Princess Medical Doctor องค์หญิงแพทย์ผู้เชียวชาญ - ตอนที่ 203.2

“ขอรับๆๆ” หมออู๋ผู้ซึ่งรู้สึกไม่สบายใจที่ได้เห็นหลิน ชูจิ่วเป็นแบบนี้ แล้วในทันทีเขาก็ได้กล่าวถึงคำขอที่สำคัญที่สุดของเขาขึ้น”ข้าหวังว่าหวางเฟย จะจัดเตรียมชุดยาสำหรับบาดแผลให้กับทหารในแนวหน้า ”

“กี่ชุด?” ตัวเลขดังกล่าวควรจะเป็นตัวเลขทั่วไป หมออู๋กำลังพยายามผลักเธอลงไปในบ่อหรือ?

“อย่างน้อย 50,000 ชุดสำหรับทหารที่ได้รับบาดเจ็บ” ทันทีที่หมออู๋ระบุตัวเลขเขาก็รีบลดศีรษะลงไปทันที

“อะไรนะ? เจ้าต้องการให้ข้าเตรียมยารักษาบาดแผลถึง 50,000ชุด? เจ้าล้อเล่นใช่ไหม “หลิน ชูจิ่วหัวเราะขึ้นเบา ๆ สองครั้ง แต่เธอไม่สามารถหัวเราะได้อีก

       เธอจะโง่จริงๆ ถ้าเธอไม่สามารถเดาได้ว่าใครสั่งหมออู๋ให้ทำเช่นนี้

       นี่เป็นเรื่องของเสี่ยวเทียนเหยาอย่างชัดเจน แต่เขาไม่ได้มาพูดคุยกับเธอ เขาสั่งหมออู๋ให้มาขอความช่วยเหลือจากเธอ การกระทำนี้ช่าง … … ไร้ยางอายและน่ารังเกียจที่สุด

       หมออู๋รู้ว่าคำขอนี้ไม่มีเหตุผลจริงๆ แต่ … …

       นี่คือคำสั่งของหวางเย่ พวกเขาจะสามารถทำอะไรได้อีก?

“ข้า ข้าหมายถึง พวกเราสามารถช่วยท่านเตรียมมันได้ “หมออู๋พูดขึ้นและสาบานขึ้น “ยิ่งเรามีกำลังคนมากเท่าไหร่ เราก็จะสามารถจัดการกับมันได้ดีขึ้นเท่านั้น หวางเฟย ไม่ว่าท่านต้องการให้พวกเราทำอะไร เราก็จะทำทั้งนั้น”

“เจ้าจะช่วยข้าหรือ?” หลิน ชูจิ่ว กัดฟันพูดคำนี้ออกมา”ช่วยข้า”

       หมออู๋ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครกำลังช่วยใคร?

       หมออู๋ไม่เข้าใจความหมายของหลิน ชูจิ่ว เขาจึงพยักหน้าอย่างจริงใจ “หวางเฟย มั่นใจได้ เราช่วยท่านได้จริงๆ “

“ช่วยข้า? ไร้ยางอาย “หลิน ชูจิ่วไม่ต้องการคุยกับหมอู๋ อีกต่อไป เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเธอและพูดขึ้น “หวางเย่ สั่งให้เจ้าทำเช่นนี้ใช่ไหม? บอกให้เขามาพูดกับข้าโดยตรง ”

       เสี่ยวเทียนเหยา ต้องการให้เธอทำงาน แต่เขาปฏิเสธที่จะน้อมศีรษะอันสูงส่งของเขาลงและขอความช่วยเหลือจากเธอเป็นการส่วนตัว

“หวางเฟย หวางเย่ขอให้ข้าทำเช่นนี้ ถ้าข้าล้มเหลว เขาบอกว่าข้าจะไม่สามารถกลับไปทำงานได้อีก “หมออู๋ รินน้ำชาและมอบให้กับหลิน ชูจิ่ว “หวางเฟย ท่านดื่มน้ำชาก่อนเพื่อลดความโกรธของท่านลง ข้ารู้ว่าท่านไม่ต้องการจัดการกับเรื่องนี้เพราะหวางเย่ แต่ท่านช่วยมองมาที่ข้าและทหาร 300,000 คนไม่ได้หรือ? ”

“ทำไมข้าต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้?” หลิน ชูจิ่วพูดขึ้นโดยไม่ได้มองหน้า หมออู๋

       เสี่ยวเทียนเหยา ไม่ได้แสดงตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเรื่องนี้ไม่รุนแรงนัก

       “เรื่องนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหวางเฟยจริงๆ และข้าเองก็ไม่ต้องการขอเช่นนี้ แต่นอกเหนือจากหวางเฟย ข้าก็ไม่สามารถหาคนอื่นที่จะช่วยได้ “หมอ อู๋เห็นว่าหลิน ชูจิ่ว ไม่ได้แสดงอาการใด ๆ ของความสงสาร ดังนั้นเขาจึงเล่นบนน่าสงสารอย่างไร้ยางอายขึ้น “หวางเฟย ท่านไม่รู้หรอกว่าทหาร 300,000 คนเหล่านั้นกำลังอยู่ภายใต้คำสั่งของฮ่องเต้อย่างไร ฮ่องเต้สัญญาว่าจะปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างดีเมื่อเขาได้อำนาจของหวางเย่ไป แต่เขากลับส่งพวกเขาทั้งหมดไปทำสงครามทางเหนือ พวกเขาอยู่ในแนวหน้า การกระทำนี้ไม่ใช่แค่การแสวงหาความตายของพวกเขาเท่านั้นหรือ? ”

“ความรับผิดชอบของทหารเหล่านี้คือการปกป้องและคุมครองแคว้นของเรา การปฏิบัติตามคำสั่งเป็นสิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถทำได้ ข้าได้ยินมาว่าแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ได้เป็นผู้นำของพวกเขา ข้ารู้ว่าเขาไม่ได้จงใจใช้ทหารของเราเป็นแนวหน้า เขาต้องมีเหตุผลของตัวเอง แต่ก็มักจะต้องมีทหารที่ต้องออกไปอยู่แนวหน้าอยู่แล้ว”

       หลิน ชูจิ่ว รู้บางอย่างเกี่ยวกับการต่อสู้แถวหน้านี้ แต่แน่นอนว่านี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่เสี่ยวเทียนเหยา อนุญาตให้เธอได้เรียนรู้

       หลิน ชูจิ่วรู้ว่าทหารแถวหน้าได้รับบาดเจ็บหนักเป็นจำนวนมาก เธอรู้ว่าสงครามเย็นของยุคโบราณเป็นแบบนี้ แต่ดูเหมือนว่ามันเป็นเช่นนี้เพราะมีปัญหาใหญ่ภายใน เสี่ยวเทียนเหยา ปล่อยให้เธอรู้จำนวนผู้เสียชีวิตเนื่องจากมีบางสิ่งที่ต้องทำ … …

วันนี้มาแค่ตอนนี้อภัยอย่างใหญ่หลวง ผู้แปลยุ่งจริงๆ