Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1283 ความลับของแม่น้ำหวนคืน

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1283 ความลับของแม่น้ำหวนคืน

แปลโดย iPAT 

‘ข้าจะล้มเหลวหรือไม่?’ ฟางหยวนยังว่ายอยู่ในแม่น้ำ เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุน หัวใจของเขาจมดิ่งลง ‘ไม่ จนกว่าจะถึงวินาทีสุดท้าย ข้ายังมีโอกาส ข้าไม่สามารถยอมแพ้!’

“ก้าวสุดท้าย!” ไป่เฉินเทียนกรีดร้อง

กลุ่มผู้อมตะแทบไม่กล้าหายใจ พวกเขารู้สึกประหม่ามากกับช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่นี้

“ท่านปู่เหมา เตรียมช่วยหม่าหงหยุนกันเถอะ เราจะต่อสู้และนำพวกเขาจากไป!” ผู้อมตะดำส่งสัญญาณเตือนพังพอนหางสุนัข

แต่ฝ่ายหลังกลับตอบว่า “ไม่จำเป็น”

“ท่านปู่เหมา ท่านหมายความว่าอย่างไร?” ผู้อมตะดำรู้สึกมึนงง

เพราะตอนนี้หม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนไปถึงก้าวสุดท้ายแล้ว

ขาซ้ายของเขายังอยู่ในแม่น้ำหวนคืนขณะที่เท้าขวาลอยอยู่กลางอากาศและกำลังจะก้าวออกจากแม่น้ำ

ตอนนี้ไม่มีผู้ใดสามารถหยุดหม่าหงหยุนได้อีก เว้นเพียงจ้าวเหลียนหยุนจะกลายเป็นบ้าหรือหม่าหงหยุนจะยอมแพ้

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้น

หม่าหงหยุนก้าวไปข้างหน้า

เขาเหยียบน้ำ

“จ๋อม!”

ด้วยเสียงอันแผ่วเบา

“เหตุใดถึงมีน้ำ?” หม่าหงหยุนตกตะลึง จ้าวเหลียนหยุนก็มึนงงเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่าก่อนหน้านี้หม่าหงหยุนอยู่ที่ก้าวสุดท้ายก่อนจะสามารถออกจากแม่น้ำ

แต่ตอนนี้หม่าหงหยุนกลับยังอยู่ในแม่น้ำหวนคืน

“นี่เป็นไปได้อย่างไร?” หม่าหงหยุนรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ เขากัดฟันและก้าวต่อไป

เป็นเช่นก่อนหน้าอีกครั้ง เขายังอยู่ในแม่น้ำ

กลุ่มผู้อมตะตะลึง

มันเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?

นี่มันไร้ยางอายเกินไปแล้ว!

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เหมาหลี่ชิวหัวเราะเสียงดัง “ช่างสนุกนัก สนุกเกินไปแล้ว ดูหน้าพวกเจ้าสิ ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันตลกเกินไปจริงๆ”

การแสดงออกของกลุ่มผู้อมตะเปลี่ยนแปลงไป

ผู้อมตะดำตระหนักได้ทันทีว่าเหมาหลี่ชิวแน่ใจว่าหม่าหงหยุนจะไม่สามารถออกจากแม่น้ำหวนคืน นั่นคือเหตุผลที่มันสามารถสงบจิตใจและไม่พยายามที่จะช่วยพวกเขา

“ท่านปู่เหมา เกิดสิ่งใดขึ้น?” ผู้อมตะคลื่นสมุทรร้อนใจถาม

“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าโง่ ดูหน้าเจ้าสิ!” เหมาหลี่ชิวหัวเราะและแสดงออกอย่างมีความสุข

“แม่น้ำหวนคืนเป็นเช่นนี้!”

“มันมีส่วนต้นน้ำและปลายน้ำ แต่เป็นไปไม่ได้ที่คนผู้หนึ่งจะออกจากแม่น้ำหวนคืนจากทางต้นน้ำ เพราะแม่น้ำหวนคืนไม่มีจุดสิ้นสุด ทุกย่างก้าวที่พวกเจ้าเดินไป แม่น้ำหวนคืนจะสร้างส่วนต่อขยายขึ้นใหม่เสมอ”

“ในตำนาน มนุษย์คนแรกต้องการช่วยบุตรชายของเขา แต่วิญญาณชะตากรรมกำหนดชีวิตและความตายของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดเอาไว้แล้ว คนตายจะมีชีวิตที่สองได้อย่างไร? นั่นเป็นการขัดต่อกฎของสวรรค์พิภพ ดังนั้นวิญญาณสติปัญญาจึงไม่ได้บอกความลับของแม่น้ำหวนคืนแก่มนุษย์คนแรก”

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันตลกเกินไปแล้ว ผู้ใดจะคิดว่าข้าจะเจอเรื่องน่าขันเช่นนี้!”

เหมาหลี่ชิวกล่าวและหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

มันกลิ้งไปบนพื้นและตบท้องของตนเอง

การแสดงออกของของกลุ่มผู้อมตะเปลี่ยนไปอย่างสมบูรณ์

นี่เป็นความลับจากอดีตอย่างแท้จริง

“นี่หมายความว่าในตำนาน วิญญาณสติปัญญาวางกับดักมนุษย์คนแรกงั้นหรือ?”

“มนุษย์คนแรกล้มเหลวในก้าวสุดท้าย แต่ความจริงก็คือไม่มีก้าวสุดท้ายเพราะแม่น้ำหวนคืนไม่มีจุดสิ้นสุด”

“นี่เป็นแผนการของวิญญาณสติปัญญา!”

