเกิดของซย่าซัง (1)

‘ฮัดชิ่ว!’

อาการคัดจมูกทำให้ซย่าซังจามออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอลืมตาขึ้นมาอย่างสับสนมึนงง ก็พบเข้ากับใบหน้ายิ้มแย้มของสองคนที่คุ้นเคย และยังมีผมที่พลิ้วไหวอยู่หน้าเธออีกด้วย

“ซังซัง สุขสันต์วันเกิด!”

การแกล้งกันเล็กๆ น้อยๆ ของเพื่อนร่วมชั้นเรียนสองคนที่เป็นทั้งรูมเมตและเพื่อนสนิททำเอาซย่าซังหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก “พวกเธอนี่จริงๆ เลยนะ!”

หลินฟางหนึ่งในเพื่อนสนิทหัวเราะแล้วพูดว่า “วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบสิบแปดปีของเธอเชียวนะ เธอคงไม่ได้ตั้งใจจะเอาแต่นอนหลับอุตุอยู่บนเตียงนี่หรอกใช่ไหม รีบลุกขึ้นแล้วไปชอปปิงกับพวกเราเถอะ แต่งตัวดีๆ ด้วยล่ะ อย่าลืมว่าคืนนี้มีงานปาร์ตี้ฉลองวันเกิดครั้งแรกในชีวิตของเธอนะ!”

ซย่าซังมุ่ยปาก “ก็ได้”

ซย่าซังเป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายปีสามของโรงเรียนมัธยมปลายไห่จินที่สอง วันนี้เป็นวันเกิดอายุครบสิบแปดปีของเธอ เพื่อฉลองที่ในที่สุดเธอก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว เหล่าเพื่อนๆ และนักเรียนร่วมชั้นต่างก็เรียกร้องให้จัดงานปาร์ตี้วันเกิดนี้ขึ้นมา

ซย่าซังมีนิสัยที่ค่อนข้างอ่อนโยนและสงบเสงี่ยม อันที่จริงเธอไม่ได้ชอบทำอะไรแบบนี้เลย เดิมทีตั้งใจว่าแค่ซื้อเค้กก้อนหนึ่งมาให้ทุกคนแบ่งกันกินก็โอเคแล้ว ปกติแล้ววันเกิดของเธอก็ทำแบบนี้มาทุกปี

แต่พอทุกคนพูดกันอย่างนั้น เธอเลยปฏิเสธไม่ได้ ก่อนหน้านี้ก็เคยไปงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนมาก่อน นับว่าเลี้ยงเพื่อนคืนสักครั้งแล้วกัน ไม่อย่างนั้นถึงแม้ว่าเพื่อนสนิทจะไม่ได้ถือสาอะไร แต่เลี่ยงไม่ได้ที่จะโดนคนอื่นนินทาลับหลังอย่างแน่นอน

ซย่าซังพลิกตัวขึ้นจากเตียง แล้วหันไปมองดูโปสเตอร์ที่แปะไว้บนผนังหัวเตียงเหมือนเช่นเคย ลู่เฉินในโปสเตอร์ส่งรอยยิ้มมาให้ซย่าซัง ทำให้อารมณ์ของเธอเปลี่ยนเป็นสว่างสดใสราวกับแสงอาทิตย์ด้านนอกทันที

ซย่าซังเป็นแฟนพันธุ์แท้ของลู่เฉิน เธอชอบลู่เฉินตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น เธอซื้ออัลบั้มของลู่เฉิน ชื่นชอบเพลงบัลลาดของลู่เฉิน และยังเคยดูผลงานภาพยนตร์และละครโทรทัศน์ทั้งหมดของลู่เฉินแล้วด้วย

นอกจากนี้เธอยังเป็นสมาชิกคนสำคัญของกลุ่มแฟนคลับสนับสนุนลู่เฉินสาขาไห่จินอีกด้วย เธอโด่งดังมากในกลุ่มแฟนคลับไห่จิน

ลักษณะรูปร่างของซย่าซังนั้นธรรมดามาก อย่างมากที่สุดก็พูดได้แค่เพียงว่ามีความสวยงามของวัยเยาว์ แต่ว่าเธอสามารถเล่นกีต้าร์และร้องเพลงได้ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เธอได้ร้องคัฟเวอร์ผลงานเพลงบัลลาดทั้งหมดของลู่เฉิน พร้อมกับอัดวิดีโอไว้แล้วโพสต์ลงในกลุ่มและฟอรัม ผลที่ได้คือกระแสตอบรับที่ดีเยี่ยมอย่างล้นหลาม

ด้วยเหตุนี้เธอจึงเริ่มมีชื่อเสียงในกลุ่มแฟนคลับสนับสนุนนี้ ถูกเหล่าแฟนคลับที่มีอุดมการณ์เดียวกันมาติดตามชื่นชอบมากมาย

นี่คือสิ่งที่เด็กสาวอายุสิบแปดปีคนนี้รู้สึกภาคภูมิใจมากที่สุด

ซย่าซังจ้องมองไปที่โปสเตอร์และพูดเงียบๆ ในใจว่า ‘พี่ลู่เฉิน พี่รู้ไหม วันนี้หนูอายุสิบแปดปีแล้วนะ!’

