Princess Medical Doctor องค์หญิงแพทย์ผู้เชียวชาญ - ตอนที่ 206.1

 น้ำตาไหลลงจากดวงตาของเธออย่างเงียบๆ… …

       ท่านเคยคิดไหมว่าข้าจะตายภายใต้ลูกศรของโจวซือ?

       แน่นอนเขาไม่ได้คิด!

       แผนการของเขาปลอดภัยอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าจะเกิดอะไรที่ไม่คาดคิดขึ้น แต่เขาก็มีพลังที่จะรักษาชีวิตของนางเอาไว้

       เสี่ยวเทียนเหยาไม่ต้องการพูดมาก เขาเพียงแค่พูดขึ้น”เปิ่นหวาง จัดให้มีคนไปช่วยเจ้า เจ้าจะไม่ตาย “แม้ว่าจิงจินจะไม่ได้มา แต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาได้ไปที่นั้นและด้วยช่วยชีวิตนางด้วยตัวเอง ?

“ส่งใครสักคน? เขาอยู่ที่ไหน ข้าจะตายก่อนที่คนที่ท่านส่งมาจะมาถึง “หลิน ชูจิ่ว โกรธมาก เธอตำหนิและผลักเขาออกไป อย่างไรก็ตามเสี่ยวเทียนเหยา ไม่ได้ขยับแม้แต่น้อย หลิน ชูจิ่ว ต้องการผลักเสี่ยวเทียนเหยา อีกครั้ง แต่เขาจับมือเธอและพูดขึ้น “หลิน ชูจิ่ว อย่าโวยว้ายไป เปิ่นหวางได้จัดทุกสิ่งทุกอย่างอาไว้แล้ว เจ้าจะไม่ตาย ”

“แต่ข้าถูกยิงด้วยลูกศร” หลิน ชูจิ่ว ชี้นิ้วมาที่หน้าอกของเธอ “… ที่นี่ ข้าจะตายทันทีถ้าลูกศรนั้นยิงลึกเข้าไปอีกเพียงแค่นิดเดียว! ท่านรู้ไหมว่าข้าหมดหวังในการที่จะมีชีวิตรอดขนาดนั้นในเวลานั้น? ท่านรู้ไหมว่าข้าเกลียดท่านมากแค่ไหน เพราะท่านทำให้ข้าต้องตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนั้น? ท่านรู้ไหม? ”

       หลิน ชูจิ่ว ร้องไห้และร่างกายของเธอก็สั่นด้วยความเจ็บปวด เสี่ยวเทียนเหยา รู้สึกเจ็บปวดในหัวใจของเขา แต่เขาก็ทำได้เพียงแค่ดึงนางเข้ามาให้อ้อมแขนของเขาเท่านั้น”เปิ่นหวางรู้ เปิ่นหวางรู้ โจวซือตายไปแล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องกลัวอีกต่อไปแล้ว “

“ท่านรู้? ท่านรู้อะไร? ท่านไม่รู้อะไรเลย! “หลิน ชูจิ่ว ผลักเสี่ยวเทียนเหยาออกอย่างหนัก ” ท่านไม่รู้ว่าข้าเกลียดท่านมากแค่ไหน! ท่านไม่รู้ว่าข้ากลัวแค่ไหน! ท่านไม่รู้ถึงความรู้สึกของการถูกผลักให้ไปสู้ความตายเป็นอย่างไร! ท่านจะไม่มีวันรู้เรื่องทั้งหมดนี้! ”

