Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1416 การมาถึงของหงหยุน

ฟางหยวนไม่สามารถบังคับจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา

แม้เขาจะต้องการสร้างค่ายกลวิญญาณอมตะชำระล้างตัวเองแต่ปราศจากวิญญาณอมตะที่สำคัญเขาก็ไม่สามารถทำได้

‘นอกจากนั้นข้ายังต้องหยิบยืมพลังของนิกายหลางหยาเพื่อหลอมรวมวิญญาณ’

ฟางหยวนได้รับมรดกของราชันภูเขาม่วง แต่เขายังขาดวิญญาณอมตะ เขามีแผนการที่จะหลอมรวมวิญญาณอมตะอีกมากมาย

หากจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาปฏิเสธ แล้วเขาจะทำอย่างไร?

ฟางหยวนต้องพิจารณาถึงปัญหานี้

เขามักจะทำสิ่งต่างๆโดยคำนึงถึงผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุดก่อนเสมอ

‘หากจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาปฏิเสธที่จะให้ยืมวิญญาณอมตะยันต์ค่ายกล ข้าต้องใช้มิติช่องว่างของผู้อื่น’

ฟางหยวนมีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าจำนวนมาก มันเป็นเรื่องยากที่เขาจะเข้าไปในมิติช่องว่างของสมาชิกนิกายเงาคนอื่นๆ

เว้นเพียงพวกเขาจะวางมิติช่องว่างลงเพื่อสร้างสมดุลเท่านั้น

หลังจากฟางหยวนเข้าสู่มิติช่องว่างของอีกคน เขาจะใช้วิธีบนเส้นทางแห่งกาลเวลาเพื่อเร่งเวลาของที่นั่น

ด้วยวิธีนี้หนึ่งวันของโลกภายนอกก็อาจเท่ากับหนึ่งเดือนในมิติช่องว่าง

สิ่งนี้จะช่วยให้เขาได้รับเวลาอันมีค่าในการทำงาน

เขาจะสามารถชำระล้างร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งข้อมูลทั้งหมด

นี่คือแผนการของฟางหยวนในกรณีที่เขาไม่มีทางเลือกอื่น

แต่วิธีนี้มีข้อบกพร่องร้ายแรงเช่นกัน

หลังจากวางมิติช่องว่างลง พวกเขาต้องหยุดเดินทางขณะที่วังสวรรค์กำลังไล่ล่าพวกเขา มีความเป็นไปได้สูงมากที่ศัตรูจะมีวิธีทะลวงเข้าสู่แดนศักดิ์สิทธิ์

นอกจากนั้นหากฟางหยวนปรับเปลี่ยนเวลาในมิติช่องว่างบ่อยเกินไป สาขาของสายธารแห่งกาลเวลาในมิติช่องว่างของพวกเขาจะเกิดความปั่นป่วนและจะทำให้เวลาในมิติช่องว่างของพวกเขาหยุดเดิน

จากการคำนวณ ฟางหยวนตระหนักว่าหากเขาใช้วิธีนี้กับผู้ใด คนผู้นั้นจะพบภัยพิบัติทันที

นี่เป็นเรื่องยากลำบาก

เจตจำนงสวรรค์พยายามทุกวิถีทางเพื่อสังหารฟางหยวน

แม้ฟางหยวนจะใช้มิติช่องว่างของอีกคน แต่เจตจำนงสวรรค์ก็ยังมองเห็นทุกอย่างและสามารถจัดการฟาหงยวนในภัยพิบัติ มันจะใช้พลังทั้งหมดเพื่อสังหารผู้อมตะที่ฟางหยวนเลือกระหว่างภัยพิบัติอย่างแน่นอน

ฟางหยวนและคนอื่นๆสามารถร่วมมือกันต่อต้านภัยพิบัติ

แต่วังสวรรค์กำลังไล่ล่าพวกเขา

เมื่อพิจารณาจากเวลาและความเร็ว วิธีการวางมิติช่องว่างลงเพื่อกำจัดร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งข้อมูลมีความเสี่ยงสูงมาก พวกเขาต้องต่อสู้กับภัยพิบัติและยังต้องเผชิญหน้ากับผู้อมตะจากวังสวรรค์ในเวลาเดียวกัน

