Ranker’s Return - ตอนที่ 56

ตอนที่ 56

ฮยอนนูู เมสัน และทังอีใช้เวลานานอยู่พอสมควรกว่าจะหาห้องของบอสพบอีกครั้ง ห้องของบอสนั้นอยู่ในพื้นที่ที่ฮยอนนูุเคยเห็นมาก่อน อย่างไรก็ตามทั้งดันเจี้ยนนี้มีพื้นที่ที่น่าจะเป็นห้องของบอสอยู่สามแห่ง อย่างไรก็ตามพวกไลแคนโทรปทั้งหมดที่พื้นที่เหล่านั้นได้เกิดใหม่อีกครั้งแล้ว ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นคือหลังจากที่ลุยฝ่าเข้าไปยังพื้นที่แรกที่บอสน่าจะอยู่อย่างยากลําบาก แล้วมันกลับไม่มีร่องรอยของบอสอยู่ในพื้นที่นี้เลย

และเมื่อฝ่าเข้าไปยังพื้นที่แห่งที่สองแล้ว มันก็ไม่มีร่องรอยของบอสอยู่เลยเหมือนกัน ฉะนั้นตอนที่พวกเขามายังพื้นที่แห่งสุดท้ายที่บอสน่าจะอยู่ในใจทุกคนต่างก็มีความรู้สึกกระวนกระวาย พร้อมกับความคิดที่ว่า “ได้โปรดอยู่ที่นี่ด้วยเถอะ” และแล้วห้องนี้ก็เป็นห้องที่มีบอสอยู่จริงๆ

ภายในห้องขนาดใหญ่นั้น สัตว์ประหลาดที่แตกต่างจากพวกศัตรูก่อนหน้าก็กําลังรอฮยอนนููอยู่ มันคือมนุษย์หมาป่าตัวยักษ์ที่มีขนสีเทา ชื่อของมันก็คือ “ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงํา”

ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงํานั้นมีความสูงเกือบสามเมตรและมีกล้ามเนื้อหนาแน่นปกคลุม ด้วยลักษณะภายนอกเช่นนี้ก็เพียงพอที่จะทําให้ทุกคนรู้สึกกดดัน

“เจ้ามนุษย์!”

[คุณได้ยินเสียงคํารามแห่ง “ความกลัว” ของไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงํา]

ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําใช้เสียงคํารามแห่งความกลัวทักทายพวกเขา

“เหอะ!”

อย่างไรก็ตามสําหรับฮยอนนููที่มีค่าพลังงานการต่อสู้แล้ว เสียงของมันนั้นไม่ต่างอะไรจากเสียงสุนัขเห่า

[ด้วยความสามารถของพลังงานการต่อสู้นั้นทําให้คุณไม่ได้รับผลสถานะความกลัวจากไลแคนโทรป]

ทว่าสําหรับเมสันแล้ว มันกลับไม่ใช่แบบนั้น

ผู้เล่น “เมสัน” ตกอยู่ในสถานะความกลัว

เมสันไม่มีวิธีที่จะต่อต้านสถานะความกลัว บางทีมันอาจจะดีกว่านี้หากเขามีทักษะหรือไอเทมพิเศษ แต่ตอนนี้เขาทําอะไรไม่ได้เลย เขาได้แต่หวังว่าไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําจะไม่พุ่งเป้ามาที่เขา

“ฝากที่เหลือด้วยนะครับ ฮยอง!” เมสันภาวนาอย่างหมดหวัง และในตอนนั้นเอง ฮยอนนููก็เคลื่อนไหวโดยทันที ราวกับว่าเขาได้ยินความปรารถนาของเมสัน ฮยอนนููยืนอยู่ตรงหน้าไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําตัวยักษ์

[คุณได้รับบัฟ “การเคลื่อนที่ของหมี”]

[พลังโจมตีทางกายภาพเพิ่มขึ้น]

[พละกําลังเพิ่มขึ้น]

[คุณได้รับบัฟ “คําอวยพรแห่งป่า]

[พลังป้องกันเพิ่มขึ้น]

[พลังชีวิตจะฟื้นฟูอย่างต่อเนื่อง]

บัฟของทั้ง ปกคลุมไปทั่วร่างของฮยอนนูู

[เปิดใช้งาน ผู้ชํานาญการต่อสู้ แล้ว]

[ค่าสถานะของคุณเพิ่มขึ้น]

