Ranker’s Return - ตอนที่ 35

[ภารกิจพิเศษถูกสร้างขึ้นแล้ว]

 

[ภารกิจ ‘ผู้ชนะสิบทิศ สู้ร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง’]

 

[บททดสอบสุดท้ายมาถึงแล้ว คว้าชัยชนะติดต่อกันในอารีน่า 100 ครั้งมาให้ได้]

 

ระดับ: C+

 

เงื่อนไข: เอาชนะคู่ต่อสู้ 0/100

 

รางวัล: ฉายาและไอเทม

 

“ทุกคนครับ! ผมได้รับเควสพิเศษมาแล้ว ผมจะได้รับฉายาหากเอาชนะรวดเดียว 100 ครั้งได้”

 

แม้จะประหลาดใจที่อยู่ ๆ ภารกิจพิเศษก็โผล่มา แต่เขาก็ยังคงดำเนินการสตรีมไปอย่างปกติ

 

– ว้าว! เควสพิเศษเอาชนะติดต่อกัน 100 ครั้ง

 

– แต่ต่อให้รู้เรื่องนี้ไปเราก็ไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นได้อยู่แล้ว”

 

– จริงด้วย แค่ชนะสามครั้งรวดยังยากเลย ไม่ต้องพูดถึง 100 ครั้งเลย”

 

– คุณจะได้ 10,000 โกลด์หากชนะ

 

เมื่อเห็นข้อความนั้นดวงตาทั้งสองของฮยอนนูก็ลุกวาวทันที

 

‘10,000 โกลด์เลยงั้นเหรอ?’

 

“เฮ้อ~ ดูแล้วยังไงผมก็ต้องเอาชนะให้ได้สินะ ผู้ชมทุกท่านก็สนับสนุนผมขนาดนี้”

 

ฮยอนนูเริ่มมองหาคู่ต่อสู้ของเขา การจับคู่นั้นใช้เวลาเพียงแค่ 30 วินาทีเท่านั้น แสดงให้เห็นถึงจำนวนผู้เล่นในอารีน่าว่ามีมากขนาดไหน

 

“เอ๋?”

 

‘นั่นคอบร้าเซ็ทไม่ใช่เหรอ?’

 

คอบร้าเซ็ทเป็นเซ็ทเกราะหนังที่มีเลเวลอย่างน้อย 110 นั่นหมายความว่าเลเวลของฮยอนนูห่างกับคู่ต่อสู้อย่างน้อย 60 เลยทีเดียว

 

– อะไรกัน? ทำไมถึงเป็นผู้เล่นระดับบรอนซ์ล่ะ?

 

– ถ้าเป็นผู้เล่นระดับบรอนซ์ก็แสดงว่าอันดับอยู่แค่หลักล้านเองสิ?

 

– ผู้เล่นระดับบรอนซ์น่าจะมีเลเวลราว ๆ 110 สินะ?

 

ผู้ชมทั้งหลายต่างก็ประหลาดใจที่จู่ ๆ ระดับของคู่ต่อสู้ก็เพิ่มขึ้นอย่างกระทันหัน อย่างไรก็ตามฮยอนนูยังคงใจเย็นอยู่ เขามีความมั่นใจอยู่เต็มเปี่ยม ทั้งเซ็ทจากัวร์รวมถึงทักษะต่าง ๆ ของเขาที่ได้รับการยกระดับมาแล้ว ดังนั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้เขาแพ้ได้ แถมเขายังมีทังอีอีก

 

“ทุกคนครับ ผมจะเรียกใช้อาวุธลับสุดยอดของผมละนะ ทังอี! ออกมาเลย”

 

วงแหวนเวทสีสันงดงามและใหญ่กว่าปกติปรากฏออกมาตรงหน้าของฮยอนนู มันคือวงแหวนเวทที่ใช้อัญเชิญทังอีนั่นเอง

 

ผู้ชมต่างก็ตะโกนโห่ร้องกันอย่างตื่นเต้น ตุ๊กตาหมีอย่างทังอีนั้นช่างเหมาะเจาะที่จะเข้าไปอยู่ในใจของใครหลาย ๆ คน

