Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1275 เตะผู้อมตะระดับแปด

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1275 เตะผู้อมตะระดับแปด

แปลโดย iPAT 

ไป่เฉินเทียนหลุดจากการจับกุมของฟางหยวน แต่ฟางหยวนยังคว้าขาของเขาเอาไว้

หัวใจของไป่เฉินเทียนจมดิ่งลง

นี่เป็นเพราะฟางหยวนใช้มือข้างหนึ่งจับขาของเขาขณะที่มืออีกข้างถือวิญญาณความใคร่เอาไว้

ไป่เฉินเทียนไม่สามารถโจมตีได้อย่างง่ายดาย

นอกจากนั้นฟางหยวนยังมีอีกสองขาที่สามารถใช้งาน ขณะที่ขาของไป่เฉินเทียนถูกจับไว้ เขาสามารถใช้ขาเพียงข้างเดียวเท่านั้น

ไป่เฉินเทียนตะลึง แม้ขาของเขาจะเคลื่อนไหวราวกับปีกผีเสื้อ แต่ขาของฟางหยวนก็เคลื่อนไหวราวกับเงาเช่นกัน

ทั้งสองยังต่อสู้กันอยู่ใต้น้ำ นี่ทำให้เกิดวังน้ำวนขึ้นในที่สุด

มันเป็นการต่อสู้ด้วยขา แต่ฟางหยวนเป็นฝ่ายโจมตีขณะที่ไป่เฉินเทียนเป็นฝ่ายป้องกัน

ไป่เฉินเทียนรู้สึกหดหู่ ‘ข้าเป็นผู้อมตะระดับแปดแต่ผู้ใดจะคิดว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น วายร้าย! ตราบเท่าที่ข้าสามารถขึ้นไปบนผิวน้ำ ข้าจะจัดการเจ้า!’

ไป่เฉินเทียนดิ้นรนว่ายขึ้นไปด้านบนพร้อมกับลากจูงฟางหยวนไปด้วย

แต่ดวงตาของฟางหยวนยังส่องประกายด้วยความฉลาดเฉลียว

“อา…”

ไป่เฉินเทียนถูกฟางหยวนเตะเข้าที่เป้ากางเกงอย่างแม่นยำ!

ใบหน้าของเขากลายเป็นแข็งทื่อ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง แต่ไป่เฉินเทียนเป็นผู้อมตะระดับแปด เขามีความอดทนเหนือมนุษย์ เขาอดทนกับความเจ็บปวดและเร่งว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำ

“ตูม!”

ฟางหยวนเตะอีกครั้ง

ร่างกายของไป่เฉินเทียนสั่นสะท้านขึ้น คราวนี้เขากระทั่งพ่นฟองอากาศออกมาจากปาก

“ตูม ตูม ตูม…”

ฟางหยวนยังเตะต่อไป ใบหน้าและดวงตาของไป่เฉินเทียนกลายเป็นแดงก่ำ เขาไม่คิดที่จะว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำอีกต่อไป เขาต้องการฆ่าฟางหยวนเดี๋ยวนี้!

‘ผู้ใดต้องการสู้ตายกับเจ้า’ ฟางหยวนปล่อยมือและเตะไป่เฉินเทียนอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกันเขาก็สร้างระยะห่างออกไปอย่างรวดเร็ว

ไป่เฉินเทียนมึนงงอยู่สักพักก่อนจะยอมรับความพ่ายแพ้

ฟางหยวนจากไปแล้ว เขาสามารถหลบหนีจากไป่เฉินเทียน

เมื่อไป่เฉินเทียนโผล่ขึ้นเหนือน้ำ เขาหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

เป้าของเขาได้รับบาดเจ็บ คลื่นความเจ็บปวดพุ่งเข้าโจมตีจิตใจของเขาและทำให้เขารู้สึกเวียนศีรษะ

“บัดซบ! หากข้ามีโอกาส ข้าจะฉีกร่างเจ้าออกเป็นชิ้นๆและเผาให้เป็นเถ้าถ่าน!” ไป่เฉินเทียนทำได้เพียงมองฟางหยวนว่ายน้ำจากไปเท่านั้น

หลังจากประสบความสำเร็จในการหลบหนี ฟางหยวนชะลอความเร็วลงเล็กน้อยเพื่อฟื้นฟูความแข็งแกร่ง

ขาของเขาชา

เป้าของไป่เฉินเทียนไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเตะ ฟางหยวนแข็งแกร่งมาก แต่ขาของเขายังรู้สึกชาเพราะเตะมัน!

