Ranker’s Return - ตอนที่ 13

การล่าหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์จนถึงตอนนี้ยังคงผ่านไปได้ด้วยดี…

“ฮีล!”

คาร์ลและคราวฟอร์ด ผู้เล่นอาชีพนักรบทั้งสองคนรับหน้าที่ป้องกันการโจมตีของหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์เอาไว้

“เจ้ามนุษย์พวกนี้ช่างบังอาจนัก!” หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์ไล่ต้อนผู้เล่นอาชีพนักรบทั้งสองคนด้วยการเคลื่อนไหวที่เป็นเอกลักษณ์ของมัน

เล็นยิงธนูไปยังหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์ “พาวเวอร์ช็อต!” ทว่าในจังหวะนั้นเอง ทังอีก็ปรากฏตัวขึ้นที่มุมมุมหนึ่งพร้อมทั้งหินก้อนเล็ก ๆ ในมือ เจ้าตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ปามันไปกระแทกที่ไหล่ของเล็นโดยที่เขาไม่รู้ตัว ทำให้การเล็งธนูของเล็นพลาดเป้าไปเล็กน้อย ถึงอย่างนั้นผลลัพธ์ที่ออกมาก็ยังนับได้ว่ามันคือหายนะ

การโจมตีของเขาพุ่งเข้าปะทะกับไหล่ของหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์แทนที่จะโดนดาบในมือของมันตามจุดมุ่งหมายเดิมของเขา และนั่นทำให้หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์สามารถโจมตีผู้เล่นอาชีพนักรบได้โดยไม่มีอะไรมาหยุดยั้ง มีดสั้นในมือซ้ายของมันแทงเข้าบริเวณคอของคาร์ล ในขณะที่ดาบในมือขวาของมันเองก็ฟันเข้าบริเวณไหล่ของเขา คาร์ลเสียชีวิตทันที เล็นที่เริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงตะโกนไปยังคาลฟอร์ด “หยุดการโจมตีแล้วรีบถอยออกมาก่อน!”

‘ตอนนี้แหละ’

“จะไปไหนกัน? พวกแกทั้งหมดต้องตายอยู่ที่นี่แหละ” บุคคลผู้หนึ่งขวางทางถอยหนีของพวกเขาเอาไว้ด้วยรอยยิ้มเบิกบานใจ คนผู้นั้นก็คือฮยอนนูนั่นเอง

“นี่!…มันอะไรกัน?”

“อะไรงั้นเหรอ? หึ! ถ้าพวกแกวางแผนลอบแทงข้างหลังใครสักคนล่ะก็ พวกแกควรจะรู้ตัวเองก่อนว่าสามารถจัดการคนคนนั้นได้ไหม อย่าบอกนะว่าพวกแกไม่รู้เรื่องพื้น ๆ แบบนี้?”

“หลีกไปซะ! แกกำลังพูดอะไรของแก?”

“ถ้างั้นพวกเราทำทีไปล่ามอนสเตอร์ตัวหัวหน้าแล้วแกล้งโจมตีผิดตัวกันเถอะ หลอกว่าจะช่วยล่าบอสแต่แกล้งพลาดไปฆ่ามันแทนยังไงล่ะ”

“…!”

“นี่ไม่ใช่คำพูดที่พวกแกเคยพูดไว้งั้นเหรอ?”

“…ถ้างั้น?” เล็นเริ่มตระหนักถึงความจริงว่าฮยอนนูมองแผนการของพวกเขาออกมาโดยตลอด เขาตกอยู่ในห้วงอารมณ์ของความผิดหวังเมื่อรู้ว่าปลาที่ถูกจับอยู่ในแหตอนนี้ไม่ใช่ตัวฮยอนนู แต่เป็นพวกเขาเองต่างหาก

“เป็นไปตามที่แกคิดนั่นแหละ ตอนนี้คนที่โดนแผนการนั้นเล่นงานคือพวกแก ไม่ใช่ฉัน!”

