Princess Medical Doctor องค์หญิงแพทย์ผู้เชียวชาญ - ตอนที่ 251.1

    เมื่อ 20 ปีที่แล้ว หมอเทวดาโม่ได้ลืมหลายสิ่งหลายอย่างไปแล้ว แต่ถ้าเป็นเรื่องของผู้อาวุโสเมิ่งแห่งสำนักเหวินชาง หมดเทวดาโม่จะยังจดจำทุกสิ่งได้อย่างชัดเจนแม้แต่รายละเอียดที่เล็กที่สุด

       เมื่อชายชราที่มีผมสีเงินเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในปีนั้น หมอเทวดาโม่ก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ

       แม้ว่าชายชราที่มีผมสีเงินจะพูดหลายคำออกมาจากเหตุการณ์จริง และก็เกือบจะเหมือนกัน……

       ในเวลานั้น เขาไม่ต้องการรักษาความเจ็บป่วยของผู้อาวุโสเมิ่ง เพราะความเจ็บป่วยของเขานั้นยากมากที่จะรักษา เขาไม่รู้ว่าจะรักษาเขาอย่างไรและเขาไม่ต้องการทำให้ชื่อของเขามัวหมอง

       อย่างไรก็ตาม เขาเป็นหนี้บุญคุณของผู้อาวุโสเมิ่ง และเพราะลูกศิษย์คนนั้นขอให้เขารักษาผู้อาวุโสเมิ่ง เขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลองดู

       เขาไม่ได้ทดลองใดๆ บนร่างกายของผู้อาวุโสเมิ่ง เพราะร่างกายของผู้อาวุโสเมิ่งอยู่ในสภาพที่แย่มาก และเขาก็ไม่สามารถรอให้ศิษย์นำยากลับมาได้

       นอกจากนี้ 20 ปีที่ผ่านมา ชื่อเสียงของเขายังอยู่ไกลจากชื่อเสียงของเขาในปัจจุบันมาก เขายังไม่สงบเหมือนตอนนี้ ในเวลานั้นเขากำลังไล่ตามชื่อเสียงและโชคลาภ แต่ผู้หญิงคนนั้นที่กำลังตั้งท้องลูกของเขา นางใช้ลูกมาขู่เขา ถ้าเขาไม่ยอมแต่งงานกับนาง ดังนั้น… …

       เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องแทงข้างหลังลูกศิษย์ของตัวเอง ดังนั้นในวันที่ลูกศิษย์ของเขาจากไป เขาจึงให้ยาที่เขาเตรียมไว้กับผู้อาวุโสเมิ่ง

       ในเวลานั้น เขาได้ตัดสินใจที่จะรับเอาความดีความชอบทั้งหมดหากอาการของผู้อาวุโสเมิ่งดีขึ้น ชื่อของเขาก็จะเป็นที่รู้จัก หากสิ่งนั้นเกิดขึ้น เขาจะสามารถแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นได้ เมื่อคนอื่นเห็นทักษะทางการแพทย์ที่เหนือกว่าของเขาแล้ว พวกเขาก็จะให้อภัยเขาสำหรับข้อบกพร่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาทำ

       แต่ถ้าผู้อาวุโสเมิ่งเสียชีวิต เขาก็จะฆ่าลูกศิษย์ของเขาและทำให้เขาเป็นผู้ร้าย จากนั้นเขาจะสามารถแต่งงานกับภรรยาของลูกศิษย์ของเขาได้ และจะไม่มีใครตำหนิเขาที่จะเข้ามาดูแลภรรยาของลูกศิษย์ของเขา

       หลังจากที่เขามอบยาให้กับผู้อาวุโสเมิ่ง เขาก็เสียชีวิต และทุกอย่างก็เคลื่อนไหวไปตามแผนของเขา ในท้ายที่สุดเขาก็กลายเป็นวีรบุรุษ ในขณะที่ชายชราที่มีผมสีเงินก็ต้องยอมจำนนต่อบาปของเขา

       อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าหมอเทวดาโม่จะประสบความสำเร็จในการผลักดันปาบของเขาไปยังลูกศิษย์ของเขาในเวลานั้น ตระกูลเมิ่งก็ยังคงโกรธเขาอยู่ เพราะคิดว่าเขาได้นำคนไร้ค่ามารักษาผู้อาวุโสของพวกเขาและทำให้เขาต้องตาย