เห็นได้ชัดว่าไป่เฉินเทียนปกป้องเป้าของตนด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า

ฟางหยวนไม่มีความตั้งใจที่จะสังหารไป่เฉินเทียน เขารู้ว่าเขาต้องเผชิญหน้ากับพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวและอาจได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือกระทั่งเสียชีวิต

ฟาหงยวนไม่ต้องการให้ผลลัพธ์ดังกล่าวเกิดขึ้น

เขาไม่จำเป็นต้องสู้ตายกับผู้อมตะระดับแปด

เขามีร่างทารกอมตะ อนาคตของเขาสดใสมากและเป้าหมายของเขาตั้งแต่เริ่มต้นคืออิงอู๋เซี่ย

หากเขาตายพร้อมกับไป่เฉินเทียน อิงอู๋เซี่ยจะไม่หัวเราะเยาะเขางั้นหรือ? แม้จะมีเพียงไป่เฉินเทียนที่เสียชีวิต แต่ฟางหยวนยังต้องได้รับบาดเจ็บสาหัส เขาจะสูญเสียความสามารถในการสังหารอิงอู๋เซี่ย

นอกจากนั้นแม้เขาจะสามารถสังหารไป่เฉินเทียน เขาก็ไม่สามารถเก็บศพของฝ่ายตรงข้ามและยิ่งจะสร้างภาระให้กับตนเองมากขึ้นหากเขาพกศพของผู้อมตะระดับแปดผู้นี้ติดตัวไป จะเป็นอย่างไรหากเขาพบผู้อมตะภาคกลางคนอื่นๆ?

ผู้อมตะระดับเจ็ดสามารถสังหารผู้อมตะระดับแปด นี่เป็นความสำเร็จและเป็นเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่

แต่เกียรติยศชนิดนี้ไม่มีความหมายสำหรับฟางหยวน

เขายังว่ายน้ำไปข้างหน้าเพื่อค้นหาอิงอู๋เซี่ยต่อไป

“ฟางหยวน นั่นเจ้างั้นหรือ?”

อิงอู๋เซี่ยได้ยินเสียงสายหนึ่ง เขาดีใจมากเมื่อเห็นเจ้าของเสียง

“เข้ามาใกล้กว่านี้ ข้าจะดึงเจ้าขึ้นมา” เจ้าของเสียงเร่งกล่าว

หลังจากชั่วครู่อิงอู๋เซี่ยจึงถูกไท่เป่ยหยุนเฉิงดึงขึ้นไปบนใบบัวขนาดใหญ่

“นี่คือใบบัวหลวงที่สามารถลอยบนผิวน้ำ เจ้าโชคดีมาก” ไท่เป่ยหยุนเฉิงถอนหายใจ

อิงอู๋เซี่ยหัวเระและคิด ‘ข้าเชื่อมโยงโชคกับฟางหยวน แล้วโชคของข้าจะเลวร้ายได้อย่างไร?’

แต่ในไม่ช้ารอยยิ้มของเขาก็จางหายไปขณะที่ใบหน้าของเขาถูกแทนที่ด้วยความกังวล

เขามองไปในแม่น้ำ “สถานการณ์ของแม่น้ำหวนคืนแปลกมาก เราไม่สามารถหลบหนี ตอนนี้เรามีท่านราชันภูเขาม่วงอยู่ด้วย พวกเราควรจับตัวหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนและฆ่ามังกรดาบบรรพกาลที่ไล่ล่าพวกเรา!”

