Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1581 ความตายของจักรพรรดินี

เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1581 ความตายของจักรพรรดินี

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยารู้สึกปวดใจ

เมื่อเขามองระดับน้ําทะเลที่ลดลง คิ้วของเขาก็ขมวดแน่นและรู้สึกถึงความสูญเสียครั้งใหญ่

น้ําทะเลอาจดูธรรมดาแต่ในความเป็นจริงไม่ใช่ บรรพชนผมยาวทุ่มเทความพยายามอย่างมาก เพื่อสร้างมันขึ้นมาในช่วงหลายปีสุดท้ายของชีวิตหากปริมาณน้ําทะเลมีมากพอ เขาจะสามารถใช้วิธีพิเศษเพื่อเปลี่ยนมันเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์พิภพ!

เพื่อเป้าหมายนี้ แดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาจึงถูกวางไว้ที่ทะเลสาบจันทร์เสี้ยวมาอย่างยาวนานโดยพึ่งพาสภาพแวดล้อมและท่าไม้ตายเปลี่ยนภัยพิบัติให้เป็นภัยพิบัติบนเส้นทางแห่งวารีเพื่อเพิ่มร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งวารีให้กับแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา

แต่ตอนนี้เพื่อต่อต้านศัตรูที่แข็งแกร่ง จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาต้องใช้การสะสมทั้งหมดของแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาหลังการต่อสู้ครั้งนี้มันจะหมดลงอย่างแน่นอน

“อ๊าก!” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาคํารามและใช้ยักษ์สวรรค์โจมตีผู้อมตะวังสวรรค์ด้วยท่าไม้ตายอมตะที่ทรงพลัง

การโจมตีครั้งนี้รุนแรงมาก กระทั่งผู้อมตะระดับแปดของวังสวรรค์ก็ยังไม่สามารถตอบโต้ เกราะของจักรพรรดินีอสูรสายฟ้าถูกทําลายเกือบทั้งหมด ขณะที่เฉินอี้กับเทพธิดาอเว่ยกระอักเลือดคําโตออกมา สําหรับฟงจิวเก้อ สถานการณ์ของเขายิ่งเลวร้ายกว่า ใบหน้าของเขาซีตราวกับกระดาษขณะที่เขากัดฟันรับมือด้วยเกราะโชคชะตา

หลอมรวมสี่มหาสมุทรเป็นท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมที่ใช้ร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งการหลอมรวมของแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาที่บรรพชนผมยาวสะสมมาตลอดชีวิต

เมื่อจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาใช้ท่าไม้ตายนี้ในการโจมตี มันจะมีพลังทําลายล้างระดับแปด

สําหรับยักษ์สวรรค์ มันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระเนื่องจากมันเป็นค่ายกลวิญญาณรูปแบบการต่อสู้โบราณ ตอนนี้เมื่อมันถูกใช้งานโดยผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขน ยักษ์สวรรค์จึงถือเป็นการคงอยู่บนเส้นทางแห่งการหลอมรวมและไม่ได้รับผลกระทบจากท่าไม้ตายดังกล่าว

นี่เป็นสาเหตุที่ฟางหยวนและผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์อีกสามเผ่าพันธุ์ไม่สามารถเข้าร่วม

หากพวกเขาเคลื่อนไหว พวกเขาจะถูกโจมตีโดยท่าไม้ตายอมตะหลอมรวมสี่มหาสมุทรเช่นกัน

“ฆ่าพวกมันให้หมด!”

“รากฐานของแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยาลึกเกินหยั่งถึงจริงๆ”

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ทั้งสามเผ่าพันธุ์อ้าปากค้าง แต่ฟางหยวนกลับขมวดคิ้วลึก เขากล่าวกับจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา “ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่ง แม้การโจมตีนี้จะทรงพลัง มันก็ยังไม่สามารถตัดสินชัยชนะ เรามีเวลาจํากัด หากท่าไมใช้วิธีที่เหลืออยู่”

“ข้ารู้แล้ว หุบปาก!” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาคําราม

ดวงตาของเขากลายเป็นแดงก่ํา เขากัดฟันแน่นและแสดงออกด้วยความดุร้าย หัวใจของเขา เต็มไปด้วยควมกังวลบนพื้นผิว พวกเขาอาจมีข้อได้เปรียบ แต่สี่ผู้อมตะวังสวรรค์จะไม่ตายเพราะ สิ่งนี้พวกเขาเหมือนก้อนหินที่อยู่ริมทะเล ไม่ว่าคลื่นจะซัดสาดเข้าหาพวกมันรุนแรงเพียงใด พวกมันก็ยังนิ่งเฉย

หลังจากผ่านไปหลายสิบลมหายใจแม้ยักษ์สวรรค์จะระเบิดพลังอันยิ่งใหญ่ออกมา แต่สี่ผู้อม ตะวังสวรรค์ก็ยังมีชีวิตอยู่ในทางตรงข้ามน้ําทะเลในแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยากลับแห้งเหือดไปแล้วมันไม่เหลือน้ําแม้แต่หยดเดียว!