“เดี๋ยว! นั่นหมายความว่าหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนจะติดอยู่ในแม่น้ำหวนคืนตลอดไปงั้นหรือ?”

บางคนเตือน

กลุ่มผู้อมตะมองกลับไปที่แม่น้ำ

แต่ครั้งนี้พวกเขาไม่สนใจหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุน พวกเขามองฟางหยวนที่อยู่ด้านหลัง

ฟางหยวน!

เขายังไม่ยอมแพ้ เขายังพยายามเคลื่อนที่ไปข้างหน้า

“หลิวกวนซื่อผู้นี้ไม่ถูกกวาดออกมา เขายังพยายามและเข้าใกล้หม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนมากขึ้นเรื่อยๆ!”

“นั่นหมายความว่าด้วยความเร็วของเขา เขาจะสามารถไล่ตามหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยันได้อย่างแน่นอน?”

“หลิวกวนซื่อมีพลังการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา การต่อสู้ก่อนหน้านี้สามารถบอกทุกสิ่ง เขาต่อสู้กับท่านไป่เฉินเทียนได้อย่างเท่าเทียมในแม่น้ำหวนคืน!”

ผู้อมตะหลายคนคาดเดา

ในแม่น้ำหวนคืนเหลือเพียงสามคนคือฟางหยวน หม่าหงหยุน และจ้าวเหลียนหยุน

ผู้อมตะที่อยู่ด้านนอกแม่น้ำหวนคืนถูกกวาดออกมาและไม่มีความตั้งใจที่จะเข้าไปอีก

‘บัดซบ! ความหวังเดียวในตอนนี้คือหลิวกวนซื่องั้นหรือ?’ ไป่เฉินเทียนคิดขณะที่หน้าผากปกคลุมไปด้วยเม็ดเหงื่อ

เขาแจ้งเตือนหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุน “เดินช้าๆ อย่ารีบร้อน ตราบเท่าที่พวกเจ้ารักษาความเร็วในปัจจุบัน พวกเจ้าจะสามารถอยู่ในแม่น้ำหวนคืนต่อไป!”

ไป่เฉินเทียนเคยต่อสู้กับฟางหยวน เขาเข้าใจความแข็งแกร่งของฟางหยวนเป็นอย่างดี

ในประเด็นนี้สามารถพิสูจน์ได้จากอาการบาดเจ็บของอิงอู๋เซี่ย เขาเป็นผีดิบอมตะและได้รับความช่วยเหลือจากราชันภูเขาม่วง แต่เขายังอยู่ห่างจากความตายเพียงก้าวเดียว

ดังนั้นหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนจึงต้องหลีกเลี่ยงฟางหยวน

พวกเขาต้องยื้อเวลาจนกว่าฟางหยวนจะไม่สามารถอดทนและถูกกวาดออกไป

นี่เป็นความหวังเดียวของผู้อมตะภาคกลาง

แต่ฟางหยวนยังว่ายต่อไปข้างหน้า เขาไม่เร็ว แต่หากเปรียบเทียบกับหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุนที่ช้าเหมือนเต่า ฟางหยวนเหมือนจรวด

ไม่นานหลังจากนั้นเขาก็ยืนขึ้นจากแม่น้ำ เขาอยู่ห่างจากหม่าหงหยุนและจ้าวเหลียนหยุนเพียงร้อยก้าว

ปีศาจอมตะเซี่ยหูเร่งกล่าว “ดีมาก หลิวกวนซื่อ จับพวกเขา แล้วเจ้าสามารถขอสิ่งใดก็ได้จากข้า เมื่อเจ้ามอบพวกเขาให้ข้า เจ้าจะกลายเป็นพันธมิตรของข้า ผู้ใดที่พยายามจัดการเจ้าต้องเผชิญหน้ากับข้าเซี่ยหู!”

เว่ยหลิงหยางตะลึง เขาเร่งกล่าวเช่นกัน “หลิวกวนซื่อ เราคือสิบนิกายโบราณของภาคกลางและเป็นสมาชิกของวังสวรรค์ หากเจ้าสามารถปกป้องพวกเขา เจ้าสามารถเข้าร่วมกับภาคกลาง เราสามารถเปลี่ยนมิติช่องว่างของเจ้าและทำให้เจ้ากลายเป็นผู้อมตะภาคกลาง หลังจากทำความดีความชอบครั้งนี้ ภาคกลางจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง ไม่ว่าปีศาจอมตะเซี่ยหูจะมอบสิ่งใดให้เจ้า เราสามารถให้เจ้าได้มากกว่าหลายสิบเท่า!”

“ฮืม! หลิวกวนซื่อ แม้เจ้าจะไม่มีสายเลือดตระกูลฮวงจิน ตราบเท่าที่เจ้าปกป้องหม่าหงหยุนกับจ้าวเหลียนหยุนและมอบพวกเขาให้กับถ้ำสวรรค์นิรันดร เราจะอนุญาตให้เจ้าเป็นผู้อาวุโสสุงสุดนอก การเข้าร่วมกับถ้ำสวรรค์นิรันดรจะทำให้เจ้าได้รับผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิด เจ้าจะก้าวเข้าสู่ฝ่ายธรรมะของภาคเหนือ ไม่ใช่เส้นทางสายปีศาจ ไม่เพียงพวกเรา แต่ทุกเผ่าของตระกูลฮวงจินจะต้อนรับเจ้า!” ผู้อมตะคลื่นสมุทรนำเสนอเช่นกัน