Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - ตอนที่ 1018

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1018 ชัยชนะที่ฉิวเฉียด

แปลโดย iPAT 

 

หลังจากชั่วครู่ บางคนก้าวออกมา “นิกายเงาสามารถเสียสละ เหตุใดวังสวรรค์จะไม่สามารถ? ข้ายินดีเสียสละตนเองเพื่อหอคอยดวงตาสวรรค์!”

 

“ข้าก็เช่นกัน!”

 

“ใช้ร่างกายนี้เพื่อกำจัดเทพปีศาจ มีเหตุผลใดที่จะไม่ทำ?”

 

ผู้อมตะวังสวรรค์หลายคนตะโกน

 

แต่หลายคนยังมีความคิดเห็นที่แตกต่าง

 

“ในความคิดเห็นของข้า เรื่องเร่งด่วนในเวลานี้คือตรวจสอบว่าเขากำลังหลอมรวมสิ่งใด?”

 

“เรื่องนี้ยังไม่หมดหวัง เราควรเก็บความแข็งแกร่งไว้ในเวลาสำคัญ”

 

“เมื่อเทพปีศาจจิตวิญญาณยังมีชีวิต เขาไม่สามารถโค่นล้มวังสวรรค์ ตอนนี้เขาตายไปแล้ว เขาอ่อนแอกว่าก่อนหน้า แล้วพวกเราต้องกลัวสิ่งใด?”

 

เจ้าวังโบกมือกล่าว “ข้าตัดสินใจแล้ว คนที่ต้องการเสียสละตนเองมากับข้า ส่วนคนที่เหลือ ข้าจะส่งพวกเจ้าไปยังสวรรค์สีขาว ไม่ว่าพวกเราจะได้รับชัยชนะหรือพ่ายแพ้ พวกเจ้าต้องรวบรวมเศษซากของหอคอยดวงตาสวรรค์และนำกลับไปยังวังสวรรค์”

 

สมาชิกวังสวรรค์ตัดสินใจในที่สุด

 

หอคอยดวงตาสวรรค์ปลดปล่อยเสาแสงขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณตกใจมากและพยายามหยุดหอคอยดวงตาสวรรค์

 

แต่หอคอยดวงตาสวรรค์ไม่ได้ดิ้นรนหลบหนี มันยังอยู่ในสภาพภูตผีเช่นเดิม

 

เสียงของเจ้าวังดังออกมา “เทพปีศาจจิตวิญญาณ ข้าจะแสดงการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของหอคอยดวงตาสวรรค์ให้เจ้าได้เห็น!”

 

“บึม!”

 

ภัยพิบัติเถาวัลย์มังกรที่เกี่ยวพันอยู่บนร่างของเทพปีศาจจิตวิญญาณเปลี่ยนเป้าหมาย พวกมันหันไปโจมตีค่ายกลวิญญาณสุดยอดกายา

 

การแสดงออกของเทพปีศาจจิตวิญญาณเปลี่ยนแปลงไป

 

การโจมตีของหอคอยดวงตาสวรรค์อยู่นอกเหนือความคาดหมายของเขา แม้เขาจะวางแผนมานานหลายหมื่นปีและสามารถอนุมานภัยพิบัติทั้งหมดที่จะเกิดขึ้น แต่เขาไม่คิดว่าหอคอยดวงตาสวรรค์จะมีวิธีควบคุมภัยพิบัติโดยตรง

 

กลิ่นอายที่รุนแรงปะทุออกมาจากร่างของเทพปีศาจจิตวิญญาณ เขาโจมตีเถาวัลย์มังกรอย่างดุเดือด

 

แม้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนร่างของเขาจะถูกหมื่นภัยพิบัติทำลายไปเป็นจำนวนมาก แต่ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าที่เหลืออยู่ยังสว่างไสวราวกับดวงดาวบนท้องฟ้า

 

การปะทะที่รุนแรงระเบิดขึ้น

 

ด้านหนึ่งควบคุมภัยพิบัติให้โจมตีขณะที่อีกด้านใช้จิตวิญญาณตอบโต้

 

แม้เทพปีศาจจิตวิญญาณจะเหลือเพียงดวงวิญญาณ แต่เขายังสามารถปลดปล่อยพลังอำนาจที่น่าเหลือเชื่อออกมา

 

เขาสามารถปิดกั้นการโจมตีของเถาวัลย์มังกรทั้งหมด

 

ค่ายกลวิญญาณสุดยอดกายาได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา ไม่มีสิ่งใดสามารถผ่านการป้องกันนี้เข้าไปได้

 