เมื่อกล่าวถึงราชันภูเขาม่วง ใบหน้าของไท่เป่ยหยุนเฉิงเต็มไปด้วยความชื่นชม เขากล่าว “ถูกต้อง เราควรไปพบท่านอาจารย์”

“อา…”

ราชันภูเขาม่วงตะโกนเสียงดัง

เขาแสดงออกด้วยความขมขื่นและถอนหายใจ “โอ้ ผู้ใดจะคิดว่าข้าจะจบลงเช่นนี้ เห้อ…ข้าแก่แล้ว ร่างกายของข้าอ่อนแอลงมาก ข้ารู้สึกหนาวเมื่ออยู่ในน้ำ”

เขานั่งอยู่บนไหล่ของปีศาจอมตะเซี่ยหู

ปีศาจอมตะเซี่ยหูกำลังว่ายน้ำ เขามองไปรอบๆราวกับกำลังตามหาของบางอย่างในแม่น้ำ

เมื่อได้ยินคำกล่าวของราชันภูเขาม่วง เขาพ่นลมหายใจออกมา “เจ้าไม่ได้ทำสิ่งใดแต่เจ้ายังบ่น ไม่ใช่ว่าเจ้ามีปีกงั้นหรือ? เหตุใดเจ้าไม่บินออกจากแม่น้ำหวนคืน?”

ราชันภูเขาม่วงกลับสู่รูปลักษณ์ดั่งเดิมของเขาแล้ว

เช่นเดียวกับที่ฟางหยวนกลับสู่ร่างมนุษย์ ราชันภูเขาม่วงเป็นผู้อมตะระดับแปดเผ่ามนุษย์จิ๋ว ก่อนหน้านี้เขาใช้ท่าไม้ตายอมตะเพื่อขยายร่าง แต่เมื่อเขาอยู่ในแม่น้ำหวนคืน เขาก็กลับคืนสู่ร่างเดิมอีกครั้ง

ด้วยเหตุนี้เขาจึงสามารถนั่งอยู่บนไหล่ของปีศาจอมตะเซี่ยหู

“เจ้าคิดว่าข้าไม่ต้องการงั้นหรือ? แต่แม่น้ำหวนคืนส่งผลกระทบต่อข้า ข้าไม่สามารถบินออกจากแม่น้ำ ฮ่าฮ่า ผู้ใดกันที่สร้างค่ายกลวิญญาณนี้ขึ้นมา? ไม่ใช่เจ้างั้นหรือ?” ราชันภูเขาม่วงถาม

ใบหน้าของปีศาจอมตะเซี่ยหูกลายเป็นน่ากลัว “ซุนหมิงลู่”

ราชันภูเขาม่วงตอบ “โอ้”

“มันเป็นฝีมือเขา นี่เกินกว่าการคาดคิดของข้า” ปีศาจอมตะเซี่ยหูกล่าว “เขาเป็นสมาชิกถ้ำสวรรค์นิรันดร!”

ปีศาจอมตะเซี่ยหูฉลาดมาก เขาตระหนักถึงเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว

ผู้อมตะภาคกลางตกอยู่ในอันตราย ในภาคเหนือยังมีผู้ใดที่สามารถต่อต้านเขา?

นอกจากถ้ำสวรรค์นิรันดรก็ไม่มีผู้อื่นอีก

ราชันภูเขาม่วงกล่าว “ถ้ำสวรรค์นิรันดรอยู่เบื้องหลังหม่าหงหยุน เช่นเดียวกับจ้าวเหลียนหยุน ทั้งสองต้องอยู่ด้านหน้า”

“ข้าต้องตามหาเมียของข้า!” ปีศาจอมตะเซี่ยหูตะโกน

ราชันภูเขาม่วงตบไหล่ปีศาจอมตะเซี่ยหู “เช่นนั้นเราก็ต้องเดินหน้าต่อไป ท่านหญิงหว่านซูอยู่ข้างกายหม่าหงหยุน นางต้องถูกพัดไปพร้อมกับเขา”