Reverend Insanity เทพปีศาจหวนคืน - บทที่ 1627 ความหวาดกลัวของจื่อเว่ย

บทที่ 1627 ความหวาดกลัวของจื่อเว่ย

“เป็นไปได้อย่างไร? นี่เป็นไปได้อย่างไร…” เมื่อเทพธิดาจื่อเว่ยได้ยินข่าว นางกลายเป็นมึนงง

ฟางหยวนไม่เพียงสามารถก้าวข้ามภัยพิบัติและกลายเป็นผู้อมตะระดับแปด แต่เขากระทั่งวางกับดักในเทือกเขาห้าภูมิภาคและจับกุมผู้อมตะของวังสวรรค์จวินเฉินกวง

เทพธิดาจื่อเว่ยรู้ว่าผู้อมตะของภาคใต้ถูกฟางหยวนจับตัวไปก่อนหน้านี้แต่นางไม่เคยคิดว่าชะตากรรมเดียวกันจะเกิดขึ้นกับวังสวรรค์ของนางอย่างรวดเร็วเช่นนี้

ผู้อมตะของวังสวรรค์ถูกจับทั้งเป็น!

สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?

ทันทีที่เทพธิดาจื่อเว่ยได้ยินเรื่องนี้ มันทําให้นางคิดไปถึงความสําเร็จอันน่าประทับใจของเทพปีศาจหลายคนโดยไม่รู้ตัว

คิ้วของนางขมวดแน่นด้วยความกังวล

แม้นางจะประเมินฟางหยวนเอาไว้ค่อนข้างสูงแต่การเติบโตของเขายังเหนือกว่าความคาดหมายของนางไปไกลมาก

“ตั้งแต่ฟางหยวนมีเกราะหวนคืน เขาก็สร้างปัญหาไปทั่ว ตอนนี้เขากลายเป็นผู้อมตะระดับแปดและได้รับท่าไม้ตายอมตะของเชียชา โดยไม่คํานึงถึงเทือกเขาห้าภูมิภาคที่ทําให้ศัตรูของเขาอ่อนแอลง แต่เขาก็ยังเป็นภัยคุกคามของผู้อมตะวังสวรรค์!”

เทพธิดาจื่อเว่ยถอนหายใจ

นางอนุมานเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นไว้ล่วงหน้าแล้ว แต่ผู้ใดจะคิดว่าความก้าวหน้าของฟางหยวนจะรวดเร็วเช่นนี้

“ความก้าวหน้าของฟางหยวนรวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ มันกําลังเกิดการเปลี่ยนแปลงเชิงคุณภาพ แต่เหตุใดเขาถึงกลายเป็นผู้อมตะระดับแปดได้โดยไม่เกิดความโกลาหล?”

เทพธิดาจื่อเว่ยไม่เข้าใจ

นางคิดมาเสมอว่าความก้าวหน้าที่รวดเร็วของฟางหยวนมาจากวิธีบนเส้นทางแห่งกาลเวลาที่ช่วยเพิ่มความเร็วในมิติช่องว่างของเขา

“แท้จริงแล้วมันคือสิ่งใด?”

เทพธิดาจื่อเว่ยไม่คาดเดาอีกต่อไปแต่เร่งไปหาเทพปีศาจจิตวิญญาณ

ค่ายกลวิญญาณอมตะทํางานอย่างหนักหน่วงก่อนที่เทพธิดาจื่อเว่ยจะกลับวิหารของนางด้วยหัวใจที่สั่นสะท้าน

“วิญญาณทารกอมตะ! มิติช่องว่างจักรพรรรดิ มันเป็นเช่นนี้!” เทพธิดาอเว่ยพึมพํากับตนเองด้วยความมึนงง

ความทะเยอทะยานของเทพปีศาจจิตวิญญาณทําให้นางตกใจ

สิ่งที่ทําให้นางหวาดกลัวมากขึ้นคือวิญญาณทารกอมตะอยู่ในมือของฟางหยวน!

ความขมขื่นที่รุนแรงเกาะกุมหัวใจของนางในเวลานี้

เทพปีศาจจิตวิญญาณซ่อนมันไว้ลึกเกินไป!

หากไม่ใช่เพราะฟางหยวนเปิดเผยเบาะแสในครั้งนี้และทําให้เทพธิดาจื่อเว่ยรู้สึกสงสัย นางจะยังถูกขังอยู่ในความมืด “ไม่แปลกใจเลยที่ฟางหยวนเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็ว! ครั้งนี้เขาต้องกลืนกินมิติช่องว่างของผู้อมตะภาคใต้เพื่อก้าวข้ามภัยพิบัติและกลายเป็นผู้อมตะระดับแปด”