[ค่าสถานะ “พลังงานการต่อสู้ ทําให้ค่าสถานะของคุณเพิ่มขึ้น]

[ปาร์ตี้อีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าคุณ]

[ค่าสถานะจะได้รับการเพิ่มขึ้นอีก

หลังจากนั้นพลังงานการต่อสู้และสถิติของผู้ชํานาญการต่อสู้ก็มีผล ขณะที่การต่อสู้เริ่มขึ้น ค่าสถานะของฮยอนนููก็เปลี่ยนไป

[ใช้ทักษะ “พลังของยักษ์” แล้ว]

[ค่าพละกําลังของคุณเพิ่มขึ้น]

[ใช้ทักษะ “ธาตุแท้ของยักษ์” แล้ว]

[ค่าพละกําลังของคุณเพิ่มขึ้น]

ในช่วงห้านาทีที่ได้รับทักษะเหล่านี้นั้น ค่าพละกําลังของฮยอนนููจะเพิ่มขึ้นมาประมาณ 1,000 และมันทําให้ฮยอนนููรู้สึกได้ถึงพลังที่กําลังเดือดพล่านอยู่ภายในร่างกายของเขา

“ฉันไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานมากแล้ว” นับตั้งแต่ตอนที่เรดมังกรทะเลทรายครั้งก่อน เขาก็ยังไม่ได้ใช้ทุกอย่างที่ตนมีอยู่อย่างเต็มที่เลย

***

ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําตัดสินใจที่จะฉีกร่างของเจ้ามนุษย์ตัวจิ๋วซึ่งกําลังขวางทางของมันอยู่ ท่วงท่าการโจมตีของมันนั้นรวดเร็วเป็นอย่างมาก แต่ฮยอนนููตัดสินใจทักทายเจ้าสุนัขที่กําลังควงเล็บของมันอย่างไม่เกรงกลัว ถือเป็นการทักทายครั้งแรกที่ยอดเยี่ยม การผสมผสานระหว่างพลังงานดาบและสกิลฟาดฟันหนักหน่วงนั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน ทั้งสองทักษะนั้นผสานกันอย่างลงตัวและมอบพลังงานที่รุนแรงเป็นอย่างมาก

“อ๊ากกก..! เจ้ามนุษย์!”

เสียงกรีดร้องดังขึ้นจากไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําเมื่อกรงเล็บข้างซ้ายของมันถูกตัดออกและบาดแผลฉกรรจ์ปรากฏขึ้น ตอนนี้มือซ้ายมันที่เป็นมอนสเตอร์ระดับบอสของดันเจี้ยนส่วนตัวนั้น ได้กลายเป็นอัมพาตไปแล้ว

เมื่อเมสันได้รับการปลดปล่อยจากสภาวะความกลัว เขารีบรวบรวมพลังเวทของเขาทันที และปล่อยมันออกไป มีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่เร็วกว่าเมสัน หรือถ้าจะให้กล่าวโดยเจาะจงก็คือเจ้าตุ๊กตาหมีทังอีนั่นเอง

ทังอีฟาดมือซ้ายของไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําด้วยสายฟ้า จากนั้นน้ําแข็งของเมสันก็พุ่งผ่านปะทะมันซ้ําอีกครั้ง ทั้งสองร่วมมือกันได้อย่างยอดเยี่ยม

“ตายซะ! เจ้ามนุษย์!”

ไฟสีเทาปรากฏขึ้นรอบ ๆ ตัวของไลแคนโทรป มันเป็นจุดเริ่มต้นของเฟสที่สองซึ่งเรียกว่า “วิ่งพล่าน” “บ้าคลั่ง” หรือ “การตื่นขึ้น” ในเกมอารีน่านั้น บอสที่มีเลเวลมากกว่า 100 จะมีเฟสเหล่านี้

คําว่าเฟสนั้น มีความหมายถึงการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของมอนสเตอร์ระดับบอสเมื่อสร้างความเสียหายกับมันไปแล้วจํานวนหนึ่ง และเฟสเหล่านี้เองที่ทําให้พวกผู้เล่นสามารถคาดเดาพลังชีวิตของมอนสเตอร์ระดับบอสได้

“จากข้อมูลของไนกี้และยองซาน เฟสที่สองของมอนสเตอร์ระดับบอสทั้งหมดจะเกิดขึ้นเมื่อพลังชีวิตของพวกมันลดลงเหลือ 40%