       ตั้งแต่นั้นมา ตระกูลเมิ่งก็หยุดขอความช่วยเหลือจากหมอเทวดาโม่ แม้ว่าพวกเขาจะพบว่าคุณชายน้อยของพวกเขาไม่สามารถพูดได้ พวกเขาก็ไม่ได้ไปหาเขาเพื่อขอให้เขามาทำการรักษาให้

       ชายชราที่มีผมสีเงินไม่รู้ความคิดของหมอเทวดาโม่ ในเวลานั้น นั่นเป็นเหตุผลที่เขาสามารถเล่าสิ่งที่เขารู้ในอดีตออกมาได้เท่านั้น อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง เขาได้นำใบสั่งยาของหมอเทวดาโม่ ในเวลานั้นและยาที่ผู้อาวุโสเมิ่งได้กินออกมา ตัวยายังคงอยู่แม้ว่าจะผ่านไป 20 ปีแล้วก็ตาม แต่ถึงแม้ว่าชายชราที่มีผมสีเงินจะพยายามที่จะรักษามันไว้อย่างดีแล้ว แต่ตัวยาก็ยากที่จะระบุได้

       โชคดีที่คำในใบสั่งยานั้นยังคงชัดเจนและมองเห็นได้ ผู้นำตระกูลเมิ่ง สามารถบอกได้ว่ามันเป็นลายมือของหมอเทวดาโม่ ด้วยการมองเพียงครั้งเดียว เขายังสามารถจำส่วนผสมของยาที่เป็นลายลักษณ์อักษรได้ เพราะบิดาของเขาเสียชีวิตภายใต้ตัวยาตัวนั้น

“ใช่แล้ว หมอเทวดาโม่ ยังได้กล่าวด้วยว่า บิดาของข้าเสียชีวิตภายใต้ยาตัวนี้” ผู้นำตระกูลเมิ่งเป็นนักวิชาการที่อ่อนโยน เขาไม่ค่อยโกรธในเวลาปกติ แต่คราวนี้เขาถือใบสั่งยาที่ฆ่าบิดาของเขาเอาไว้แน่น

       บิดาของเขาป่วยหนักมาก และถ้าไม่ใช่เพราะยาตัวนี้บิดาของเขาก็คงจะไม่ตายในทันที และเขาก็คงจะไม่มีความเกลียดชังนี้อยู่ในใจ

       ในเวลานั้น พวกเขาไปและขอร้องหมอเทวดาโม่เพื่อให้มาทำการรักษา พวกเขาบอกอย่างชัดเจนว่า ถ้าหากเขาไม่สามารถรักษาบิดาของเขาได้ อย่างน้อยที่สุดก็ช่วยยืดชีวิตของบิดาของเขาเอาไว้จนกว่าเขาจะเห็นการกำเนิดของหลานคนแรก แต่เนื่องจากความเห็นแก่ตัวของหมอเทวดาโม่ บิดาของเขาจึงได้เสียชีวิตลงก่อนหน้านั้น

       การได้เห็นใบสั่งยานี้ ผู้นำตระกูลเมิ่งก็ช่วยไม่ได้ที่จะโกรธขึ้นมา“หมอเทวดาโม่ ทักษะการแพทย์ของเจ้านั้นยอดเยี่ยม แต่ก็ไม่สามารถซ่อนความชั่วร้ายของเจ้าเอาไว้ได้ สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุดในชีวิตของข้าก็คือการได้ไปขอร้องให้เจ้ามารักษาบิดาของข้า”

       ลูกศิษย์และหลักฐานของเขา ต่างก็แสดงให้ทุกคนที่อยู่ในปัจจุบันได้เห็น หมอเทวดาโม่จึงไม่สามารถโต้เถียงได้อีกต่อไป เขาจึงทำได้เพียงยอมรับความผิดของเขาเท่านั้น หมอเทวดาโม่ถอนหายใจอย่างลึกซึ้งและมองดู ผู้นำตระกูลเมิ่ง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศกและโทษตนเอง“ ผู้นำตระกูลเมิ่ง สิ่งที่ข้าทำในอดีตนั้นผิด นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงอยู่กับความอับอายมาหลายปี ข้าหวังว่าท่านจะยกโทษให้ข้าได้”

“ยกโทษหรือ? ทำไมเราต้องให้อภัยกับการกระทำอันผิดบาปของเจ้า? ข้าเชื่อว่ากฎหมายในแคว้นตะวันออกจะให้ความยุติธรรมแก่ตระกูลเมิ่งของเรา” ตระกูลเมิ่งเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง เขาเองก็เป็นนักวิชาการที่มีชื่อเสียงด้วยเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นนักบุญ