“เขาสามารถใช้ท่าไม้ตายอมตะของเซี่ยชาและเผชิญหน้ากับผู้อมตะระดับแปดคนอื่นๆ นั่นหมายความว่าเขากลืนกินมิติช่องว่างของนางไปแล้ว นี้ยังเป็นเหตุผลที่เขามีร่องรอยของพลังงานแห่งเต๋าบนเส้นทางแห่งกาลเวลามากพอที่จะขยายพลังอํานาจของท่าไม้ตายอมตะบนเส้นทางแห่งกาลเวลาเหล่านั้น”

“มิติช่องว่างที่ใหญ่กว่าสามารถกลืนกินมิติของว่างที่เล็กกว่า นี่เป็นเรื่องปกติ แต่มิติของว่างจักรพรรดิพิเศษมาก มันสามารถกลืนกินกระทั่งถ้ำสวรรค์ของผู้อมตะระดับแปดเซี่ยชาที่เป็นปรมาจารย์เอกบนเส้นทางแห่งกาลเวลาที่ยิ่งใหญ่ ฟางหยวนทําได้อย่างไร?”

“เดี๋ยว!”

ใบหน้าของเทพธิดาจื่อเว่ยกลายเป็นน่าเกลียด เบาะแสมากมายปรากฏขึ้นในใจของนางและปัดเป่าความสับสนก่อนหน้าออกไปทั้งหมด

“ฟางหยวนมีวิธีบนเส้นทางแห่งความฝันและสามารถยกระดับความสําเร็จผ่านอาณาจักรแห่งความฝัน!”

“ไม่แปลกใจเลยที่เขาปล้นอาณาจักรแห่งความฝันของภาคใต้ ความสําเร็จบนเส้นทางแห่งกาลเวลาของเขาต้องมาจากอาณาจักรแห่งความฝันอย่างแน่นอน!”

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ กระทั่งเทพธิดาจื่อเว่ยที่มีสถานะสูงส่งและมีประสบการณ์มากมายยังต้องอ้าปางค้าง

ฟางหยวนมีมิติช่องว่างที่สามารถกลืนกินมิติช่องว่างอื่นเพื่อก้าวข้ามภัยพิบัติ

อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการกลืนกินมิติช่องว่างของผู้อื่นคือระดับความสําเร็จ

เป็นเรื่องยากที่คนผู้หนึ่งจะยกระดับความสําเร็จ โดยทั่วไปพวกเขาต้องใช้เวลาหลายร้อยปีหรือหลายพันปี แต่ฟางหยวนสามารถยกระดับความสําเร็จด้วยการสํารวจอาณาจักรแห่งความฝัน

ด้วยวิธีนี้ การบ่มเพาะของเขาจะพุ่งสูงขึ้นด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว เรื่องเช่นนี้ไม่เคยปรากฏขึ้นมาก่อนตลอดประวัติศาสตร์อันยาวนานของมวลมนุษยชาติ!

“ไม่ หากกล่าวให้ถูกต้อง คนที่น่ากลัวที่สุดคือเทพปีศาจจิตวิญญาณ ฟางหยวนเป็นเพียงตัวหมากของเจตจํานงสวรรค์ที่ทําลายแผนการของเทพปีศาจจิตวิญญาณ มันเป็นเพียงเพราะเขาสามารถหลบหนีจากการควบคุมของเจตจํานงสวรรค์ในตอนท้ายเท่านั้น”

เทพธิดาจื่อเว่ยรู้สึกหนาวเย็นไปถึงแกนกระดูก

วังสวรรค์สามารถจับกุมเทพปีศาจจิตวิญญาณขณะที่เทพธิดาจื่อเว่ยมักทรมานและค้นวิญญาณเพื่อดึงข้อมูลสําคัญออกมาจากเขาเสมอ

แต่ถึงกระนั้นเทพธิดาจื่อเว่ยก็ยังรู้สึกหวาดกลัวอยู่ในส่วนลึกของหัวใจ

หากเทพปีศาจิตวิญญาณประสบความสําเร็จ เขาจะสามารถกลืนกินมิติของว่างของนิกายเงาและกองกําลังพันธมิตรผีดิบและกลายเป็นผู้อมตะระดับแปดทันที

เทพปีศาจจิตวิญญาณจะมีพลังการต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัว

เมื่อสงครามห้าภูมิภาคเริ่มขึ้น อาณาจักรแห่งความฝันจะปรากฏขึ้นทุกหนทุกแห่ง เทพปีศาจจิตวิญญาณจะก้าวต่อไปข้างหน้า ความทะเยอทะยานของเขาสามารถสัมผัสได้จากท่าไม้ตายอมตะนําวิญญาณสู่ความฝัน เขาเตรียมการเอาไว้มากมาย กระทั่งเมล็ดพันธุ์เทพอมตะเช่นฟงจินฮวงก็อาจไม่มีโอกาสเติบโต

“โชคดีที่เขาไม่สามารถฝ่าฟันช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อไปได้ ปัจจุบันฟางหยวนกําลังเข้าแทนที่เขา อาจกล่าวได้ว่าเขาไม่ประสบความสําเร็จแต่ก็ไม่ล้มเหลวอย่างสมบูรณ์”

เทพธิดาจื่อเว่ยขมวดคิ้วลึกเมื่อคิดถึงฟางหยวน

“ฟางหยวนไม่สนใจผู้อมตะภาคใต้แต่ให้ความสําคัญกับการจับกุมจวินเฉินกวง การกระทําของเขาคล้ายกับข้าที่พยายามค้นวิญญาณเทพปีศาจจิตวิญญาณ เขาต้องการค้นหาที่ตั้งของวังสวรรค์จากจวินเฉินกวงงั้นหรือ?”

