Release That Witch ปล่อยแม่มดคนนั้นซะ - ตอนที่ 1243 การยิงช่วยเหลือ

ทหารสองคนรีบเข้าไปใกล้ศัตรูที่ปรากฏขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเหนี่ยวไกยิงกระสุน RPG ที่ใช้ต่อต้านปีศาจออกไป

ควันสีขาวสองเส้นพุ่งออกไปจากที่กำบัง ก่อนจะตรงไปหาปีศาจแมงมุมตัวใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า เป้าหมายที่ใหญ่ขนาดนี้ พวกเขาแทบจะไม่มีทางยิงพลาดเลย ลุงแซงที่มองดูวิถีกระสุนรู้สึกสังหรณ์ใจขึ้นมา เขามักจะรู้สึกว่าเกราะหนาๆ ที่อยู่บนขาของอีกฝ่ายมันไม่ใช่เกราะธรรมดาๆ

และแล้วลางสังหรณ์ที่ว่าก็กลายเป็นจริง

เนื่องจากกระสุนนัดแรกที่ยิงออกไปเบี้ยวนิดหน่อย ทำให้มันกระดอนออกไปทันทีที่ชนถูกเป้าหมาย ก่อนจะปักลงไปในพื้นใกล้ๆ

ส่วนกระสุนอีกลูกหนึ่งนั้นชนถูกขาหน้าของมันเต็มๆ เสียงระเบิดดังสนั่นขึ้นมาพร้อมกับควันที่ขโมง แต่การเคลื่อนไหวของปีศาจกลับไม่ได้หยุดลง มันเพียงแต่ชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเดินฝ่ากลุ่มควันเข้ามา

“เจ้าโง่ ยิงไปที่ตัวสิ!” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา

“ให้ข้าลองหน่อย!” ทหารอีกคนหนึ่งแบกลังกระสุนปีนขึ้นมาจากหลุมเพลาะ

ลุงแซงไม่ได้ห้าม แต่เขาก็ไม่ได้คิดว่าปีศาจตัวนี้มันจะจัดการได้ง่ายๆ เหมือนกับคนอื่นๆ ตอนนี้เขารู้แล้วว่าความรู้สึกแปลกๆ ในตอนที่ได้เห็นปีศาจแมงมุมแบบใหม่มันอยู่ตรงไหน ถ้าเทียบกับสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์ที่อยู่ในคู่มือพวกนั้นแล้ว ทุกส่วนของปีศาจแมงมุมตัวนี้ดูมีสมบูรณ์กว่าปีศาจแมงมุมตัวก่อนๆ มาก เกราะที่อยู่บนขาทั้งสี่ข้างของมันไม่ได้ประกอบขึ้นมาจากก้อนหินอย่างหยาบๆ หากแต่เป็นหินทรงหลายหน้าที่ประกอบขึ้นมาอย่างเรียบร้อย ถ้ามันหดขาเข้าด้วยกัน เกราะที่อยู่บนขาของมันก็เหมือนจะประกอบเข้ากับหินที่อยู่บนหลังของมันกลายเป็นรูปสี่เหลี่ยมคางหมูได้

ยิ่งไปกว่านั้นเวลาที่มันย่างก้าว มุมการเคลื่อนไหวของขาทั้งสี่ข้างก็จะเปลี่ยนแปลงอย่างมาก ทำให้พวกทหารยากที่จะยิงถูกตัวมันหรือส่วนท้องของมันได้ การยิงพลาดก่อนหน้านี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

แล้วก็เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ การยิงอีกสองสามนัดหลังจากนั้นไม่สามารถหยุดการเคลื่อนไหวของปีศาจแมงมุมเอาไว้ได้ เวลาที่มีเปลวไฟพ่นออกมาจากปากกระบอกปืน มันก็หดขาของมันทันที คล้ายว่าเป็นพฤติกรรมตอบสนองที่มีเงื่อนไขอย่างไรอย่างนั้น

ในขณะเดียวกัน ในรอยแตกที่เกิดขึ้นจากการชนของปีศาจแมงมุมก็จะมีปีศาจคลุ่มคลั่งปรากฏตัวขึ้นมา

“บ้าเอ้ย เจ้าพวกนี้ยิงให้แม่นหน่อยไม่ได้เหรอไง?” พลปืนกลตะโกนบ่นขึ้นมาพร้อมกับปรับองศาปากกระบอกปืน

“พอแล้ว!” ลุงแซงตะโกนสั่ง “ถอยไปที่หลุมเพลาะเส้นที่สอง ปล่อยตรงนี้ให้พวกมันไป! เตรียมระเบิดให้พร้อม”

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น” เขาตะโกน “ถ้าถูกศัตรูกระหนาบข้างเข้ามาเมื่อไร ถึงตอนนั้นอยากจะหนีก็หนีไม่ได้แล้ว!”