มันเสี่ยงเกินไป

หากฟางหยวนใช้มิติช่องว่างจักรพรรดิ มันจะยิ่งอันตราย

ฟางหยวนมีความกังวลข้อหนึ่ง ‘ก่อนหน้านี้มีเพียงฟงจิวเก้อที่ไล่ล่าพวกเรา ข้าสงสัยว่าผู้อมตะจากวังสวรรค์จะปรากฏตัวขึ้นกี่คนในครั้งต่อไป!?’

ดังนั้นในช่วงเวลานี้ฟางหยวนจึงต้องเดินทางอย่างต่อเนื่องเพื่อไม่เปิดโอกาสให้วังสวรรค์ปิดล้อมพวกเขา

ทะเลทรายตะวันตกใหญ่โตมาก วังสรรค์ต้องเข้าสู่ภูมิภาคอื่น ขณะเดียวกันฟางหยวนก็สามารถใช้ค่ายกลวิญญาณท่องรอบทิศเคลื่อนย้ายสถานที่ มันเป็นเรื่องยากที่ฝ่ายตรงข้ามจะค้นหาและฆ่าพวกเขา

เมื่อถึงเวลาที่กำหนด หลายร่างก็บินเข้ามาหาฟางหยวน

พวกเขาก็คือไป่หนิงปิง ไห่ลั่วหลัน และคนอื่นๆ

โดยปกติแล้วเมื่อฟางหยวนอนุมาน พวกเขาจะกระจายตัวออกไปเพื่อเฝ้าระวังสภาพแวดล้อม

“ฟางหยวน เมื่อใดค่ายกลวิญญาณอมตะชำระล้างตัวเองจะเสร็จสมบูรณ์? เราต้องวิ่งต่อไปอีกนานเท่าใด?” ไป่หนิงปิงบินลงมาและขมวดคิ้วถาม

ฟางหยวนไม่จำเป็นต้องมองไปรอบๆ เขารู้สึกได้ว่าทุกคนกำลังมองมาที่เขาด้วยคำถามเดียวกัน

“รออีกหน่อย” ฟางหยวนกล่าว

ไป่หนิงปิงก่นเสียงเย็นด้วยความไม่พอใจ

นางเป็นคนใจร้อนที่สุดในกลุ่ม วิถีชีวิตเช่นนี้ไม่น่าตื่นเต้น นางรู้สึกเบื่อหน่าย

“เจ้าไม่จำเป็นต้องสร้างค่ายกลวิญญาณนั้น เพียงจัดตั้งค่ายกลวิญญาณล่อลวงศัตรูและสังหารพวกเขาให้หมด!” ไป่หนิงปิงแนะนำ

ฟางหยวนส่ายศีรษะ “เจ้าคิดว่ามันง่ายงั้นหรือ? เราจะหาสาขาของสายธารแห่งกาลเวลามากมายมาจากที่ใด?”

ค่ายกลวิญญาณที่เคยทำร้ายฟงจิวเก้อก่อนหน้านี้มาจากมรดกที่แท้จริงของไห่ฟาน

ไห่ฟานสร้างค่ายกลวิญญาณนี้ขึ้นมาเพื่อป้องกันสัตว์อสูรแรกกำเนิด

เนื่องจากวิญญาณอมตะปีไหลผ่านราวกับสายน้ำจะดึงดูดอสูรปีแรกกำเนิดให้เข้าสู่มิติช่องว่างของผู้อมตะผ่านสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา ดังนั้นไห่ฟานจึงต้องใช้ค่ายกลวิญญาณนี้เพื่อบังคับให้อสูรปีแรกกำเนิดกลับไปในสายธารแห่งกาลเวลา

