Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1302 เปลี่ยนเป็นเต่าพยากรณ์

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1302 เปลี่ยนเป็นเต่าพยากรณ์

แปลโดย iPAT 

ภาคใต้ ตระกูลวู

ฟางหยวนกลับไปยังฐานทัพใหญ่ของตระกูลวู

วูหยงเรียกเขาเข้าพบทันที

“ท่านพี่ นี่คือวิญญาณอมตะที่ข้ายืมมาจากตระกูล ตอนนี้ข้าขอส่งคืนพวกมัน” ฟางหยวนส่งคืนวิญญาณอมตะ

วูหยงรับพวกมันไว้และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “การเดินทางของเจ้าได้รับกำไรหรือไม่?”

ผู้อมตะทุกคนมีความลับของตนเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มีสถานะพิเศษเช่นวูอี้ไห่ วูหยงไม่สามารถสอบสวนมากเกินไป คำถามของเขาเป็นเพียงการพูดคุยเล็กๆน้อยๆเท่านั้น

“ข้าได้รับกำไรมหาศาล” ฟางหยวนแสดงออกอย่างมีความสุข

“นั่นเป็นสิ่งที่ดี” วูหยงพยักหน้า

เขาย่อมไม่สามารถจินตนาการได้ว่ากำไรของฟางหยวนยิ่งใหญ่เพียงใด

หลังออกเดินทาง ฟางหยวนไล่ล่ากลุ่มของอิงอู๋เซี่ย แม้จะไม่ประสบความสำเร็จในการสังหารพวกเขา แต่กำไรของฟางหยวนกลับมหาศาลมาก

นอกจากวิญญาณความพยายามและแม่น้ำหวนคืน พลังการต่อสู้ของเขายังเพิ่มสูงขึ้นอีกมาก เขาสามารถเผชิญหน้ากับผู้อมตะระดับแปดขณะที่ชื่อเสียงของหลิวกวนซื่อโด่งดังไปทั่วโลก

ไม่เพียงเท่านั้น แต่เขายังได้เข้าร่วมงานประชุมการค้าของทะเลตะวันออกและได้รับวิญญาณอมตะที่มีประโยชน์มาถึงสองดวง

“ขอบคุณสำหรับความห่วงใย ท่านพี่ ข้าสงสัยว่าเมื่อใดที่ข้าจะสามารถกลับเข้าไปในค่ายกลวิญญาณ? โปรดจัดการให้ข้าด้วย” ฟางหยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและอ่อนน้อมถ่อมตน

วูหยงพอใจกับการแสดงออกของฟางหยวน

ในช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาสามารถควบคุมตระกูลวูได้ดี แม้จะมีอุปสรรค์เล็กๆน้อยๆในตระกูล เขาก็ยังสามารถปกครองและรวมอำนาจ

ตอนนี้วูหยงแตกต่างจากก่อนเข้ารับตำแหน่ง เขาดูสงบนิ่งและทรงอำนาจมาก

เขามีความสุขเกี่ยวกับทัศนคติของฟางหยวนเช่นกัน

ตระกูลแตกต่างจากนิกาย สายเลือดมีความสำคัญที่สุด

สถานะของวูอี้ไห่ทำให้เขาเป็นคนพิเศษของตระกูล ในแง่ของสายเลือด เขาด้อยกว่าเพียงวูหยงเท่านั้น

วูอี้ไห่ต้องการบ่มเพาะอยู่อย่างเงียบๆ แน่นอนว่าวูหยงต้องตอบสนองความต้องการของน้องชายผู้นี้

ดังนั้นเขาจึงรีบตกลง “เจ้าไปพักเถอะ ข้าจะจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อยภายในสองหรือสามวัน”

“ขอบคุณท่านพี่ เช่นนั้นข้าขอลา” ฟางหยวนกลับไปหลังจากบรรลุเป้าหมาย

เขามีบ้านอยู่ในตระกูลวู

เมื่อเขาเข้าร่วมกับตระกูลวู ภูเขาผาหมีถูกส่งมอบให้เขา

‘วูหยงเริ่มควบคุมตระกูลแล้ว’