“ถึงเวลาโต้กลับแล้ว!” จักรพรรดินีอสูรสายฟ้าสูดหายใจลึก การแสดงออกของนางกลายเป็นน่ากลัว

“สมกับเป็นมรดกของบรรพชนผมยาว” เฉินอี้ถอนหายใจขณะรักษาอาการบาดเจ็บของตนอย่างรวดเร็ว

ผู้อมตะของวังสวรรค์ต่างมีรากฐานที่แข็งแกร่ง แม้จะถูกโจมตีอย่างหนัก แต่พวกเขากลับได้รับความเสียหายไม่มาก

“พวกเจ้าบังคับข้า!” จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยากรีดร้อง “เข้ามาหากพวกเจ้าต้องการตาย!”

ท่าไม้ตายอมตะหลอมรวมสี่มหาสมุทรไม่สามารถเอาชนะศัตรู แต่จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยายังมีไพ่ตายใบอื่น

“เปรี้ยง!”

เสียงสายฟ้าดังขึ้นพร้อมกับสายฟ้าสีแดงที่แลบลั่นขึ้นทั่วทั้งแดนศักดิ์สิทธิ์หลางหยา

“นี่คือ!?” การแสดงออกของสี่ผู้อมตะวังสวรรค์เปลี่ยนไปทันที ไม่ว่าจะเป็นเทพธิดาอเว่ยจอมวางแผน จักรพรรดินีอสูรสายฟ้าที่ทรงพลัง เฉินอี้ผู้สืบทอดมรดกที่แท้จริงของเทพอมตะบัวสวรรค์ หรือฟงจิวเก้อที่มีพรสวรรค์อันยิ่งใหญ่ ทั้งสี่ต่างสูญเสียความสงบไปในเวลานี้

ฟางหยวนมึนงง ความทรงจําบางอย่างพุ่งเข้าสู่สมองของเขาอย่างรวดเร็ยว “ขโมยชีวิต?”

ผู้อมตะเผ่ามนุษย์ขนตกตะลึงเช่นกัน พวกเขาไม่รู้จักไพ่ใบนี้

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยามองฟางหยวนด้วยความประหลาดใจ “ถูกต้อง นี่คือวิญญาณอมตะขโมยชีวิตระดับแปดของเทพปีศาจปล้นสวรรค์! เจ้ารู้จักมั่นงั้นหรือ?”

ฟางหยวนตกตะลึง จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยามีวิญญาณอมตะขโมยชีวิตระดับแปดอยู่ในมือ

ฟางหยวนรู้เรื่องวิญญาณอมตะขโมยชีวิตมาจากอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์ แต่ผู้ใดจะคิดว่าเทพปีศาจปล้นสวรรค์จะทิ้งวิญญาณอมตะดวงนี้ไว้กับบรรพชนผมยาว

ป้องกัน!

สี่ผู้อมตะระดับแปดของวังสวรรค์พยามยามป้องกันตัวเอง

ตอนนี้พวกเขารู้สึกประหม่ามาก

เพราะพวกเขาสามารถบอกได้เช่นกันว่านี่คือพลังอํานาจของวิญญาณอมตะขโมยชีวิต

ทันใดนั้นแสงสีแดงก็ควบแน่นและกลายเป็นลูกศรแสงจํานวนนับไม่ถ้วนยิงออกไปทุกหนทุกแห่งก่อนที่มันจะย้อนกลับไปราวกับเวลาเดินถเอยหลัง

แสงสีแดงขโมยอายุขัยของสิ่งมีชีวิตทั้งหมด

ฟงจิวเก้อเปลี่ยนจากหนุ่มรูปงามกลายเป็นชายชราที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นทันที

เทพธิดาอเว่ยฟนเลือดคําโตออกมาจากปากและปรากฏรอยเหี่ยวย่นขึ้นบนใบหน้าของนางเช่นกัน

แต่เฉินอี้น่าสงสารกว่า เส้นผมทั้งหมดของเขาปลิวไปตามสายลม

จักรพรรดินีอสูรสายฟ้าที่เคยอยู่ในรูปลักษณ์ของเด็กสาวกลายเป็นหญิงชราไปอย่างสมบูรณ์ ผมของนางเปลี่ยนเป็นสีขาว ดวงตาพร่ามัว นางอ้าปากค้างด้วยความอ่อนแรงและแทบไม่เหลือฟันอยู่ในปากของนาง ขณะเดียวกันนางก็พยายามหายใจอย่างอยากลําบาก

