Princess Medical Doctor องค์หญิงแพทย์ผู้เชียวชาญ - ตอนที่ 224.2

    หลิน ชูจิ่ว ทั้งโกรธและรำคาญ เธอลุกขึ้นจากเตียงและตะโกนขึ้น”เสี่ยว เทียนเหยา ท่านไม่สามารถพูดด้วยเหตุผลได้เลยหรือ? ข้ามีบางสิ่งที่สำคัญที่ต้องทำในวังจริงๆ ”

“เจ้ากล้าที่จะพูดถึงเหตุผลกับเปิ่นหวางอย่างนั้นหรือ? เอาล่ะเปิ่นหวางจะพูดด้วยเหตุผลกับเจ้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าสามเชื่อฟังและสี่คุณธรรมของภรรยาที่ดีคืออะไร? ถ้าเจ้ารู้แล้วก็พูดถึงพวกมันให้เปิ่นหวางฟังทีละข้อ “เสี่ยวเทียนเหยาพูดขึ้นอย่างลวก ๆ และสบาย ๆ ก่อนจะเคาะนิ้วของเขาไปที่โต๊ะ

“พวกเราไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องนี้?” หลิน ชูจิ่ว ที่ดูไม่พอใจ นั่งลงบนเตียงอย่างไร้จิตวิญญาณ

       เสี่ยวเทียนเหยา ยังไม่ต้องการให้เธอเข้าไปในวัง แล้วเธอควรทำอย่างไร?

       แต่ครู่ต่อมาเสี่ยวเทียนเหยา ก็เปิดปากและพูดขึ้น “พูด ทำไมเจ้าถึงต้องการเข้าไปในวัง?”

       หลิน ชูจิ่ว คิดว่าเสี่ยวเทียนเหยา เกิดความสนใจ ดังนั้นดวงตาของเธอจึงสว่างขึ้น ก่อนจะพูดขึ้น”เพื่อช่วยคนๆหนึ่ง”

“ช่วยใคร?”

“องค์ชายสาม เสี่ยว จื่ออัน”หลิน ชูจิ่ว ไม่แน่ใจว่าเสี่ยวเทียนเหยา จะหยุดเธอจากการช่วยบุตรชายของฮ่องเต้หรือไม่ แต่ถ้าเธอไม่บอกเขา เธอจะไม่มีโอกาสได้เข้าไปในวัง

“ทำไมเจ้าถึงคิดจะช่วยเขา? ทำไมเจ้าถึงอยากจะช่วยเขามากขนาดนั้น? หลิน ชูจิ่ว โต้เถียงกับเขาถึงสองครั้งเพียงเพราะความเจ็บป่วยของเสี่ยว จื่ออัน นี่เป็นเพียงเรื่องบังเอิญหรือ?

       นี้มันไม่ใช่ราวกับว่าเขากำลังขอให้เธออธิบายอยู่หรือ?

       หลิน ชูจิ่ว ไม่สามารถอธิบายได้เลยแม้แต่น้อย ดังนั้นเธอเพียงตอบขึ้นอย่างขมขื่น “ข้าไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ครั้งสุดท้ายที่ข้าได้ตรวจสอบสภาพของเขา ข้ากลัวว่าความเจ็บป่วยของเขาจะแย่ลง ดังนั้นข้าจึงต้องการที่จะรักษาเขาให้หายไป “

“ฮึม … ” เสี่ยวเทียนเหยา มองหลิน ชูจิ่วอย่างเยาะเย้ย “เจ้าคิดว่าถ้าเจ้าพูดถ้อยคำที่น่าเชื่อถือ เปิ่นหวาง จะปล่อยให้เจ้าเข้าไปในวังและช่วยองค์ชายสามหรือ?”