เสียงสัญญาณดังไปทั่วทั้งแนวรบ หน่วยของเนลเปลี่ยนที่กำบังถอนไปยังท่าเรือตรงปากอ่าวตามที่ฝึกซ้อมมา ส่วนพวกชาวบ้านก็ได้แต่มองดูสัตว์ประหลาดที่คืบใกล้เข้ามาตาปริบๆ แถวที่ตอนแรกตั้งอย่างเป็นระเบียบพลันวุ่นวายขึ้นมาทันที

นายทหารที่รับผิดชอบเรื่องจุดระเบิดรีบเอาชนวนต่อเข้ากับที่จุดระเบิดอย่างรวดเร็ว “หัวหน้า พร้อมจุดระเบิดทุกเมื่อ!”

“ดีมาก ให้พวกมันลองลิ้มรสชาติระเบิดดู” ลุงแซงจ้องมองดูสัตว์ประหลาดที่พุ่งตรงเข้ามา ก่อนจะยื่นมือสงสัญญาณ “รอก่อน…ตอนนี้แหละ…”

นายทหารกดแท่งจุดระเบิดทันที เสียงระเบิดสิบกว่าเสียงดังสนั่นขึ้นมาทันที! พริบตานั้นเอง พื้นดินที่อยู่ใต้เท้าเหมือนจะสั่นสะเทือนขึ้นมา เสาควันพวยพุ่งขึ้นมาจนปกคลุมพื้นที่ตรงนั้นเอาไว้ทั้งหมด

ระเบิดกองหนึ่งในนั้นถูกฝังเอาไว้ด้านล่างของปีศาจแมงมุม แรงปะทะอันรุนแรงทำให้ร่างกายของมันครึ่งหนึ่งลอยขึ้นไปบนอากาศ เกราะหินบนขาทั้งสองข้างกลายเป็นเหมือนที่ถ่วงน้ำหนักอันหนักอึ้ง ข้อต่อของมันถูกน้ำหนักที่ว่าบิดจนหักทันที ในตอนที่ร่วงตกลงมา มันก็ได้แต่นอนตะแคงอยู่บนพื้นและสูญเสียความสามารถในการเคลื่อนที่ไป

ในสนามรบมีเสียงผิวปากดังขึ้นมา

แต่ยังไม่ทันทีที่ทุกคนจะได้พักหายใจ ทางด้านตะวันออกของท่าเรือพลันมีเสียงปะทะเหมือนกันดังขึ้นมา

ปีศาจแมงมุมอีกตัวหนึ่งปรากฏขึ้นมาบนสนามรบ

ลุงแซงที่มองเห็นภาพเหตุการณ์นี้รู้สึกโชคดีที่ตัวเองตัดสินใจได้ถูกต้อง

เขาแอบสังหรณ์อยู่ในใจว่าการโจมตีของปีศาจครั้งนี้นั้นไม่เหมือนกับการโจมตีครั้งก่อนหน้า สถานการณ์ในตอนนี้แสดงให้เห็นว่าพวกมันคิดจะล้อมพวกเขาเอาไว้แล้วกำจัดให้สิ้นซากในทีเดียว ที่ทหารยามไม่สามารถกลับมาได้ตรงเวลา อาจจะเป็นเพราะถูกศัตรูตัดเส้นทางหนี เมื่อกี้หากเขาลังเลอีกนิดเดียว เกรงว่าหน่วยปืนกลคงยากที่จะถอยออกมาได้ ถึงแม้ในเวลานี้กองทัพที่หนึ่งจะเลิกยิงสกัดภายในซอยถนน แต่ปืนกลแม็กซิมทั้งสี่กระบอกยังอยู่ครบ พวกมันยังคงสกัดการบุกเข้ามาของปีศาจคุ้มคลั่งเอาไว้ได้อยู่

แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าอันตรายได้ถูกกำจัดออกไปแล้ว เพราะไม่มีใครรู้ว่าศัตรูเตรียมปีศาจแมงมุมเอาไว้กี่ตัวกันแน่ ถ้ามันมาอีก 2 ตัว…ไม่สิ ถ้ามันมาอีกแค่ตัวเดียว พวกเขาอาจจะยื้อเอาไว้ได้ไม่ถึง 15 นาทีด้วยซ้ำ ที่แย่กว่านั้นก็คือตรงท่าเรือยังมีชาวบ้านที่รออพยพอยู่อีกจำนวนมาก ทันทีที่ทุกคนตื่นกลัวและเสียระเบียบ อย่าว่าแต่ช่วยคนเลย แม้แต่จะกลับไปขึ้นเรือพวกเขาก็ทำไม่ได้ด้วยซ้ำ

หลังควันกระจายหายไป ปีศาจก็ฉวยโอกาสนี้แห่เข้าไปในพื้นที่ที่ถูกระเบิดเมื่อครู่นี้

เสียงปืนดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง

“ตู้ม….!”