“โอ้ ไม่ สายธารแห่งกาลเวา!” เป็นเพียงเวลานี้ที่เทพธิดาจื่อเว่ยตระหนักถึงบางสิ่ง

สายธารแห่งกาลเวลา

จากภายในคฤหาสน์วิญญาณอมตะ ฟางหยวนมองสายธารแห่งกาลเวลาอยู่อย่างเงียบๆ

ฟางหยวนใช้ท่าไม้ตายอมตะที่มีวิญญาณท่องแดนอมตะเป็นแกนกลางเพื่อหลบหนีออกจากสนามรบ

จากนั้นเขาก็เข้าสู่สายธารแห่งกาลเวลา

ตอนนี้จวินเฉินกวงกําลังถูกค้นวิญญาณอยู่ในมิติช่องว่างของเขา

รู้เขารู้เราจะไม่มีวันพ่ายแพ้

ฟางหยวนต้องการข้อมูลการจัดเตรียมของวังสวรรค์ในสายธารแห่งกาลเวลา

“ข้าซุ่มโจมตีที่เทือกเขาห้าภูมิภาคและต่อสู้ในศึกใหญ่ แม้ข้าจะสามารถจับจวินเฉินกวง แต่ข้าก็เปิดเผยข้อมูลมากเกินไป

ฟางหยวนไม่ต้องการให้วังสวรรค์มีเวลาตอบโต้ ดังนั้นเขาจึงเดินทางมายังสายธารแห่งกาลเวลาอย่างรวดเร็ว

ลั่วเว่ยหยินผู้นี้ไม่ธรรมดา เขาเคลื่อนไหวในเวลาที่เหมาะสม เขาปรากฏตัวในจังหวะสําคัญและสามารถช่วยผู้อมตะระดับเจ็ดได้ทันเวลา เขาต้องซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆมาตลอด”

“เทพอมตะสวรรค์พิภพเป็นคนมีเมตตา เขากู้คืนความสงบสุขให้กับโลกที่วุ่นวายจากยุคของเทพปีศาจจิตวิญญาณ เขาได้รับการยกย่องเป็นอย่างมากโดยเฉพาะภาคใต้เขาเป็นผู้อมตะระดับเก้าที่ได้รับการเคารพบูชามากที่สุด

“ในฐานะผู้สืบทอดของเทพอมตะสวรรค์พิภพ ลั่วเว่ยหยินรับสืบทอดชื่อเสียงของเขามาเช่นกัน คนผู้นี้กําลังต่อต้านข้า แต่เป้าหมายที่แท้จริงของเขาไม่ได้เรียบง่ายและยังซ่อนอยู่ในชั้นเมฆหมอก”

“น่าเสียดายที่ไม่มีบุคคลดังกล่าวอยู่ในความทรงจําของข้า”

ยิ่งคิดมากเท่าใด ฟางหยวนก็ยิ่งรู้สึกว่าความทรงจําของเขาไม่น่าเชื่อถือมากเท่านั้น

ฟางหยวนสายศีรษะและลืมลั่วเว่ยหยินไปชั่วคราว ตอนนี้เขานึกถึงมรดกของเต๋าจู

เขารู้สึกเสียดายมาก

มรดกที่แท้จริงของเต๋าจูต้องเกี่ยวข้องกับกําแพงภูมิภาคอย่างไม่ต้องสงสัย

เมื่อกําแพงภูมิภาคหายไป งานวิจัยของเต๋าจูจะกลายเป็นเรื่องตลก

แต่หากคิดให้รอบคอบ เทือกเขาห้าภูมิภาคที่สามารถเลียนแบบพลังอํานาจของกําแพงภูมิภาคจะไม่สามารถใช้ป้องกันตัวได้งั้นหรือ?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสําหรับฟางหยวน กําแพงภูมิภาคถือเป็นอาณาเขตที่เขาได้เปรียบเป็นอย่างมาก

“น่าเสียดาย น่าเสียดายจริงๆ สถานการณ์ไม่อนุญาตให้ข้ารับมรดกนี้ ข้าพลาดมรดกที่แท้จริงของเต๋าจูไปอย่างน่าเสียดาย

ความสําเร็จบนเส้นทางแห่งปัญญาของฟางหยวนไม่ต่ำต้อย เขามีลางสังหรณ์ว่าการพลาดโอกาสที่จะได้รับมรดกที่แท้จริงของเต๋าจูในครั้งนี้เป็นความสูญเสียครั้งใหญ่ของเขา