หอคอยดวงตาสวรรค์ยังอยู่ในสภาพภูตผีแต่มันเริ่มแตกสลาย

 

วิญญาณอมตะและวิญญาณระดับมนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วนถูกทำลายทุกวินาที

 

ในหอคอยดวงตาสวรรค์ ทุกๆไม่กี่ลมหายใจ ผู้อมตะระดับแปดของวังสวรรค์หนึ่งคนจะตายโดยการเสียสละตนเอง

 

เพื่อปลดปล่อยการโจมตีที่ทรงพลังที่สุด พวกเขาต้องจ่ายด้วยราคามหาศาล

 

เช่นเดียวกับเทพปีศาจจิตวิญญาณ

 

เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อต้านภัยพิบัติ ร่างกายที่ใหญ่โตของเขาค่อยๆลดขนาดลงเรื่อยๆ

 

กลิ่นอายของเขาเปลี่ยนจากไฟป่าเป็นกองไฟ

 

“เทพปีศาจจิตวิญญาณ เจ้าต่อต้านสวรรค์ เจ้าต้องตายเยี่ยงสุนัข!” ก่อนตาย เจ้าวังสวรรค์ตะโกนสาปแช่งเป็นครั้งสุดท้าย

 

ผู้อมตะวังสวรรค์ที่อยู่ในหอคอยดวงตาสวรรค์ทั้งหมดตายแล้ว!

 

“บึม!”

 

หอคอยดวงตาสวรรค์ระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

 

ผู้อมตะวังสวรรค์ที่อยู่ในสวรรค์สีขาวพยายามเก็บรวบรวมวิญญาณอมตะที่เหลือเอาไว้โดยเฉพาะวิญญาณชะตากรรม

 

ร่างของเทพปีศาจจิตวิญญาณที่เคยสูงหลายพันเมตรหดเล็กลงเหลือเพียงร้อยเมตร

 

ไม่เพียงเท่านั้นกลิ่นอายของเขายังอ่อนแอมาก

 

ภัยพิบัติใหญ่คุกปฐพีจบสิ้นลงในเวลานี้

 

แสงดาบพุ่งขึ้นสู่อากาศ ผีดิบอมตะโป้ชิงบินเข้าไปหาเทพปีศาจจิตวิญญาณ

 

ดวงวิญญาณของโม่เหยาที่อยู่ในร่างผีดิบอมตะโป้ชิงกรีดร้อง “เทพปีศาจจิตวิญญาณ คืนสามีของข้ามา!”

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณให้ความสนใจกับค่ายกลวิญญาณสุดยอดกายาเท่านั้น ตอนนี้ผีดิบอมตะสุดยอดกายาทั้งสิบถูกสังเวยไปแล้ว มันกลายเป็นดวงแสงหลากหลายสีสันเพียงดวงเดียว

 

ผีดิบอมตะโป้ชิงเข้าไปใกล้ “ท่านสัญญากับข้าว่าจะชุบชีวิตเขา!”

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณหันหน้าไปทางโป้ชิง “ดวงวิญญาณแยกที่สร้างโป้ชิงถูกทำลายไปแล้วในภัยพิบัติ เมื่อดวงวิญญาณสูญหายไป แล้วข้าจะชุบชีวิตเขาได้อย่างไร?”

 

“ท่านโกหกข้า!?” ผีดิบอมตะโป้ชิงกำหมัดแน่น

 

“แน่นอนว่าข้าไม่ได้โกหกเจ้า ข้าเป็นร่างหลักของโป้ชิง เมื่อข้าฟื้นขึ้น มันก็หมายความว่าโป้ชิงฟื้นขึ้นเช่นกัน เมื่อข้าครองโลก มันก็หมายความว่าโป้ชิงสามารถบรรลุระดับเก้าเช่นกัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่เจ้าคาดหวังเช่นนั้นหรือ?” เทพปีศาจจิตวิญญาณกล่าวอย่างช้าๆ

 

“ผีเฒ่า!” ผีดิบอมตะโป้ชิงพุ่งเข้าโจมตีเทพปีศาจจิตวิญญาณด้วยความโกรธ

 

แต่แสงดาบของเขากลับอันตรธานหายไปในพริบตา

 

ผีดิบอมตะโป้ชิงลอยอยู่ด้านหน้าเทพปีศาจจิตวิญญาณโดยไม่สามารถขยับเขยื้อน

 