ลู่เฉินในโปสเตอร์ยังคงยิ้มอยู่เหมือนเดิม

“เลิกบ้าผู้ชายได้แล้ว…”

หลินฟางยื่นมือออกไปโบกไปมาข้างหน้าเธออย่างตลกขบขันและพูดว่า “ถึงเธอจะมองมันไปตลอดชีวิต ลู่เฉินก็ไม่โผล่ออกมาจากในรูปภาพนั่นหรอกนะ ปีหน้าพวกเราไปดูคอนเสิร์ตของเขากัน!”

หลินฟางก็ถือว่าเป็นแฟนคลับของลู่เฉิน เพียงแค่ไม่ได้หลงใหลมากแบบซย่าซังเท่านั้น

ซย่าซังพนมมือขึ้นมาและเอ่ยว่า “ความปรารถนาในวันเกิดของฉันก็คือการแย่งบัตรเข้าชมคอนเสิร์ตมาได้!”

ข่าวที่ว่าลู่เฉินจะเริ่มจัดงานทัวร์คอนเสิร์ตทั่วประเทศในต้นปีหน้าได้ประกาศออกมาแล้ว สถานที่จัดงานที่แรกก็ได้รับการยืนยันอย่างแน่นอนแล้วว่าเป็นสนามกีฬาโอลิมปิกเมืองปักกิ่ง แต่ว่าบัตรเข้าชมยังไม่ได้ปล่อยขายล่วงหน้า และราคาก็ยังไม่ได้ประกาศออกมา

แต่ว่าซย่าซังคิดมาอย่างดีแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เธอจะต้องได้ไปคอนเสิร์ตของลู่เฉินก่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย ปัญหาเพียงอย่างเดียวก็คือบัตรเข้าชม

จากความนิยมภายในประเทศของลู่เฉิน บัตรเข้าชมคอนเสิร์ตเดี่ยวครั้งแรกของเขาจะต้องถูกแย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่งแน่นอน แฟนคลับทั่วประเทศเยอะแยะมากมายขนาดนี้ ซย่าซังไม่มั่นใจจริงๆ ว่าจะคว้าบัตรเข้าชมมาได้

ดังนั้นคำขอพรในวันเกิดของเธอจึงออกมาจากใจจริง

“แย่ละ ทำไมเธอถึงมาพูดตอนนี้ ต้องจุดเทียนก่อนสิถึงจะขอพรได้ ไม่อย่างนั้นมันจะไม่สมหวังนะ!”

“ฉันไม่เชื่อเรื่องโชคลางหรอก!”

“ไม่เชื่อเรื่องโชคลางแต่ก็ยังขอพร?”

“เหอะๆ…”

พูดไปก็ขำไป หลังจากที่ซย่าซังและรูมเมตเพื่อนรักพากันล้างหน้าล้างตาและแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ออกไปซื้อของข้างนอก

ตอนบ่ายพวกเธอก็อ่านหนังสือทบทวนบทเรียนกันอยู่ในห้องนอน

ปีหน้าก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ซย่าซังและเพื่อนๆ เป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายปีสุดท้ายแล้ว จึงเรียนหนักมากเป็นปกติ ถึงแม้ว่าวันนี้จะเป็นวันเสาร์ แต่ก็ไม่สามารถเสียเวลาทั้งหมดไปกับเรื่องอื่นนอกจากการเรียนได้

เป้าหมายของซย่าซังคือมหาวิทยาลัยเจียงไห่ซึ่งเป็นโรงเรียนเก่าของลู่เฉิน แต่คะแนนของมหาวิทยาลัยเจียงไห่นั้นไม่ต่ำเลย ด้วยเกรดของเธอในตอนนี้ ยังต้องใช้ความพยายามเพิ่มมากขึ้นเป็นพิเศษถึงจะสมความปรารถนาได้

ก๊อก! ก๊อก!

ในขณะที่กำลังท่องตำราเรียนอยู่ ก็มีเสียงคนเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นมา ซย่าซังเงยหน้าขึ้นจากหนังสือแล้วพูดว่า “เข้ามาได้เลยค่ะ”

ประตูที่ไม่ได้ล็อกถูกผลักเปิดออกมาทันที หญิงสาวหลายคนเดินเข้ามา ผู้หญิงที่เป็นผู้นำนั้นสวยมาก เสื้อผ้าที่ใส่ก็ทันสมัยมาก แต่ระหว่างคิ้วกลับมีร่องรอยของความเย่อหยิ่งติดอยู่บางเบา

“อ่า…”

ซย่าซังถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วถามด้วยความกังวลเล็กน้อย “จ้าวเชี่ยนเชี่ยน มีธุระอะไรเหรอ”