 

– รักหมี บริจาคให้คุณ 100 โกลด์

 

– คนคลั่งหมี บริจาคให้คุณ 100 โกลด์

 

ความน่ารักของทังอีทำให้ผู้ชมต่างก็ลืมเรื่องการต่อสู้ไปเสียสนิท ในสายตาของพวกเขาตอนนี้มีเพียงแค่เจ้าตุ๊กตาหมีที่กำลังเกาะขาของฮยอนนูอยู่เท่านั้น

 

“ไอ้เจ้านายท่าน เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”

 

เสียงพูดของทังอีกระแทกหัวใจของเหล่าผู้ชมอีกครั้ง

 

“ผู้ชมหลายคนกำลังดูอยู่เลยนะ นายต้องระวังหน่อยสิ”

 

“อยู่ไหน? พวกนั้นอยู่ไหนล่ะ?” ทังอีหันศีรษะไปมาตามเสียงกระซิบของฮยอนนู แต่เขาก็มองไม่เห็นผู้คนที่ว่านั้นเลย “ไอ้เจ้านายท่านหลอกกันอีกแล้ว”

 

ทังอีกอดขาของฮยอนนูแล้วเขย่าไปมา อย่างไรก็ตามคนที่ตอบสนองต่อท่าทางของทังอีในตอนนี้นั้นกลับไม่ใช่ฮยอนนู ทว่าเป็นเหล่าผู้ชมที่กำลังดูการสตรีมครั้งนี้ต่างหาก

 

– อา~ ใจฉัน…

 

– ใจฉันกำลังเต้นตุบ ๆ รัว ๆ เลย

 

– ฉันจะไปซื้อไข่สัตว์เลี้ยงมาเดี๋ยวนี้แหละ

 

– รักของฉันคือทังอี บริจาคให้คุณ 77 โกลด์

 

‘นี่ทังอีได้รับความนิยมมากกว่าฉันแล้วงั้นเหรอ?’

 

ทั้งฮยอนนูและผู้ชมต่างก็ลืมเรื่องสำคัญบางอย่างไป นั่นคือตอนนี้ฮยอนนูกำลังยืนอยู่ในอารีน่า

 

[แรงค์กิ้งแบทเทิลเริ่มขึ้นแล้ว]

 

“เอาล่ะ! ทังอี! บัฟฉันหน่อย”

 

ทังอีส่ายหัวให้กับคำพูดของฮยอนนู “ฉันไม่อยากทำ ไอ้เจ้านายท่าน ฉันจะไม่ยอมบัฟให้จนกว่านายจะขอโทษก่อน”

 

ฮยอนนูต่อรองกับทังอีอยู่พักใหญ่

 

“ฉันจะเป็นม้าให้นายขี่ก็ได้”

 

“เข้าใจแล้ว ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้ แต่ครั้งหน้าฉันจะไม่ยอมแล้วนะ ไอ้เจ้านายท่าน”

 

ฮยอนนูถูกบังคับให้ต้องยอมเป็นม้า และเมื่อได้ยินดังนั้นแล้วทังอีก็รีบกระโดดขึ้นไปบนตัวเขาทันที ราวกับว่ากำลังรอโอกาสนี้มานานแล้ว

 

[คุณได้รับบัฟ ‘การเคลื่อนที่ของหมี’]

 

[พลังโจมตีทางกายภาพเพิ่มขึ้น]

 

[พละกำลังเพิ่มขึ้น]

 

[คุณได้รับบัฟ ‘คำอวยพรแห่งป่า’]

 

[พลังป้องกันเพิ่มขึ้น]

 

[พลังชีวิตจะฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง]

 

พลังของฮยอนนูพุ่งขึ้นอย่างก้าวกระโดด “เอาล่ะ! ครั้งนี้ฉันจะสู้ให้มันดี ๆ หน่อยก็แล้วกัน ทุกคนต่างก็คาดหวังกันอยู่ด้วย”

 

ไม่ทันที่ฮยอนนูจะพูดจบคู่ต่อสู้ของเขาก็พุ่งเข้ามาหาฮยอนนูทันที

 

‘เวลาแค่ห้านาทีก็เหลือเฟือแล้วสำหรับการต่อสู้นี้’

 

***

 

ตอนนี้ทุกสายตากำลังจับจ้องไปที่ทังอี

 

– เจ้าหมีน้อยน่ารักตัวนี้แจกบัฟได้ด้วยงั้นเหรอ?