“เจ้าเป็นอุปสรรคสุดท้ายของข้างั้นหรือ? ฮ่าฮ่าฮ่า น่าเสียดาย หากม่านเยี่ยนซื่อไม่เตือนข้าล่วงหน้า เจ้าอาจทำให้ข้าเดือดร้อน แต่ตอนนี้…ฮ่าฮ่า เจ้าลืมไปแล้วงั้นหรือว่าวิญญาณอมตะทั้งหมดของเจ้ามีเจตจำนงของข้าอยู่ภายใน เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าผู้ใดเป็นผู้ให้อาหารพวกมันตลอดหลายปีที่ผ่านมา”

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณกล่าวต่ออย่างเย็นชา “ตอนนี้ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ฆ่าพวกเขาและกลับใจซะ”

 

โดยธรรมชาติ ‘พวกเขา’ ที่เทพปีศาจจิตวิญญาณหมายถึงก็คือผู้อมตะวังสวรรค์ที่อยู่ในสวรรค์สีขาว

 

ผีดิบอมตะโป้ชิงถ่มน้ำลายลงพื้น

 

“ฮืม หญิงโง่”

 

วินาทีต่อมาดวงวิญญาณของโม่เหยาก็ถูกดึงออกจากร่างของผีดิบอมตะโป้ชิงและถูกเทพปีศาจจิตวิญญาณกลืนกินเข้าไปในคำเดียว

 

“อิงอู๋เซี่ย เจ้าต้องปกป้องข้า ข้าต้องการเวลาอีกเพียงสิบลมหายใจก่อนที่ทุกสิ่งจะประสบความสำเร็จ” เทพปีศาจจิตวิญญาณก้มหน้ามองลงไปด้านล่าง

 

“ทราบแล้ว!” อิงอู๋เซี่ยบินขึ้นมาหยุดอยู่ด้านหน้าเทพปีศาจจิตวิญญาณด้วยความกระตือรือร้น

 

“เราหมดโอกาสแล้ว” ผู้อมตะวังสวรรค์ถอนหายใจและเริ่มล่าถอย

 

ด้านเทพปีศาจจิตวิญญาณ เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของสิ่งที่กำลังหลอมรวม ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

 

“หลังจากวางแผนและทุ่มเทความพยายามมานานหลายหมื่นปี ในที่สุดข้าก็ประสบความสำเร็จในการหลอมรวมวิญญาณทารกอมตะระดับเก้า วิญญาณดวงนี้จะทำให้ข้าก้าวข้ามผู้อมตะระดับเก้าทั้งหมดในประวัติศาสตร์ ข้าจะได้รับร่างของปีศาจต่างโลกที่ไม่มีผู้ใดเคยเห็นมาก่อน ผู้อมตะระดับเก้าทั้งหมดจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับข้า กระทั่งมนุษย์คนแรกจะฟื้นขึ้นมา เขาก็ยังด้อยกว่าข้า ฮ่าฮ่าฮ่า”

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณเงยหน้าหัวเราะขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

ในเสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความวิกลจริต ความหยิ่งผยอง ความภาคภูมิใจ และความผ่อนคลาย

 

สายลมพัดร่างของเทพปีศาจจิตวิญญาณให้สั่นไหว

 

หากเขาไม่กินดวงวิญญาณของโม่เหยาเข้าไป เขาอาจไม่สามารถรักษาร่างกายเอาไว้ได้

 

เสียงหัวเราะหยุดลง

 

ดวงตาของเทพปีศาจจิตวิญญาณกลายเป็นน่ากลัว “ยิ่งใกล้จุดจบ ข้ายิ่งไม่สามารถประมาท”

 

ด้วยการใช้วิธีบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณ เขาสามารถสอดส่องพื้นที่โดยรอบ

 

ในสวรรค์สีขาว ผู้อมตะวังสวรรค์ล่าถอยไปแล้วแต่พวกเขายังทิ้งวิญญาณสายสืบสวนเอาไว้

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณเงยหน้าพ่นลมหายใจขึ้นสู่ท้องฟ้า

 

ปราณจิตวิญญาณพุ่งเข้าทำลายวิญญาณสายสืบสวนทั้งหมดของผู้อมตะวังสวรรค์ในครั้งเดียว

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณมองไปรอบๆ ในที่สุดเขาก็เห็นฟางหยวน

 

ขณะนี้ไท่เป่ยหยุนเฉิงกับไห่ลั่วหลันกำลังปกป้องเขา

 

ฟางหยวนนอนอยู่บนพื้น เปลือกตาของเขาเริ่มสั่นไหวราวกับเขากำลังจะตื่นขึ้น

 

“เขาตื่นแล้ว! เขาตื่นแล้ว!” ไท่เป่ยหยุนเฉิงกรีดร้องด้วยความดีใจ

 

ไห่ลั่วหลันขมวดคิ้วกล่าว “เช่นนั้นก็รีบตื่นขึ้นมาและใช้วิญญาณท่องแดนอมตะออกไปจากสถานที่นองเลือดแห่งนี้!”