       คำถามหลาย ๆ ข้อถูกพูดออกมาพร้อมด้วยน้ำตา

       นี่เป็นครั้งแรกที่หลิน ชูจิ่ว ปล่อยอารมณ์ของเธอและตั้งคำถามกับเสี่ยวเทียนเหยา

“ข้าเห็นคนที่อยู่ข้างหน้าของข้าล้มลงไปทีละคนๆ ข้าเห็นพวกเขาล้มลงไปในขณะที่ปกป้องข้า ข้าเห็นลูกศรยิงตรงมาที่ข้า แต่ข้าไม่สามารถทำอะไรได้ ข้าเพียงแค่ยืนอยู่ที่นั่นและรอให้ลูกศรยิงมาที่ตัวข้า แต่เมื่อลูกศรโดนตัวข้า ข้าก็ไม่สามารถร้องไห้ออกมาได้แม้ว่าฉันจะต้องการก็ตาม แต่ท่านบอกว่าทุกอย่างก็เพื่อข้า? เพื่อความปลอดภัยของข้า ข้าถึงต้องกลายเป็นเหยื่อและเกือบจะตาย บอกข้าว่าข้าควรจะยอมรับมันได้อย่างไร? ”

       สำหรับความปลอดภัยของเธอ เธอจะต้องกลายเป็นเหยื่อและเธอต้องยอมรับมัน

       สำหรับความปลอดภัยของเธอ เธอต้องถูกผลักให้ไปสู้ความตาย?

       เช่นนั้น เธอยินดีที่จะมีอัตราย … …

       หลิน ชูจิ่ว ไม่เพียงแต่ทำให้เสี่ยวเทียนเหยา รู้สึกลำบาก แต่ก็ทำให้หัวใจของเขาสั่นไหวไปด้วย เสี่ยวเทียนเหยาไม่รู้จริงๆว่าจะปลอบประโลมหลิน ชูจิ่ว อย่างไร

       ดังนั้นเขาเพียงแค่มองไปที่นางอย่างเงียบ ๆ รอจนกว่านางจะร้องไห้จนพอใจ เมื่อหลิน ชูจิ่ว หยุดร้องไห้เสี่ยวเสี่ยวเทียนเหยา ก็เปิดปากของเขา “หลิน ชูจิ่ว สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็ได้เกิดขึ้นไปแล้ว เจ้าต้องการให้เปิ่นหวางทำอย่างไร? “อะไรก็ตามที่หลิน ชูจิ่วบอก เขาจะทำมัน

“ข้าต้องการให้ท่านทำอะไรหรือ? ข้าจะขอให้ท่านทำอะไรได้บ้าง? ท่านเป็นท่านอ๋องเสี่ยว เทพเจ้าแห่งสงคราม แม้ว่าท่านจะผลักดันให้ข้าออกไปเป็นเหยื่อหรือใช้ให้ข้าเป็นโล่มนุษย์ ข้าก็สามารถยอมรับได้เท่านั้น ไม่ใช่หรือ? “ความแข็งแรงกำหนดทุกอย่าง เธอไม่สามารถหนีหรือแก้แค้นได้

“ดูเหมือนว่าตอนนี้เจ้าจะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว” เสี่ยวเทียนเหยา ยกมือขึ้นและค่อยๆ เช็ดน้ำตาให้กับหลิน ชูจิ่ว “ตราบเท่าที่เจ้ากลายเป็นคนที่แข็งแกร่งมันก็จะง่ายมากสำหรับเจ้าที่จะควบคุมเปิ่นหวาง เมื่อเจ้ามีความสามารถนั้น เปิ่นหวางจะปล่อยให้เจ้าใช้เป็นเหยื่อหรือโล่ของมนุษย์ สมมติว่าถ้าเจ้าสามารถทำเช่นนั้นได้ ”

“มั่นใจ ข้าจะไม่ลังเลที่จะผลักดันท่านไปสู่ความตายในวันนั้น” หลิน ชูจิ่วปัดมือของเสี่ยวเทียนเหยาที่อยู่บนใบหน้าของเธอออกและเช็ดน้ำตาด้วยแขนเสื้อของเธอ แต่เนื่องจากเธอใช้กำลังมากไป รอยสีแดงบางส่วนจึงถูกทิ้งไว้บทแก้มของเธอ