“เมสัน! นายเตรียมปล่อยพลังลูกใหญ่ไว้เลย ทังvu! ปล่อยสายฟ้าตามสะดวกได้เลย” ฮยอนนูออกคําสั่ง

เขาหวังว่าจะปิดฉากได้โดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับบอสในเฟสต่อไป เพื่อให้แผนของเขาได้ผล เขาต้องการความช่วยเหลือจากทั้งทั้งดีและเมสัน เขาต้องการเวทมนตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาต้องการเวทมนตร์ที่ทําให้เกิดสถานะผิดปกติ

ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําได้รับความมั่นใจกลับมาบ้างแล้ว แม้มันอาจจะเป็นแค่เพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็ได้รับพลังในการขพวกมนุษย์ที่ทําให้มันเจ็บปวดอย่างมากมาแล้ว บาดแผลที่แขนซ้ายของมันได้รับการฟื้นฟูตอนที่มันเริ่มบ้าคลั่ง ไม่ต้องบอกเลยว่าความสามารถและพลังทางกายภาพของมันนั้นเพิ่มสูงขึ้น หากเทียบกับเมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วนั้น ไลแคนท์โทรปในตอนนี้พุ่งออกไปด้วยความเร็วที่ไม่มีใครเทียบได้ แตกต่างกับเมื่อกี้อย่างลิบลับ

ดาบของฮยอนนููปะทะกับเล็บยาวของไลแคนโทรป นี่เป็นข้อพิสูจน์ของความบ้าคลั่ง ทั้งสองสู้กันได้อย่างสูสี แทนที่ไลแคนโทรปจะเป็นเพียงฝ่ายเดียวที่ถูกผลักให้ถอยเหมือนอย่างที่แล้วมา ไลแคนท์โทรปผู้มั่นใจตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกแสบร้อนที่หลังของมัน

สิ่งแรกที่มันจะทําก็คือฉีกเจ้ามนุษย์คนนี้ให้เป็นชิ้นๆ จากนั้นมันค่อยกินคนที่เหลือ

ฮยอนนููคิดว่าไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงํานั้นไม่ฉลาดเท่าไหร่

“ช่วยไม่ได้ เพราะมันเป็นหมานี่นะ”

ความแข็งแกร่งของฮยอนนููลดลงหลังจากผลของทักษะสิ้นสุดลง แต่ฮยอนนููก็ยังคงได้ รับผลของบัฟจากทั้งอี และจากทักษะของตัวเอง

“มันน่าจะคิดว่าตัวเองจะเอาชนะได้งั้นสินะ?”

อย่างไรก็ตามการตัดสินใจของไลแคนโทรปถูกครอบงํานั้นเลวร้ายที่สุด นี่คือสิ่งล่อใจของฮยอนนู เขาโยน “เหยื่อล่อ” ที่ไม่อาจปฏิเสธได้ออกไป

“ทังอี! ใช้ไปเรื่อยๆ แม้มันจะไม่มีการตอบสนองอะไรเลยก็เถอะ ไม่ต้องเก็บพลังเวทไว้หรอก”

ฮยอนนูค่อยๆ สร้างแผลเล็กๆ หลายแผลแก่ไลแคนโทรป มันเองไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเมื่ออยู่ในสภาพบ้าคลั่ง บาดแผลเล็กๆ เหล่านี้จะมีบทบาทสําคัญในการต่อสู้ในตอนนี้เวทมนตร์ของทังอี และเมสันไม่สามารถสร้างความเสียหายใดๆได้ เนื่องจากไลแคนท์โทรปมีผิวหนังที่หนาและแข็ง นอกจากนี้ความต้านทานเวทมนตร์ของมันยังเพิ่มขึ้นเนื่องจากสถานะบ้าคลั่งอีกด้วย แต่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าผิวของมันแตกออก และช่องว่างของแผลนั้นกว้างขึ้นล่ะ?

ฮยอนนูอดไม่ได้ที่จะคาดหวัง และเมื่อทั้งใช้สายฟ้าฟาดลงบนบาดแผลของไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงํา ผลลัพธ์ที่ได้ในครั้งนี้ค่อนข้างแตกต่างจากครั้งก่อน

“มันได้ผล!”