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะกลับสู่สภาพเดิมอย่างรวดเร็ว

 

ตอนนี้พวกเขาอยู่ห่างกันมาก นอกจากนี้หากเขาตื่น เขาอาจไม่เสี่ยงกลับมาภูเขาอี้เทียน หรือกระทั่งเขาจะเสี่ยง มันก็มีเวลามากพอสำหรับเทพปีศาจจิตวิญญาณ

 

หลังจากภัยพิบัติมากมายผ่านพ้นไป ภูเขาอี้เทียนกลายเป็นพื้นที่ที่ว่างเปล่า

 

ผู้อมตะถูกบูชายัญพร้อมกับมิติช่องว่างของพวกเขา มีเพียงแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งชีวิตและความตายเท่านั้นที่ถูกรักษาไว้โดยเจตนา

 

“ไม่มีปัญหา อา…ไม่” เทพปีศาจจิตวิญญาณมองไปที่อิงอู๋เซี่ย

 

อิงอู๋เซี่ยกระพริบตาสองสามครั้งขณะมองไปที่ร่างหลักของเขา

 

“อายุขัยของเจ้าเหลือเท่าใด?” เทพปีศาจจิตวิญญาณถาม

 

อิงอู๋เซี่ยตอบ “ข้าเหลือเวลาอีกสิบห้านาที”

 

“นั่นเกินพอแล้ว” ในที่สุดเทพปีศาจจิตวิญญาณก็สามารถถอนหายใจ

 

เขาแทบไม่สามารถรักษาร่างกายเอาไว้ได้อีกต่อไปแต่เขายังใช้จิตวิญญาณกระตุ้นการหลอมรวมและเปลี่ยนดวงแสงให้เป็นของแข็ง

 

ระหว่างกระบวนการนี้ฟางหยวนเปิดเปลือกตาขึ้นอย่างกะทันหัน

 

“เจตจำนงสวรรค์!” เขาผุดลุกขึ้นยืนด้วยความวิตกและโกรธเกรี้ยว

 

“ฟางหยวน ในที่สุดเจ้าก็ตื่นขึ้น!” ไท่เป่ยหยุนเฉิงกับไห่ลั่วหลันมีความสุขมาก

 

“บึม!”

 

ฟางหยวนโจมตีคนทั้งสองที่ช่วยชีวิตเขา!

 

ไท่เป่ยหยุนเฉิงกับไห่ลั่วหลันถูกส่งลอยกลับหลัง

 

วิญญาณท่องแดนอมตะ!

 

“พรวด!”

 

เขาพ่นเลือดคำโตออกมาจากปากหลังจากล้มเหลวในการกระตุ้นใช้วิญญาณท่องแดนอมตะ

 

“บัดซบ! ข้าต้องทำให้ทันเวลา!” เขากัดฟันแน่นก่อนจะกระตุ้นใช้วิญญาณท่องแดนอมตะอีกครั้ง

 

ก่อนที่ไท่เป่ยหยุนเฉิงและไห่ลั่วหลันจะกลับมาถึง ฟางหยวนก็ทำสำเร็จแล้ว

 

เขากลับไปที่ภูเขาอี้เทียน!

 

เขาอยู่ห่างจากภูเขาอี้เทียนหนึ่งหมื่นลี้ เมื่อเห็นสนามรบที่เปลี่ยนแปลงไป เขาตกใจมาก

 

มันสายไปแล้ว!

 

เป็นดังที่เทพปีศาจจิตวิญญาณคาดการณ์ ฟางหยวนมาไม่ทันเวลา

 

แต่…

 

ก่อนที่เทพปีศาจจิตวิญญาณกำลังจะผสานดวงวิญญาณของตนเข้ากับทารกอมตะ อิงอู๋เซี่ยกลับคว้าร่างของเทพปีศาจจิตวิญญาณเอาไว้

 

เทพปีศาจจิตวิญญาณได้ยินอิงอู๋เซี่ยกล่าวเพียงไม่กี่คำ

 

“นำวิญญาณสู่ความฝัน!”

 

“อา…”

 

ในเสี้ยวพริบตาต่อมา เทพปีศาจจิตวิญญาณถูกนำเข้าสู่อาณาจักรแห่งความฝัน

 

ขณะที่ดวงวิญญาณของฟางหยวนหลุดออกมาจากร่างของอิงอู๋เซี่ย

 

จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าหลอมรวมกับทารกอมตะต่อหน้าเทพปีศาจจิตวิญญาณ!