Release That Witch ปล่อยแม่มดคนนั้นซะ - ตอนที่ 1065

“ดูนั่น นั่นมันท่านแสงอรุณ!” ข้างถนนมีคนตะโกนขึ้นมา

“อยู่ไหนๆ?”

“คนที่วิ่งอยู่ข้างหน้าสุดไง!”

เมื่อเสียงตะโกนเตือนของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นมา ในกลุ่มผู้ชมพลันมีเสียงฮือฮาดังขึ้นมาทันที

“ใช่เขาจริงๆ ด้วย! หลังจากที่ไม่ได้เป็นอาจารย์ ข้านึกว่าจะไม่ได้เห็นเขาแล้วซะอีกนะเนี่ย”

“ว้าย เขามองมาทางข้าด้วย!”

“อาจารย์เฟร์ราน สู้ๆ นะเจ้าคะ!”

ผู้ชายหน้าตาหล่อเหล่ารูปร่างสูงใหญ่คนปรากฏตัวขึ้นตรงปลายสุดของถนน ถึงแม้เขาดูแล้วค่อนข้างเหนื่อยล้า แต่ฝีเท้ายังคงก้าวต่อไปเรื่อยๆ ไม่หยุดและครองตำแหน่งอยู่หน้าสุดของขบวนนักวิ่ง สิ่งที่ทำให้ทุกคนรู้สึกชื่นชอบมากกว่านั้นก็คือทุกครั้งที่ส่งเสียงเชียร์ให้เขา เขาจะพยายามหันหน้ากลับมายิ้มให้ เวลาที่เจออดีตนักเรียน เขาก็มักจะโบกมือทักทาย ท่าทีที่อบอุ่นเป็นมิตรเช่นนี้ทำให้เขาได้ใจจากผู้สนับสนุนทุกคนไปทันที

ฮันนี่ที่ตามขบวนนักวิ่งมาด้วยเห็นเหตุการณ์เหล่านี้ทั้งหมด

เฟร์ราน ชิลต์ เกิดในตระกูลอัศวิน เดิมเคยเห็นครูสอนระดับกลาง ต่อมาย้ายเข้าไปอยู่ในหน่วยบัญชาการเสนาธิการทหารใหญ่ มีฉายาว่าแสงอรุณ อืม…ถ้าเขาเป็นผู้ชนะจริงๆ พาดหัวข่าวควรจะเขียนยังไงดี?

“ ‘ตกตะลึง! ชายหนุ่มคนหนึ่งของเมืองเนเวอร์วินเทอร์ทำเอาหญิงสาวนับหมื่นหลงใหลจนถอนตัวไม่ขึ้น’ เจ้าคิดว่ายังไงบ้าง?”

“เอ่อ…ท่านกำลังถามข้าเหรอ?” เวเดอร์ที่กำลังปั่นจักรยานพูดพร้อมหายใจหอบ “ที่บอกว่าจำนวนนับหมื่นมันไม่เยอะไปหน่อยเหรอขอรับ?”

เมื่ออยู่ต่อหน้าหญิงสาวที่นิสัยและหน้าตาดูไม่ต่างอะไรจากเด็กผู้หญิงคนนี้ เวเดอร์ไม่กล้าที่จะดูแคลนเธอแม้แต่น้อย ในฐานะที่เป็นบุคคลสำคัญของกองประชาสัมพันธ์ ผู้บังคับบัญชาเหนือหัวเธอก็คือราชาของเกรย์คาสเซิลที่ขึ้นไปยืนอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจตั้งแต่อายุยังน้อย ยิ่งไปกว่านั้นเขายังได้ยินมาว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่สนิทแนบแน่นกับท่านเวนดี้ที่เป็นผู้รับผิดชอบสโมสรแม่มดด้วย ถ้าดูแลคนแบบนี้เหมือนเธอเป็นเด็กน้อยล่ะก็ สุดท้ายคนที่ซวยจะต้องเป็นเขาแน่

เวเดอร์ที่ไต่เต้ามาจากเป็นเจ้าหน้าที่ระดับล่างของหน่วยลาดตระเวนอยู่หลายปีย่อมไม่มีทางทำผิดพลาดเช่นนี้แน่