‘ตัวตนของวูอี้ไห่อ่อนไหวมาก หากเขาทำงานกับกลุ่มที่มีความทะเยอทะยานเช่นตระกูลเฉียว เขาจะทำให้วูหยงปวดหัว’

‘ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย วูหยงจะไม่ให้วูอี้ไห่เตร็ดเตร่ไปขอความช่วยเหลือจากกองกำลังอื่นและสร้างชื่อเสียงให้กับตนเอง’

วูตู๋ซิ่วพึ่งเสียชีวิต สถานการณ์ของวูหยงยังไม่มั่นคง ฟางหยวนตระหนักถึงเรื่องนี้ ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะไม่ได้กลับเข้าไปในค่ายกลวิญญาณ

เขาใช้ช่วงเวลานี้บ่มเพาะอยู่อย่างเงียบๆที่บ้านของตน

แน่นอนว่าเขาไม่สามารถวางมิติช่องว่างลงเพื่อดูดกลืนปราณสวรรค์พิภพ

‘รากฐานของมิติช่องว่างจักรพรรดิลึกซึ้งเกินไป ทุกครั้งที่มันดูดซับปราณสวรรค์พิภพ ความวุ่นวายครั้งใหญ่จะปะทุขึ้น’

‘แม่น้ำหวนคืนกินปราณสวรรค์พิภพเข้าไปมากจริงๆ ดูเหมือนข้าต้องดูดดซับปราณสวรรค์พิภพก่อนจะเข้าไปในค่ายกลวิญญาณ มิฉะนั้นมิติช่องว่างของข้าอาจพังทลาย’

มันเป็นรูปแบบหนึ่งของภาระแต่มันก็เป็นสิ่งที่ดี

แม้วูหยงจะบอกให้เขาพักผ่อนแต่ฟางหยวนไม่ได้พักผ่อน

เขายังบ่มเพาะอย่างไม่หยุดยั้ง

ในช่วงเวลานี้ผู้อมตะมากมายมาขอพบวูอี้ไห่แต่ฟางหยวนปฏิเสธพวกเขาทั้งหมด

ทัศนคตินี้ทำให้วูหยงพอใจมาก เขารู้สึกว่าวูอี้ไห่ไม่ได้พยายามเข้าไปยุ่งกับธุรกิจของตระกูล ดังนั้นเขาจึงมอบทรัพยากรอมตะมากมายให้กับฟางหยวนและสร้างชื่อเสียงให้กับตนเองในฐานะพี่ชายที่แสนดี

บนยอดเขา ฟางหยวนเปลี่ยนร่างเป็นเต่า

เต่าตัวนี้มีขนาดใหญ่พอๆกับบ้าน มันมีสีดำและเปลือกที่แข็งแกร่ง

มันก็คือเต่าพยากรณ์

สัตว์อสูรบรรพกาลบนเส้นทางแห่งปัญญา หลังจากเปลี่ยนเป็นร่างนี้ ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงของฟางหยวนก็กลายเป็นร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งปัญญา

ด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งปัญญาที่เพิ่มสูงขึ้นรวมกับความสำเร็จบนเส้นทางแห่งปัญญาของฟางหยวน มันทำให้ประสิทธิภาพในการอนุมานของเขาเพิ่มสูงขึ้นอีกมากกว่าสิบเท่า

แม้วิญญาณอมตะเต่าพยากรณ์จะไม่สามารถเปรียบเทียบกับวิญญาณทัศนคติ วิญญาณดาบแห่งปัญญา หรือกระทั่งวิญญาณดาบบิน วิญญาณดาบทะลวงมิติ แต่สำหรับฟางหยวน มันมีประโยชน์มาก!