       ใบหน้าของหลิน ชูจิ่วซีดลง แต่เธอก็พูดอย่างแน่วแน่ขึ้น “ข้าไม่สนใจเกี่ยวกับตำแหน่งของท่าน ข้าเป็นหมอ ข้าแค่อยากจะทำในสิ่งที่ข้าควรทำ “

“เช่นเดียวกับวันนั้นเมื่อเจ้ารักษาและพันผ้าพันแผลให้กับกลุ่มมือสังหารที่มาลอบสังหารเจ้านะหรือ?” เสี่ยวเทียนเหยาพูดขึ้นด้วยความเยาะเย้ย ดวงตาของเขายังมีบางอย่างที่ไม่สามารถอ่านได้

“ข้าเป็นหมอ” หลิน ชูจิ่ว ต้องการที่จะปาดหัวของเธอไปบนผนัง เธอรู้ดีว่าคำพูดของเธอไม่น่าเชื่อ แต่ แต่ … …

       เธอจะอธิบายการดำรงอยู่ของระบบการแพทย์ได้อย่างไร?

       เสี่ยวเทียนเหยา จะไม่เชื่อเธอแน่ ๆ … เขาอาจคิดว่าเธอเป็นปีศาจหรือแม่มด

       เสี่ยวเทียนเหยา รู้ว่าหลิน ชูจิ่ว กำลังโกหก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้บังคับให้นางพูดอีกต่อไป เขาลุกขึ้น ก่อนจะพูดขึ้น”เปิ่นหวางไม่ต้องการคำอธิบายของเจ้าและไม่ต้องการให้เจ้าเข้าไปในวัง”

“ไม่นะ ข้า … … ” หลิน ชูจิ่ว ลุกขึ้น แต่เธอเพียงแค่เดินไปได้เพียงสองก้าว ก่อนจะมีกำลังบางอย่างดึงเธอกลับไป

“อย่าบังคับให้เปิ่นหวางต้องมัดมือและเท้าของเจ้าไว้ในห้องนี้ตลอดไป” เสี่ยวเทียนเหยาหันกลับมาและพูดด้วยน้ำเสียงเบา

       แต่หลิน ชูจิ่วกลับรู้สึกหนาวไปถึงด้านหลังของเธอ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเห็นเสี่ยวเทียนเหยา ออกไปข้างนอก หลิน ชูจิ่วก็รีบลุกขึ้น เธออยากจะหยุดเขา แต่จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงพ่อบ้านเฮ้าดังขึ้นด้านนอก: “หวางเย่ องครักษ์หลวงมาพร้อมกับราชโองการ มีคำสั่งให้หวางเฟยเข้าวังในทันทีขอรับ”

“องครักษ์ฮูหรือ? ฮ่องเต้ต้องการจับกุมคนของเปิ่นหวางอย่างนั้นหรือ? “เสี่ยวเทียนเหยา เตะประตูและเดินออกไปอย่างไม่พอใจ

       หลิน ชูจิ่ว พยายามที่จะตามให้ทัน แต่เธอก็ได้ยินเสี่ยวเทียนเหยาพูดขึ้น “ดูแลหวางเฟยให้ดี อย่าปล่อยให้นางออกไป”

“ขอรับ”

“ไม่นะ … … เสี่ยวเทียนเหยา ท่านไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ เพียงแค่ให้ข้าเข้าไปในวังก็พอ”หลิน ชูจิ่ว ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเสี่ยวเทียนเหยา แต่องครักษ์ของตำหนักเสี่ยวหวางฟู่ก็ไม่กล้าทำร้ายเธอ ดังนั้นหลิน ชูจิ่วจึงวิ่งออกไปข้างนอกองครักษ์ของตำหนักเสี่ยวหวางฟู่หยุดเธอเอาไว้ แต่หลิน ชูจิ่ก็เตะออกไปทันที

       นี่เป็นเพียงเทคนิคการป้องกันตัวเองง่ายๆ แต่เป็นเพราะการเคลื่อนไหวที่ไม่คาดคิด พวกทหารจึงไม่ทันได้สังเกตุเห็นมัน ช่วงเวลาต่อมาพวกทหารต่างก็จับเป้ากางเกงและตะโกนขึ้นด้วยความเจ็บปวด … …