ด้วยเหตุนี้ในตอนที่อีกฝ่ายมาหาตนและขอซ้อนจักรยานเพื่อจะไปดูการแข่งขันระยะใกล้ๆ เขาจึงรับปากอย่างไม่ลังเล เพราะยังไงซะในเวลาที่คาเตอร์ไม่อยู่ เขาก็จะช่วยดูแลเรื่องการรักษาความปลอดภัยแทน อย่างเช่นงานในการนำขบวนครั้งนี้ การให้อีกคนมาซ้อนจักรยานก็ถือเป็นเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น

นอกจากเรื่องคนที่สนับสนุนอยู่เบื้องหลังฮันนี่แล้ว สิ่งที่ทำให้เขากระตือรือร้นแบบนี้ยังมีเรื่องหนึ่ง ถ้าหน่วยรักษาความปลอดภัยอยากจะทำผลงานให้ดีและช่วยหยุดอันตรายที่จะมีต่อฝ่าบาทและอาณาจักรเอาไว้ เขาก็จำเป็นต้องรวบรวมข่าวกรองอย่างละเอียดให้มากที่สุด ซึ่งนี่ก็คือสิ่งที่อีกฝ่ายถนัด

ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าจะเป็นในแง่ไหน การผูกมิตรกับแม่มดคนนี้ก็คือสิ่งที่จำเป็น

“ไม่ต้องไปสนใจเรื่องรายละเอียดมาก” ฮันนี่มุ่ยปาก “ถ้าเจ้าเห็นพาดหัวข่าวนี้ เจ้าอยากจะอ่านต่อลงไปไหมล่ะ?”

“อยากขอรับ” เวเดอร์ตอบตามตรง

“อย่างนั้นก็ดี” สาวน้อยผิวปากอย่างอารมณ์ดี

ทันใดนั้นเอง ในกลุ่มคนพลันมีเสียงที่แตกต่างกันไปดังขึ้นมา

“พวกเจ้ารู้สึกบ้างไหมว่าผู้ชายที่ตามอยู่ข้างหลังอาจารย์เฟร์ราน ก็หล่อ…ไม่เบาเลยนะ” หญิงสาวพูดพร้อมอามือป้องปาก

“เจ้าก็เห็นเหรอ? ข้าว่าเขาหล่อกว่าท่านแสงอรุณอีกนะ” คำพูดของเธอทำให้หลายๆ คนเริ่มถกเถียงกันขึ้นมา

“ข้ารู้จักเขา! นั้นมันท่านคาร์เตอร์ แลนนิส หัวหน้าอัศวินของฝ่าบาท! พวกเจ้าดูตราราชวงศ์ที่อยู่บนผ้าคลุมด้านหลังเขานั่น!”

“อย่างนี้นี่เอง สมแล้วที่เป็นท่านหัวหน้าอัศวิน!”

“เจ้าสีหน้าเขาดูเย็นชาไปหน่อยนะ เวลาเขามองมา มันเหมือนกับข้าไปติดเงินเขาไว้อย่างนั้นแหละ…”

“เจ้าอายุยังน้อย คนแบบนี้สิถึงจะมีเสน่ห์!”

“ดูนั่นเร็ว เขาไล่ตามขึ้นมาแล้ว!”

“ท่านอัศวิน สู้ๆ นะเจ้าคะ..”

คาร์เตอร์ แลนนิส โตมาจากตระกูลอัศวินเช่นเดียวกัน ในอดีตเคยอยู่ในกองทัพอัศวินของเมืองหลวง จากนั้นติดตามเจ้าชายลำดับที่สี่มายังเมืองชายแดน เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในกลุ่มคนยุคแรกๆ ของเมืองเนเวอร์วินเทอร์ ฝีมือว่องไวและแข็งแกร่ง มีข่าวลือว่าเขามีความสามารถที่จะสู้กับแม่มดอมนุษย์ได้ แล้วก็เป็นหนึ่งในคนที่บุ๊คมองว่าจะเป็นผู้ชนะการแข่งขัน

ฮันนี่ด้านหนึ่งก็ฟังนกรายงานข่าวให้ฟัง อีกด้านหนึ่งก็จดบันทึกการแข่งขันลงไปในสมุด

คาร์เตอร์เร่งความเร็วขึ้นมาเรื่อยๆ ระยะห่างของทั้งสองคนค่อยๆ หดสั้นลง ไม่นานทั้งคู่ก็วิ่งตีคู่กันขึ้นมา

ส่วนผู้ชมก็เริ่มหันมาส่งเสียงเชียร์ให้กับคาร์เตอร์ จากที่ตอนแรกส่งเสียงให้แต่เฟร์รานเพียงอย่างเดียว

ดูเหมือนพาดหัวข่าวต้องเปลี่ยนอีกแล้ว

ฮันนี่ครุ่นคิดอยู่ครู่ ก่อนจะจรดปากกาลงไปบนสมุดอย่างตื่นเต้น

‘ใครจะเป็นผู้ชนะ? การแข่งขันระหว่างหนุ่มหล่อสองคน’

……..