มันเป็นความจริงที่ฟังดูโหดร้ายและเยือกเย็น เล็นดึงมีดออกมาและพุ่งเข้าโจมตีฮยอนนู ทว่าสุดท้ายเขาก็ทำได้แค่ถอยออกมายิงธนูโจมตีในระยะไกลเนื่องจากการโจมตีระยะประชิดของเขาไม่อาจสู้ฮยอนนูได้เลย เล็นสามารถถูกฆ่าได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียวหากฮยอนนูต้องการ ทว่าฮยอนนูกลับเลือกที่จะไม่ปลิดชีพของเล็นในหนึ่งการโจมตี นั่นเพราะว่าเขาต้องการจะสร้างความทรงจำที่ไม่อาจจะลืมได้ลงให้กับเล็นก่อน

‘อย่าได้ทำแบบนี้อีกล่ะ’

เขาต้องการจะมอบบทเรียนครั้งสำคัญให้คนชั่วกลุ่มนี้

***

ในที่สุดเล็นผู้เป็นหัวหน้าทีมปาร์ตี้โฮลิคก็ล้มลง เขาตายด้วยสภาพที่ทั่วทั้งร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผลจำนวนมาก

‘ดูท่าเจ้าพวกนี้คงไม่กล้าทำอะไรแบบนี้อีกแล้วล่ะ’

“เจ้ามนุษย์!” ตอนนี้เหลือแค่หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์เท่านั้น

“ทังอี บัฟหน่อย!”

“คำอวยพรแห่งป่า! การเคลื่อนที่ของหมี!”

การต่อสู้ที่แท้จริงได้เริ่มขึ้น ณ วินาทีนั้น หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์เคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามรูปแบบของมันกลับเรียบง่าย นั่นฮยอนนูสามารถตอบโต้ทุก ๆ การเคลื่อนไหวของมันได้อย่างเฉียบขาด ผลการต่อสู้สามารถคาดคะเนได้ตั้งแต่ตอนนั้น หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์จะต้องพ่ายแพ้ให้กับฮยอนนูอย่างแน่นอน การต่อสู้ครั้งนี้เขาเป็นฝ่ายไล่ต้อนหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์อยู่เพียงฝ่ายเดียว

หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย การโจมตีของมันไม่ถูกตัวของฮยอนนูเลยแม้แต่สักครั้งเดียว ฮยอนนูสามารถปัดป้องมันได้หมดทุกกระบวนท่าและเมื่อสบโอกาสฮยอนนูก็โจมตีไปยังช่องท้องของหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์ทันที แม้ว่าบาดแผลจะไม่ได้ลึกมาก แต่มันก็ยังมีประสิทธิภาพมากพอที่จะทำให้เคลื่อนไหวของมันช้าลง

“ทั้ง ๆ ที่เป็นเพียงแค่มนุษย์แท้ ๆ …”

“เป็นเพียงแค่มนุษย์งั้นเหรอ…หึ! ถ้างั้นมันก็น่าเศร้าหน่อยนะ เพราะว่าวันนี้แกจะต้องมาตายด้วยฝีมือของมนุษย์เพียงแค่คนเดียวคนนี้แหละ” ฮยอนนูเอ่ยวาจายั่วยุหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์พร้อมทั้งยกดาบขึ้นมาด้วยท่าทางโอ้อวด

การยั่วยุของเขาได้ผลดีมาก หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์พุ่งเข้าโจมตีฮยอนนูโดยไม่สนใจบาดแผลที่ท้องของมัน อย่างไรก็ตามการเคลื่อนไหวของมันในครั้งนี้เชื่องช้ากว่าที่แล้ว ๆ มาอย่างเห็นได้ชัด ประหนึ่งว่ามันกำลังเคลื่อนไหวฝ่ากระแสน้ำอย่างไรอย่างนั้น

เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่ฮยอนนูจะได้รับอันตรายจากการโจมตีแบบนี้ เขาใช้ท่วงท่าที่ดูประณีตเคลื่อนกายหลบเลี่ยงการโจมตีของหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์ ในขณะเดียวกันดาบยาวปลายมนอันแหลมคมของฮยอนนูก็เคลื่อนไหวตวัดฟันอย่างรุนแรง

ตุบ! เสียงแขนข้างซ้ายของหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์ที่ถือมีดสั้นอยู่หล่นลงกระทบกับพื้น

“อ๊ากกก!…” หัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดจากการถูกตัดแขน ทว่ายังไม่ทันจะเปล่งออกมาจนสุด เสียงของของมันก็ขาดสะบั้นเหมือนกับหัวของมันที่หลุดลอยออกจากลำคอ ฮยอนนูตวัดดาบตัดหัวของมันอย่างไร้ความปรานี