แน่นอนว่าวิธีนี้เป็นไพ่ตายที่สามารถใช้ในเวลาที่ไม่มีทางเลือกอื่นเท่านั้น

ด้วยการทำลายสาขาของสายธารแห่งกาลเวลา เวลาในมิติช่องว่างจะหยุดนิ่ง มันเป็นเรื่องยากที่จะดึงสาขาของสายธารแห่งกาลเวลาเข้าไปอีกครั้ง

“ข้ารู้สึกเช่นเดียวกัน ข้าไม่ชอบการถูกตามล่า”

“แต่ข้าจะรวบรวมความเกลียดชังเอาไว้ในใจเพื่อรอเวลาที่เหมาะสมในการตอบโต้และจัดการคนเหล่านั้นอย่างรุนแรง”

“นั่นคือสิ่งที่เจ้าต้องการมิใช่หรือ? ความตื่นเต้นในอนาคต”

“ฮืม!” ไป่หนิงปิงก่นเสียงเย็นอีกครั้งและหยุดกล่าว

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ ที่นี่ไม่ปลอดภัยแล้ว” ฟางหยวนพึ่งกล่าวจบเมื่อการแสดงออกของไป่หนิงปิงและคนอื่นๆเปลี่ยนไป

บนท้องฟ้า เมฆสีแดงลอยลงมา

นางรำหงหยุน!

นางมองมาที่ฟางหยวนและคนอื่นๆที่อยู่บนเนินทราย

“สนมซุ้ย พวกเขาคือผู้ใด? เหตุใดเจ้าถึงอยู่กับพวกเขา?” นางรำหงหยุนถามด้วยน้ำเสียงตำหนิ

สนมซุ้ยก็คือเทพธิดาซุ้ยป๋อ

“หงหยุน?” อิงอู๋เซี่ยรู้สึกประหลาดใจก่อนที่นางจะเปิดปากถามด้วยการแสดงออกที่สนุกสนาน “เหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่?”

เมฆสีแดงเคลื่อนลงมาอย่างช้าๆขณะที่นางรำหงหยุนเฝ้ามองเทพธิดาซุ้ยป๋อผู้นี้

อิงอู๋เซี่ยใช้ร่างกายของเทพธิดาซุ้ยป๋อโดยการสลับวิญญาณ เป็นธรรมดาที่มันจะมีข้อบกพร่องบางอย่าง

หากเป็นผู้อมตะทั่วไป นางรำหงหยุนอาจเห็นข้อบกพร่อง แต่นี่คืออิงอู๋เซี่ย

แล้วอิงอู๋เซี่ยคือผู้ใด?

เขาคือร่างแยกของเทพปีศาจจิตวิญญาณ รากฐานบนเส้นทางแห่งจิตวิญญาณของเขาเหนือกว่าฟางหยวนหลายเท่า

เทพปีศาจจิตวิญญาณเป็นผู้สร้างเส้นทางแห่งจิตวิญญาณ เขามีร่างแยกจำนวนนับไม่ถ้วน ร่างแยกเหล่านี้แฝงตัวอยู่ในห้าภูมิภาคได้อย่างไร้ข้อบกพร่อง แน่นอนว่าอิงอู๋เซี่ยต้องมีวิธีปกปิดร่องรอยของตนเอง

ดังคาดหลังจากนางรำหงหยุนใช้วิธีตรวจสอบของนาง นางไม่พบสิ่งผิดปกติกับเทพธิดาซุ้ยป๋อผู้นี้

การแสดงออกของนางดูอบอุ่นขึ้นเล็กน้อย “เจ้ากำลังมีปัญหา ป้ายวิญญาณและโคมไฟวิญญาณของเจ้าได้รับผลกระทบ ข้ากับสามีเป็นห่วงเจ้า ดังนั้นข้าจึงออกมาช่วยเจ้า แต่ดูเหมือนเจ้าจะสบายดี”

นางรำหงหยุนถามอีกครั้ง “พวกเขาคือผู้ใด? หือ เหตุใดข้าถึงรู้สึกคุ้นเคยกับพวกเขา?”

