Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1271 ร่างกายที่ไม่ปกติ

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1271 ร่างกายที่ไม่ปกติ

แปลโดย iPAT 

“บึม บึม บึม”

ก้อนน้ำแข็งขนาดมหึมาพุ่งเข้าโจมตีค่ายนักรบอย่างไม่หยุดยั้ง

ผู้อมตะระดับแปดของภาคกลางสองคนในค่ายนักรบกัดฟันต่อสู้อย่างสิ้นหวัง ผู้อมตะคนอื่นๆพยายามซ่อมแซมคฤหาสน์วิญญาณอมตะด้วยความตื่นตระหนก

ตราบเท่าที่ปีศาจอมตะเซี่ยหูและราชันภูเขาม่วงสามารถปกป้องค่ายกลวิญญาณชะตากรรมพลิกผัน ผู้อมตะภาคกลางจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

“เราควรทำอย่างไร?” ไป่เฉินเทียนร้อนรน “หากสิ่งนี้ยังดำเนินต่อไป ไม่เพียงพวกเราจะล้มเหลวในการช่วยหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุน เรายังจะสูญเสียคฤหาสน์วิญญาณอมตะและกระทั่งชีวิตของพวกเราเอง!”

เว่ยหลิงหยางแสดงออกด้วยความเคร่งเครียด

สถานการณ์ของพวกเขาเสียเปรียบมาก อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาหมดหวังแล้ว

ตามแผนการ พวกเขาจะแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งจะหยุดวังสวรรค์แห่งโชค ขณะที่อีกกลุ่มจะช่วยหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุนก่อนที่พวกเขาจะกลับไปรวมตัวกันและล่าถอยออกจากภาคเหนือ

แต่ตอนนี้กลุ่มที่มายังแดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะพ่ายแพ้แล้วขณะที่อีกกลุ่มกำลังรอการช่วยเหลือ

หลังจากทั้งหมดที่นี่คือภาคเหนือ ไม่ใช่ภาคกลาง!

ผู้อมตะระดับแปดสามคนและคฤหาสน์วิญญาณอมตะสามหลังพร้อมด้วยผู้อมตะอีกกลุ่มใหญ่ยังไม่เพียงพอ

แน่นอนว่านี่เป็นเพราะผู้อมตะภาคเหนือเตรียมรับมือไว้แล้ว แผนการของเทพอมตะตะวันเดือดและใบหน้าภูตผีของเทพปีศาจจิตวิญญาณถูกซ่อนไว้ในความมืด ผู้อมตะภาคกลางไม่รู้เรื่องเหล่านี้

ในความคิดของผู้อมตะภาคกลาง แผนการครั้งนี้มีโอกาสประสบความสำเร็จสูงมาก

แต่สถานการณ์กลับไม่เป็นไปตามความคาดหมายของพวกเขา

ความคิดของเว่ยหลิงหยางกลายเป็นปั่นป่วน

เขากัดฟันแน่นก่อนออกคำสั่ง “เราจะถอย!”

ลืมจ้าวเหลียนหยุนกับหม่าหงหยุนไปได้เลย

หลังจากราชันภูเขาม่วงปรากฏตัว สถานการณ์อยู่นอกเหนือการควบคุมของเว่ยหลิงหยางไปอย่างสมบูรณ์

หากสถานการณ์นี้ยังยืดเยื้อต่อไป พวกเขาจะพบกับความสูญเสียที่คาดไม่ถึง

เว่ยหลิงหยางตัดสินใจล่าถอยไปยังสวรรค์สีดำและรวมกลุ่มกับคฤหาสน์วิญญาณอมตะอีกสองหลังเพื่อหลบหนีกลับภาคกลาง

หากค่ายนักรบต้องการล่าถอย ปีศาจอมตะเซี่ยหูและราชันภูเขาม่วงจะไม่สามารถหยุดมัน ท้ายที่สุดพวกเขาก็ไม่มีคฤหาสน์วิญญาณอมตะ พวกเขาไม่สามารถหยุดการพุ่งทะยานออกไปของคฤหาสน์วิญญาณอมตะ

อย่างไรก็ตามเพียงเมื่อค่ายนักรบกำลังจะจากไป ค่ายกลวิญญาณชะตากรรมพลิกผันกลับเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น

แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะเกิดแผ่นดินไหวครั้งใหญ่

“เกิดสิ่งใดขึ้น?”

“แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะกำลังจะพังทลาย!?”

จ้าวเหลียนหยุนและคนอื่นๆรวมถึงผู้นำยอดเขาหิมะที่เหลือเริ่มตื่นตระหนก

ยอดเขาหิมะเริ่มแตกออกจากกัน

“เกิดสิ่งใดขึ้น?” ปีศาจอมตะเซี่ยหูตกใจ

“ค่ายกลวิญญาณทั้งหมดกำลังจะพังทลายลง” ดวงตาของราชันภูเขาม่วงส่องประกายขึ้น “ไม่! สิ่งนี้…”

ก่อนที่เขาจะกล่าวได้จบประโยค เขากลับได้ยินเสียงคลื่น

วินาทีต่อมาคลื่นยักษ์ก็ซัดกระหน่ำเข้ามาและกลืนกินสนามรบทั้งหมดในพริบตา

แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ แม่น้ำหวนคืน!