[คุณได้ฆ่าหัวหน้าอัศวินดาร์กเอลฟ์]

[ได้รับค่าประสบการณ์]

[เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น]

[พลังชีวิตและพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู]

[เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น]

[พลังชีวิตและพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู]

‘ขึ้นมา 2 เลเวลงั้นเหรอ…เยี่ยมไปเลยแฮะ’

เจ้าตุ๊กตาหมีเท็ดดี้ทังอีกระโดดขึ้นมาอยู่บนไหล่ของฮยอนนู จากนั้นมันก็ทำท่าไฮไฟท์กับเขา นี่คือช่วงเวลาแห่งการเฉลิมฉลองสำหรับชัยชนะของพวกเขาทั้งสองภาพรวมการเล่นเกมของฮอยนนูตั้งแต่เริ่มสร้างตัวละครจนถึงตอนนี้เต็มไปด้วยความสำเร็จ

***

“ขอดูช่องเก็บไอเทมของทั้งสามคนหน่อยละกัน”

โดยภาพรวมแล้วผลตอบแทนในครั้งนี้ช่างงดงามจริง ๆ พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นผู้เล่นสาย PK มืออาชีพ ในแง่หนึ่งสามารถกล่าวได้ว่าพวกเขาคืออาชญากรในเกม บทลงโทษจากการตายสำหรับพวกเขานั้นเลวร้ายกว่าผู้เล่นโดยทั่วไปของเกมมาก ระบบจะทำให้พวกเขาดรอปอุปกรณ์สวมใส่ที่มีราคาแพงเป็นจำนวนมาก น่าเสียดายตรงที่ฮยอนนูผู้ซึ่งเป็นคนฆ่าไม่ได้เล่นอาชีพนักบวช ทำให้ไอเทมเบ็ดเตล็ดทั่วไปดรอปออกมาไม่มากนัก

‘ไอเทมพวกนี้ดูแล้วน่าจะทำราคาได้ดีเลยไม่ใช่หรือไง?’

ไอเทมระดับแรร์ของผู้เล่นที่มีระดับเลเวลราว ๆ 50 มีมูลค่าอย่างน้อยหลายแสนวอนโดยไม่เกี่ยงว่าไอเทมนั้นจะมีคุณภาพแย่แค่ไหน ถ้าหากมีเอฟเฟคดี ๆ เสริมอยู่ด้วยแล้วล่ะก็ ไอเทมชิ้นนั้นจะมีราคาทะลุหนึ่งล้านวอนได้ไม่ยากเลย

‘ถ้าพวกมันดรอปไอเทมทั้งหมดในตัวก็ดีสินะ’

ฮยอนนูตรวจสอบไอเทมแต่ละชิ้น ไม่มีไอเทมชิ้นไหนที่มีราคาแพงเลยนอกจากไอเทมระดับแรร์พวกนั้น

“เอ๋? นี่มันอะไรกัน?” ตอนนั้นเองไอเทมที่ดูมีระดับก็โผล่ออกมาจากช่องเก็บของของเล็น

“ตำราเรียนรู้ทักษะแบบสุ่มงั้นเหรอ?”

เขาเคยเห็นตำราประเภทนี้อยู่บ้าง ไอเทมชิ้นนี้จะมอบทักษะระดับแรร์แก่ผู้ใช้แบบสุ่ม ปกติแล้วมันมีราคาแพงมาก แพงมาก ๆ ด้วยซ้ำ

‘ขายมันดีไหมนะ?’

ความลังเลเล็ก ๆ เกิดขึ้นในหัวของฮยอนนูขณะที่ถือตำราทักษะแบบสุ่มนี้อยู่ในมือ เขาควรหาเงินจากการขายไอเทมชิ้นนี้หรือใช้มันกับตัวเอง เผื่อว่าเขาจะดวงดีได้อะไรเด็ด ๆ ที่มีค่ากว่าราคาขายแทน

“กลับหมู่บ้านก่อนแล้วค่อยคิดทีหลังก็แล้วกัน”

***

“นายได้ขายมันไหม?” ยองซานถามฮยอนนูในขณะที่เขากำลังทำความสะอาดโน้ตบุ๊คของตนอยู่

“ฉันจะขายมันเร็ว ๆ นี้แหละ เหลือแค่หักค่าหัวคิว 500 เท่านั้น”

“โชคดีจริง ๆ นายไปเจอกับพวกนั้นได้ยังไงกัน?”