นางรำหงหยุนมองไปที่ฟางหยวน

ทันใดนั้นการแสดงออกของนางก็เปลี่ยนแปลงไป นางตกใจมาก “หลิวกวนซื่อ?”

นางรำหงหยุนเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง เป็นเรื่องธรรมดาที่นางจะได้รับข้อมูลมากกว่าผู้อมตะทั่วไป

และตอนนี้ฟางหยวนก็อยู่ในร่างที่แท้จริงของเขา

“เป็นข้า” ฟางหยวนตอบอย่างเย็นชาและสงบนิ่ง

นางรำหงหยุนถอยห่างออกไปเล็กน้อย

เผชิญหน้ากับหลิวกวนซือ นางรู้สึกถึงแรงกดดัน

นี่คือคนที่สามารถต่อสู้กับผู้อมตะระดับแปด!

ไม่นานมานี้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังไปทั่วโลก สถานะของเขาเท่าเทียมกับฟงจิวเก้อ

‘โชคดีที่ข้ามีเจตจำนงของสามีและวิญญาณอมตะระดับแปด มิฉะนั้น…’ นางรำหงหยุนรู้สึกอุ่นใจขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

นางกล่าว “สนมซุ้ย เจ้าทำให้สามีและข้ากังวล เจ้ารวมกลุ่มกับผู้อมตะจากภูมิภาคอื่น นอกจากนั้นเจ้ายังไม่แม้แต่จะส่งข่าวถึงพวกเรา!”

นางรำหงหยุนมีเป้าหมายของนางเอง นางกล่าวเรื่องนี้เพื่อสร้างความบาดหมางระหว่างบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงและเทพธิดาซุ้ยป๋อ

บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงชื่นชอบเทพธิดาซุ้ยป๋อมากที่สุด แน่นอนว่านางรำหงยุนอิจฉามาก ดังนั้นนางจะไม่ทิ้งโอกาสที่จะโจมตีเทพธิดาซุ้ยป๋อ

นางกล่าวกับอิงอู๋เซี่ยแต่แท้จริงแล้วเป้าหมายของนางคือเจตจำนงของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลง

สายตาของฟางหยวนกลายเป็นมืดครึ้มขณะที่ไป่หนิงปิงและไห่ลั่วหลันมองหน้ากัน

คำกล่าวของนางรำหงหยุนชัดเจนว่านางไม่สนใจหลิวกวนซือ ความมั่นใจของนางย่อมมาจากพลังอำนาจที่อยู่เบื้องหลังนาง

ฟางหยวน ไป่หนิงปิง ไห่ลั่วหลันเข้าใจเรื่องนี้ แต่อิงอู๋เซี่ย เทพธิดาเมี่ยวหยิน และเทพธิดากระต่ายขาวไม่ตระหนักถึง

“เอาล่ะ เล่าเรื่องของเจ้ามา ซุ้ยป๋อ ข้าอยากรู้มาก” เป็นเพียงเวลานี้ที่เจตจำนงของบรรพชนพันเปลี่ยนแปลงออกมาจากร่างของนางรำหงหยุน

‘นางมีไพ่ตาย’ อิงอู๋เซี่ยคิด

‘นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญ มาดูกันว่าอิงอู๋เซี่ยจะผ่านมันไปได้อย่างไร?’ ดวงตาของฟางหยวนส่องประกายขึ้น

ไป่หนิงปิงและคนอื่นๆกังวลเล็กน้อย

อิงอู๋เซี่ยเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ในความเป็นจริงเขายังเด็ก ทักษะการแสดงของเขาด้อยกว่าฟางหยวน มันเป็นเรื่องยากที่บรรพชนพันเปลี่ยนแปลงจะไม่รู้สึกถึงข้อบกพร่องบางอย่างจากการแสดงของอิงอู๋เซี่ย

แล้วเขาจะทำได้หรือไม่?