 

– ดูเหมือนระดับของมันอย่างน้อย ๆ ก็น่าจะเป็นระดับยูนีคเลยนะ”

 

– ทังอีจะกลายเป็น BJ ได้ไหมนะ?” (Broadcast jockey คล้าย ๆ กับ VJ หน้ากล้องแต่เป็นของเกาหลี)

 

อย่างไรก็ตามช่วงเวลาชื่นมื่นแบบนี้ก็อยู่เพียงชั่วครู่เท่านั้น เมื่อแรงค์กิ้งแบทเทิลเริ่มขึ้นแล้ว สายตาทุกคู่ก็กลับไปจับจ้องที่ฮยอนนูอีกครั้ง

 

– ว้าว! เขาทำแบบนั้นด้วยดาบยาวได้ยังไงกัน? ไม่เข้าใจเลย

 

– ถ้านายเข้าใจนายคงได้เป็นแรงค์เกอร์ไปแล้ว

 

ฮยอนนูต่อสู้อย่างดุเดือดอย่างที่เขาให้คำมั่นไว้ อย่างไรก็ตามคู่ต่อสู้ของฮยอนนูคราวนี้พอจะเข้าใจวิธีการต่อสู้อยู่บ้าง ไม่เหมือนกับคู่ต่อสู้คนก่อน ๆ ฝ่ายตรงข้ามเป็นผู้เล่นที่มีเลเวล 110 และติดอันดับผู้เล่นไม่ถึง 10 ล้านคนแรกในอารีน่า อันดับขนาดนี้ไม่สามารถได้มาด้วยการเล่นไปเรื่อย ๆ แน่

 

‘จากนี้ไปคงจะแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าเดิมแน่’

 

ว่ากันตามจริงการจะให้ผู้เล่นเลเวล 110 สู้กับผู้เล่นที่มีเลเวลเพียงแค่ 50 นั้นเป็นเรื่องที่บ้ามาก ๆ สำหรับผู้เล่นทั่วไปแล้วการต่อสู้แบบนี้จะจบลงเพียงชั่วพริบตา ทว่าฮยอนนูปฏิเสธผลลัพธ์นั้น เขาต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามอย่างดุเดือด ผู้เล่นนักรบเหวี่ยงดาบของเขาด้วยการเคลื่อนไหวที่ดูเหมือนว่ากำลังจะแยกศีรษะของฮยอนนูออกเป็นสองส่วนได้ทุกเมื่อ

 

ครั้งนี้ฮยอนนูไม่ยอมหลบ เขายกดาบยาวปลายมนของคนแคระขึ้นและใช้มันตั้งรับ จากนั้นเขาก็ดันตัวไปข้างหน้าเพื่อผลักดาบของอีกฝั่งกลับไป ดาบของผู้เล่นนักรบคนนั้นกระเด็นขึ้นไปบนฟ้าและทำให้ร่างกายต้องสูญเสียสมดุลไป ฮยอนนูไม่ยอมพลาดโอกาสจากช่องว่างนี้ เขาขยับข้อมือในชั่วพริบตาเพื่อตวัดดาบยาวปลายมนของตนไปยังคอของคู่ต่อสู้

 

อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามันจะยังไม่เพียงพอ

 

‘แผลตื้นเกินไป’

 

– แค่นี้ไม่ได้ผลหรอก

 

ผู้ชมกล่าวขึ้นหลังจากเห็นว่าผู้เล่นนักรบคนนั้นแทบจะไม่ได้รับผลอะไรจากการโจมตีเลย

 