คาเตอร์รู้สึกในปอดร้อนเหมือนกำลังมีไฟแผดเผา

เพื่อที่จะทำให้เมย์จำตนได้ เขาจึงเอาสายสะพายสีสันสดใสและผ้าคลุมห้อยไว้บนตัว แต่เครื่องประดับที่เดิมเบาหวิว ตอนนี้กลับหนักขึ้นมาเหมือนภูเขา โดยเฉพาะในตอนที่วิ่งโต้ลม เขารู้สึกเหมือนผ้าคลุมเหล่านี้กำลังดึงเขาเอาไว้อย่างนั้น

แต่เขาก็ไม่ยอมถอดมันออก

เพราะว่านี่เป็นผ้าที่เมย์เย็บขึ้นมาให้เขา

คาร์เตอร์อยากจะใส่มันวิ่งแซงเฟร์รานไปเข้าเส้นชัย

ถึงแม้เมย์จะไม่เคยพูดกับเขามาก่อน แต่เขากลับได้ยินเรื่องราวในอดีตบางเรื่องมาจากสมาชิกในคณะละครเวที ตอนที่ฝ่าบาทโรแลนด์ยังไม่เสด็จมายังดินแดนตะวันตก เฟร์รานเคยมีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วลองซอง ตอนนั้นแสงอรุณกับดวงดาวแห่งตะวันตกแทบจะถูกมองว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกัน ไม่ว่าใครต่างก็คิดว่าสุดท้ายแล้วพวกเขาคงต้องลงเอยด้วยกัน ส่วนภรรยาของเขาเองก็เหมือนจะเคยแอบชอบเฟร์รานอยู่ช่วงหนึ่งเหมือนกัน แต่ผลสุดท้ายกลับไม่เป็นเหมือนอย่างที่หลายๆ คนคิด เพราะคนที่เฟร์รานชอบนั้นกลับเป็นเอรินที่เป็นสมาชิกใหม่ของคณะละครเวที

ถึงแม้เมย์จะไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่ภายในใจคาร์เตอร์ก็ยังแอบรู้สึกคับข้องใจอยู่

เป็นแสงอรุณแล้วยังไง

ที่เธอชอบอีกฝ่าย ก็เป็นเพราะว่าตัวเองซึ่งยอดเยี่ยมกว่ายังไม่ปรากฏตัวเท่านั้น

เขาอยากจะพิสูจน์ให้คนเหล่านั้นเห็นว่าเขาต่างหากคือคนที่เหมาะสมกับเมย์!

และสิ่งแรกที่เขาต้องทำก็คือเอาชนะเฟร์ราน ชิลต์ที่เป็นอัศวินเหมือนกัน

คาร์เตอร์เค้นเรี่ยวแรงออกมา สายตาจ้องมองไปยังคู่แข่งที่อยู่ห่างจากตัวเองไปไม่ถึงครึ่งช่วงตัว ก่อนจะเร่งความเร็วฝีเท้า

อัฒจันทร์ตรงเส้นชัยค่อยๆ ปรากฏขึ้นในสายตา

ถึงเวลาที่ต้องตัดสินแพ้ชนะแล้ว!

ทันใดนั้นเอง ด้านหลังเขาพลันมีเสียงฝีเท้าที่ดูเร่งรีบดังขึ้นมา

หรือว่าตอนนี้ยังมีคนไล่ตามขึ้นมาได้อยู่?

เป็นไปได้ยังไง! เพราะตอนที่การแข่งขันผ่านไปหนึ่งชั่วโมง เขากับเฟร์รานก็ทิ้งทุกคนไว้ข้างหลังตั้งไกลแล้ว ต่อให้คนเหล่านั้นอยากจะเก็บแรงไว้ ก็ไม่น่ารอให้ถึงตอนนี้แล้วค่อยเร่งความเร็ว

เพราะแรงที่ต้องใช้เร่งความเร็วนั้นมากกว่าการวิ่งด้วยความเร็วคงที่มาก!