เป็นเพียงเวลานี้ที่แสงสว่างส่องประกายขึ้นในดวงตาของเต่าพยากรณ์

‘หลังจากทำงานหนักมาสิบวัน ในที่สุดข้าก็ประสบความสำเร็จในการอนุมานท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นเต่าพยากรณ์ที่สมบูรณ์แบบ’

ด้วยความประสงค์ของฟางหยวน เขากลับสู่ร่างมนุษย์

หลังจากนั้นเขายังฝึกท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นเต่าพยากรณ์ซ้ำแล้วซ้ำอีก

หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง…

หลังจากสิบครั้ง ในที่สุดเขาก็หยุด

ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นเต่าพยากรณ์ฉบับปรับปรุง!

เขาเพิ่มวิญญาณระดับมนุษย์บนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงเข้าไปหลายดวงเช่นวิญญาณหัวเต่า วิญญาณหางเต่า วิญญาณขาเต่า และอื่นๆ นอกจากนี้ยังมีวิญญาณบนเส้นทางแห่งปัญญาที่ช่วยเพิ่มความสามารถในการป้องกันการอนุมานของเต่าพยากรณ์

แน่นอนว่ามันยังมีแกนกลางเพียงสองดวงเท่านั้น

หนึ่งคือวิญญาณอมตะเต่าพยากรณ์ และอีกหนึ่งคือวิญญาณอมตะเปลี่ยนรูปลักษณ์

เต่าพยากรณ์มีร่างกายที่ใหญ่โตขึ้น ตอนนี้มันดูเหมือนเต่าพยากรณ์บรรพกาลที่แท้จริงอย่างมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกระดองเต่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าจำนวนมหาศาล

‘ดีมาก ข้ามาถึงขีดจำกัดในปัจจุบันแล้ว’ ฟางหยวนทดลองและรู้สึกยินดีมาก

ทั้งหมดต้องขอบคุณความสำเร็จระดับปรมาจารย์บนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงและเส้นทางแห่งปัญญาของเขาที่ทำให้การพัฒนาท่าไม้ตายนี้ง่ายดายราวกับการดื่มน้ำ

ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นมังกรดาบบรรพกาลอยู่บนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงและเส้นทางแห่งดาบ ขณะที่ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นเต่าพยากรณ์อยู่บนเส้นทางแห่งการเปลี่ยนแปลงและเส้นทางแห่งปัญญา

กล่าวได้ว่าตอนนี้ฟางหยวนมีวิธีการต่อสู้รูปแบบใหม่แล้ว

ฟางหยวนไม่สามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นมังกรดาบบรรพกาล เกราะหวนคืน หรือหมื่นตัวตนในการต่อสู้ ดังนั้นท่าไม้ตายอมตะเปลี่ยนเป็นเต่าพยากรณ์บรรพกาลจึงสามารถแก้ไขจุดบกพร่องในปัจจุบันของฟางหยวน

ฟางหยวนหยุดการฝึกและพักฟื้นพลังจิต

เขาปิดเปลือกตาลงและเพ่งจิตเข้าไปในมิติช่องว่างจักรพรรดิ

พื้นที่ก่อนหน้า!

วิญญาณอมตะระดับหกดวงนี้ถูกใช้กับแม่น้ำหวนคืน!

ลูกพลัมแดงอมตะของเขาถูกใช้ไปอย่างรวดเร็วขณะที่ระดับน้ำในแม่น้ำหวนคืนค่อยๆเพิ่มสูงขึ้น

‘ประสิทธิภาพต่ำเกินไป’ ฟางหยวนถอนหายใจ เขาค่อนข้างผิดหวัง

แต่นี่ไม่ใช่การทดลองครั้งแรกของเขา

วิญญาณอมตะพื้นที่ก่อนหน้าส่งผลกระทบต่อแม่น้ำหวนคืนแต่ประสิทธิภาพของมันยังต่ำเกินไป

เห็นได้ชัดว่ามันแตกต่างจากภูเขาตงฮันและหุบเขาเหล่าโป

‘เหตุใดวิญญาณอมตะพื้นที่ก่อนหน้าจึงมีประสิทธิภาพสูงเมื่อใช้กับภูเขาตงฮันและหุบเขาเหล่าโปแต่แม่น้ำหวนคืนแทบไม่ได้รับผลกระทบ?’