“นายสู้กับฉันได้อย่างสูสีเลยนะเนี่ย ยอดเยี่ยมจริง ๆ” ผู้เล่นนักรบเอ่ยปากขณะที่ถอยห่างออกมา

 

“หรือว่านายจะเป็น?” ผู้เล่นนักรบนำนิ้วโป้งและนิ้วชี้มาชิดติดกันให้มีลักษณะเป็นวงกลม มันเป็นสัญลักษณ์ที่แสดงถึงตัวแทนของเกมอารีน่า

 

“ไม่ใช่หรอก ฉันเป็นสตรีมเมอร์ ชื่อของฉันคือบอสใหญ่ประจำซอย” ฮยอนนูโบกมือของเขาโดยที่ไม่ได้ยกดาบขึ้นมาด้วย “ตอนนี้ฉันกำลังสตรีมอยู่ ถ้านายชนะแล้วจะพูดจาถากถางฉันยังไงก็ได้ ดังนั้นก่อนจะถึงตอนนั้นขอฉันดื่มด่ำกับการเหวี่ยงดาบให้เต็มที่ก่อนเถอะ”

 

เมื่อพูดจบฮยอนนูก็พุ่งเข้าใส่คู่ต่อสู้ทันที เขาจะมัวมาเสียเวลาไม่ได้แล้ว เหลือเวลาอีกเพียงสองนาทีเท่านั้นก่อนที่บัฟพลังแห่งยักษาจะหมดลง ส่วนบัฟของทังอีจะคงอยู่ต่อไปอีกประมาณสี่นาที โอกาสเอาชนะจะยิ่งลดลงไปอีกหากบัฟทั้งสองหมดไป

 

‘แย่จริง! เหมือนฉันจะมีสกิลน้อยเกินไปสินะ’

 

เมื่อการต่อสู้ดำเนินไประยะหนึ่งแล้ว ฮยอนนูถึงได้รู้ว่าตัวเองยังมีจำนวนสกิลไม่เพียงพอ เขาไม่ได้มีสกิลอะไรมากมายสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะสกิลเรียกใช้ ฮยอนนูมีแค่ท่าพุ่งโจมตีและท่าฟาดฟันอย่างหนักหน่วงเท่านั้น ถ้าเขามีสกิลในการเคลื่อนที่มากกว่านี้ละก็ ไม่ว่าอย่างไรชัยชนะจะต้องตกอยู่ในมือของเขาอย่างแน่นอน

 

ฮยอนนูอดรู้สึกเสียดายไม่ได้ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องหาสกิลเพิ่มหลังจากผ่านแรงค์กิ้งแบทเทิลในครั้งนี้ไปเสียแล้ว อย่างไรก็ตามสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือการเอาชนะแรงค์กิ้งแบทเทิลนี้ให้ได้เสียก่อน เพราะว่ามันมีเควสสำคัญสองเควสเป็นเดิมพัน

 

***

 

ฮยอนนูเช็คเวลาที่เขาเหลืออยู่ มันบอกว่าเหลืออีกแค่ 30 วินาทีเท่านั้น ถึงเวลาที่ฮยอนนูจะเดิมพันครั้งสุดท้ายแล้ว ตอนนี้เขายังคงความได้เปรียบเอาไว้อยู่ ฮยอนนูยังไม่เคยถูกโจมตีโดยตรงเลยสักครั้ง ในขณะที่ร่างกายของคู่ต่อสู้นั้นซีดเซียวและมีบาดแผลเล็ก ๆ เต็มไปทั่วร่าง หากเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อย ๆ เขาจะต้องชนะแน่ แต่ทว่าไม่มีอะไรสามารถยืนยันได้เลยว่าสถานการณ์จะเป็นแบบนี้ต่อไปหลังจากที่บัฟพวกนี้หมดลงแล้ว

 

‘ครั้งนี้ฉันจะลุยให้เต็มที่เลย’

 

25 วินาที…

 