ฮยอนนูอธิบายสถานการณ์แบบคร่าว ๆ มันเป็นเรื่องราวของกลุ่มคนที่คิดจะแย่งไอเทมจากฮยอนนูไป ยองซานคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าขำเมื่อได้ฟัง ในหมู่ผู้เล่นมากมายที่เป็นผู้เล่นใหม่ พวกนั้นกลับเลือกเล่นงานฮยอนนูซึ่งเป็นเป้าหมายที่ผิดพลาดอย่างร้ายแรงถึงที่สุด

‘คิดจะเล่นงานคนบ้าอย่างหมอนี่ พวกมันช่างดวงกุดจริง ๆ’ ยองซานรู้สึกเวทนาคนพวกนั้นจริง ๆ ที่ต้องมาเจอจุดจบอย่างน่าอนาถด้วยฝีมือของฮยอนนู

“ได้ถ่ายวิดีโอไว้ไหม?”

“วิดีโอเหรอ ถ่ายไว้สิ”

“ถ้างั้นขอหน่อยก็แล้วกัน”

ยองซานตั้งใจจะทำอะไรบางอย่างให้ฮยอนนู เมื่อฮยอนนูส่งวิดีโอที่เขาเก็บไว้ในโน้ตบุ๊คของตัวเองให้เพื่อนสนิทเรียบร้อยแล้วฮยอนนูก็กลับไปยังเอคิวป์ เขาปล่อยให้ยองซานนั่งอยู่คนเดียวในห้องนั่งเล่น

“คนนี้เหมือนจะยังไม่โดนเท่าไหร่ ส่วนคนนี้ก็ติดต่อไม่ได้ งั้นฉันควรจะเพิ่มราคาอีกหน่อยดีไหม?”

ยองซานกำลังตามหาคนตัดต่อวิดีโอของฮยอนนู สิ่งที่ฮยอนนูต้องการในตอนนี้คือความโด่งดัง เขาต้องการเพิ่มชื่อเสียงของตัวฮยอนนูก่อนที่จะมีการเปิดตัวสตรีม ยองซานตัดสินใจตัดต่อวิดีโอการเล่นเกมของฮยอนนูให้เป็นหนังเรื่องหนึ่ง และไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการตัดต่อขั้นเทพที่ช่วยเสริมสร้างความโดดเด่นให้กับหนังที่เขาต้องการจะสร้าง

“เอาล่ะ! หาเจอแล้ว”

ข้อมูลรายชื่อติดต่อของบุคคลหนึ่งปรากฏอยู่บนหน้าจอโน้ตบุ๊คของเขา

[เอลลิสมูฟวี่]

[สายงาน: ผู้เชี่ยวชาญการตัดต่อวิดีโอของเกมอารีน่า]

[รางวัลจากสายงาน: วิดีโอได้รับอันดับหนึ่งในหมวดหมู่วิดีโอที่โดดเด่นแห่งเดือนของอารีน่าเวิร์ลและผู้สร้างวิดีโออารีน่ายอดเยี่ยมแห่งปี]

“จะว่าไปก็แพงเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะ”

เงินสามล้านวอนอาจเป็นจำนวนเงินที่บางคนคิดว่าสูงจนเกินไปหากใช้กับการจ้างตัดต่อวิดีโอที่มีความยาวเพียงสามสิบนาที อย่างไรก็ตามหากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้วจะรู้ว่ามูลค่าของเงินจำนวนนี้ไม่ถือว่าแพงเลยเมื่อเทียบกับคุณประโยชน์ที่มันจะนำมาให้

ยิ่งไปกว่านั้น ‘เอลลิสมูฟวี่’ ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดอันดับต้น ๆ ในแวดวงการทำภาพยนตร์ ยองซานจะไม่มีทางรู้จักชื่อชื่อนี้เลยหากไม่ได้รับการแนะนำมาจากคนรู้จัก ทว่าข้อเสียของการจ้างงานนี้คือเงื่อนไขจุกจิกบางประการที่มากกว่าการจ่ายเงินค่าจ้าง อย่างไรก็ตามยองซานเชื่อว่าวิดีโอของฮยอนนูจะเพียงพอต่อเงื่อนไขพวกนั้น

“ยังไงก็คุ้ม!”