คาร์เตอร์มองไปด้านหลังอย่างตกใจ

เดี๋ยวๆ….นั่นมันอะไร?

เขาเห็นชายต่างถิ่นที่แต่งตัวแปลกๆ คนหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามาทางเขาด้วยความเร็ว ระยะห่างระหว่างเขากับอีกฝ่ายนั้นกำลังหดสั้นลงอย่างรวดเร็ว เมื่อดูจากผิวหนังและรอยสักบนตัวแล้ว เขาน่าจะเป็นชาวโมเกน แต่…ไอหูยาวๆ ที่อยู่บนหัวกับหางที่แกว่งอยู่ด้านหลังนั่นมันอะไรกัน?

หรือว่าอีกฝ่ายใช้การแต่งตัวเหมือนสัตว์ป่านี้เพื่อรับพลัง?

ภาพอันน่าตกตะลึงนี้ทำเอาคาร์เตอร์ตัวสั่นขึ้นมา เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกอะไรบางอย่างที่น่ากลัวจับจ้องอยู่อย่างไรอย่างนั้น เขากัดฟันแล้ววิ่งตรงไปยังเส้นชัย!

ท่ามกลางเสียงตะโกนเชียร์ของผู้ชม ทั้งสามคนแทบวิ่งข้ามเส้นชัยไปพร้อมๆ กัน

ชนะ…ชนะแล้วเหรอ?

หัวหน้าอัศวินหายใจหอบพร้อมวิ่งต่อไปอีกสิบกว่าเมตรก่อนจะหยุดลง เขาไม่ได้สนใจดูคู่แข่ง หากแต่มองตรงไปยังอัฒจันทร์

ฝ่าบาทโรแลนด์ วิมเบิลดันเองก็กำลังยืนขึ้นมา

“ยินดีกับพวกเจ้าด้วย ทุกคนไม่เพียงแต่จะเข้าเส้นชัยได้อย่างราบรื่น แต่ยังสามารถทำผลงานได้ยอดเยี่ยมอย่างมากด้วย!” เสียงของเขาดังไปทั่วทั้งถนนหลวงทันที “ถึงแม้การแข่งขันยังไม่จบลง แต่ผู้ชนะสามอันดับแรกก็ได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว! ทั้งสามอันดับได้แก่….”

คาเตอร์กลืนน้ำลาย

“อันดับสาม คาร์เตอร์ แลนนิส”

เมื่อได้ยินผลที่ประกาศออกมา หัวหน้าอัศวินหลับตาลงอย่างเจ็บใจ บ้าเอ้ย สุดท้ายก็ยังช้าไปก้าวนึง…

“อันดับสอง โรฮาน เบิร์นเฟลม…ชายชาวโมเกน!”

โรแลนด์ชะงักไปเล็กน้อย เสียงพูดคุยของชาวบ้านดังขึ้นมา

“ส่วนคนที่เข้าเส้นชัยเป็นคนแรกคือซันฟลาวเวอร์จากเขตลองซอง! ปรบมือเป็นกำลังใจให้พวกเขาด้วย!”

เอ่อ…นางเป็นใคร?

ท่ามกลางเสียงโห่ร้องของทุกคน คาร์เตอร์กับอีกสองคนต่างกำลังยืนตกตะลึงอยู่กับที่

อีกด้านหนึ่ง ฮันนี่ปิดสมุดลง ก่อนจะกระโดดลงมาจากด้านหลังรถจักรยาน “รายงานข่าวของวันนี้เสร็จเรียบร้อย ขอบคุณเจ้ามากนะ”

“พวดหัวข่าวท่านคิดได้แล้วเหรอขอรับ?” เวเดอร์ถามอย่างสงสัย

“อื้อ ได้แล้ว” เธอยิ้มเล็กน้อย “ก็เขียนผลการแข่งขันลงไปก็พอ”

เพราะแค่นั้นก็เพียงพอจะดึงดูดความสนใจจากทุกคนได้แล้ว

‘งานแข่งขันกีฬาวันฉลองชัยสมัยแรกปิดฉากลงอย่างสมบูรณ์ ผู้ชนะคือซันฟลาวเวอร์สาวน้อยวัย 12 ปี’