ดาบของฮยอนนูปัดดาบของคู่ต่อสู้ออกไปในรูปแบบเดิมกับที่ผ่านมา ทว่าครั้งนี้การโต้ตอบของผู้เล่นนักรบนั้นกลับต่างออกไป นักรบผู้นี้ไม่รู้ถึงสถานการณ์ของฮยอนนูในตอนนี้ เขาคิดว่าตัวเองกำลังจะโดนโจมตีจึงใช้สกิลออกมา

 

20 วินาที…

 

แสงสีเขียวเปล่งประกายออกมาจากดาบของผู้เล่นนักรบคนนั้น ส่วนทางด้านฮยอนนูเองก็มีแสงสีฟ้าเปล่งประกายเจิดจ้าเช่นกัน

 

15 วินาที…

 

ทั้งฮยอนนูและนักรบผู้นั้นต่างก็หยุดเคลื่อนไหวเพื่อควบคุมการหายใจให้เป็นปกติ ก่อนที่ทั้งคู่จะโจมตีเพื่อตัดสินแพ้ชนะ

 

10 วินาที…

 

ฮยอนนูและผู้เล่นนักรบต่างก็พุ่งเข้าหากันอีกครั้ง

 

5 วินาที…

 

ในวินาทีที่ทั้งสองเข้าปะทะกัน ดาบของนักรบผู้นั้นแตกกระจายออกเป็นเสี่ยง ๆ หลังจากนั้นดาบยาวปลายมนของฮยอนนูก็ตัดผ่านลำคอของผู้เล่นนักรบสำเร็จ

 

0 วินาที…

 

[ผู้เล่น ‘คังฮยอนนู’ เป็นฝ่ายชนะ]

 

ข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นตรงหน้าฮยอนนู และในตอนนั้นเองระดับสกิลทั้งหมดของฮยอนนูก็เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งระดับ

 

[ระดับประสิทธิภาพของทักษะความชำนาญในการใช้อาวุธเพิ่มขึ้นเป็น E+]

 

…

 

[ระดับประสิทธิภาพของทักษะผู้ชำนาญการต่อสู้เพิ่มขึ้นเป็น E]

 

[เอาชนะการต่อสู้ในอารีน่า 100/100 ครั้ง]

 

[เอาชนะคู่ต่อสู้ 1/1]

 

‘ฉันชนะแล้ว!’

 

ฮยอนนูแทบจะลืมเรื่องสตรีมไปเลยหลังจากที่เขาได้รับชัยชนะมาแล้ว อย่างไรก็ตามโกลด์คอยน์จำนวนมากที่ไหลเข้ามาก็ทำให้ฮยอนนูรู้สึกตัวอีกครั้ง

 

– คุณจะได้รับ 10,000 หากชนะ บริจาคให้คุณ 9,999 โกลด์

 

“ขอบคุณ คุณจะได้รับ 10,000 หากชนะด้วยนะครับ ผมจะเอามันไปใช้อย่างดีครับ”

 

เมื่อโกลด์คอยน์จำนวนถึง 10,000 โกลด์เข้าไปยังช่องเก็บของฮยอนนูแล้ว เขาก็ลืมความลำบากที่เจอมาทั้งหมด หนำซ้ำยังรู้สึกมีพลังยิ่งกว่าเดิม

 

‘นี่คือพลังของเงินยังไงล่ะ!’

 

อย่างไรก็ตามในความเป็นจริงฮยอนนูลุยแรงค์กิ้งแบทเทิลมานานเกิน 10 ชั่วโมงแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่รู้สึกล้า

 

“ถ้างั้นผมขอจบการสตรีมวันนี้ไว้เท่านี้ ไว้เจอกันอีกทีตอน 6 โมงเย็นวันศุกร์นะครับ”

 

– ขอดูหมีหน่อย!!!”

 

– ดูหมีหน่อย ขอเถอะ!!”

 

ผู้ชมต่างก็เรียกร้องขอดูทังอี อย่างไรก็ตามฮยอนนูได้ปิดสตรีมของเขาไปก่อนแล้ว