ฟางหยวนไม่เข้าใจเรื่องนี้

แม่น้ำหวนคืนพิเศษกว่าภูเขาตงฮันและหุบเขาเหล่าโปงั้นหรือ?

มีเหตุผลใดซ่อนอยู่?

หากเขาสามารถฟื้นฟูแม่น้ำหวนคืนได้ทันที นั่นจะดีมาก

แต่ความเป็นจริงกลับไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่ฟางหยวนต้องการ

‘เดี๋ยว! ภูเขาตงฮันและหุบเขาเหล่าโปเคยอยู่ภายใต้การครอบครองของเทพปีศาจจิตวิญญาณและเทพปีศาจจิตวิญญาณเป็นผู้สร้างวิญญาณทารกอมตะ บางที…แดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพทั้งสองอาจถูกดัดแปลงโดยนิกายเงาเช่นเดียวกับไห่ลั่วหลันและคนอื่นๆที่สามารถใช้วิญญาณอมตะบนเส้นทางสายอื่นและไม่ถูกจำกัดโดยร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าที่ขัดแย้งกัน’

ฟางหยวนเกิดแรงบันดาลใจ

แต่การคาดเดาของเขาถูกต้อง

นิกายเงาไม่เพียงมีวิธีที่อนุญาตให้ผู้อมตะบ่มเพาะบนเส้นทางสายอื่นโดยไม่เผชิญหน้ากับความขัดแย้งระหว่างร่องรอยของพลังงานแแห่งเต๋า แต่พวกเขายังสามารถดัดแปลงแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพเพื่อให้วิญญาณอมตะสามารถใช้กับพวกมันได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับความขัดแย้งระหว่างร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋า

วิญญาณอมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาส่งผลกระทบอย่างมากต่อภูเขาตงฮันและหุบเขาเหล่าโปเพราะพวกมันไม่ต่อต้านร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลา

ต้องไม่ลืมว่าวิญญาณอมตะพื้นที่ก่อนหน้าเคยเป็นของนิกายเงามาก่อน มันถูกส่งผ่านให้ไท่เป่ยหยุนเฉิงโดยราชันภูเขาม่วง

สำหรับแม่น้ำหวนคืน นิกายเงาไม่เคยครอบครองมัน ดังนั้นแม่น้ำหวนคืนจึงไม่ถูกดัดแปลง

เมื่อฟางหยวนใช้วิญญาณอมตะพื้นที่ก่อนหน้ากับแม่น้ำหวนคืน มันจึงเกิดความขัดแย้งระหว่างร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าที่แตกต่างกันทำให้ประสิทธิภาพของวิญญาณอมตะพื้นที่ก่อนหน้าลดลง

‘แม่น้ำหวนคืนสูญเสียน้ำไปมากจากการโจมตีของผู้อมตะระดับแปด แต่โชคดีที่มันสามารถฟื้นตัวขึ้นแม้ความเร็วจะไม่มากก็ตาม’

‘ข้าสามารถใช้เกราะหวนคืนต่อต้านอสูรปีแรกกำเนิดหรือไม่?’

ฟางหยวนคิดและส่ายศีรษะ

แม่น้ำหวนคืนใช้ป้องกันร่างกายของเขาเท่านั้น หากอสูรปีแรกกำเนิดบุกเข้ามาในมิติช่องว่างของเขาและทำลายมันโดยตรง เขาจะไม่สามารถทำสิ่งใด

เขาคิดเรื่องนี้เพราะกังวลเกี่ยวกับวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำที่ถูกผนึกอยู่

แม้พลังการต่อสู้ของเขาจะเพิ่มสูงขึ้น แต่เขายังไม่สามารถปลดผนึกวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำ

ในช่วงเวลานี้ฟางหยวนยังบ่มเพาะอยู่อย่างเงียบๆและรอการจัดเตรียมของวูหยงเพื่อกลับไปยังอาณาจักรแห่งความฝัน

แต่สองวันต่อมากลับมีอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น