อีกฝ่ายก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอด้วยเช่นกัน นอกจากนี้เธอก็ยังเป็นสาวสวยประจำห้อง ไม่เพียงแค่สวยเท่านั้น แต่สถานะทางครอบครัวก็ดีมากด้วยเช่นกัน อยู่เหนือกว่าซย่าซังในทุกๆ ด้าน

ซย่าซังรู้จักกับจ้าวเชี่ยนเชี่ยนมานานกว่าสิบปีแล้ว แต่ก่อนทั้งสองคนเคยเป็นเพื่อนบ้านกัน แต่หลังจากนั้นตระกูลจ้าวก็เจริญรุ่งเรืองมากขึ้นและได้ย้ายบ้านออกไป นอกจากนี้ทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นตอนมัธยมต้นอีกด้วย

จ้าวเชี่ยนเชี่ยนพูดว่า “ฉันมาที่นี่เพื่อจะบอกเธอว่าคืนนี้ฉันไม่ไปงานวันเกิดของเธอแล้ว”

“เอ๋?”

ซย่าซังแปลกใจ “เธอไม่ว่างเหรอ”

ครั้งที่แล้วจ้าวเชี่ยนเชี่ยนชวนซย่าซังให้ไปงานวันเกิดของเธอ แต่เป็นเพราะซย่าซังติดธุระจึงไม่ได้ไป ครั้งนี้ซย่าซังจัดงานวันเกิดของตัวเองจึงชวนอีกฝ่ายไปตามมารยาท ตอนนั้นจ้าวเชี่ยนเชี่ยนก็ตอบตกลงแล้วว่าจะไป

แต่ตอนนี้เธอกลับมาบอกว่าจะไม่ไปแล้ว

จ้าวเชี่ยนเชี่ยนยิ้มและพูดว่า “ฉันยังมีงานเลี้ยงอื่นที่ต้องไป ที่บาร์เหมยข่าย่าน่ะ สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้าเลยก็แล้วกัน อีกอย่างพวกเธอเหล่านี้ก็ไม่ไปแล้วเหมือนกัน ห้องจัดงานของเล่อตี๋มันไม่ได้ใหญ่พอเกรงว่าจะยัดคนเข้าไปไม่หมดน่ะ พวกเธอไปฉลองกันให้สนุกเถอะ”

หลังจากพูดจบ เธอก็เดินจากไปพร้อมกับผู้หญิงเหล่านั้นโดยไม่รอคำตอบจากซย่าซัง

ซย่าซังตะลึงไปเลย

หลินฟางที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอโกรธจนหน้าแดง “ให้ตายสิ มันจะมากเกินไปแล้ว!”

บาร์เหมยข่าย่าเป็นหนึ่งในบาร์ที่ดีที่สุดในไห่จิน แน่นอนว่าเป็นบาร์ระดับสูง ยากมากที่คนธรรมดาจะมีเงินมาจ่ายได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องการจัดงานเลี้ยงเลย

และเล่อตี๋คาราโอเกะที่ได้จองไว้เพื่อจัดงานเลี้ยงวันเกิดของซย่าซังในตอนเย็นนั้น ก็อยู่ในระดับธรรมดาทั่วไปมาก เหมาะสำหรับนักเรียนแบบพวกเธอ แต่ระดับราคานั้นเทียบไม่ได้กับเหมยข่าย่าแน่นอน

จ้าวเชี่ยนเชี่ยนไม่เข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของซย่าซังนั้นเป็นเรื่องปกติมาก แต่ก่อนหน้านี้เธอตอบตกลงไปแล้ว แถมยังพาคนอื่นมาถึงในห้องนอนเพื่อจะปฏิเสธกัน คำพูดนั้นก็เต็มไปด้วยความประชดประชัน ตั้งใจจะทำให้ซย่าซังอับอายต่อหน้าคนอื่นอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

ดวงตาของซย่าซังร้อนผ่าวไปหมด เธอไม่เคยคิดเลยจริงๆ ว่าจ้าวเชี่ยนเชี่ยนจะทำกับตัวเองแบบนี้ พูดถึงความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ของทั้งสองคนก็ไม่ได้แย่เลย

หญิงสาวอีกคนที่เป็นรูมเมตพูดอย่างโกรธเคืองกับความไม่ยุติธรรมนี้ว่า “ต้องเป็นเพราะตอนงานเลี้ยงวันชาติจีนแน่ๆ การแสดงของซย่าซังได้รับคะแนนโหวตมากกว่าหล่อน หล่อนก็เลยมาสร้างปัญหาให้กับซย่าซังน่ะสิ เป็นคนรวยนี่วิเศษจังเลยนะ!”

หลินฟางกอดไหล่ของซย่าซังและพูดปลอบใจว่า “คนแบบนี้ไม่มาก็ดีแล้ว คนอื่นไม่มาก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร มีพวกเราทุกคนไปกับเธอด้วย พวกเราไปฉลองวันเกิดอย่างมีความสุขกันเถอะ!”

ซย่าซังพยักหน้า รอยยิ้มกลับมาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธออีกครั้ง

…………………………………………………………………………