“ไม่ ภรรยาข้า!” ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ปีศาจอมตะเซี่ยหูต้องการกลับไปยังยอดเขาที่หนึ่งแต่เขาถูกแม่น้ำหวนคืนโจมตีตลอดทาง

ภายในแม่น้ำหวนคืน วิญญาณไม่สามารถใช้งาน

ปีศาจอมตะเซี่ยหูไม่สามารถป้องกันตนเองและถูกกระแสน้ำพัดพาไป

เขามีพลังการต่อสู้สูงสุดในที่นี้ หากสิ่งนี้ยังเกิดขึ้นกับเขาก็ไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงผู้อื่น

ค่ายนักรบแตกออกเป็นเสี่ยงๆในแม่น้ำหวนคืน ผู้อมตะภาคกลางถูกกระแสน้ำพัดพาไปอย่างไม่สามารถขัดขืน

กลุ่มของจ้าวเหลียนหยุน รวมถึงผู้นำยอดเขาหิมะ ท่านหญิงหว่านซู กลุ่มของอิงอู๋เซี่ย และหม่าหงหยุน ทุกคนล้วนอยู่ในแม่น้ำหวนคืน

แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะพังทลายลงอย่างสมบูรณ์ขณะที่ลมมรณะเริ่มกลืนกินเศษซากของมัน

“พวกเขากำลังมา!” ไกลออกไปผู้อมตะดำพยายามควบคุมค่ายกลวิญญาณรองด้วยพลังทั้งหมด

เขาเป็นต้นเหตุเบื้องหลังการล่มสลายของแดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะ

ผู้อมตะคลื่นสมุทรปกป้องเขาอยู่ด้านข้าง

“เกิดสิ่งใดขึ้น!?” ฟางหยวนถูกกระแสน้ำพัดพาไปเช่นกัน

ค่ายกลวิญญาณชะตากรรมพลิกผันพังทลาย ทุกคนและทุกสิ่งในรัศมีหนึ่งพันลี้จะถูกแม่น้ำหวนคืนกลืนกินเข้าไป

ฟางหยวนอยู่ในเขตเขตนี้เช่นกัน

ศีรษะของฟางหยวนโผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ

“นี่คือ…แม่น้ำหวนคืน!?” เขามีความรู้มากมายและตระหนักถึงสิ่งนี้ในที่สุด

“แดนศักดิ์สิทธิ์ภูเขาหิมะมีแม่น้ำหวนคืน?”

“ไม่แปลกใจเลยที่ร่างมังกรดาบบรรพกาลของข้าถูกลบออกไป”

นี่เป็นเรื่องปกติ

ในแม่น้ำหวนคืน วิญญาณไม่สามารถใช้งาน ร่างมังกรดาบบรรพกาลของฟางหยวนเป็นท่าไม้ตายอมตะที่พึ่งพาวิญญาณอมตะและวิญญาณระดับมนุษย์จำนวนมากเพื่อกระตุ้นใช้งาน

ดังนั้นทันทีที่ฟางหยวนเข้าสู่แม่น้ำหวนคืน วิญญาณทั้งหมดของเขาจึงหยุดทำงานและทำให้เขากลับสู่ร่างเดิม

“โชคดีที่ข้าสามารถว่ายน้ำ” ฟางหยวนขยับแขนและว่ายน้ำอย่างชำนาญ

เขามองไปข้างหน้าและเห็นหลายสิ่งที่ลอยมาตามกระแสน้ำไม่ว่าจะเป็นสัตว์ป่า ต้นไม้ หรือกระทั่งก้อนหินขนาดเท่าเนินเขา

กระแสน้ำเชี่ยวกรากมาก สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยความโกลาหล

หัวใจของฟางหยวนจมดิ่งลง ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถใช้วิญญาณ พลังการต่อสู้ของเขาจะตกลงสู่จุดต่ำสุด เขาทำได้เพียงพึ่งการร่างกายของตนเองเท่านั้น

เป็นเพียงเวลานี้ที่ฟางหยวนได้ยินเสียงบางอย่าง

เขาหันหน้าไปรอบๆและเห็นต้นไม้ขนาดใหญ่กำลังพุ่งเข้ามา

“อันตราย!” รูม่านตาของฟางหยวนหดเล็กลง เขาต้องหลบ!

แต่ในแม่น้ำหวนคืน เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างง่ายดาย ความเร็วของเขาช้ามาก สุดท้ายต้นไม้ใหญ่จึงพุ่งปะทะเอวของเขา

ฟางหยวนจมลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว

หลังจากชั่วครู่เขาพยายามขยับแขนขาและถีบส่งตนเองกลับขึ้นมาบนผิวน้ำได้อีกครั้ง

เขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วงและเริ่มตรวจสอบอาการบาดเจ็บของตน

แต่มันทำให้เขาตกใจมาก

เพราะเขาไม่มีบาดแผล

มีเพียงรอยฟกช้ำที่เอวของเขาเท่านั้น

แต่ไม่นานรอยช้ำก็หายไป

ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น เขาตระหนักว่า “ถูกต้อง ร่างกายของข้าไม่ปกติ! ข้ามีร่างทารกอมตะ!”

ในแม่น้ำหวนคืน ฟางหยวนไม่สามารถใช้วิญญาณ เขาสามารถพึ่งพาเพียงร่างกายของตนเองเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม!

ร่างทารกอมตะไม่ใช่ร่างกายทั่วไป! มันไม่ปกติ!