“ดี!” เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฟางหยวนจึงสามารถเผยรอยยิ้ม

ผู้อมตะของวังสวรรค์ทรงพลังมาก แต่ส่วนใหญ่พวกเขาจะจําศีลอยู่ในสุสานอมตะ เว้นเพียงพวกเขาจะไม่มีทางเลือก พวกเขาจึงจะตื่นขึ้น เนื่องจากอายุขัยที่มีอยู่อย่างจํากัดพวกเขาจึงไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้นานนัก

และตอนนี้จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยายังใช้วิญญาณอมตะขโมยชีวิตที่เป็นการโจมตีจุดอ่อนของพวกเขาโดยตรง ดังนั้นพวกเขาจึงได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตามจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาใช้เพียงวิญญาณอมตะขโมยชีวิตเท่านั้น มันไม่ใช่ท่าไม้ตายอมตะและไม่มีประสิทธิภาพมากนัก ผู้อมตะวังสวรรค์จะใช้วิธีการลับของพวกเขาอย่างเร่งด่วน

“การโจมตีของวิญญาณอมตะขโมยชีวิตไม่แยกแยะมิตรหรือศัตรู แม้ยักษ์สวรรค์จะไม่เป็นไร แต่ผู้อมตะของเราก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน” ฟางหยวนมองดูเส้นผมสีขาวและรอยเหี่ยวย่นบนร่างกายของตนเอง

แต่นั่นไม่ใช่ปัญญา เขามีวิญญาณอายุยืนสี่พันปี เขาสามารถใช้วิญญาณอายุยืนไม่กี่ร้อยปีเพื่อกลับสู่วัยหนุ่มอีกครั้ง

สําหรับผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ เดิมที่พวกเขาก็มีอายุขัยยืนยาวกว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์อยู่แล้วแม้จะไม่ใช้วิญญาณอายุยืน พวกเขาก็ยังสามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

นี่เป็นเหตุผลที่จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาเก็บวิญญาณอมตะขโมยชีวิตมาจนถึงตอนนี้

“แม้ผู้อมตะวังสวรรค์จะแข็งแกร่ง แล้วอย่างไร? เราสามารถแข่งขันกับพวกเขาด้านอายุขัย! ผู้อาวุโสสูงสุดลําดับที่หนึ่งโปรดใช้วิญญาณอมตะขโมยชีวิตอีกครั้ง!” ดวงตาของฟางหยวนกลายเป็นโหดเหี้ยมขณะกระตุ้นจิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยา

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาเผยรอยยิ้มขมขึ้น “ในอดีตเทพปีศาจปล้นสวรรค์เกรงว่า วิญญาณอมตะขโมยชีวิตจะสร้างความโกลาหลให้กับโลกนี้ แม้เขาจะมอบมันให้กับร่างหลักของข้าแต่เขายังตั้งค่าให้มันสามารถใช้งานได้เพียงสามครั้งเท่านั้นก่อนที่มันจะระเบิดตัวเอง”

“กระไรนะ!? เทพปีศาจปล้นสวรรค์เป็นคนดีงั้นหรือ?” ผู้อมตะเผ่ามนุษย์กลายพันธุ์ต่างรู้สึกประหลาดใจ

สําหรับฟางหยวน เมื่อนึกถึงเรื่องราวในอาณาจักรแห่งความฝันของเทพปีศาจปล้นสวรรค์เขาก็เข้าใจเหตุผลทั้งหมด

“ผู้ใดจะสนว่ามันใช้ได้กี่ครั้ง แต่เราควรใช้เมื่อต้องใช้มัน!” ฟางหยวนกระตุ้นอีกครั้ง

จิตวิญญาณแผ่นดินหลางหยาพยักหน้าและใช้วิญญาณอมตะขโมยชีวิตอีกครั้ง

ศรแสงสีแดงพุ่งออกมาก่อนจะย้อนกลับไปอีกหน

“อา…” จักรพรรรดินีอสูรสายฟ้าถอนหายใจและกล่าวด้วยน้ําเสียงที่อ่อนแรง “ผู้ใดจะคิดว่าข้าจึงหลาน…จะตายอยู่ที่นี่…”

นางพยายามลืมตาแต่นางอ่อนแอเกินไปและต้องปิดเปลือกตาลงในที่สุด

จักรพรรดินีอสูรสายฟ้าจิ้งหลานเสียชีวิตด้วยความชรา