ในขณะที่ลุงแซงไม่รู้จะทำยังไง ด้านหลังเขาพลันมีเสียงที่คุ้นเคยดังสนั่นขึ้นมา ต่อให้กลับตาเขาก็สามารถบอกได้ทันทีว่านั่นมันเป็นเสียงของอะไร สำหรับกองทัพที่หนึ่งแล้ว ท่วงทำนองของปืนใหญ่ป้อมขนาด 152 มม. เวลาที่มันพ่นกระสุนออกมานั้นคุ้นเคยสำหรับพวกเขาเป็นอย่างมาก

แต่ว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งแนวยิงปืนใหญ่เอาไว้นี่นา!

เขาหันหน้ากลับไปอย่างตกใจ ก่อนจะเห็นเรือเหล็กลำหนึ่งค่อยๆ แล่นเข้ามายังท่าเรือ ปืนใหญ่ที่ตั้งอยู่ตรงหัวเรือหันปากกระบอกปืนตรงมาทางแนวป้องกัน

“นั่นมัน…เรือรบโรแลนด์!” เหล่าทหารจำเรือลำนั้นได้อย่างรวดเร็ว

“พวกเขาถอยกลับไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

“สนใจทำไมล่ะ พวกเรามีทัพหนุนมาช่วยแล้ว!”

“ฝ่าบาททรงพระเจริญ กำจัดปีศาจพวกนี้ซะ!”

เสียงหวีดของกระสุนปืนใหญ่ลอยข้ามหัวเหล่าทหารไป ก่อนจะทยอยตกลงบนพื้น เสาควันที่ลอยขึ้นมาบางเสานั้นห่างจากหลุมเพลาะออกไปเพียงแค่ 10 กว่าเมตร เศษสะเก็ดระเบิดที่กระเด็นออกมาปักลงไปบนถุงทรายที่ตั้งเอาไว้ข้างหน้าหลุมเพลาะ เศษดินปลิวว่อนค่อยจะตกลงมาเหมือนสายฝนลงบนหัวเหล่าทหาร หากเป็นเวลาปกติ พวกเขาคงจะตะโกนด่ากองพันปืนใหญ่แล้วว่าตาบอดหรือเปล่า แต่ตอนนี้ภายในหลุมเพลาะกลับมีแต่เสียงชมเชย เสียงคำรามของปืนใหญ่ป้อมกลายเป็นเสียงที่ไพเราะที่สุดในยามนี้

หรือว่า…ที่เนลไม่ยอมทิ้งผู้อพยพที่เหลือเหล่านั้น ก็เพราะว่าเขารอเวลานี้มาโดยตลอด?

ลุงแซงสังเกตเห็นผู้อพยพกลุ่มสุดท้ายทยอยไปขึ้นเรือรบโรแลนด์ภายใต้การนำทางของเหล่าทหาร ดูแบบนี้แล้ว บนคนท่าเรือน่าจะขึ้นเรือได้หมด

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเนลไปขอความช่วยเหลือจากเบื้องบนได้อย่างไร แต่ในเวลานี้ก็ถือว่าเป็นโอกาสในการถอยที่ดีที่สุด

“ทุกคนฟัง ตอนนี้พวกเราจะไปที่ท่าเรือ” เขาตะโกนเสียงดัง “เดินตามกันไปทีละคน อย่าให้ตกหล่น! พอทุกคนออกไปแล้ว มือระเบิดรีบจุดระเบิดที่เหลือทันที!”

คำสั่งถูกท่ายทอดผ่านปากต่อปากจนกระจายครบทุกคน

การถอยครั้งสุดท้ายเริ่มต้นขึ้น

ปืนกลแม็กซิมกับกระสุนที่เหลือถูกทิ้งเอาไว้ที่เดิม ถึงแม้จะปวดใจ แต่ว่านี่คือคำสั่งของฝ่าบาท ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหน ความปลอดภัยของคนก็ล้วนแต่สำคัญกว่าอาวุธ ขอเพียงทหารยังอยู่ อาวุธก็สามารถสร้างออกมาใหม่ได้

หลังทุกคนเข้าไปยังท่าเรือ ปีศาจเองก็ยึดครองหลุมเพราะที่สองได้โดยมีปืนใหญ่คอยกระหน่ำยิงอยู่

แต่สิ่งที่รอคอยพวกมันอยู่เสียงระเบิดกัมปนาท

ระเบิดหนักหลายพันกิโลทำให้อาวุธที่ถูกทิ้งไว้และปีศาจคุ้มคลั่งสลายกลายเป็นผุยผง

ท่ามกลางเสียงระเบิดที่ยังคงหลงเหลือ เรือรบโรแลนด์เปิดหวูด ก่อนจะเร่งความเร็วออกไปจากท่าเรือของอาณาจักรทางเหนือที่กำลังพังพินาศแห่งนี้

…………………………………………………………………….