ทีเด็ดตามแผนการฮยอนนููได้รับการเปิดเผยออกมาแล้ว

[ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําได้รับสถานะผิดปกติ ไฟฟ้าช็อต]

ไลแคนโทรปหยุดเคลื่อนไหวไปพักหนึ่ง นี่ไม่ได้อยู่ในระดับที่มันจะต้องกังวลอะไรมากมาย เพราะมันจะหยุดเคลื่อนไหวเพียงช่วงสั้นๆ ไม่ถึงวินาทีเท่านั้น แต่อย่างไรก็ตามมันก็ยังหยุดเคลื่อนไหว

“ฉันจะต้องใช้พลังเวทมากกว่านี้อีกหน่อย”

ฮยอนนููรู้สึกว่าตัวเองต้องใช้พลังที่แข็งแกร่งกว่านี้อีกหน่อย เป็นไปได้ว่าเขาอาจจะไม่ได้เป็นฝ่ายบุกอย่างเดียวอีกต่อไป มอนสเตอร์ในเกมอารีน่านั้นไม่เคยโง่ เพราะถ้าพวกมันโง่แล้วละก็คงจะไม่มีเหตุผลอะไรให้เหล่าแรงค์เกอร์ออกล่าพวกมันแน่ นี่คือการจัดการบุกอย่างบ้าคลั่งของฮยอนนู เขาจะไม่ปล่อยให้สายตาของมอนสเตอร์ตัวนี้เคลื่อนไปจากเขาแม้แต่ชั่วขณะเดียว

“ฮยอง! ผมพร้อมแล้ว” การเตรียมการของเมสันเสร็จสมบูรณ์อย่างทันเวลา

“โอเคฉันจะต้านมันไว้ แล้วนายก็จัดการมันเลย”

ฮยอนนูละทิ้งรูปแบบการต่อสู้ที่เขารักษามาจนถึงตอนนี้ เขาทิ้งการป้องกันและเข้าสู่การโจมตีโดยสมบูรณ์ และนั่นทําให้ศัตรูเริ่มหันมาสนใจที่ฮยอนนููเพียงคนเดียว

ไม่นานนักสายฟ้าของทังอีก็ฟาดเข้าที่ตัวของไลแคนโทรปอีกครั้ง ทําให้การเคลื่อนไหวของมันหยุดลงชั่วขณะ

[ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําได้รับสถานะผิดปกติ “ไฟฟ้าช็อต ]

ฮยอนนูรอจังหวะนี้อยู่ก่อนแล้ว เขาพุ่งเข้าใส่ไลแคนโทรปอย่างรวดเร็วแล้วใช้สกิลฟาดฟันอย่างหนักหน่วง จากนั้นเขาก็แทงที่ท้องของมันอีกหลายครั้ง

“อ๊ากกกก..!”

ฮยอนนููก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วราวกับภูตผีหลังจากใช้ดาบปลายมน เสมือนว่าเขาได้ทํานายการเคลื่อนไหวของไลแคนโทรปเอาไว้แล้วล่วงหน้า

“เอาเลย!”

เมื่อสิ้นเสียงตะโกนของฮยอนนู เมสันก็ใช้เวทมนตร์ของเขา มันเป็นเวทมนตร์ที่เขาได้พัฒนาอย่างระมัดระวังเป็นเวลาประมาณ 10 นาที หอกน้ําแข็งขนาดใหญ่พุ่งเข้าหาช่องท้องของไลแคนท์โครปอย่างรวดเร็ว

[ไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําได้รับสถานะผิดปกติ แช่แข็ง]

เกล็ดน้ําแข็งสีขาวเริ่มปรากฏบนหน้าท้องของไลแคนโทรปที่หอกน้ําแข็งแทงเข้าไป

“จบซักที!”

พลังงานดาบที่รุนแรงถูกปลดปล่อยออกมาจากดาบของฮยอนนูู คราวนี้เป็นการผสมผสานระหว่างทักษะฟาดฟันหนักหน่วงและคลื่นพระจันทร์เสี้ยว การโจมตีในครั้งนี้ของฮยอนนููสามารถกรีดคอของไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงําได้อย่างง่ายดาย

[คุณได้ฆ่าไลแคนโทรปผู้ถูกครอบงํา]

ได้รับค่าประสบการณ์

[เลเวลของคุณเพิ่มขึ้น]

[พลังชีวิตและพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู]

และในที่สุดการล่าอันยาวนานก็ได้สิ้นสุดลง